Bokt.nl

**Geplaatst**: 15-11-16 11:06

Re: Angst na ongeluk...

Geplaatst: 15-11-16 11:06

Ik heb met mijn vorige rijpaard ook een heel naar ongeluk gehad. Ben weer met haar gaan rijden omdat ze er niets aan kon doen. In het begin als ze struikelde zat de schrik er wel in en kwamen de beelden weer terug, maar doordat er niets gebeurde en de merrie zich goed herstelde nam die angst beetje bij beetje af. Het heeft wel even geduurd maar het is zeker helemaal over gegaan.

Ik zou je aan willen raden om niets tegen je zin in te doen, neem de tijd en zorg voor eventueel goede begeleiding tijdens het rijden, iemand je prettig vindt en je probleem ook echt snapt.

**Geplaatst**: 15-11-16 13:08

Geplaatst: 15-11-16 13:08

Angst is zo iets naars! Niet gek dat je daar last van hebt, zeker na zo'n heftig ongeluk!
Ik heb helaas ook wel eens last van angst, wat suf is want mijn paard is braaf en pakt de spanning juist van mij over.
Een wedstrijd rijden zou ik nu écht niet doen. Je bent zelf veel te gespannen, hoe moet je paard dan ontspannen, als jij er zo opzit?
Bij mij heeft het erg geholpen om gewoon weer bij nul te beginnen, en steeds door positieve ervaringen het (wederzijds) vertrouwen (weer) op te bouwen. Enkel een rondje stappen is prima, dan heb je er toch opgezeten. Heb je geen fijn stalgenootje / vriendin / instructrice die je kan helpen? Bij mij helpt het enorm als er íemand' in de bak staat, die me helpt herinneren om ontspannen te zitten en los te durven en laten. Het is niet erg om angstig te zijn, maar over je eigen grenzen gaan heeft uiteindelijk niemand wat aan!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-11-16 22:47

Geplaatst door de TopicStarter : 15-11-16 22:47

Inderdaad heel fijn om te lezen dat ik niet de enigste ben, alhoewel ik natuurlijk wel liever had dat ik de enigste was. Dat had alle andere bokkers wat ellende bespaard, haha.

De wedstrijd heb ik afgezegd.

@Madje1992, wat balen dat je je paard hebt moeten verkopen. Maar soms is het gewoon het beste als het echt niet meer gaat... fijn dat je nu weer verder rijd op een manege, even rustig vertrouwen opbouwen en verder gaan. Ik weet echter wel zeker dat ik hier weer uit ga komen, het moet gewoon lukken.

En verder, iedereen bedankt voor jullie reactie's!

meggiemeg schreef:
Ik heb met mijn vorige rijpaard ook een heel naar ongeluk gehad. Ben weer met haar gaan rijden omdat ze er niets aan kon doen. In het begin als ze struikelde zat de schrik er wel in en kwamen de beelden weer terug, maar doordat er niets gebeurde en de merrie zich goed herstelde nam die angst beetje bij beetje af. Het heeft wel even geduurd maar het is zeker helemaal over gegaan.

Ik zou je aan willen raden om niets tegen je zin in te doen, neem de tijd en zorg voor eventueel goede begeleiding tijdens het rijden, iemand je prettig vindt en je probleem ook echt snapt.

Naar dat je een naar ongeluk hebt gehad met je paard... bah, ik had niet verwacht dat er zo veel bokkers zouden zijn die ook een heftig ongeluk hebben meegemaakt met hun paard.

Dikgedrukte stuk is eigenlijk een beetje de reden waarom ik nog wel door ga. Mijn paard kon er niks aan doen. Zag wat engs, schrok, rende de andere kant op... vluchtdier... had het prikkeldraad er niet gezeten dan was er waarschijnlijk niks gebeurt. Dan was mijn paard het land in gerend, had ik haar op een volte gezet, gestopt en gekalmeerd. Helaas zat dat klote prikkeldraad er...

**Geplaatst**: 15-11-16 22:58

Re: Angst na ongeluk...

Geplaatst: 15-11-16 22:58

Heel herkenbaar, 5 jaar geleden ook met paard over hek gevlogen, hellaas nog steeds angst. Zodra die te snel gaat

Ben weer terug bij af en probeer vanaf de grond weer vetrouwen te winnen en als iemand mee wilt op me oude paardje ga ik langzaam weer mee op buitenrit enz

Ik kan alleen zeggen neem de tijd en luister naar jezelf en paard en doe wanneer jullie er klaar voor Zyn beide

**Geplaatst**: 15-11-16 23:07

Re: Angst na ongeluk...

Geplaatst: 15-11-16 23:07

Ik wil je niet pushen of vervelend zijn (het tegendeel) maar ik ben wel heel benieuwd naar je vorderingen!

Heb je misschien zin om een volgtopic te maken? Met heel veel stap- en draf foto's, lekkere buitenritten, en jou en je paard in wedstrijdoutfit

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-11-16 08:46

Geplaatst door de TopicStarter : 16-11-16 08:46

khirshanta schreef:
Ik wil je niet pushen of vervelend zijn (het tegendeel) maar ik ben wel heel benieuwd naar je vorderingen!

Heb je misschien zin om een volgtopic te maken? Met heel veel stap- en draf foto's, lekkere buitenritten, en jou en je paard in wedstrijdoutfit

Haha ja hoor, dat is ook best een goed idee. Leuk om op terug te kijken!

**Geplaatst**: 18-11-16 12:09

Geplaatst: 18-11-16 12:09

vervelend en begrijpelijk je angst..
Doen doen doen, is denk ik toch de enige oplossing, blijven proberen en doorgaan (eventueel met begeleiding) dan wordt de angst uiteindelijk wel minder door de goede ervaringen.

**Geplaatst**: 18-11-16 12:22

Re: Angst na ongeluk...

Geplaatst: 18-11-16 12:22

Mijn instructeur vertelde me toevallig tijdens mijn les afgelopen woensdag, toen we het hadden over angst en dat het soms overheersend is, dat dat heel normaal is. Ik dacht; laat ik zijn wijze woorden hier ook even delen! Ik heb nog ontzettend veel last heb van mijn knie, altijd als ik ga rijden dan voel ik hem en soms heb ik er echt nog heel veel pijn aan. Hij zei; het is toch niet gek dat je nog steeds angstig bent? Door de pijn in je knie wordt je constant herinnerd aan wat er is gebeurd. Ja dat is inderdaad zo, er gaat geen dag voorbij dat ik op haar rug zit en niet denk aan 'die ene keer'.

Maar die pijn wordt langzaam uiteindelijk minder, en straks komt er een dag dat ik aan het rijden ben en denk hé..... Ik heb geen pijn, en gisteren en eergisteren ook niet.. En dat is ook het moment waarop de angst afneemt, omdat ik dan niet meer constant herinnerd wordt aan wat er is gebeurd.

Ik ben zo blij met de begeleiding van mijn instructeur! Vooral omdat ik blind op hem vertrouw als ik even niet meer op mezelf en mijn paard kan/wil/durf te vertrouwen.

**Geplaatst**: 18-11-16 17:05

Geplaatst: 18-11-16 17:05

Het funeste van angst te paard is dat de ruiter vaak verstard of rare bewegingen gaat maken wanneer hij/ zij angstig is. Dan weet het paard natuurlijk ook niet meer wat te doen .
De kunst is om door te rijden met de juiste hulpen.
Een instructeur kan iemand daarbij ondersteunen en aanleren wat wel te doen. .

**Geplaatst**: 18-11-16 17:28

Re: Angst na ongeluk...

Geplaatst: 18-11-16 17:28

Ik ben niet door dit heengegaan met paardrijden, maar met mennen en wij zijn inmiddels ook weer op de rit gekomen en pony vindt het echt geweldig. Maar toch iedere keer als we een skooter tegenkomen, is er nog spanning van ons beiden. Laatste keer was vlak voor een tunneltje, dus ik kon m nog net op tijd stilzetten zodat de skooter eerst door het tunneltje heenging. Nou mijn pony galoppeerde op de plaats en scheet zeven kleuren tegelijk, ik ben zelf rustig tegen hem gebleven (natuurlijk wel even iets steviger met het bit inwerken, want anders was ie hem gevlogen). Daarna verder stappend onder het tunneltje door (was trouwens ook de eerste keer voor hem) en gewoon met mijn stem beloont. Het mooiste was wel dat het midden onder het tunneltje ging briesen van 'Oh, baasje is bij me, dan is alles goed'. Hij is mijn kleine lieve muts en ik zou hem voor geen goud willen inruilen voor een ander paard. Hij heeft alleen aan de andere kant een erg sterke eigen wil en eigen inbreng. Soms bedenkt hij zich opeens bij een zijstraat 'hé, laten we hier rechts gaan, baas' terwijl een menpaard eigenlijk niet zelf mag nadenken.

Maar ons ongeluk was zo'n 4 jaar terug inmiddels en nog steeds zijn we er nog niet helemaal.
Dus ga maar niet te snel ts en lekker rustig aan

Goed dat je dat concours nog even laat zitten.

**Geplaatst**: 19-11-16 18:55

Geplaatst: 19-11-16 18:55

Ik heb alleen je eigen bericht gelezen TS, maar wat een heftig verhaal.

Ik weet niet of eht al is gezegd, maar wellicht heb je baat bij EMDR. Aangezien ik zelf een zwaar ongeluk heb gehad met een paard, en van geluk mag spreken dat ik er nog ben, spreek ik uit ervaring. Ik liep dan ook bij een psycholoog voor de angsten en het trauma. EMDR is zwaar, en je gaat terug naar wanneer t gebeurde en je angst wordt erger, maar uiteindelijk worden de angsten minder, en krijg je ook oefeningen voor ontspanning. Ik hoef in februari nog maar 1 keertje terug, om te kijken hoe t dan gaat als ik weer verschillende paarden in verschillende situaties heb gereden. Voor nu is het afwachten, maar van een schaal van 0 tot 10 is mijn angst van een 8 naar een 3 gegaan.

Ik hoop dat je er iets aan hebt, want zoiets moet je zeker niet te licht opvatten, anders blijft het je achtervolgen, het is namelijk toch een trauma. Als je vragen hebt mag je me altijs PB sturen.

In ieder geval heel veel sterkte!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-11-16 10:09

Geplaatst door de TopicStarter : 25-11-16 10:09

Even een update...

Iedereen bedankt voor de steun en lieve reactie's! Ik heb hier echt enorm veel aan gehad!

Wel doe ik wat de meesten mij hier adviseerden niet te doen.

De wedstrijd 10 december gaat gewoon door.

Ik heb besloten mij er overheen te zetten. Kan van mijzelf zeggen dat ik een sterk persoon ben en alles heel nuchter bekijk. Ik probeer te denken: "Het had erger kunnen aflopen, ik heb geluk gehad... een engeltje op mijn schouder. Maar dat is niet gebeurt, ik ben niet dood, ik heb alleen maar een gebroken bovenarm met 9 schroeven en een plaat er in. Ik heb een lelijk litteken op mijn arm. Maar that's it."

Onlangs heb ik woensdag avond weer mijn eerste les gereden bij mijn instructrice. Sterre begon meteen erg dwars te doen en zag overal 'enge' dingen. In het begin voorzichtig gereden maar mijn instructrice zag ook dat dat niet ging werken. Die heeft mij verteld wat te doen en naar een kwartiertje brutaal rijden had ik mijn paard weer terug, die wist dat ze even een half uurtje naar mij moest luisteren en niet naar zichzelf.

Maar deze les heeft mij zó goed gedaan. Ik weet dat ik het kan.

Mijn paard wordt nu even wat korter gehouden, maar zodra zij mij het vertrouwen weer terug geeft wat zij eerder ook altijd deed wordt ze vanzelf wat losser gelaten.

Die wedstrijd de 10e gaan we gewoon knallen. Het is enkel voor de ervaring, voor het vertrouwen van ons beiden. Mocht het niet lukken, niet gaan... dan kan ik altijd afgroeten en weer naar huis gaan, maar dan heb ik het tenminste geprobeerd.

En ja, ik ben nog steeds bang (wel minder bang, maar wel bang). Maar weet nu hoe ik er mee om moet gaan. En ik weet van mijzelf dat als ik nu stop of rustig aan ga doen, ik alleen maar banger wordt.

**Geplaatst**: 25-11-16 16:19

Geplaatst: 25-11-16 16:19

Esaqar schreef:
Even een update...

Iedereen bedankt voor de steun en lieve reactie's! Ik heb hier echt enorm veel aan gehad!

Wel doe ik wat de meesten mij hier adviseerden niet te doen.

De wedstrijd 10 december gaat gewoon door.

Ik heb besloten mij er overheen te zetten. Kan van mijzelf zeggen dat ik een sterk persoon ben en alles heel nuchter bekijk. Ik probeer te denken: "Het had erger kunnen aflopen, ik heb geluk gehad... een engeltje op mijn schouder. Maar dat is niet gebeurt, ik ben niet dood, ik heb alleen maar een gebroken bovenarm met 9 schroeven en een plaat er in. Ik heb een lelijk litteken op mijn arm. Maar that's it."

Onlangs heb ik woensdag avond weer mijn eerste les gereden bij mijn instructrice. Sterre begon meteen erg dwars te doen en zag overal 'enge' dingen. In het begin voorzichtig gereden maar mijn instructrice zag ook dat dat niet ging werken. Die heeft mij verteld wat te doen en naar een kwartiertje brutaal rijden had ik mijn paard weer terug, die wist dat ze even een half uurtje naar mij moest luisteren en niet naar zichzelf.

Maar deze les heeft mij zó goed gedaan. Ik weet dat ik het kan.

Mijn paard wordt nu even wat korter gehouden, maar zodra zij mij het vertrouwen weer terug geeft wat zij eerder ook altijd deed wordt ze vanzelf wat losser gelaten.

Die wedstrijd de 10e gaan we gewoon knallen. Het is enkel voor de ervaring, voor het vertrouwen van ons beiden. Mocht het niet lukken, niet gaan... dan kan ik altijd afgroeten en weer naar huis gaan, maar dan heb ik het tenminste geprobeerd.

En ja, ik ben nog steeds bang (wel minder bang, maar wel bang). Maar weet nu hoe ik er mee om moet gaan. En ik weet van mijzelf dat als ik nu stop of rustig aan ga doen, ik alleen maar banger wordt.

Je bent een topper!! Respect voor je keuze, gaat jullie lukken meid!

**Geplaatst**: 25-11-16 16:30

Re: Angst na ongeluk...

Geplaatst: 25-11-16 16:30

Ik heb nog niet alles gelezen maar herken je gevoel. ik heb ook een klap met mijn schouder gemaakt, en na de operatie en herstel, heeft het echt wel even geduurd voor ik weer helemaal comfortabel was te paard,

ik had alleen niet zozeer de angst voor het rijden op zich, als wel het gevoel van o jee als ik er maar niet vanaf val op die arm. en het gevoel van de rem missen.

ik ging toen voor tussen mijn oren met slof rijden ( niet strak maar hij hing er wel aan) daarna ben ik overgegaan op een dubbel gebroken pelhalm met 2 teugels. prima noodrem in geval van, maar verder gewoon lekker simpel rijden, ( ideaal) mijn wedstrijden rijd ik nu overigens zonder problemen op een gewone dubbel gebroken trens.

Ik ben nu 6 jaar verder en zal nooit de kracht in mijn arm terug krijgen die ik had, maar verder geen problemen met rijden,

[MWS] gecompliceerde schouderbreuk,nog mensen met ervaringen?
[MWS] het gaat weer kriebelen,maar kan het wel......

**Geplaatst**: 25-11-16 16:40

Geplaatst: 25-11-16 16:40

Ojeetje zeg, helemaal doorgelezen... en ja, prikkeldraad zou verboden moeten worden, vreselijk spul. Wedstrijd? Nee, niet doen. Misschien in de les gaan met weer helemaal van onderaan beginnen? Maybe (lange lijn). Maar ik weet hoe je je voelt, heel herkenbaar. Bij mij is na die val de overgang draf > galop ook een ramp dus dat sla ik tegenwoordig lekker over. (als je mij wil zien gillen moet je dat vooral bij mij doen haha!)

Toch zou ik het paardrijden zelf niet opgeven. Zoals die vent altijd zei op TV: Vooral dóórgaan...

Heel veel sterkte en je hebt een engeltje op je schouder gehad. Had erger gekund, véél erger!

**Geplaatst**: 25-11-16 16:43

Geplaatst: 25-11-16 16:43

ik ben ooit in het bos heel hard met paard en al gevallen en heb tijden niet relaxed in het bos kunnen rijden. Heel normaal hoor! afzeggen dat concours en kleine stapjes nemen.

**Geplaatst**: 25-11-16 17:42

Re: Angst na ongeluk...

Geplaatst: 25-11-16 17:42

Wij kunnen op basis van wat wij hier lezen een advies geven maar wij kennen jou niet in real life. (Nou ja, ik ken je in ieder geval niet.) Als jij anders besluit omdat jij jezelf wel kent of denkt te kennen kan ik daar alleen maar bewondering voor hebben. Je bent zo te lezen een doorzetter en je hebt goede begeleiding dus ik ben benieuwd hoe de wedstrijd op 10 december gaat en ook hoe het verder gaat met je angst overwinnen en weer lekker genieten van je paard en paardrijden.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-11-16 10:20

Re: Angst na ongeluk...

Geplaatst door de TopicStarter : 26-11-16 10:20

Haha VivalaVida, ik ben al wel vaker gevallen... ook een keer in het bos met paard en al en mei 2014 ben ik er afgebokt door mijn verzorgpaard destijds. Reed met cap, maar sneed met mijn oor precies langs het draad waardoor deze er voor de helft af lag. Is weer gehecht, maar kon een week of 5 niet rijden. :')

Ik zet gewoon door.
In mijn ogen overwin je je angst door gewoon te doen.

**Geplaatst**: 27-11-16 00:42

Geplaatst: 27-11-16 00:42

Meid heel goed van je ik vind het knap

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-11-16 22:29

Re: Angst na ongeluk...

Geplaatst door de TopicStarter : 27-11-16 22:29

Dankje!

Nu is dat concours dus waarschijnlijk vol :')

dus ga me denk ik ergens anders opgeven, 23 december. Nog 3 weekjes langer de tijd haha :p