Bokt.nl

**Geplaatst**: 19-04-16 17:19

Geplaatst: 19-04-16 17:19

geerke schreef:
Yellona schreef:
Eerst en vooral sterkte met je beslissing.

Mijn eerste paard is gestorven toen ze 18 was. Ik was er zelf bij toen ze gestorven was. Ze is uit zichzelf gegaan voor mijn ogen en eerlijk dat was een echte doodstrijd dus beter de keuze dan van inslapen en waardig gaan. Voor mij zelf heb ik altijd voor genomen nu bij men 2 paarden vanaf ik zie dat het niet meer gaat laat ik ze gaan.

Uit zichzelf doodgegaan?op 18 jarige leeftijd?waaraan dan?

Ik had al maanden problemen met haar. Ze had last van haar longen en ik ging ze terug binnen halen op stal en ze moest op vlaslemen staan, mocht niet meer op stro. Dag erna kreeg ik telefoon van de stal dat we direct moesten komen, bleek dat ze vlaslemen had gegeten en deze waren ook in haar longen geraakt. Dierenarts erbij gehaald en die zei je hebt 50% kans dat ze er door komt terug. Ze is toen hij weg was gaan liggen en in shock geraakt en zo is gestorven waar ik bij was. Dit wens je niemand toe. Heb wel haar dochter nog.

**Geplaatst**: 19-04-16 17:46

Re: Wanneer laat je je paard inslapen?..

Geplaatst: 19-04-16 17:46

Dit zijn de moeilijkste beslissingen in je leven, TS! Maar ook je plicht als mens naar het dier toe.

Ik denk altijd, dat als je het paard goed kent, je het ziet... of liever gezegd... je ziet iets NIET meer, er is een soort vonk, een levenswil, uit het dof geworden oog weg. Wat er voorheen wél was.

het is een ondefinieerbaar iets, waar in iedere individuele situatie geen regels of standaards voor zijn. Je zou aan het dier zelf moeten kunnen zien of het nog enige vechtlust heeft... ik geef onmiddellijk toe, dat dit bij paarden/ponies heel lastig is, omdat we te maken hebben met (in tegenstelling tot bijv. bij honden) een vluchtdier/prooidier. Voor een paard is het veel beangstigender om niet meer goed uit de voeten te kunnen dan bijv. voor een hond (die ook nog wel met drie poten vrolijk kan doorleven).

Ook is bij paarden meestal een enorme rode vlag: komt het nog redelijk goed mee in diens vriendengroep, of zondert het zich af/wordt het genegeerd/uitgestoten. Dit laatste kan op paarden een heel ontmoedigend effect hebben, waardoor ze de levenswil/moed ook op kunnen geven.

Observeer het paard heel goed, in alle situaties, en vertrouw op je eigen gevoel, dat geeft het meestal wel aan, wanneer de tijd gekomen is.

**Geplaatst**: 19-04-16 18:00

Geplaatst: 19-04-16 18:00

VivaByoux schreef:
Het moment dat mijn paard geen kans heeft om ooit nog pijn vrij te leven gaat hij naar de eeuwige velden. Hoe naar het ook is, hoe oud of hoe jong; op zulke momenten mag je niet egoistisch zijn.
Ik vergelijk het voor mezelf altijd: het moment dat ik dingen niet meer kan doen en als kasplantje of whatever moet leven mag bij mij de stekker eruit. Geen pijn voor mij, dus ook geen pijn voor mijn dieren.
En ja soms merk je het te laat, maar te vroeg opmerken is niet mogelijk..

$_/-\o_$

Mij werd in 2012 verteld dat mijn paard max 2-3 uur per week recreatief gereden kon worden. Hij had 'iets' aan de aanhechting van een of ander band onder zn kogel maar wat precies had da nog nooit gezien. Dus ik braaf zo min mogelijk rijden en goed opletten dat hij er geen pijn of last aan had.

Eind 2013 zag ik iets aan zijn lopen. Hij was heel wisselend onzuiver. Dan weer in draf, dan weer in galop en dan weer helemaal niet. Benen waren normaal en hij leek verder geen pijn te hebben. Ik zette m voor de zekerheid 2 weken op rust. Na die 2 weken had ik m aan de longeerlijn om te kijken hoe het ging. Ging hartstikke goed! Maar na een paar rondjes gaf ie een kleine bok en liep ie ineens op 3 benen. Gescheurde pees

We zijn een zware behandeling gestart, hij was het dubbel en dwars waard. Hij was bijna zo goed als genezen verklaard (om met pensioen te gaan) maar een week voor de laatste controle echo scheurde de pees weer

ik heb altijd gezegd hem te laten gaan zodra hij niet meer zonder pijn was. Als zijn pees zo gemakkelijk scheurt ondanks de zware behandeling en revalidatie, hoe kon hij dan nog van zijn pensioen op de wei genieten?

Achteraf had ik hem in 2012 al met pensioen moeten laten gaan maar ja dat is achterafpraat.

**Geplaatst**: 23-08-16 12:34

Geplaatst: 23-08-16 12:34

Ik sta ook voor deze keuze, ruin van 27 met lange tijd Cushing. Heeft nergens meer zin in eet nauwelijks en is zoveel vet en spiermassa verloren in een jaar dat de dierenpolitie al 2x is langs geweest. Doordat hij bijna niet eet krijg ik hem er niet meer bovenop.

Vragen in mijn hoofd zijn, is het niet te vroeg heb ik alles wel gedaan.

**Geplaatst**: 23-08-16 13:03

Geplaatst: 23-08-16 13:03

Bedoel het niet gemeen, maar als ik jouw post lees, Elizaa88, vraag ik me af, wat de reden is, dat dat dier nog moet leven

Maar on topic: ik had de beslissing snel genomen: 26 jarige was uitgegleden en zn knie was uit de kom. Maar dit is een "makkelijke" beslissing.

**Geplaatst**: 23-08-16 15:50

Geplaatst: 23-08-16 15:50

Elizaa88 schreef:
Ik sta ook voor deze keuze, ruin van 27 met lange tijd Cushing. Heeft nergens meer zin in eet nauwelijks en is zoveel vet en spiermassa verloren in een jaar dat de dierenpolitie al 2x is langs geweest. Doordat hij bijna niet eet krijg ik hem er niet meer bovenop.

Vragen in mijn hoofd zijn, is het niet te vroeg heb ik alles wel gedaan.

het is nooit te vroeg....meestal wel te laat.
Laat hem maar inslapen voordat het slechte weer komt,je zal hem een plezier ermee doen.
Ik weet hoe moeilijk het is...had ook een cushing paard,van 28.Zag er nog prachtig uit,niks geen spierverlies,goede eetlust,vrolijk...maar kon niet meer lopen.

**Geplaatst**: 23-08-16 16:02

Geplaatst: 23-08-16 16:02

Ik heb vorige week mijn paard in laten slapen. Het gemis is vreselijk, en nu nog nonstop aanwezig.
Mijn paard bleek dramatische spat te hebben in allebei haar spronggewrichten met botwoekering en botafname. Nooit heeft madame iets laten merken, heb er dus nog gewoon op gereden. 2 weken terug ontdekte ik een bult op haar sprongewricht. DA laten komen en zei adviseerde rontgenfotos te laten maken, dit hebben we dus laten doen en dit kwam eruit. De bult werd veroorzaakt door een stukje afgebroken bot van de botwoekering.

Met een speciaal infuus en beslag achter zou het geremd kunnen worden, maar zal zij nooit meer pijnvrij op de wei kunnen staan, laat staan rijden. Mijn paard was vol energie, en werd ongelukkig als ze te lang niks mocht doen. Daarom heb ik besloten haar te laten gaan, wat zeker geen makkelijke keuze was...

**Geplaatst**: 23-08-16 16:06

Geplaatst: 23-08-16 16:06

Je weet het op een gegeven moment. Voor mij is het de vraag of het paard waardig is; dus lopen ze pijnvrij op de wei, hebben ze plezier en het licht nog in de ogen en blijven ze goed op gewicht. Ik gun ze liever een afscheid zonder dat het echt haast heeft... er is zo'n omslagpunt vanaf wanneer je alleen nog maar te laat kunt zijn en de vraag is of ze nog leven omdat dat voor het paard beter is of voor ons. We zorgen te goed voor onze paarden en daarom worden ze gewoon oud. Dan is het aan ons de natuur soms een beetje te helpen. Veel sterkte. Het is een ontzettend moeilijke beslissing.

**Geplaatst**: 23-08-16 16:10

Geplaatst: 23-08-16 16:10

_Siri schreef:
Gedrag is zeker veranderd de laatste jaren, maar dat kan ook zo zijn omdat ze gewoon echt oud geworden is..
Wel is ze keihard voor zichzelf. Op dagen van kreupelheid komt er een zielig paard uit de wei (als ze moet lopen), maar eenmaal op stal vraagt ze heel vrolijk aandacht van iedereen.

Ze is niet meer de merrie die vrolijk een rondje door de wei jaagt of de andere paarden weg jaagt. Ze laat zich nu door de meeste paarden wegjagen en staat vaak gewoon te staan of te grazen. Maar een zielig hoopje paard is ze niet en eten doet ze nog even goed als altijd.

Eten doet een paard uit instinct, het feit dat ze onder aan de rangorde staat en ook op de weide geen sprintjes meer trekt zegt toch wat. Meestal kiezen mensen er voor om een week flinke pijnstilling te geven, leeft zo'n paard dan op en keert ook op de weide de vrolijkheid terug dan weet je genoeg.

**Geplaatst**: 23-08-16 16:17

Geplaatst: 23-08-16 16:17

Heftig topic dit... 11 jaar geleden werd onze pony Lavita opgegeven, inslapen was de enige optie. Uiteindelijk heb ik haar d.m.v. anders rijden weer goed gekregen en zijn we zelfs tot de Z2 gekomen. Heb menigeen versteld doen staan.

2016 is het jaar dat we haar niet meer kunnen "oplappen". Ze loopt flink kreupel linksvoor door een botwoekering, nu zelfs met bute loopt ze alleen in draf niet meer goed. We hebben er alles aan geprobeerd en mochten er nog meer mogelijkheden zijn dan had ik die zo aangenomen.

Maar op een gegeven moment moet je een besluit nemen.. Eentje die ik diep van binnen al had gemaakt, maar nog niet aan toe was. Eind september wordt ze ingeslapen en ik vind het vreselijk!

Heb alles, voor zover dat kan, tot in de puntjes geregeld. Het is nu alleen nog maar aftellen.

Zelf ben ik wel opgelucht dat de dierenarts hardop zei dat het klaar was. Maakt het toch "makkelijker" als iemand die ervoor gestudeerd heeft zegt dat je er alles aan hebt gedaan en dat het zo goed is. Zelf kon ik die beslissing gewoon niet nemen.

**Geplaatst**: 23-08-16 16:29

Geplaatst: 23-08-16 16:29

sterkte alvast!Toen ik mijn dierenarts belde om in te slapen en hij zag mijn paard zei hij "oh,hij is toch zo slecht nog niet?''
Toen ik hem zijn stal uithaalde ,met twee uur daarvoor een flinke injectie met pijnstiller ingespoten...moest hij toegeven dat het tijd was

**Geplaatst**: 23-08-16 16:32

Geplaatst: 23-08-16 16:32

Helaas is de grens niet altijd zo zwart wit.
Als je paard valt en niet meer op kan staan dan is de beslissing heel gemakkelijk. Als de dierenarts garandeert dat hij pijnvrij is dan is het ook heel gemakkelijk.
Het is meer als het er tussenin zit. Paard mankeert duidelijk iets maar blijft nog alert naar jou toe en eet ook nog gewoon. Maar je weet niet zeker hoeveel pijn hij heeft.

Cardy; het enige wat je nu kunt denken is dat zij het niet weet. Jij wel, voor jou is het nu veel erger. Omdat je er ook nog naartoe leeft.
Fijn dat de DA ook heeft aangegeven dat het genoeg is geweest. Maar ik wens je wel alvast heel veel sterkte.

**Geplaatst**: 23-08-16 16:32

Geplaatst: 23-08-16 16:32

Pff.. dat is een lastige. Ik denk dat ik de grens zou trekken als hij echt niet meer kan. Ik vind het heel erg knap dat er zoveel mensen zijn die hun paard laten gaan als hij echt niet meer verder kan en pijn heeft. Het is een erg moeilijke beslissing

**Geplaatst**: 24-08-16 21:24

Geplaatst: 24-08-16 21:24

Het is zeker lastig om een dier te laten inslapen...
Vooral als je er veel mee gedaan hebt...
Maar er is natuurlijk heel wat verschillen...
Als een dier ziek is en je kunt er niet meer voor zorgen ivm andere problemen.
Denk aan geld zaken, dan kun je het beste laten inslapen hoe lastig het ook voor je is...
Maar dat is dan beter voor beide...
Is het diertje ziek maar laat deze het niet merken dat hij/zij pijn heeft... dan zou ik het even afwachten of het alleen maar slechter zal gaan ja of nee...
Gaat het slechter inlaten slapen... gaat het beter maar is het ongeneeselijk... dan zou ik het goed in de gaten blijven houden maar zeker niet inslapen...
Maar dan moet je nog wel de dingen ermee moeten kunnen doen dat jij wil...
Want om een dier alleen maar voor de heb te hebben vind ik ook zo zielig...
Jullie moeten er samen plezier in hebben dat is het belangrijkste...
Denk goed na over wat je doet...
Je moet elkaar niet de put in duwen... door bijv. toch door te gaan als je het geld er niet voor hebt...
of toch door te gaan terwijl je ziet dat het niet meer gaat...