Bokt.nl

**Geplaatst**: 29-10-12 14:37

Re: Bedankt pap en mam, dat jullie geen paard voor mij kochten!

Geplaatst: 29-10-12 14:37

Ik heb altijd paarden gehad/gereden maar dat komt ook omdat we thuis een bedrijf hebben. Spijt heb ik er niet van, ik was liever bij de paarden dan bij vriendinnetjes/school dus ik heb niet het gevoel dat ik dingen gemist heb of er voor heb moeten laten!

Overigens vind ik dat als je 0 kennis en ervaring hebt best een paard kunt kopen voor je kind, mits je gewoon VEEL goede begeleiding blijft houden en er rekening mee houdt dat het wel eens anders gaat als dat je plant. Zolang ouders bereid zijn daarin te investeren zie ik geen problemen.

**Geplaatst**: 29-10-12 14:39

Geplaatst: 29-10-12 14:39

Herkenbaar in de zin dat ik mijn ouders heel dankbaar ben, maar dan niet omdat ik geen paard kreeg.

Een eigen paard had ik vroeger niet (nu wel, wel zelf gekocht), maar wel altijd een verzorgpony en een hele 'veestapel' aan kleine dieren thuis. Mijn ouders hebben dat altijd gestimuleerd; ik mocht altijd naar de pony toe, ze gingen mee naar lessen en wedstrijden en als ik weer eens een dier mee naar huis nam omdat niemand het wilde was dat ook prima. Gelukkig zagen ze dat die dieren mij gelukkig maakten en me door periodes heen konden slepen, ze begrepen het belang er van en hebben sowieso het besef van wat er nou ècht belangrijk is in het leven. Zonder die dieren (en daarom dus ook zonder mijn ouders) had het allemaal heel anders af kunnen lopen, dus ik prijs me gelukkig met ouders die oog voor zulke dingen hebben en gelukkig nooit onderstaande instelling hebben gehad:

vuurneon schreef:
Zolang school maar op 1 staat en niet de pony

Mijn ouders hielden me regelmatig thuis van school (pesterijen) en dan mocht ik naar de pony.

**Geplaatst**: 29-10-12 14:39

Geplaatst: 29-10-12 14:39

Heel herkenbaar. Ik reed voor hele lieve mensen en ik mocht werkelijk alles doen en laten wat ik wilde met de paarden die ze daar hadden. Ze hadden 3 wedstrijdpaarden en daarnaast nog een heel aantal 'afdankertjes'. Ik ben begonnen met rijden op hun oudje en zo van de ene naar de andere, ik mocht ze beschouwen als van mezelf.

Mijn ouders hadden ook totaal geen verstand van paarden, maar toen ze zagen dat ik het jaar in jaar uit volhield en door weer en wind op en neer fietste hadden ze zoiets van 'Misschien moeten we een pony voor haar kopen'. Op dat moment wist ik dat nog niet.

Ik werd bijna 16 en zou van de mavo naar de havo gaan en zo door naar het HBO. Mijn vader en moeder hebben toen overlegd met de mensen waar ik reed en die zijn heel eerlijk geweest. Ze gaven aan dat het wellicht beter voor mij zou zijn als ik eerst ging studeren en ik kon bij hun toch de paarden blijven rijden, naar de rijvereniging en wedstrijden als ik dat zou willen. Daarnaast koste het pap en mam dan geen geld. Tevens zou het misschien niet bevorderlijk zijn geweest voor mijn studie. Na dat gesprek hebben mijn vader en moeder aangegeven dat ik eerst mijn studie af zou moeten maken en dan kon er altijd een pony of paard komen.

Ik was op dat moment zo boos, maar ben wel door blijven gaan met het verzorgen op het adres. Uiteindelijk bleek dat ik te weinig tijd had om alles te kunnen doen en ben gestopt met de paarden. Tijdens mijn afstuderen ben ik weer gaan rijden. Ik had toen 5 jaar niet meer gereden. Uiteindelijk kocht ik op mijn 23ste toen ik afgestudeerd was en ook vast werk had mijn eerste eigen paard. Dat is 7 jaar geleden.

Ik ben er blij om dat mijn ouders voor mij hebben gekozen. Anders had ik misschien mijn studie niet afgemaakt of had ik een doodongelukkig paard gehad.

Wat ik wel altijd jammer heb gevonden is dat ik dit niet meer met mijn moeder heb kunnen delen. Op mijn 17de overleed zij plotseling, dus ze heeft de laatste jaren met paard niet meer meegemaakt. Mijn vader is overigens trouwe supporter en probeert iedere dag nog naar stal te komen.

**Geplaatst**: 29-10-12 15:24

Geplaatst: 29-10-12 15:24

Och zo grappig om te lezen en zo herkenbaar!

Ik kom uit best wel een paardenfamilie eigenlijk, zowel van mijn moeders als van mijn vaderskant zitten er paardenliefhebbers of in elk geval mensen die wel IETS met paarden hadden. Alleen nooit echt "uitschieters" gewoon leuk voor de hobby allemaal.

Zelf ben ik na lang zeuren (mijn ouders vonden mij te jong) begonnen op mijn 9e met paardrijden, gewoon simpel op de manege. Pas na een jaar kreeg ik een echte rijbroek, cap en laarzen. Daarvoor reed ik gewoon met een legging, regenlaarsjes en geleende cap van de manege. Ik moest eerst maar eens laten zien dat ik het echt leuk vond voor ik die 'dure' dingen kreeg.

Nou na een jaar bleek dat ik zo enthousiast was, ik kreeg mijn eerste echte rijbroek, laarzen en cap. Nog wat poetsgerei een zweepje e.d. Ook nadat ik een jaar op paardrijden gezeten had vond ik mijn eerste verzorgpony na heel lang zoeken.

Och wat was en bleef ik enthousiast, gigantisch druk met die pony in de weer, ondertussen ook nog op de manege de lessen blijven volgen. Heb ik een paar keer helemaal zelf geregeld dat ik mee kon doen aan de spelletjesdag bij de plaatselijke ponyclub. De spullen mee sjouwen, stappend met de pony erheen.. En nergens kreeg ik hulp van mijn ouders erin. Uiteraard zeurde ik ze ook helemaal de oren van het hoofd af voor een eigen pony, poeh hele berekeningen maakte ik, speciaal spaarpotje, inderdaad de tuin ponyproof maken, weitjes regelen etc. etc.

Alleen altijd was het antwoord; "Nee"

Mijn vader vertelde me een verhaal van een nicht van hem, ze was net als mij ook gigantisch gek op paarden reed ook paarden voor anderen etc. Wou ook altijd heel erg graag zelf een paard, maar mocht dat ook niet van haar ouders. Uiteindelijk toen ze ouder was, gestudeerd had, een baan had gevonden heeft ze haar eerste paard helemaal zelf gekocht. Ik moest een voorbeeld aan haar nemen van mijn ouders. Als ik echt wou kwam dat paard in de toekomst wel.

En ja die is er ook gekomen, een stuk eerder dan verwacht voor mijn ouders. Laat het niet dat mijn ouders er totaal niet mee eens waren. Ik heb mijn paard gekocht op mijn 18e, het was een keuze of een auto of een paard. Tja dat laatste wou ik al een aantal jaar zo graag, volgens mijn ex moest ik daar voor gaan en dat heb ik gedaan. De eerste tijd durfde ik het mijn ouders gewoon niet te vertellen eigenlijk, heb dus ook altijd alles alleen geregeld. En eerlijk is eerlijk, dat beviel me toch een stuk beter als dat ze het nu al weer een tijdje weten.

Ik vind het echt super dat ik kan zeggen, ja ik heb en doe het allemaal helemaal zelf!

Heb mijn paard gekocht op 1,5 jarige leeftijd en hij is nu alweer bijna 4,5 jaar.. Gaat hard! Vind het echt gaaf tot waar we nu zijn gekomen, als het goed is straks (eigenlijk precies 3 jaar na de aanschaf) ook starten met hem, ook dat regel ik weer helemaal zelf komen mijn ouders niet bij te pas eigenlijk. En vind het eigenlijk wel ok, ik kan echt zeggen dat het echt mijn paard is.

En ja ik studeer nog (voorlopig ook nog wel even aan het studeren overigens) en zou het me eigenlijk helemaal niet anders kunnen indenken eerlijk gezegd.

Tja, pap en mam super bedankt dat jullie TOEN nee hebben gezegd! Anders had ik niet hier gestaan waar ik nu sta, had ik niet bereikt wat ik nu had bereikt. Dus bedankt!

Hoewel ze stiekem nog wel hadden gehoopt dat ik op m'n 15e a 16e zou stoppen i.v.m. school, andere interesses, jongens etc. etc. Maar helaas voor hen, ze zeggen nu ook al een paar jaar; "Die dochter van ons die stopt niet met de paarden!"

**Geplaatst**: 29-10-12 16:02

Re: Bedankt pap en mam, dat jullie geen paard voor mij kochten!

Geplaatst: 29-10-12 16:02

Klinkt herkenbaar.. Nu snap ik pas dat het vroeger écht niet ging qua geld bij mijn ouders.

Even in je profiel gespiekt, je paardje heeft wel een grappig zeepaardje als kolletje.

**Geplaatst**: 29-10-12 16:06

Re: Bedankt pap en mam, dat jullie geen paard voor mij kochten!

Geplaatst: 29-10-12 16:06

Ik ben juist blij dat mijn ouders voor me een jonge pony hadden gekocht. De knopjes zaten erop maar oh wat hebben we veel van elkaar geleerd. Uiteindelijk denk ik zelfs dat de pony meegeholpen heeft mij te vormen tot wie ik ben, hij gaf me vooral veel zelfreflectie kado.

**Geplaatst**: 29-10-12 16:20

Re: Bedankt pap en mam, dat jullie geen paard voor mij kochten!

Geplaatst: 29-10-12 16:20

Ik kan me niet in je verhaal herkennen. Toen ik 6 was (weet niet meer precies?) kreeg ik mijn shetlander en daar was ik ontzettend gelukkig mee. We hebben ook vaak genoeg met elkaar gevochten maar meestal ging het goed

Het heeft een hoop geluk toegevoegd aan mijn leven.
Hij woont hier nog steeds, is al een tijdje met pensioen.

**Geplaatst**: 29-10-12 16:30

Re: Bedankt pap en mam, dat jullie geen paard voor mij kochten!

Geplaatst: 29-10-12 16:30

Toen ik 13 was heb ik van mijn ouders wél de (veel te dikke) zadelmakke, jonge Haflinger gekregen (die best wel heel erg lomp kon zijn). En ik moet toegeven, de eerste twee jaar ging niet van een leien dakje

Pony kon weinig, ik kon niks terwijl ik dacht dat ik alle paarden aankon (ahum). Gelukkig heb ik toen de goede mensen ontmoet die mij op weg geholpen hebben. Inmiddels 4 jaar later gaat het geweldig! Lieve, brave pony er aan overgehouden

**Geplaatst**: 29-10-12 17:00

Re: Bedankt pap en mam, dat jullie geen paard voor mij kochten!

Geplaatst: 29-10-12 17:00

Net mijn verhaal al gedaan, maar wou het volgende nog even toevoegen...
In die 11 jaar dat ik nu rijd, heb ik al zo vaak gezien, dat meiden jonger dan dat ik ben, een eigen paard krijgen, vaak of paarden die de draak uit hangen, waarna kindlief eraf dondert, en t paard de wind van voren krijgt, een pak slaag van de ouders van kind lief, of een paar schoppen, of toppaarden die enorm goed en mooi kunnen lopen, maar omdat kindlief van 11 jaar oud, na 1 jaar of 2 jaar rijden niet genoeg ervaring heeft, dat paardlief helemaal verpest word. Naarmate ze een jaar of 15/16 zijn, komen er jongens in beeld, en schoolvriendjes en vriendinnetjes, en mag paardlief maar eens wachten tot je tijd voor hem maakt om eens langs te komen, hem te poetsen, en dan weer weg gaat! Meiden die jan en alleman maar op hun paard laten rijden, omdat ze er zelf geen zin meer in hebben. Vriendjes en vriendinnetjes die er maar op mogen, en nog nooit op een paard gezeten hebben en in volle galop door de bak heen scheuren, en eraf kletteren. Weer een pak slaag, want dat paard is zo vervelend. Meiden die iedereen er maar op zetten omdat ze zelf geen zin meer hebben, en omdat ze geen zin en tijd hebben, paard maar aan de manege verkopen voor een smak geld om er maar een een ander huis voor te vinden.

Dat zie ik veel gebeuren, bij meiden die op jonge leeftijd een paard krijgen, en vervolgens geen tijd of zin hebben om naar hun paard te gaan...

**Geplaatst**: 29-10-12 17:19

Re: Bedankt pap en mam, dat jullie geen paard voor mij kochten!

Geplaatst: 29-10-12 17:19

Ik heb mn ouders gek gezeurd.
Enne kreeg niks.
Mn vader zag wel in dat ik t leuk vond, zo'n ponytje.
Enne t geld was er ook wel.
Maar beiden, en met name mn moeder, maakte zich toch wel zorgen dat paard boven school zou gaan.
Hier zijn flink wat berekeningen geweest, smeekbedes, verlanglijstjes.
T hielp niet.
En wat ben ik daar blij om:).

Op mn 16e kwam mn verzorgpaard te koop, en die heb ik overgekocht.
T was niet altijd makkelijk om zelf voor de kosten op te draaien, maar redde t, en was er ook elke dag om te zorgen. Huiswerk werd gelukkig ook niet vergeten.
Om mij heen zag ik dan kinderen die met tegenzin heen gingen, en gedwongen werden om te rijden, weigerden mee te helpen met de klusjes, en pappie en mammie die voor alle kosten opdraaien.
Ben blij dat ik t allemaal zelf heb mogen doen.
Zag de waarde wel in van mn pony.

Achteraf gezien bestempel ik t niet als ideaal.
Zou mijn verzorgpaard niet te koop hebben gestaan zou ik de komende jaren zeker nog geen paard hebben gehad.
Maar ben wel blij dat mn ouders me niet als jong kind een pony cadeau hebben gedaan.
Dan was t echt niks geworden:).
Ik kon na schooltijd gewoon lekker met vriendinnetjes mee zonder me zorgen te maken over een pony die nog beweging en een schone stal moet.

**Geplaatst**: 29-10-12 18:26

Re: Bedankt pap en mam, dat jullie geen paard voor mij kochten!

Geplaatst: 29-10-12 18:26

Heel herkenbaar en hier net zo blij om. Uiteindelijk net voor mn afstuderen mn eerste ponytje helemaal zelf gekocht. Voelde erg goed. mn ouders zouden er veel voor gedaan hebben om het te doen lukken maar in combinatie met studie was het gewoon niet mogelijk en achteraf ben ik er blij om, ik heb zat paarden gereden en ervaring opgedaan. eigelijk een supertijd gehad. Enige wat ik nu een beetje spijt van heb is dat ik ze toen de oren van de kop gezeurd heb, terwijl het eigelijk toch niks was, en bijna onmogelijk was.
Ik heb ondertussen 5 geweldig mooie en goede pony's, fok af en toe een keer een veulentje erbij en geniet er ontzettend van. En uiteindelijk hebben ze hierin wel meegedaan en een studie mogelijk gemaakt, wat het achteraf weer mogelijk maakt om ze te houden. Daar ben ik ze erg dankbaar voor. Veel meer waard dan dat ene ponytje of paard wat ik toen wou.

**Geplaatst**: 29-10-12 18:40

Re: Bedankt pap en mam, dat jullie geen paard voor mij kochten!

Geplaatst: 29-10-12 18:40

Hier ook heel herkenbaar. Wat heb ik lopen zeuren om die eigen pony, maar het mocht niet. Eerst nog met "lieve" smoesjes dat mijn ouders er geen verstand van hadden. Later kwam de immer bekende reden: en wat nou als je straks wil stappen of een vriendje krijgt? Uiteraard werd dat beantwoord met het bekende:ook dan zorg ik er voor!

Nou, no way dat ik dat gedaan had hoor! Ik was veel te druk met uitgaan en jongens. Ik heb altijd mijn plezier uit verzorpony's en paarden gehaald. En dat doe ik nog steeds. Maar jeetje wat ben ik ze dankbaar dat ze nooit een pony voor me hebben gekocht.

**Geplaatst**: 29-10-12 18:44

Geplaatst: 29-10-12 18:44

vet leuk voor je meid !! ik snap het ook niet zo goed ...

ik kreeg een veulen toen ik 10 was :')

maarrr ik heb er veel van geleerd en ik heb nu een schat van een pony

**Geplaatst**: 29-10-12 18:46

Geplaatst: 29-10-12 18:46

Heel, heel erg herkenbaar!

Ik zat nog op de basisschool (nu alweer bijna 10 jaar geleden :(:)

) kregen we de kans om een weitje te kopen, op de hoek van de straat.
Net groot genoeg voor een stalletje, weitje en een klein bakje. ALLES heb ik op papier gezet en 's nachts was ik de wei al in aan het delen. Papa en ik zouden alles zelf doen. Maar toen kwam het, wie zet pony 's ochtends buiten? Wie voert hem?

Uiteindelijk toch besloten om het niet te doen. Ik was verdrietig en boos voor alle valse hoop. -O-

Ondertussen wel door gereden op een manege in de buurt, maar toen werd ik 15. Tja, en dan worden jongens toch wel heel interessant. Ik besloot te stoppen, totdat ik een vriendje kreeg die thuis paarden hadden! HEAVEN dacht ik! Hierdoor ben ik weer gaan rijden en was ik fanatieker dan ooit.. Maar een paard zat er écht niet in hoor.

Tot 2 jaar geleden, ik was 20 jaar en trainde 2 paarden voor andere mensen. Pap zag dat ik verder wilde en mam wilde of een eigen paard of ging stoppen op de plaatselijke manege. En toen begon de zoektocht naar een leuk dressuurpaard enerzijds voor mij en anderzijds de ideale boscross pony voor mams.
Onmogelijk? Neuh hoor. We hebben haar gevonden en ze gaat NOOIT meer weg.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-10-12 22:29

Re: Bedankt pap en mam, dat jullie geen paard voor mij kochten!

Geplaatst door de TopicStarter : 29-10-12 22:29

Hihi! Echt leuke verschillende verhalen! Fijn om te lezen dat de meesten hier zo eerlijk zijn, of ze nu wel of geen paard van pap of mam hebben gekregen! +:)+

**Geplaatst**: 30-10-12 15:30

Geplaatst: 30-10-12 15:30

Voor mij ook zeer herkenbaar.
Het enige wat jij van mij verschilt is het eigen paard hebben

Heb er zelf nog steeds geen. Maar ooit komt die er wel.

Ik kan ze ook echt bedanken hier voor. haha.

**Geplaatst**: 30-10-12 15:32

Geplaatst: 30-10-12 15:32

Dan hoop ik dat ik over een paar (heel veel) jaar hetzelfde denk :Y)

**Geplaatst**: 30-10-12 15:43

Re: Bedankt pap en mam, dat jullie geen paard voor mij kochten!

Geplaatst: 30-10-12 15:43

zeer herkenbaar, alleen is nu mijn eigen pony 1tje waar alle knoppen al op zaten

**Geplaatst**: 30-10-12 15:46

Re: Bedankt pap en mam, dat jullie geen paard voor mij kochten!

Geplaatst: 30-10-12 15:46

Heel herkenbaar! Ook ik heb jaaaaaren gezeurd om een eige pony. Elke verjaardag/kerst/sinterklaas stond het boven aan m'n verlanglijstje!
Ook omdat er geen geld was nooit gehad. Toen ik 22 was heb ik van m'n eige geld een eige pony gekocht. Oke het werd het shetlander, totaal niet als gepland

Maar ben blij dat het nu pas is gebeurd!
Dacht toen ook alles al te weten en te kunnen, maar als ik zo terug kijk oei oei

**Geplaatst**: 30-10-12 15:57

Re: Bedankt pap en mam, dat jullie geen paard voor mij kochten!

Geplaatst: 30-10-12 15:57

Ik heb er nooit om gevraagd tot dat ik ineens mijn verzorg paard gratis over mocht nemen.

Ouders wel lang over nagedacht ook omdat ik later nog moet gaan studeren.
Maar uiteindelijk heb ik haar gekregen. 18 jarig paard kon alleen stap draf galop en dat was het wel.
Nu rijd ik haar in de B dressuur al 1 winstpunt gereden gaan binnen kort bb parcoursje springen

Dus voor mij helemaal super uitgepakt

**Geplaatst**: 30-10-12 16:05

Geplaatst: 30-10-12 16:05

Ik ga dit ook ooit tegen mijn ouders zeggen!
Mijn zus en ik zijn allebei gaan rijden (zij was al iets ouder, maar ik was een echte penny, niet weg te slaan bij de paarden), en toen hebben mijn ouders ook voor de keus gestaan om een pony of paard voor ons te kopen..
Toen werd echter al snel duidelijk dat we allebei zouden gaan studeren en is de pony er nooit gekomen..

Aan de ene kant heel jammer, maar aan de andere kant, mijn zus en ik studeren waardoor we doordeweeks meer dan 200 km weg wonen van thuis. Je kunt niet meer 'even' naar huis en als er wat gebeurt met je pony... En daarnaast vind ik dat ren paard meer aandacht verdient dan hooguit 1x in het weekend iets doen..

Een pony zou voor ons niet oo het juiste moment gekomen zijn, en ik ben blij dat mijn ouders dat ook zo zagen!
Maar dat paard komt er heus nog wel

**Geplaatst**: 30-10-12 16:05

Geplaatst: 30-10-12 16:05

Ik heb even geleden nog gezaagd voor de D pony van mijn dromen. Uit frustratie dan maar gaan rondkijken naar een 3 jarige en wat veulens.
Een paar weken later besef ik ook echt dat ik een groter paard nodig heb met mijn 1m73 en eentje die al opgeleerd is :')

**Geplaatst**: 30-10-12 16:37

Geplaatst: 30-10-12 16:37

Ook ik ben mijn ouder eeuwig dankbaar. Toen ik 15 was kreeg ik een 11 maanden oud 3/4 arabisch heethoofdig merrieveulen. Achteraf natuurlijk een hele verkeerde keuze maar ik ben er nog steeds dankbaar voor. Rijtechnisch is het nooit echt wat geworden maar ze was wel mijn maatje, steun in barre tijden, reden van leven (toen ik een hersenbloeding heb gehad moest ik van mezelf zo snel mogelijk weer op de been om haar te kunnen verzorgen) en noem maar op. Ik mis haar nog elke dag. zie onderschrift.

Pap Mam (posthuum) bedankt.

**Geplaatst**: 30-10-12 16:49

Re: Bedankt pap en mam, dat jullie geen paard voor mij kochten!

Geplaatst: 30-10-12 16:49

Haha, wat grappig om zo te lezen!

Ik kreeg mn eerste paard op mn 14e, maar was al indirect voorbereid doordat ik een verzorgpony had, elke dag en alle verantwoordelijkheid lag dan ook bij mij

**Geplaatst**: 30-10-12 16:58

Re: Bedankt pap en mam, dat jullie geen paard voor mij kochten!

Geplaatst: 30-10-12 16:58

Ik ben juist wel blij dat ik een pony heb gekregen, als onwetend manegemeisje, een hete 3/4 arabier die helemaal niet paste bij iemand die van de manegepony's kwam. Maar wat heb ik verschrikkelijk veel van die pony geleerd!.

Maar oké, eerlijk is eerlijk, ik zou waarschijnlijk wel beter af geweest zijn met een brave leerpony.

Maar wisten wij veel als stadsmensen zonder paardenverstand. Gelukkig is dat later allemaal wel behoorlijk veranderd.