Ik vind de kant van de eigenaar een beetje raar overkomen op basis van de informatie die ik nu voor me heb. Ik neem aan dat diegene het paard minstens enkele jaren heeft gehad en van het beestje is gaan houden. Er ontstaat een band. Goed, mens komt niet meer aan het paard toe, paard staat daardoor stil en raakt bovendien al aardig op leeftijd. Ik snap dat de eigenaar zich achter de oren krabt en zich afvraagt of er geen beter tehuis is voor deze pony. Maar wat TS iets later zegt, namelijk dat het paard "anders naar de slacht gaat", dat vind ik wel het andere extreme. Dat klinkt mij in de oren alsof de eigenaar zegt: "als ik dit gezonde paard aan jou makkelijk kwijt kan, prima, maar zo niet, dan ga ik ook geen moeite meer doen. Dan mogen ze hem komen halen". Ik ken het hele verhaal natuurlijk niet en misschien is deze gang van zaken normaler dan ik denk bij een paard van 22? Ik kan me er echter zelf totaal niet in vinden.
Mijn advies zou zijn: ga sowieso een keer serieus kijken, maar dit ben je al van plan. Leuk! Ook zou ik daarna wel voor een uitgebreide medische keuring gaan. Dat kost wat, maar zie het als de aanschafprijs in dit geval. Als er toch verborgen gebreken zijn, ben je er in ieder geval van op de hoogte. Je kan dan geïnformeerd overwegen wat je wilt doen. Mocht je voor haar gaan, dan weet je welke kosten en zorg je kan verwachten. Ook heb je dan meer duidelijkheid wanneer ze in de toekomst bij jou iets op zou lopen. Je weet dan namelijk dat bepaalde gezondheidsproblemen ten tijde van de keuring nog niet speelden. Zonder uitgebreide keuring zou ik me altijd af blijven vragen of een paard iets al onder de leden had, ja of nee.
Verder vind ik het echt heel stoer van je dat je een paard op leeftijd een kans wil geven

Ik denk daarom dat jouw vraag niet zozeer moet zijn of je "een paard van 22" wilt, maar of je DIT paard van 22 wilt.