Geplaatst: 30-11-16 10:19 Myour schreef:Casarell, als ik geen zin heb om te rijden dan rijd ik ook niet. Ik voel ook geen verplichting daar toe, maar omdat deze gebrekkige motivatie terug blijft komen, en ik hem niet steeds stil wil zetten, probeer ik toch andere opties te overwegen.
Renske, mooi verhaalik denk dat ik ook wel echt zou kunnen genieten om hem onder een fijne amazone/ruiter te zien schitteren. Wat meerdere mensen zeggen, nee ik denk niet dat paard er wakker van ligt, maar als ik zie wat voor lol hij erin heeft en hoe makkelijk ie alles doet..
Wat leuk dat je nog steeds regelmatig van je paard hoort ondanks dat ie best ver weg staat nu!
Dani, dat is inderdaad een mogelijke optie
Alsemgeest, ik ben inderdaad nogal beperkt in de afwisseling. Mijn paard is springgefokt en kan best leuk een sprongetje doen met een ander erop. Soms doe ik wel eens cavaletti maar daar ben ik dan weer snel op uitgekeken. Tot dit punt vond ik het puzzelen om bepaalde oefeningen beter te maken het leukste. Ik heb daarbuiten met paardrijden eigenlijk ook nooit andere interesses gehad. Buitenrijden in de bossen kan ik wel echt van genieten maar die optie heb ik nu eenmaal niet, zeker niet op wekelijkse basis.
Winde b, bedankt voor je verhaal, denk wel confronterend als je zo een spiegel wordt voorgehouden. In dit geval wel grappig eigenlijk want ik ben na de vorige twee dips door anderen eigenlijk hem zelf weer op gaan pakken, omdat zoveel mensen zeiden: je hebt zo'n leuk paard, lekker van genieten, lekker zelf naar de subtop of hoger rijden! Eigenlijk ben ik ook om die reden uiteindelijk toch naar het NK gegaan, terwijl dat van mij niet zo hoefde (seriously, kreeg zelfs boze reacties van mensen als ik mijn twijfels uitte om heen te gaan).
Sanneloes, ik heb twee geweldige instructeurs die echt uitgaan van het paard, los in de hand en echt op zit- en beenhulp reageren. Ook veel afwisseling, want hij heeft zo snel door als je paar keer hetzelfde doet dat hij of teveel mee gaat denken of het saai gaat vinden en op z'n energie spaarstand gaat. Met de lessen zelf kan ik de motivatie overigens wel vinden, maar merk dat het daarbuiten lastig is.
Cheminee, ja lastige situatie he.. hopelijk vind je je motivatie weer terug!
Dan lees ik nog wat reacties om andere dingen te doen, en die snap ik volledig. Maar zoals ik hierboven uitleg, heb ik naast in mooie natuurgebieden buitenrijden eigenlijk weinig andere interesses op paardengebied. Mennen is t niet voor mij (al vind ik het wel leuk om met 'n ander mee op de kar te gaan), springen durf ik niet, longeren doe ik eigenlijk puur uit afwisseling. Dressuur is altijd hetgene geweest -naast buitenrijden- dat mijn klokje deed tikken zeg maar.
Ik denk dat het toch een stukje loslaten is waar ik zoveel moeite mee heb. Ergens heb ik het idee dat als ik een fijn iemand heb gevonden voor hem dat ik hem los moet laten, en de volgende stap wellicht verkoop zou zijn. En geef je hem dan helemaal uit handen of kan ik er zelf ook nog op? Voor mij is dit echt zo'n 'once in a lifetime' paard, ik snap mezelf dan ook echt niet dat ik die zin mis om hem verder op te leiden
Ik denk dat er heel veel mensen zijn die zichzelf niet begrijpen om wat ze doen denken of vinden dus daar zou ik me niet zo druk om maken. Ik vind ook niet dat je jezelf kwalijk moet moeten dat het is zo als het is. Who cares wat een ander daarvan vind.
Het gaat er om wat jij wil vind en vooral wat je voelt. Daarom vroeg ik ook wil je of durf je niet.
Ik denk dat je voor jezelf helder moet zien te krijgen, Waarom je doet wat je doet.
Denk eens terug als klein meiske wat is de fascinatie van paarden( paardrijden) geweest.
Wellicht kun je daar een antwoord vinden en misschien ook niet.
En stel dat je je grote vriend verkoopt. Waar een deur dicht gaat, gaat ook altijd weer een deur open.
Ik weet het een cliché, maar zo is het wel.
. Ik kom uit de buurt. 
Ik ben super tevreden over de samenwerking maar ik mis het wel. 