Kwanyin schreef:Met "open staan" bedoel ik of ze ervoor open staan om te luisteren naar ervaren mensen en zich te verdiepen.
Je zegt "hoogstwaarschijnlijk", je weet het dus niet zeker maar je denkt het omwille van je vorige ervaringen. Ik heb vroeger ook kleine huisdieren gehad en mijn ouders hebben zich ook nooit bekommert om de verzorging. Dat was voor mij. Maar ik was veel te jong en nu ik ouder ben weet ik dat ik verschrikkelijk foute dingen hebben gedaan, zoals een konijn heel alleen gehouden in een véél te klein hok. Ik weet ook zeker dat mijn ouders nooit naar een dierenarts zouden zijn geweest als mijn konijn ooit ziek was geweest (miraculeus is dat nooit gebeurd), omdat ze geen geld wilde uitgeven aan zo'n klein dier. Heel slecht achteraf maar als 8-jarige weet je zo'n dingen niet.
Toch is dat bij de verzorging van paarden en pony's helemaal anders geweest en hebben ze heel wat meer begeleiding gezocht en gekregen. Gewoon al omdat die dieren een stuk groter en duurder zijn. Natuurlijk leer je met vallen en opstaan, maar uiteindelijk zijn de paarden en ponys altijd goed verzorgd geweest. En ik had véél meer inzet in het verzorgen van mijn ponys dan een huisdier.
Voordat je in paniek schiet en vanalles in je hoofd haalt, kan je beter eens even langs gaan bij je ouders en een gewoon gesprek aangaan over hoe ze de pony's hebben gekocht en wat ze van plan zijn. Wie weet zit jij je helemaal zorgen te maken om niets. Als dan blijkt dat ze echt helemaal niets weten en niet van plan zijn om iets te weten, de ponys écht een impulsaankoop van de eerste beste goedkope ponys zijn dan kan je je terug zorgen beginnen maken.
Wat wel aan te raden is, zeker als je er twee hebt en van plan bent te rijden, is hun zeker te overtuigen er een verzorgster bij te halen wanneer je zusje te weinig tijd of toch te weinig ervaring blijkt te hebben.
Nou weet je wat het is... Ik weet hoe mijn ouders zijn met betrekking tot dieren. Ze willen gewoon zo min mogelijk geld uitgeven. Zeker aan dierenartskosten willen ze eigenlijk niets aan uitgeven. De beesten hier hebben geluk dat ik alles nog kan betalen.
Ik ben heel blij voor mijn zusjes dat hun droom in vervulling is gegaan, ik was zelf ook helemaal in de hemel toen ik mijn hond kreeg. Maar waar ik bang voor ben is dat er iets gebeurd met die paardjes en dan misschien weg moeten of doodziek worden (wat dus verholpen had kunnen worden door een dierenarts), daar zouden mijn zusjes kapot van zijn. Als mijn hond ziek wordt dan zou ik mij ook echt ellendig voelen, maar als mijn ouders niets willen betalen dan kan ik het in elk geval nog betalen. Maar ik kan het niet meer betalen voor de paardjes... Dan zijn zowel de paardjes de dupe ervan, maar ook mijn zusjes. Zeker als ze ook nog eens zielsveel van die paardjes gaan houden, wat ik nu bv al heb met mijn hond. Ik zou depressief worden als mijn hond weg zou gaan.