Maar al mijn vrienden zien hoe fanatiek ik er mee bezig ben, en hoe belangrijk mijn paard in mijn leven is. Sommige vrienden vinden het echt fascinerend dat ik er zo veel tijd en energie in kan steken (ze zeggen dan: had ik ook maar zo'n hobby, want ik zou me geen moment vervelen, ik kan altijd wel wat doen met mijn paard, dat kunnen zij niet).
Ze waren ook allemaal superblij dat ik eindelijk mijn droompaard had gevonden deze zomer. Ze zagen natuurlijk ook hoe ongelukkig ik was na de verkoop van Adri, en hoe belangrijk een paard in mijn leven wel was.
Ze willen allemaal foto's van hem zien, maar hem aaien... hmmm... daar moesten ze toch wel even over nadenken

Ze begrijpen het perfect dat ik niet zo veel op vakantie kan gaan als hun...
Ik heb supervrienden

Ook mijn eigen vriend is geen paardenmens, maar brengt er (gelukig maar) erg veel respect voor op. Hij is ook mee naar Spanje geweest om Licor uit te kiezen, terwijl dat toch niet zijn idee van een droomvakantie is
