Bokt.nl

**Geplaatst**: 03-10-14 11:15

Geplaatst: 03-10-14 11:15

Jeroen1977 schreef:
Bij mij is het eigenlijk langzaam gegroeid.

Eerst mee met mijn vriendin, deze heeft een eigen paard.
Toen toch maar een keer op het paard gaan zitten om te zien dat het toch niet zo eng is als het allemaal lijkt

Weer een tijdje later en allerlei verhalen aangehoord te hebben over hoe mooi het bos wel niet is wilde ik heel graag een keer mee door het bos. Maar ik wilde wel kunnen sturen remmen en gas geven Dus heb ik een aantal lessen gevolgd om dit voldoende onder de knie te krijgen. En toen was het zover , we gingen naar het bos en wat was het heerlijk om daar door heen te rijden. De vrijheid en energie , heerlijk.

Toen kwam de tijd dat we gingen samen wonen. Ik vanuit Zuid Holland naar Noord Holland. Dus je laat alles achter. En toen ben ik gaan denken wat ik wilde doen, want om nu de hele tijd in huis te zitten had ik ook geen zin in. En het is toch wel leuk om een gezamenlijke hobby te hebben. Een paard leasen vond ik niks, ik wilde het volledige zeggenschap hebben. Toen ik vertelde waar ik aan dacht , ging me vriendin gelijk de stalbaas bellen om te vragen of hij eventueel nog plek had. Dit was inderdaad het geval. Tja ik had beter moeten weten bij vrouwen , je geeft ze een vinger maar........ Maar goed, we hebben de komende maanden de hele tijd met de laptop op schoot gezeten om marktplaats af te zoeken. We hebben op papier gezet waaraan het paard moest voldoen. En wat ik wilde hebben.

Mijn voorkeur ging uit naar het buitenrijden. Het in de bak rijden trekt me niet zo. Dus het paard moest betrouwbaar zijn buiten, alleen kunnen rijden of in de groep , verkeersmak zijn, geschikt zijn voor de beginnende ruiter. Ik wilde een stoer paard hebben en het liefst tank bouw en iets wat niet iedereen had. Ik ging ook zoeken zo kwam ik ook aan met een Shire en trekpaard. Die vond ik gewoon erg stoer. De Shire viel af omdat toen ik er naast stond ze wel erg hoog vond. Want wat als je daar nu af valt.... Het trekpaard waar we naar gekeken hadden was het ook niet geworden omdat ik deze veelste veel vond hobbelen. Dus zo werden de eisen bijgesteld. Het paard moet een min en max hoogte hebben en het liefst redelijke vlakke gangen. Toen vonden we de Criollo. Hier heb ik een aantal van mogen uittesten.

Dit paard is het dus ook geworden en ik rij al 2 jaar met veel plezier met hem. We zijn die 2 jaar ook aardig gegroeid en hebben ook veel van elkaar geleerd en leren nog steeds veel van elkaar.

Haha jaa dat is nou het gevaar van een paardenmeisje :(:)

**Geplaatst**: 03-10-14 11:22

Geplaatst: 03-10-14 11:22

Ik ben begonnen met rijden op mijn 12e en kocht een eigen paard op mijn 18e, nadat ik tig verzorgpaarden en ponys had gehad maar het helemaal zat was dat ze na een tijdje weer 'weg' gingen.
Ik wilde die pijn niet meer na een paar maanden/jaar dus ging ik op zoek naar een eigen paard.

Vele paarden bezocht en laten keuren, niks beviel of werd goedgekeurd. Sta je dan met je goed fatsoen..
Gelukkig kreeg ik de kans om mijn laatste verzorgpaard te kopen, iets waar ik tot op de dag van vandaag geen minuut spijt van heb gehad, ook al gaat het soms wat lastig.

Ja, het is anders gegaan dan ik wilde. Het is moeilijker dan ik dacht en het is echt niet het sprookje dat ik me had voorgesteld maar het is het allemaal dubbel en dwars waard.
Dus dan werk ik me wel het licht uit mijn ogen en ren van hot naar her om het allemaal rond te krijgen maar het lukt wel allemaal

Ik wist dat ik de verantwoordelijkheid kon dragen, had immers lang genoeg paarden verzorgd en gereden voor andere mensen en de kosten zouden me ook wel lukken. De eerste maanden vielen goed tegen en mijn spaarrekening slonk aanzienlijk, maar gelukkig krabbelde ik er snel weer bovenop en nu kan ik ook weer wat leuke dingen doen/kopen ipv op een houtje bijten haha

**Geplaatst**: 03-10-14 11:32

Geplaatst: 03-10-14 11:32

Bij mij gaf de doorslag dat -naast mijn oudste dochter en ikzelf- ook mijn jongste dochter op paardrijles wilde. Voor die tijd vond ik niet dat ik er tijd en/of geld voor had. Inmiddels is dat 15 jaar geleden. Mijn dochters rijden niet meer. Paard is er nog steeds, alhoewel ik vaker dan een paar jaar terug het moeilijk kan opbrengen om naar haar toe te gaan, ik gooi het maar op mijn leeftijd

Met een eigen paard kan je een band opbouwen, en dat is mij met een manege- of leasepaard nooit gelukt.

**Geplaatst**: 03-10-14 12:07

Geplaatst: 03-10-14 12:07

Ik heb jarenlang op de manege gereden en een aantal jaar een verzorgpaard gehad waar ik van alles mee kon en mocht, ik kon hem bijna als mijn eigen paard beschouwen. Hij is helaas onverwacht overleden in december 2013. Mijn vader zei toen vrij vlot er komt nu een eigen paard. Ik had al een langere tijd geen plezier meer in het rijden op de manege, ik vond dat er onvoldoende niveau was in de lessen en ergerde mij aan de ruiters die er kwamen om te socializen, wat ik ook wel deed maar als ik reed dan was ik ook wel bezig met rijden en niet met stappen in het midden.
In januari vervolgens op zoek gegaan naar een stal waar ik een optie heb genomen zodat ik in elk geval een plekje had om mijn paard te stallen. Toen ik dit zeker had ben ik ook gaan kijken bij een aantal paardjes. In februari heb ik mijn eigen paard gekocht waar ik heel erg blij mee ben. Ik ben inmiddels gestopt op de manege en ben ook met sprongen vooruit gegaan qua houding en zit met rijden, en natuurlijk ook met het gewone rijden.
Ik heb altijd gezegd dat ik pas een paard zou nemen op het moment dat ik een vaste baan had, maar ik had ineens zoveel tijd over en in overleg met mijn ouders heb ik toen mijn paard gekocht. Er zijn afspraken gemaakt over wat er zou gebeuren als ik mijn baan zou verliezen. Want het is natuurlijk de bedoeling dat hij voor langere tijd blijft. Ik heb een tijdelijk contract wat verlengd is gelukkig. Als ik zou moeten wachten totdat ik een vaste baan heb, dan kan ik net zo goed wachten tot ik 80 ben, want dat is in mijn vak niet veel voorkomend. Ik werk fulltime en het is veel om het te combineren maar ik ben wel super blij dat ik het gedaan heb. Ook als ik moe ben ga ik er gewoon naar toe en kan dan echt genieten.

Ik betaal alle kosten van mijn paard zelf en dat is zeker in het begin wennen geweest, zowel alle aanschaf van spullen als het onderhoud en dit is in het begin toch meer geweest dan ik had verwacht en ik ben dan ook blij dat ik een fijn spaarpotje had/heb.

**Geplaatst**: 03-10-14 12:24

Geplaatst: 03-10-14 12:24

Bij mij kwamen er opeens een heel aantal
doorslaggevende factoren tegelijk.
-ik was de onzekerheid als bijrijder meer dan zat. Had geen vaste dagen, dus altijd afwachten wanneer ik aan de beurt was.
-er gebeurde financieel iets fijns waardoor het opeens makkelijk kon en ik ook nog een buffer had.
-ik had er tijd voor.
-er stond een betaalbare stalling te huur.
-de grootste doorslaggevende factor was de gedachte 'wat zeg ik als ik later in het bejaardentehuis zit?' Zeg ik dan 'ik had altijd zo graag een paard willen hebben maar ik heb het nooit gedurfd' of zeg ik 'ik had ook ooit een paardje'
Ik zou veel meer spijt krijgen als ik het nooit zou proberen, dan wanneer ik zou moeten toegeven dat het helaas toch niet gelukt is.

Nu heb ik sinds 5 maanden m'n ojgen paardje en het is fantastisch! We rijden urenlang door de bossen, oer de straat, in de bak, grondwerken, knuffelen. En ik kan mar een ding zeggen, ik had het veel eerder moeten doen!!
(Of misschien ook niet, want dan had ik niet dít geweldig leuke paardje gehad)

**Geplaatst**: 03-10-14 12:43

Geplaatst: 03-10-14 12:43

Interessant topic! Ik heb heel lang, heel intensief gereden als bijrijdster (soms wel 3 paarden op een avond). Op een gegeven moment kreeg ik gezondheidsklachten en dit in combinatie met paardjes die overleden, te ver weg verhuisden, drukke baan en mijn eigen verhuizing, zorgde ervoor dat ik afgelopen 5 jaar amper nog heb gereden.

Inmiddels begint het weer heel erg te kriebelen en nu ik laatst weer op het paard heb gezeten, merk ik pas hoe erg ik het heb gemist. Ik merkte dat ik paarden eigenlijk voor mezelf weg had gedrukt, wou er zo min mogelijk mee bezig zijn, had mijn spullen in een kast gestopt waar ik ze niet zou zien, foto's in een doos gestopt, etc. Soort van ontkenningsfase

Maarja, nu kan ik er niet meer omheen! Zelfs mijn vriend zei van de week "Ik zie je bij de paarden helemaal stralen en je bent zo relaxed, jij hebt gewoon paarden in je leven nodig!" Hij vindt het dan ook een goed idee als ik zelf een paard zou kopen, ik heb namelijk een goede achtergrond in de paarden (ben instructrice, heb een opleiding paardenhouderij gedaan en ben af en toe nog steeds werkzaam in de hippische sector), dus ik weet ook exact wat ik kan verwachten. Ik heb zo lang bijgereden en nooit exact kunnen doen wat ik zelf graag wou. Het zou zo heerlijk zijn als ik zelf de touwtjes in handen zou hebben! Bij mij zou het enige probleem zijn dat ik misschien niet elke dag kan gaan en ook hoe ik het financieel moet doen. Ik ben namelijk 2x achter elkaar werkloos geraakt, dus ik weet hoe hard je financieel achteruit gaat wanneer je zonder baan zit.

Maarrrr, nu gaat een vriendin van mij verhuizen. Ze komt op 10 minuten afstand bij mij vandaan te wonen, aan de rand van het bos. Ze wil daar heel graag een stalletje neerzetten, maar kan door omstandigheden de komende jaren nog geen eigen paard nemen. Nu zijn we dus aan het uitrekenen wat het zou kosten als ik een eigen paard bij haar neer zou zetten. Er is dan constant toezicht, ik sta privé, aan de rand van het bos (echt prachtige uitrij mogelijkheden), in dezelfde straat kan je een bak huren voor als je binnen wilt rijden, mijn vriendin zou dolgraag bij willen rijden (dan heb ik dus gelijk een oplossing voor de dagen dat ik niet zou kunnen) en het is financieel echt een heel stuk beter te doen!

Dus wat eerst totaal niet mogelijk leek, lijkt nu misschien over een jaar wel gerealiseerd te kunnen worden.... Heel erg spannend dus!!

**Geplaatst**: 03-10-14 12:51

Re: Wanneer hak je de knoop door om een eigen paard te kopen

Geplaatst: 03-10-14 12:51

Eigenlijk toch heel makkelijk? Geld + tijd + wens = paard! Ik zou alleen nog even goed kijken of je een goede stallingsmogelijkheid hebt in de buurt. Voor de rest zou ik zeggen: doen! Zeker als je al een leasepaard hebt/hebt gehad. Eventueel zou je kunnen kijken of er in jouw omgeving een bijrijder is die eventueel als 'achterwacht' kan dienen.

**Geplaatst**: 03-10-14 13:49

Geplaatst: 03-10-14 13:49

[/quote]

Haha jaa dat is nou het gevaar van een paardenmeisje :(:)

[/quote]

Ja dat zijn de gevaarlijkste

**Geplaatst**: 03-10-14 13:50

Geplaatst: 03-10-14 13:50

De eigenaresse van mijn toenmalige verzorgpony wilde haar veulen gaan verkopen.
Toen hoefde ik niet lang meer na te denken en heb ik haar gekocht.
Geld was er, tijd was er, ervaring was er en de wens was er al 12 jaar toen

Helaas is ze nu weer verkocht omdat ze te klein bleef en heb ik een andere, heel leuke pony gekocht

En dat veulen, staat nu op een heel fijne plek met lieve mensen waar ze het heel goed heeft.

**Geplaatst**: 03-10-14 13:53

Geplaatst: 03-10-14 13:53

In april 2012 ben ik gestart met het bijrijden van mijn huidige merrie. Dit klikte enorm goed. De toenmalige eigenaresse was bang voor haar. Zij kwam in juni naar me toe met de vraag of ik haar niet wilde kopen. Ik heb geen minuut hoeven nadenken. Ik heb haar een maand op proef gehad en in augustus 2012 was ze van mij.

In mijn geval was het liefde op het eerste gezicht. Mijn paard is echt per toeval op mijn pad gekomen.

**Geplaatst**: 03-10-14 20:22

Re: Wanneer hak je de knoop door om een eigen paard te kopen

Geplaatst: 03-10-14 20:22

Ik verzorgde 1,5 jaar een haflinger merrie, de toenmalige eigenaresse bood aan dat ik haar mocht kopen en die kans liet ik natuurlijk niet liggen! Natuurlijk even met mijn ouders overlegd en die wilde haar voor mijn kopen!

**Geplaatst**: 03-10-14 23:19

Geplaatst: 03-10-14 23:19

Ik heb nog geen paard, binnenkort krijg ik er eentje.
Maar als ze me het nu zouden aanbieden zeg ik geen nee hoor. $*\o/*$

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-10-14 10:03

Geplaatst door de TopicStarter : 06-10-14 10:03

Jeroen1977 schreef:
Vast eentje van de speelgoedwinkel

hehe waarschijnlijk, zou wel echt iets voor hem zijn

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-10-14 10:09

Geplaatst door de TopicStarter : 06-10-14 10:09

Bob1976 schreef:
Eigenlijk toch heel makkelijk? Geld + tijd + wens = paard! Ik zou alleen nog even goed kijken of je een goede stallingsmogelijkheid hebt in de buurt. Voor de rest zou ik zeggen: doen! Zeker als je al een leasepaard hebt/hebt gehad. Eventueel zou je kunnen kijken of er in jouw omgeving een bijrijder is die eventueel als 'achterwacht' kan dienen.

Tja eigenlijk wel

Misschien dat ik aan het het eerste (geld) nog moet werken. Het maandelijkse geld is er maar nu nog even een goede spaarpot maken...
Ik zit te denken om in ieder geval een tijdje door te gaan met mijn leasepaard. Ik kan een hoop van hem leren qua verzorging dat straks met een eigen paard goed van pas. En in de tussentijd kan ik sparen om hopelijk die wens toch te vervullen binnenkort

**Geplaatst**: 06-10-14 10:17

Geplaatst: 06-10-14 10:17

.

Laatst bijgewerkt door Splut op 08-07-22 09:25, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 06-10-14 10:33

Geplaatst: 06-10-14 10:33

Ik was al die verzorgpaarden zat. Ze werden verkocht of je werd te groot of er was niks.
Op de manege was ik al uitgekeken elke week dezelfde rondjes.
Dus ik ging op mijn 18e een paard huren. Ik had eerst een paar andere voor ik een haflinger kreeg en dat zat gelijk goed. Moest ook wel want ik mocht van de verhuurders niet meer 'zeuren'

om een andere als deze niet goed was.
Na 1,5 jaar ging ik een soort van stage lopen en ging paard mee. Daar beviel het mij zo dat ik niet meer terug wou en mijn haflinger toen heb overgekocht van de verhuurders.
En 3 jaar later heb ik er nog een fjordveulen bijgekocht. De haflinger is nu 23 en de fjord 16.

Verder noemde je de toekomst. Ik ben een mooi voorbeeld van dat je de toekomst nooit weet.
Mijn rug heeft het begeven van zware arbeid, heb hierdoor veel in de ziekte wet gezeten, baan kwijtgeraakt en heb ik er nu een hele lange periode werkloosheid opzitten door de crisis en kruip daar nu heel langzaam uit met een 0 uren contract.
Als ik dat 20 jaar geleden geweten had had ik zowieso het 2e paard er nooit bijgekocht maar je kunt nu eenmaal niet in de toekomst kijken.

Je leeft nu dus geniet nu en spaar een buffer voor onvoorziene zaken in de toekomst.

**Geplaatst**: 06-10-14 10:38

Geplaatst: 06-10-14 10:38

Ik heb sinds 2 maanden mijn eerste eigen pony, ik was er al een klein beetje naar opzoek.
Ik zag mijn pony al vaak in een weiland staan waar ik dan dacht "dát is precies wat ik zoek!"

En toen ik zag via Facebook dat ze te koop was, heb ik meteen gereageerd en haar uiteindelijk gekocht!

Geen moment spijt gehad

Ik heb altijd bijrijdpaardjes gehad, maar ik werd het zat dat ik niks voor het zeggen had en verschillende paarden zag verslechteren door de ontwetendheid van eigenaars

En daarnaast wilde ik niet meer rijden, had er geen plezier meer in. Vandaar dat ik nu een pony heb die voor de kar kan!

Moet wel zeggen dat ik eerst full time wilde werken voordat ik een pony wilde gaan kopen. Dat was denk ik bij mij het moment dat ik de knoop doorhakte

**Geplaatst**: 06-10-14 10:39

Geplaatst: 06-10-14 10:39

Paard 1 ( 2005) & pony 1 (2006)waren een weloverwogen keuze. Op het moment dat mijn vriend ging rijden was Paard 2 (2011)ook weloverwogen.

Met 2 paarden en een pony staat je verantwoording eigenlijk meer dan vast. Paarden gaan voor alles en vrijheid wat betreft weekendjes weg en vakanties kwamen toen min of meer te vervallen. We wilde namelijk niemand opzadelen met onze beestenboel. Zo kwam heel impulsief pony 2 (2011)op ons pad.

Paard 2 bleek blessure gevoelig met onbekende hersteltijd en zo kwam voor de toekomst Paard 3 (veulen) (2012)erbij. Paard 2 hebben we een halfjaar na de aanschaf van paard 3 moeten laten inslapen.

Het jaar erna liepen we perongelijk een paard tegen het lijf en zagen hier beiden uitdaging in, dus zo volgende in april 2013 Paard 4.

In 2014 hebben we te maken gehad met een bacterie op stal, waarna naast €11.000 aan dierenartskosten, ook pony 2 verloren zijn en paard 1 arbeidsongeschikt is geraakt.

We kiezen en er nu weloverwogen voor dat we geen nieuwe paarden meer aanschaffen en de dierenartskostenpot op oud niveau terug willen brengen en ik geloof voor de toekomst dat het ook prima is.

Paarden zijn voor ons onderdeel van het gezin. Je bent er dag en nacht mee bezig.

Paarden hebben geen boodschap aan weersomstandigheden, ziektes en geen zin en plannen hun blessures/ziektes wanneer het jou net niet uit komt ;-)

**Geplaatst**: 09-10-14 18:04

Geplaatst: 09-10-14 18:04

Hoi Bay,
Ik heb dit jaar ook de knoop doorgehakt. Ik rij al vanaf mijn 9e jaar. Op meerdere stallen gereden. Heel veel verzorgpaarden verloren door de jaren heen, en dat kon in niet meer aan. Dit jaar toch maar gekeken naar mogelijkheden en ik heb de mogelijkheid gevonden. ik ben de trotse eigenaresse geworden van twee shetlanders Ik betaal mijn shetjes helemaal zelf met een baantje en 4 krantenwijken. Ik zeg altijd maar waar een wil is, is een weg

**Geplaatst**: 09-10-14 18:28

Re: Wanneer hak je de knoop door om een eigen paard te kopen

Geplaatst: 09-10-14 18:28

toe mijn bijrijdpaard verkocht werd zei ik: "ik rijd nooit meer een paard van een ander"...

**Geplaatst**: 09-10-14 18:33

Geplaatst: 09-10-14 18:33

Tja, zoals bij zoveel in het leven het liep gewoon zo...

Op mijn 18e gaan rijden op een manege daarvoor niet gereden.
2 verzorgpaarden gehad na elkaar tijdens studie en ook tijden niet, wel blijven rijden op manege paarden.
Afgestudeerd... Zocht verzorgpaard, vrienden van me hadden fokkerij met fjorden en waren ook net afgestudeerd.
Zo werd er 1 fjord (die ik de jaren ervoor ook altijd reed als ik daar was) op de trailer gezet en 165 km verderop bij mij op een rijvereniging weer uitgeladen.
Ik zocht eigenlijk groot paard, springpaard of een AV.
Er kwam dus.. Sjolvir...
Sjolvir is nooit meer weggegaan, ze kwam in 2002 en heb haar in 2009 gekocht.
Helaas was ze toen al geblesseerd, dus ik heb een "kapot" paard gekocht, maar dat maakte me niet uit,
ze was gewoon eigenlijk al jaren van mij, alleen nooit betaald.
Aangezien Sjolvir met wedstrijd pensioen ging, was er de wens voor ander paard, dus klein half jaar gezocht.
Zocht sportpaard of AV (oude liefde roest niet), kwam uiteindelijk thuis met bijzonder ras,
een knabstrupper, maatje E pony.
Vervolgens toch mijn fjord nog een keer gedekt en oeps... Heb er dus nu 3....

Kortom het loopt zoals het loopt... Dit had ik van te voren ook niet zo bedacht.

**Geplaatst**: 09-10-14 18:43

Geplaatst: 09-10-14 18:43

Ik heb het makkelijk geHAD. Mijn stiefpapa kocht een paard voor mij als ik 11/12 jaar was. Kon het paard betalen en ik moest me om niets zorgen maken maar alsnog als 12jarige moet dat ook nog niet.
Nu is het meer en meer een ongelukkige zaak en moest het niet mijn paard al 6 jaar zijn ik had geen paard meer gehad

Moeder en ondertussen ex-stiefvader zijn gescheiden waardoor er heel veel conflicten waren en wie nu het geld voor mijn paard zou betalen. Mijn moeder kan het amper (want moet voor alles opdraaien).
Sinds vorig jaar staat Diallo op mijn naam en moet ik deels voor de kosten opdraaien. Ik krijg een bedrag van 130 euro in de maand (100 van mama 30(mijn zakgeld van oma) ). Het stalgeld is 225 euro in de maand en dan moet ik de medische kosten nog zelf betalen, hoefsmid etc. Ik hou het nu al bijna een jaar vol en ik kom er elke maand nét maar dat is zeker niet leuk

wat als hij ziek wordt? ik kan het niet betalen.
Maar binnenkort moet er sowieso een einde aan komen en zal ik mijn manneke moeten verkopen..

Wij gaan emigreren naar USA en even 6250 euro bij elkaar rapen is heel onmogelijk voor mij al zeker als je niets van extraatje hebt

Een job is wel een mogelijkheid natuurlijk maar dan heb ik mijn tekenen en mijn fotografie en daardoor verdien ik nu voorlopig mijn geld elke maand. En dit kost mij veel tijd dan nog + schoolwerk en paard verzorgen. Het is gewoon een k*tsituatie.
En waar moet ik hem naartoe doen.. ik zag hem ook oud worden bij mij en ook al kan hij fysiek niets meer op zij oude dag, ik zou hem zooo veel liefde geven.. en hoe vind ik zo een persoon. Als hier mensen met een goed hart zitten (heel toevallig op zoek naar een paardje

), je mag me altijd eens contacteren over hoe en wat.. Het ligt me ook zo nauw aan het hart en wil geen advertentie plaatsen ook omdat de situatie nog niet zeker is en ik even goed nog een 2 jaar hier blijf maar het kan ook zijn dat ik al vertrek deze zomervakantie.
Maar in deze situatie wil ik liever geen paard.. maar je zal hem maar al 8 jaar kennen he.. $:\$

**Geplaatst**: 10-10-14 10:20

Geplaatst: 10-10-14 10:20

Een paard kopen, is qua emotie, makkelijker dan er afstand van nemen, denk ik. Er is een periode in mijn leven geweest, dat naar mijn paard gaan een verplichting was in plaats van lust, dan speel je wel met de gedachte om je paard los te laten, maar gelukkig na verloop van tijd ben je ontzettend blij dat het alleen bij overwegen bleef.

**Geplaatst**: 10-10-14 10:35

Geplaatst: 10-10-14 10:35

oneiros schreef:
Eigenlijk gaf mijn vriend de doorslag. Ik was ook al heeeeeel lang aan het twijfelen en hij zei op een gegeven moment gewoon: 'Als je het nu niet doet, doe je het misschien nooit meer!'. Ik was toen ook klaar met school en had een baan, dus een vast patroon. Vanaf toen ben ik actief op zoek gegaan en paarden gaan proberen. Daarvoor zat ik alleen maar internet af te speuren.

Zo is het bij mij ook ongeveer gegaan. Financieel kon ik het veroorloven. Mijn man was er oke mee. Ik had de tijd ervoor. De twijfel was vooral, kan ik het blijven betalen en hoe zou het gaan als ik bijvoorbeeld kinderen zou willen. Twijfel, twijfel en ja idd gewoon gedacht: als ik het nu niet doe, doe ik het nooit. En moet ik in de toekomst een besluit nemen dat het paard weer weg zou moeten, zou heel jammer zijn, maar je kunt niet alles voorzien.
Nu heb ik alweer 20 jaar een paard (niet dezelfde hoor). Een dochter gekregen, heel wat geregel maar het ging toen en het gaat nog. Inmiddels hebben mijn nu 16 jarige dochter en ik nog steeds heel veel plezier van het hebben van een eigen paard.

**Geplaatst**: 10-10-14 17:40

Geplaatst: 10-10-14 17:40

Op het moment dat mijn verzorgpaard weg ging en er een veulentje op mijn verjaardag is geboren.
Toen ik merkte dat de ''klik'' er echt was heb ik de knoop doorgehakt dat ik mijn leven vol met festivals maar wat zou inkorten en meer zou gaan werken.

( ook al zei ik dat ik nooooooit een fries zou krijgen en heb ik nu een halve fries aan mijn broek hangen :')

)