Bokt.nl

Tieneke schreef:

Danique schreef:

Ik heb alleen de OP gelezen.

Ik zag net in een topic over een kat waarin het niet zeker is wie het baasje is. Daar stond dat als je voor bepaalde tijd voor alle basisbehoeften van het dier hebt betaald, hij officieel van jou is maar dat is omdat een kat als voorwerp gezien wordt. Hoe dat met een paard zit weet ik niet...

Maar dat is hier niet van toepassing. Het paard staat op zijn eigen erf.

FriesWytske schreef:

Jeetje wat een a-sociale reacties hier. Ik lees nergens, maar dan ook nergens dat TS en haar familie het paard zomaar weg gaat halen bij Henk. Ze zoeken een oplossing. En daarvoor vraagt ts advies. En ik zie hier maar een paar echte adviezen waar ts en haar familie wat aan hebben. De rest boort haar en haar familie gewoon de grond in.

Ik vind ts juist heel wijs overkomen. Natuurlijk is het eng als iemand waar je al lange tijd over de vloer komt. Ineens vreemd begint te doen. En dingen begint te vergeten. Is voor ons als volwassenen al raar. Weet uit ervaring dat het dan voor een puber of tiener helemaal vreemd en angstig is, als zoiets gebeurt. TS, lees alleen de echte adviezen. En laat de rest in dit topic lekker links liggen. Jij en jouw familie weten hoe het zit. Wij hier op bokt niet. En wij kunnen je alleen maar een advies geven. Jullie moeten met Henk omgaan, wij niet.

FriesWytske schreef:

Jeetje wat een a-sociale reacties hier. Ik lees nergens, maar dan ook nergens dat TS en haar familie het paard zomaar weg gaat halen bij Henk. Ze zoeken een oplossing. En daarvoor vraagt ts advies. En ik zie hier maar een paar echte adviezen waar ts en haar familie wat aan hebben. De rest boort haar en haar familie gewoon de grond in.

Ik vind ts juist heel wijs overkomen. Natuurlijk is het eng als iemand waar je al lange tijd over de vloer komt. Ineens vreemd begint te doen. En dingen begint te vergeten. Is voor ons als volwassenen al raar. Weet uit ervaring dat het dan voor een puber of tiener helemaal vreemd en angstig is, als zoiets gebeurt. TS, lees alleen de echte adviezen. En laat de rest in dit topic lekker links liggen. Jij en jouw familie weten hoe het zit. Wij hier op bokt niet. En wij kunnen je alleen maar een advies geven. Jullie moeten met Henk omgaan, wij niet.

Citaat:

Mijn moeder is met Henk in gesprek gegaan. Henk gaf toen aan (voor de 1000x) dat onze samenwerking dat stopt. Toen heeft mijn moeder hem gezegd dat wij het paard niet achterlaten, en dat we haar dan dus meenemen. Dat het niet hoeft te betekenen dat hij het paard nooit meer ziet, hij kan gewoon op de koffie komen om het paard te zien. Op dat moment flipte Henk compleet, hij begon te schreeuwen dat hij haar niet kwijt wou, en dat als wij haar meenamen dat hij de politie inschakeld.

We weten niet wat we moeten doen, het paard staat op onze naam, wij hebben het paspoort in huis. Henk heeft nooit als eigenaar in het paspoort gestaan. Maar de afspraak was wel dat het paard op onze naam kwam omdat Henk toen zo ziek was, dit is echter niet op papier gezet. Wij betalen al meerdere maanden alles voor het paard. Ook het voer. Staan wij in ons recht om het paard mee te nemen?

HiFive5 schreef:

Wat een horror verhaal!

Persoonlijk zou ik de samenwerking met Henk direct stop te zetten, hij kan toch niet zomaar eisen om de boel volledig proper te maken?
Misschien zou het beter gaan indien je enkel maar met een volwassenen erbij naar de pony gaat?
Als het officieel jullie pony is, zou ik inderdaad op zoek gaan naar een nieuw plekje voor hem. Als Henk wil dat jullie blijven, zal hij zich toch anders moeten opstellen.

jasmijn16 schreef:

Nog een vraag, wij staan als eigenaar opgegeven in het paspoort, maar zonder papieren van de verkoop is dat eigenlijk dus niks waard? Wanneer is iemand dan precies eigenaar van een paard? Niet alleen in deze situatie maar in het algemeen.

jasmijn16 schreef:

Nog een vraag, wij staan als eigenaar opgegeven in het paspoort, maar zonder papieren van de verkoop is dat eigenlijk dus niks waard? Wanneer is iemand dan precies eigenaar van een paard? Niet alleen in deze situatie maar in het algemeen.

jasmijn16 schreef:

Toen begon het eerste probleem, het paard was koliek gevoelig en de kilo's vlogen eraan als lucht. We hebben dus gezegd dat dit een ander soort paard was als de vorige en ze eigenlijk niet de hele dag zoveel gras moest omdat ze snel dik werd en erg koliek gevoelig was. Henk was het hier niet mee eens, 'een paard moet gras, als het nog eet heeft het honger'. Uiteindelijk hebben we de da ingeschakeld en zijn we met zijn allen met de da om tafel gaan zitten om het Henk duidelijk te maken dat het niet goed voor het paard was om de hele dag op een grote wei te staan. Hij was het er niet mee een maar ging er op letten. We moeten nog steeds iedere week zeggen dat het paard niet zoveel gras mag. Als we dat tegen Henk zeggen krijgen we terug dat mijn zusje ook dik is en dat het paard dus ook dik mag zijn. Dit loopt over een periode van ongeveer 8 maand.( vanaf het begin tot nu)

Toen mijn zusje op vakantie was is mijn moeder langs geweest voor een gesprek, dit omdat mijn zusje en ik ons niet meer veilig voelde omdat Henk echt erg agressief op je af kan komen stormen en omdat hij met allerlei dingen zoals de slacht begon te dreigen. Tijdens dat gesprek is mijn moeder compleet uitgebekt door de buren(familie van Henk). Die avond belde Henk huilend op, iets wat hij altijd doet als er iets mis gaat, dan belt hij altijd huilend op wat echt vreselijk is, een man van over de 80 huilend aan de telefoon. Hij vroeg of papa een gesprek met hem wou. Henk is erg ouderwets en vind dat vrouwen achter het aanrecht horen, dus een gesprek met mijn vader konden we begrijpen. Uiteindelijk heeft mijn vader alles een beetje weten te zussen.

Wij hebben ondertussen al een andere plek waar het paard kan staan. We willen haar daar eigenlijk weg hebben.

Nu waren mijn zusje en ik laatst aan het opzadelen toen Henk er aan kwam gestormd. We mochten niet rijden van hem. Wij vroegen daarop waarom dat niet mocht. Het paard was geen pak ezel volgens Henk, als er niet wordt schoongemaakt wordt er niet gereden. Daarop hebben wij onze moeder weer gebeld, dit doen we iedere keer als het uit de hand loopt. Mijn moeder is met Henk in gesprek gegaan. Henk gaf toen aan (voor de 1000x) dat onze samenwerking dat stopt. Toen heeft mijn moeder hem gezegd dat wij het paard niet achterlaten, en dat we haar dan dus meenemen. Dat het niet hoeft te betekenen dat hij het paard nooit meer ziet, hij kan gewoon op de koffie komen om het paard te zien.

Julu72 schreef:

jasmijn16 schreef:

Toen begon het eerste probleem, het paard was koliek gevoelig en de kilo's vlogen eraan als lucht. We hebben dus gezegd dat dit een ander soort paard was als de vorige en ze eigenlijk niet de hele dag zoveel gras moest omdat ze snel dik werd en erg koliek gevoelig was. Henk was het hier niet mee eens, 'een paard moet gras, als het nog eet heeft het honger'. Uiteindelijk hebben we de da ingeschakeld en zijn we met zijn allen met de da om tafel gaan zitten om het Henk duidelijk te maken dat het niet goed voor het paard was om de hele dag op een grote wei te staan. Hij was het er niet mee een maar ging er op letten. We moeten nog steeds iedere week zeggen dat het paard niet zoveel gras mag. Als we dat tegen Henk zeggen krijgen we terug dat mijn zusje ook dik is en dat het paard dus ook dik mag zijn. Dit loopt over een periode van ongeveer 8 maand.( vanaf het begin tot nu)

Toen mijn zusje op vakantie was is mijn moeder langs geweest voor een gesprek, dit omdat mijn zusje en ik ons niet meer veilig voelde omdat Henk echt erg agressief op je af kan komen stormen en omdat hij met allerlei dingen zoals de slacht begon te dreigen. Tijdens dat gesprek is mijn moeder compleet uitgebekt door de buren(familie van Henk). Die avond belde Henk huilend op, iets wat hij altijd doet als er iets mis gaat, dan belt hij altijd huilend op wat echt vreselijk is, een man van over de 80 huilend aan de telefoon. Hij vroeg of papa een gesprek met hem wou. Henk is erg ouderwets en vind dat vrouwen achter het aanrecht horen, dus een gesprek met mijn vader konden we begrijpen. Uiteindelijk heeft mijn vader alles een beetje weten te zussen.

Wij hebben ondertussen al een andere plek waar het paard kan staan. We willen haar daar eigenlijk weg hebben.

Nu waren mijn zusje en ik laatst aan het opzadelen toen Henk er aan kwam gestormd. We mochten niet rijden van hem. Wij vroegen daarop waarom dat niet mocht. Het paard was geen pak ezel volgens Henk, als er niet wordt schoongemaakt wordt er niet gereden. Daarop hebben wij onze moeder weer gebeld, dit doen we iedere keer als het uit de hand loopt. Mijn moeder is met Henk in gesprek gegaan. Henk gaf toen aan (voor de 1000x) dat onze samenwerking dat stopt. Toen heeft mijn moeder hem gezegd dat wij het paard niet achterlaten, en dat we haar dan dus meenemen. Dat het niet hoeft te betekenen dat hij het paard nooit meer ziet, hij kan gewoon op de koffie komen om het paard te zien.

1e deel quote (1e alinea): reden waarom ze bezorgd zijn om paard (terecht lijkt me?)

2e deel quote (laatste alinea): Henk begon over stopzetten samenwerking (zoals het hier staat), moeder reageert door het over 'niet achterlaten en meenemen' te hebben. Dit alles is tijdens een gesprek genoemd waarin beide partijen emotioneel zijn (moeder mogelijk teleurgesteld/boos over omgang Henk met dochters, Henk mogelijk teleurgesteld/boos/verdrietig over het besef dat hij achteruit gaat en de de dingen allemaal niet zo gaan zoals hij zou willen.)

Ik hoop dat er een oplossing komt en er zijn meerdere adviezen gegeven waar ze wél iets aan hebben (o.a. TS en zusje met ouders een gesprek met Henk én familie, opdat er iets op papier komt over eigendom en evt. verzorging en andere afspraken. En dan kan het paard er best blijven staan tot Henk niet meer thuis kan wonen).

TS: succes!