Bokt.nl

**Geplaatst**: 20-08-15 06:55

Re: Onzekere ruiter bij onzeker paard - verkopen of wat?

Geplaatst: 20-08-15 06:55

Ik zou je niet schuldig voelen dat je geen pony voor je dochter kan kopen...

Wat betreft onzeker.. Ik herken dit. Mijn paard was anders, die nam het over van me en uiteindelijk ging het met pieken en dalen maar het plezier was weg. Ik heb de hartverscheurende beslissing genomen om hem te verkopen en dit was de beste beslissing ooit. Paard is nu blij bij een baasje die hem wel kan geven wat hij nodig heeft en ik heb nu een 12 jarig paard die mij vertrouwen geeft en waar ik alles mee durf.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-08-15 09:01

Re: Onzekere ruiter bij onzeker paard - verkopen of wat?

Geplaatst door de TopicStarter : 20-08-15 09:01

Caatje87 ik ben benieuwd wat voor jou de doorslag was? En hoe je uiteindelijk tot het besluit bent gekomen.

**Geplaatst**: 20-08-15 18:43

Geplaatst: 20-08-15 18:43

Wat voor Caatje87 de doorslag heeft gegeven hoeft het voor jou natuurlijk niet te zijn.. Je moet voor jezelf gaan afwegen wat jezelf wilt. Wil je de uitdaging aangaan, investeren in je paard maar ook in jezelf of wil je een "makkelijk" paard waar iedereen op kan rijden.. En welke beslissing je ook gaat nemen, het is jou beslissing en daarom ook altijd een goede beslissing. Niemand anders loopt in jou schoenen..
Ik heb ook in die situatie gezeten met dezelfde redenen, ik ben moeder 3 kinderen, we hadden een eigen zaak..en veels te weinig tijd en een heel moeilijk paard.. Toch heb ik besloten om mijn paard niet op te geven en het toch zelf te proberen.

Mijn ruin is inmiddels 13 jaar is door ons als jaarling gekocht, met 3 en een half ingereden, pas met 6 en half gecastreerd (was goedgekeurd).
Achteraf gezien hebben we de verkeerde mensen erop laten rijden.. Ik durfde er toen hij nog hengst was niet op, ik had totaal geen klik met hem heb ik trouwens nog steeds niet. Hij kreeg van de toenmalige amazone te vaak zijn zin wat resulteerde in bokken steigeren en achterover laten vallen. Paard weggebracht daar het advies gekregen of verder met de fokkerij of kiezen voor de sport. Paard had ontzettend veel potentie..

Wij hebben gekozen om hem te castreren, de toenmalige amazone stopte een week later nadat hij gecastreerd was..
Onze ruin heeft toen een half jaar stil gestaan, ik had totaal geen ambitie om hem te gaan rijden maar vond het zonde dat hij stil stond dus en heb zelf de stoute schoenen aangetrokken.. In het begin had ik echt het wauw gevoel want wat kon dat dier lopen..
Doordat ik teveel na mijn toenmalige instructrice luisterde kan ik zeggen dat het wauw gevoel heel snel weg was. (ik moest rijden met gas erop en de handrem erop houden.. het druiste tegen mijn gevoel in. Maar goed omdat ik les had deed ik maar wat er gevraagd werd.. dom.. heel dom)
Na 2 maanden heb ik me bedankt bij deze instructrice we konden alleen nog maar bokkend en steigerend door de bak komen.. Maar het leed was toen al geschied.. ik heb heel vaak jankend op hem gezeten en heel vaak gezegd doe hem maar weg..

Na diverse instructrices ben ik bij mijn huidige instructrice gekomen en we komen nu weer aan rijden toe.. Heeft me echt heel veel bloed zweet en tranen gekost. En we zijn er nog steeds niet.
Wat voor hem en mij echt geholpen heeft is super consequent blijven. Wat vandaag mag, mag morgen ook. Wat vandaag niet mag, mag morgen dus ook niet. Als ik "zeg" we gaan linksaf gaan we ook linksaf.
Ik laat daarom ook niemand anders meer op hem rijden, wat eigenlijk erg vervelend is omdat ik door ziekte er regelmatig uit lig.. Maar liever hem iedere keer dan opnieuw oppakken dan iemand er op laten die hem dan weer te veel vrijheid geef met alle gevolgen van dien..
Het is zo simpel eigenlijk consequent zijn, maar vooral naar je eigen gevoel blijven luisteren, daar is het bij mij fout gegaan. Mijn instructrice zegt heel vaak tegen me dat ze zelden zo'n moeilijk en lastig paard heeft meegemaakt. En dat menigeen had hem jaren geleden al verkocht.. Ik ben trots op mezelf dat ik dat niet gedaan heb en dat ik van dit paard mag leren om het beter te doen..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-08-15 05:56

Re: Onzekere ruiter bij onzeker paard - verkopen of wat?

Geplaatst door de TopicStarter : 21-08-15 05:56

Ik denk toch niet dat ik zou kunnen wat jij hebt gedaan flitzz. Petje af. Ik heb zelf een zwaar ongeluk gehad waarbij ik tegen mijn hoofd / gezicht ben getrapt (met kap) en tegen mijn arm. Mijn verbrijzelde gezicht is geopereerd en daar is nauwelijks nog wat van te zien. Mijn arm is helaas vergroeid en na 4 operatie heb ik wel een krachtverlies en een functieverlies. Me afgelopen jaren gevoed met genoeg ' horrorverhalen' die ook hier op bokt langs komen .. kortom ik wil die risico's niet meer lopen. Ook niet voor mijn kind. Dat is voor mij een heel belangrijk criterium.
Daarom zoek ik het ook niet op. Ik hou het liever safe. Het huidige paard is wel heel lief - die zal zich niet verzetten. Maar ze schrikt dus op niet fijne wijze. Dat is waar ik oa mee zit. Hierdoor ben ik dus tot het besef gekomen dat het op deze manier nooit meer zo zal worden als vroeger. `Ook al rij ik weer (wat ik nooit had gedacht )... er blijft onzekerheid.
Ik denk dat ik me - samen met mijn dochter veel beter zal voelen op een doorgewinterde pony met toch een beetje uitdaging. Maar het afstand nemen doet me pijn. Stiekum ben ik ook wel ns jaloers als ik de foto's hier op bokt zie waar mensen zich vrij voelen op het paard.

**Geplaatst**: 21-08-15 06:34

Geplaatst: 21-08-15 06:34

Je laatste post leest alsof je de pijn van het afscheid nemen wilt vermijden. En jezelf en je dochter daardoor het plezier en geluk van een leuke pony ontzegt. Voor mij zou dat niet in balans zijn. Wat doe je jezelf en je dochter tekort om de pijn van het afscheid maar niet te hoeven voelen?

**Geplaatst**: 21-08-15 06:53

Geplaatst: 21-08-15 06:53

Ik zou het paard verkopen aan een geschikte baas... Ik weet niet wat voor lichaamsbouw jij en je dochter hebben, maar misschien is een brave IJslander een optie? Daar kunnen jullie beiden plezier mee beleven. Ik heb er zelf één, niet te koop

Ooit stond ik voor dezelfde keuze als jij. Ik heb het paard gehouden, maar het is nooit goed gekomen... Ze ataat hier als 20-jarige nog steeds...niets te doen. Ze is wel heel lief, maar achteraf had ik haar gewoon moeten verkopen.

**Geplaatst**: 21-08-15 07:03

Geplaatst: 21-08-15 07:03

Ts, ik denk dat je beter door de zure appel heen kunt bijten en je paard kan verkopen. Wellicht komt ze bij een nieuwe eigenaar ook veel beter tot haar recht.

Andere optie is....emdr doen om je weer vrij te kunnen voelen op een paard, je hebt nogal wat meegemaakt en het logisch dat je daar door een blokkade voelt.

Dat lijkt me sowieso goed voor ieder paard/pony wat je nog wilt rijden.

**Geplaatst**: 21-08-15 07:10

Geplaatst: 21-08-15 07:10

siepjes schreef:
Caatje87 ik ben benieuwd wat voor jou de doorslag was? En hoe je uiteindelijk tot het besluit bent gekomen.

Ik ben ervan overtuigd dat het voor mijn paard ook niet leuk was om een gespannen ruiter op zijn rug te hebben. De doorslag was voor mij dat hij bij anderen meer zekere ruiters het veel beter deed en hij bij mij toch bleef proberen. Hoeveel ik ook mijn best gedaan heb. Ik heb in totaal een half jaar bijna elke dag les gehad en dan ging het goed. Ik heb hem zelf opgeleid t/m de M1, maar zodra ik weer helemaal zelfstandig reed en ik een onzekere dag had dan ging het weer mis. Het mooie is dat ik met mijn nieuwe paard tot nu toe helemaal geen onzekere dagen meer heb gehad. Het zat echt in de combinatie met mijn ouder paard.

Ik zie heel veel mensen die maar door blijven gaan en uiteindelijk word je er niet gelukkig van en nog erger je paard ook niet..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-08-15 09:47

Re: Onzekere ruiter bij onzeker paard - verkopen of wat?

Geplaatst door de TopicStarter : 21-08-15 09:47

Pendrag - je hebt het helemaal bij het punt. Zo is het eigenlijk wel - en zo voel ik het ook. Ik voel me dan schuldig naar het paard - dat mijn wens en intentie is veranderd en dat het toch niet helemaal aansluit en in de toekomst mogelijk ook niet voor mijn dochter.
De tip van de Ijslander heb ik ook al eerder gehad. Ik denk eerder aan een grote d of kleine e pony die braaf is en verkeersmak.
Thanks caatje- Ja ik denk ook dat het om de klik gaat en ik denk ook dat ik voorzichtiger ben geworden. 10 jaar geleden had ik dit paard super gevonden. Maar nu is het anders - ik ben rationeler.
Tav van EMDR- ik ken het. Maar op zich heb ik er geen nare belevingen van. Het voelt alleen alsof ik rationeler ben geworden. De risico's van het rijden ben gaan inzien en hier een balans in maak. Vroeger nam ik de risico's als het paard maar top is. Nu denk ik - ik moet vooral plezier hebben.
Wel heel fijn om te horen dat ik niet de enige ben die voor een dergelijke keuze staat en gestaan heeft- het sterkt me wel. Thanks allen.

**Geplaatst**: 21-08-15 10:18

Re: Onzekere ruiter bij onzeker paard - verkopen of wat?

Geplaatst: 21-08-15 10:18

Heel veel sterkte en succes met het maken van de beslissing!
Mocht je ervoor kiezen om hem te verkopen: het is niet makkelijk! Ik heb echt heel veel verdriet gehad, voelde als liefdesverdriet. Toch is het echt het beste voor mij en vorige paard geweest. Ik hoop dat je een beslissing zal maken die voor jou goed voelt!

**Geplaatst**: 21-08-15 10:19

Geplaatst: 21-08-15 10:19

Je beschrijft echt mijn verhaal precies.
Mijn paard was op de grond mijn maatje. Was er iets eng en liep ik mee dan durfde hij dat.
Toen ik jonger was heb ik diverse paarden gereden 100 keer moeilijker dan hem. Want het enige wat je bij hem moest bij de les blijven. Nooit bokte of steigerde hij. Alleen maar eens snel weg springen. In de bak dan
buiten was het een stuiterbal.
Maar waar dat vroeger leuk en een uitdaging was is dat niet meer.

Ook ik hikte tegen verkoop aan. Hij was zo lief. Was het maar een rot knol geweest. Dat zou het zoveel makkelijker hebben gemaakt.

Maar toen hij 10 was toch die knoop door gehakt.
En achteraf gezien. 5 jaar te laat.
Hij krijgt daar alle aandacht.
Jonge griet van 23 maakt het niet uit dat hij buiten rond stuitert. Dus alleen saaie rondjes bak zijn voor hem ook verleden tijd.

En ik heb nu mijn rustige paard.
Er die ik 10 jaar terug saai zou hebben gevonden.
Maar ik geniet nu.
Heb ik geen tijd. Ook niet erg. Na twee weken rij ik zo weer weg.
Windkracht 8, vrieskou, maakt niet uit. Lekker rijden.

Maar die knoop doorhakken.
Heb echt gehuild als een kleuter van 4

Maar nu voor zowel paard als mij beter.

**Geplaatst**: 21-08-15 11:06

Re: Onzekere ruiter bij onzeker paard - verkopen of wat?

Geplaatst: 21-08-15 11:06

Precies hetzelfde verhaal als die van mij Bruintje123.. Het moeilijkste was dat hij zo lief was en ik er op de grond echt alles mee kon.

**Geplaatst**: 21-08-15 12:39

Geplaatst: 21-08-15 12:39

Caatje87 schreef:
Precies hetzelfde verhaal als die van mij Bruintje123.. Het moeilijkste was dat hij zo lief was en ik er op de grond echt alles mee kon.

Het zelfde als dat jullie beschrijven heb ik ook mee gemaakt..
Net als bij TS werd plezier overschaduwd door zorgen..
Het was niet makkelijk, het zal nooit makkelijk worden om afscheid te nemen, maar het heeft mij intens veel rust gegeven.
Betreffende paard is goed terecht gekomen en ik heb mezelf de tijd gegeven om te "acclimatiseren".
Daarna ben ik mijn huidige paard tegen gekomen, hij is voor mij de perfecte match! Ookal is het niet altijd makkelijk en vanzelfsprekend.
Hij is nu 10 jaar oud, heeft in zijn leven veel beleefd en gedaan (wedstrijdjes, springen, trainingen, crossen, mennen, paardenvoetbal etc.)
En ik voel aan mezelf dat ik hier een stuk gelukkiger van ben geworden! Ook hoeft hij niet elke dag of om de dag gereden te worden, dus als het niet gaat of ik heb geen "zin" dan kan ik overslaan.

Ik wil je heel veel succes wensen met je moeilijke keuze! En moeilijk zal het zeker blijven..
Wel kan ik je vertellen dat het heel veel rust (kan) geven als je een goed nieuw thuis kunt vinden voor je huidige paard.

En laat mij dan een muts zijn, als ik nu even vanuit jouw verhaal in het belang van je paard ga denken.
Dan denk ik dat hij/zij zelf ook gelukkiger wordt van een zekere ruiter die er graag mee aan de slag gaat.

**Geplaatst**: 21-08-15 13:00

Geplaatst: 21-08-15 13:00

Dat gevoel van rust is voor mij ook echt herkenbaar.
Dat merkte ik pas op toen hij weg was en ik wist dat hij het zo goed had.
Maar inderdaad een groot gevoel van rust.

En het is ook niet erg om te veranderen.
Ik beleefde het ook als hem in de steek laten. Ik had hem toch ook gewild als veulen?!
Maar die glazen bol hebben we niet.
Je leven veranderd. En voorzichtiger worden hoort daar bij de meeste mensen uiteindelijk wel bij.

**Geplaatst**: 21-08-15 13:07

Re: Onzekere ruiter bij onzeker paard - verkopen of wat?

Geplaatst: 21-08-15 13:07

Ik begrijp uit je verhaal dat je nu een paard hebt staan waar je dochter niets mee kan en waar jij zelf ook niet heel veel mee doet omdat het paard spanning heeft en jij daar niet mee overweg kunt, terwijl het paard wel potentie heeft.
Ik zou zeggen; verkopen en een eenvoudig maar braaf paard terug kopen. Als het werkelijk een leuk sportpaard met wat potentie is, kun je van de opbrengt wellicht voor jezelf én je dochter wel een braaf recreatiepaard kopen.
En anders tut je lekker met de pony van je dochter en zoek je een bijrijdpaard om wat serieuzer mee te rijden.

**Geplaatst**: 21-08-15 13:08

Geplaatst: 21-08-15 13:08

siepjes schreef:
Zo is het eigenlijk wel - en zo voel ik het ook. Ik voel me dan schuldig naar het paard - dat mijn wens en intentie is veranderd en dat het toch niet helemaal aansluit en in de toekomst mogelijk ook niet voor mijn dochter.

Een paard voelt dat allemaal niet hè? :(:)

**Geplaatst**: 21-08-15 13:43

Re: Onzekere ruiter bij onzeker paard - verkopen of wat?

Geplaatst: 21-08-15 13:43

Het heeft mij ook heel veel rust gegeven. Ik denk dat het uiteindelijk eerlijker is naar je paard.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-08-15 22:27

Re: Onzekere ruiter bij onzeker paard - verkopen of wat?

Geplaatst door de TopicStarter : 21-08-15 22:27

Ja bruintje je verhaal klinkt wel hetzelfde. Het is inderdaad een heel lief en aanhankelijk paard. Een echte knuffel. Dan denk ik - gebeurde er maar iets dan kan het echt niet meer. Maar dat is dus niet zo. Ik heb wel eerder eens een paard verkocht - die waar ik het ongeluk mee heb gehad. Daar durfde ik echt niet meer op. Dus dat was toch wel een heel duidelijk verhaal. Maar nu is dat niet. Nu hoop ik stiekem nog op die brave kukel. Maar het is niet het karakter vrees ik.
Ik kan me ook echt voorstellen dat het rust geeft. En verheug me stiekem ook om samen met mijn dochter aan de slag te gaan met een leuke pony. Dan rij ik 2 keer en zij de rest- dat is goed te combineren. Terwijl ik nu inderdaad ook het rijden als een verplichting voel. En dan inderdaad steeds in de bak. Dan gaat het goed. Ik merk ook door mn getwijfel dat als het goed gaat - dan denk ik ... oh ik probeer t nog. En als het slecht gaat - of ze breekt zoals vorige weke los in de straat- dan denk ik ' het is echt niets, dadelijk gebeurt nog wat'.
Maar t schuldgevoel is gewoon projectie van mn eigen gevoel. Het paard voelt het inderdaad niet.

Het voelt wel goed om het even op te schrijven en ervaringen te delen. Had ik veel eerder moeten doen. Ik zit er nu al 1,5 jaar mee.

**Geplaatst**: 22-08-15 09:06

Re: Onzekere ruiter bij onzeker paard - verkopen of wat?

Geplaatst: 22-08-15 09:06

Na 1,5 jaar modderen mag je wel een knoop door hakken hoor.

En ws voel je je over een half jaar of langer nog altijd schuldig. Deal met het gevoel van schuld (dat verdwijnt niet op voorhand) en maak een keuze. Zo is het voor niemand fijn.

**Geplaatst**: 22-08-15 09:39

Geplaatst: 22-08-15 09:39

siepjes schreef:
Ja bruintje je verhaal klinkt wel hetzelfde. Het is inderdaad een heel lief en aanhankelijk paard. Een echte knuffel. Dan denk ik - gebeurde er maar iets dan kan het echt niet meer. Maar dat is dus niet zo. Ik heb wel eerder eens een paard verkocht - die waar ik het ongeluk mee heb gehad. Daar durfde ik echt niet meer op. Dus dat was toch wel een heel duidelijk verhaal. Maar nu is dat niet. Nu hoop ik stiekem nog op die brave kukel. Maar het is niet het karakter vrees ik.
Ik kan me ook echt voorstellen dat het rust geeft. En verheug me stiekem ook om samen met mijn dochter aan de slag te gaan met een leuke pony. Dan rij ik 2 keer en zij de rest- dat is goed te combineren. Terwijl ik nu inderdaad ook het rijden als een verplichting voel. En dan inderdaad steeds in de bak. Dan gaat het goed. Ik merk ook door mn getwijfel dat als het goed gaat - dan denk ik ... oh ik probeer t nog. En als het slecht gaat - of ze breekt zoals vorige weke los in de straat- dan denk ik ' het is echt niets, dadelijk gebeurt nog wat'.
Maar t schuldgevoel is gewoon projectie van mn eigen gevoel. Het paard voelt het inderdaad niet.

Het voelt wel goed om het even op te schrijven en ervaringen te delen. Had ik veel eerder moeten doen. Ik zit er nu al 1,5 jaar mee.

Dan knoop doorhakken en verkopen.

Je zit zelfs in een luxe positie, al voelt dat voor jou niet zo. Je hebt een lief en aanhankelijk paard dat geschikt is voor de sport toch? Daar kun je iemand anders echt gelukkig mee maken. Alle kans dat je hem goed kunt verkopen. Niet persé financieel goed maar naar een goed nieuw thuis. Je kunt het je veroorloven daar kritisch op te zijn. En wat zal het fijn zijn als je paard op een nieuw plekje echt gelukkig is en jij met je dochter samen van een leuke pony kunt genieten!

**Geplaatst**: 22-08-15 13:14

Re: Onzekere ruiter bij onzeker paard - verkopen of wat?

Geplaatst: 22-08-15 13:14

Wellicht financieel ook wel goed, want ik lees nergens dat het een vervelend paard is, alleen dat hij iets te sensibel is voor ts. De meeste sportruiters hebben juist graag een sensibel paard maar dan wel graag een die wel braaf is in de omgang. Als hij dan ook nog potentie heeft en de looks, kun je daar vast wel een goed bedrag voor krijgen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-08-15 06:50

Geplaatst door de TopicStarter : 23-08-15 06:50

Het paard heeft een uitstekende sportafstamming en een plaatje om te zien. Maar ze heeft patellafixatie in lichte mate. Op de röntgen is alles ok. Maar mensen haken daar op af. Dus zo makkelijk verkoopbaar is ze denk ik toch niet. En voor een recreatieruiter vind ik het dus niet verantwoord.
Dus ik denk niet dat ze zo maar weg is. Ik denk dat ik me wel kan vinden in een goede alternatieve plek. Ik heb gewoon ook te weinig tijd om er flink werk in te steken en voor de 2 paardenmeisjes die hier rondlopen (dochter en vriendinnetje) is het onverantwoord.
Ik heb eens gekeken naar stallingen maar dan ben ik 500-600 euro per maand kwijt. Ik vind dat toch veel geld- vooral als ik hoor van jullie dat het geen garantie biedt. Ik woon nu eenmaal bij veel veld waar veel tractoren langs komen. Daarnaast springt ze in de tuin ook voor vanalles weg... t wordt nog een klus.
Ik heb ook iemand gevonden die buitenrij training geeft - in de buurt. Die gaat dan mee op buitenrit. Dat is wel natuurlijk iets wat ik nog kan doen - zolang er geen alternatief is.
Want zoals het nu is wil ik het niet op de lange termijn.

**Geplaatst**: 23-08-15 07:14

Geplaatst: 23-08-15 07:14

Dat dacht bij dat spring in het veld paard van mij ook dat een recreatie ruiter niets zou zijn met zijn Jazz afstamming.
Maar toch is hij daar heen gegaan.
Niet elke recreatie ruiter is een ruiter die alleen maar een braaf buitenrij paard zoekt.
Het meisje wat mijn paard heeft gekocht is een erg fanatieke ruiter, goede zit, totaal niet bang en wilde juist wat pit. Ze heeft 1 keer in de week les, voor de rest rijd ze met hem buiten, over bruggetjes, landwegen met tractoren enz.
Kijk ik naar mij vroeger deed ik dat ook gewoon. Dus waarom de jeugd van nu dan niet meer

Ik heb hem in de lente te koop gezet met het idee dat duurt wel een half jaar.
Wie wil er nu een 10 jarige, nooit in de sport gelopen, geen buitenrij paard.
Wel rontgen goed, ook klinisch en prachtig om te zien.
2 weken later was hij verkocht.

**Geplaatst**: 23-08-15 07:29

Geplaatst: 23-08-15 07:29

Ik sluit me bij bruintje123 aan niet iedere recreatie ruiter zoekt een makkelijk paard. Ik ben zelf ook maar een recreatie ruiter en ik zoek ook geen "koe mak paard". Ik persoonlijk zou me ontzettend snel vervelen op een braaf paard. Toegegeven mijn ruin is af en toe ook te veel uitdaging maar liever dat dan een paard wat braaf zijn rondje loopt.
TS een kennis van mij heeft een bomproof en verkeersmak paard rijd daarmee ook op straat, ook zij krijgt buiten op straat les.. Niet voor het paard maar voor haar.. Zij is "bang of in ieder geval onzeker" buiten en maakt daardoor haar paard "bang/ onzeker" dus nu word mijn kennis onder begeleiding verkeersmak gemaakt $_/-\o_$
In vooral je laatste posten lees je steeds meer dat je eigenlijk iets anders wilt voor jou en je dochter als je al 1,5 jaar aan het aanmodderen bent. Ik zou het paard verkopen en iets geschikt voor jezelf en je dochter zoeken. Ik snap je schuldgevoel maar als je een geschikte plek voor je paard vind en je paard daar happy is "verdwijnt" dat schuldgevoel redelijk snel.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-08-15 11:07

Re: Onzekere ruiter bij onzeker paard - verkopen of wat?

Geplaatst door de TopicStarter : 23-08-15 11:07

Bruintje het voelt hier echt hetzelfde. Dit paard had ik vroeger gewild. Ik ben dan bang dat ik misschien dat straks weer wil- het ga missen als het er niet meer is. Want ze rijdt wel heel fijn. Hoe heb jij dat gedaan met goede plek vinden? Heb je mensen ook geweigerd? Ik wil wel nee kunnen zeggen- als ze hier zijn en ik zie de klik niet. Heb jij je prijs aangepast? Ik heb nl niet zo veel zin in handelaren of iets dergelijks.
Ja ik voel ook dat ik ouder word en voorzichtiger. Het hoeft allemaal niet meer zo nodig. Ook andere dingen in mijn leven waar ik plezier aan heb. Daarnaast druk met 3 kinderen waarvan 1 haar gezondheid haar wel eens in de steek laat (auto-immuun ziekte / nierziekte). Kortom ik balans wel .. wilniet meer alle spare time in paarden stoppen. Daarnaast was ik vroeger fanatiek wedstrijd ruiter. Maar tegenwoordig zie ik veel liever paarden die plezier hebben in hun leven en in hun werk. Ik gun dat mijn paard ook- lekker op de wei- afwisselend werk en niet meer kosten wat kost presteren op concoursen.