Bokt.nl

**Geplaatst**: 14-10-11 11:31

Geplaatst: 14-10-11 11:31

Mooi wat je doet, heel bijzonder. Ik denk dat als hij jou heeft leren vertrouwen dat het met anderen ook kan lukken, maar dan moeten ze wel veel geduld met hem hebben en goed zijn reacties kunnen interpreteren. En misschien heb ik nog wel een idee voor zijn lippen. Test eerst op een broodje ofzo wat hij aan vloeibaars lekker vindt; lust hij honing, of jam of stroop, iets dat je kunt smeren. Appelmoes misschien wel.. Als je weet wat hij lekker vindt kun je proberen om wat op je hand te doen en hem op een rustige manier, dus niet ermee overvallen wat van op zijn lip smeren. Hij zal dan terugtrekken, maar ook zijn mond af gaan likken automatisch. Zo krijgt hij zijn beloning voor het aanraken terwijl jij op afstand bent. op den duur, als je dit vaak herhaalt, zou hij dan een nieuwe associatie kunnen gaan krijgen bij de aanraking van zijn lippen. Hij zou dan zelfs naar je toe kunnen gaan komen voor meer! Als dit goed gaat kun je het uitbreiden door hem eerst met je ene vinger te aaien en dan bij de tweede aai pas de honing erop te smeren, zodat je het moment van aanraking kunt uitbreiden. Waar je voor op moet passen is dat hij de honing ziet als beloning voor het weglopen, hij moet het associeren met de aai. Ik zou hem denk ik aan het halster houden bij deze oefening. Succes!

**Geplaatst**: 14-10-11 11:52

Re: levensgevaarlijke jaarling, ons verhaal.

Geplaatst: 14-10-11 11:52

Noou kamille, je bent me net voor.
Ik wilde ook de appelmoes tevoorschijn halen

Dit staat overigens in het boek van linda tellington-jones (is hier ook al eerder genoemd)

Heel veel respect en succes voor de TS!

En een tip: maak duidelijke afspraken over het vervolg, wat zijn de plannen met het paard als hij eenmaal goed beleerd is?

**Geplaatst**: 14-10-11 12:19

Re: levensgevaarlijke jaarling, ons verhaal.

Geplaatst: 14-10-11 12:19

Zoveel respect!

Voor dat kopschuw heb ik niks.. sorry

**Geplaatst**: 14-10-11 12:25

Re: levensgevaarlijke jaarling, ons verhaal.

Geplaatst: 14-10-11 12:25

Wauw... Wat een verhaal! En het mooiste is; het is nog lang niet af!! Diep respect voor jouw doorzettingsvermogen inderdaad. Ik hoop van harte dat je een manier vindt om hem te kopen en te stallen (idd, kan ie niet daar blijven staan?

) want hij is je meer dan gegund.

Wat betreft de kopschuwheid; zou idd kijken wat je met clickeren/VD kunt bereiken. Inderdaad toucheren, kun je ook aanleren op het toucheren van je hand

Heb t ooit gedaan met een erg angstige merrie, die is er heel erg van opgeknapt, bijzonder was dat. Dmv clickertraining kun je ook het aanpakken van het bit aanleren. Heb dat boek van Miriam Nieuwe-Wenne (zoiets

) en daar staat ook een stukje in over 1 van haar pony's die het bit verschrikkelijk vond en na clickertraining er zelfs driftig achteraan hobbelde. Ze zit ook op bokt, maar ze heeft zo'n verschrikkelijk lastige naam :')

Iets met een hoop lettertjes en cijfertjes hihi. Je zou het in elk geval kunnen proberen! Soms helpt het als een paard een doel heeft, dan zijn ze erg geconcentreerd op de opdracht uitvoeren en vergeten ze helemaal hoe eng iets was (zal in dit geval iets gecompliceerder liggen dan dat natuurlijk, maar principe blijft gelijk

).

Het is een prachtig paardje, fantastisch dat jullie paden elkaar kruisten!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-10-11 13:28

Re: levensgevaarlijke jaarling, ons verhaal.

Geplaatst door de TopicStarter : 14-10-11 13:28

ik heb veel te vertellen vandaag!
normaal gezien ging ik in de namiddag gaan omdat ik les had.
maar vanochtend vroeg werd ik gebeld door de eigenaresse, m'n ventje was tussen de draad gekropen, en zo in hun bos beland! ik ben onmiddelijk daarheen gereden, maar van school uit is het toch een half uurtje met de auto.
tegen de tijd dat ik er was stond hij al helemaal te knuffelen met de eigenaresse (die eerst doodsbang voor hem was!), zij durfde hem niet alleen laten en was dus de hele tijd bij hem gebleven.
hij zag er eigenlijk helemaal niet "in de war" uit, vond het precies best wel leuk in dat bos, en ik zag toch wel wat ondeugendheid in zijn blik.
nu heb ik hem zonder problemen kunnen meenemen en terug op de weide gooien.
onderweg heb ik enkele keren zeer nonchalant, zonder de aandacht er op te vestigen zijn lippen aangeraakt, prettig vond hij het niet, maar hij werd er niet echt angstig van.

daarna heb ik eerst de stallen in orde gebracht en een andere merrie (ook beetje probleem paardje) gereden, wat super goed ging, we maken veel vorderingen samen.

gisteren heb ik linda tellington-jones ook opgezocht en wat filmpjes van haar bekeken.
en dus ging ik aan de slag met hem!
eerst gewoon rustig geborsteld, zonder halster, met touw om de nek, wat hij overigens best wel prettig begint te vinden.
dan ben ik hem wat beginnen aaien in de hals, en zo rustig naar zijn hoofd gegaan, telkens hij ontspande werd hij beloond, ik merkte dat hij het steeds meer als oefening begon te zien, en niet gewoon als iets irritants.
ik had trouwens met opzet het hoofdstel van die andere merrie laten hangen (met een licht dubbelgebroken bustrensje).
dat vond hij zééér boeiend! begon er meteen aan te prutsen.
en toen het op de grond viel, sprong hij niet achteruit, maar keek er met de "jij bent eng, maar best wel boeiend"- blik naartoe. hij kon dat hoofdstel maar niet met rust laten, dus leek hij me wel klaar voor een kleine oefening.
met dat hoofdstel ben ik hem overal beginnen aanraken, en als hij mooi bleef stilstaan werd hij beloond.
hij was zeer geïnteresseerd in dat ding!

ik deed de teugels, neusriem en de frontriem eraf waardoor ik dus enkel het kopstuk,bit en keelriem overhield. toen heb ik wat van zijn honingliksteen op het bit gesmeerd.
dit hing ik achter zijn oren.
hij wilde steeds het bit pakken om er aan te likken.
het stond toen op de grootste maat, en zo hield ik het voor zijn mond.
hij likte eraan, en nam het vast met zijn lippen, zo heb ik het dan korter gemaakt, en voor ik het wist had hij een half hoofdstel om! ( ook voor hij het zelf wist, het besef kwam pas iets later)

zo heb ik hem een half uurtje in de bak laten staan zodat hij eraan kon wennen. hij was heeeeel druk met zijn mond en tong en lippen, maar nog geen kwartiertje later begon hij al gewoon het kleine beetje gras aan de kant van de bak op te peuzelen.
en toen ik hem weer bij mij riep, heb ik zijn mond niet 1 maal zien opengaan, hij nam het bit op een normale manier in zijn mond.
het hoofdstel zette ik weer groter, zodat hij het ook zelf uit zn mond kon doen, en dat was einde oefening.
nog een emmer muesli en hij mocht weer de weide op! ^^

**Geplaatst**: 14-10-11 13:37

Re: levensgevaarlijke jaarling, ons verhaal.

Geplaatst: 14-10-11 13:37

Jeetje, wat goed!!!!! *kippevel* Ga zo door, top!!

**Geplaatst**: 14-10-11 13:42

Geplaatst: 14-10-11 13:42

Supergoed werk!
Ga zo door!

**Geplaatst**: 14-10-11 13:46

Geplaatst: 14-10-11 13:46

goed gedaan hoor en inderdaad kippevel

**Geplaatst**: 14-10-11 13:59

Geplaatst: 14-10-11 13:59

Ik heb net het hele topic doorgelezen, wat super hoe je het hebt aangepakt met het hoofdstel! Hij heeft dus geen moeite met een bit, maar alleen met aanraking van zijn neus en lippen?

Erg ontroerend om te lezen wat je allemaal met 'm hebt bereikt, daar mag je heel trots op zijn +:)+

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-10-11 14:18

Re: levensgevaarlijke jaarling, ons verhaal.

Geplaatst door de TopicStarter : 14-10-11 14:18

ik ben nu van plan zo van het hoofdstel een gewoonte te maken, eerst leren het uit te doen door over de oren te halen (steeds de grootte verkleinen) en dan ook aanleren het op een normale manier aan te doen. en zo kan ik later dan de stukken terug toe voegen. (neusriem ed.)
als hij het bit uit zichzelf vastneemt, hoef ik zijn lippen niet aan te raken en hoeft zijn kopschuwheid niet direct een probleem te vormen

we hebben nog wel een hoofdstel liggen dat niet gebruikt wordt, en ook nog een dubbel gebroken koper trensje (wat nu nog een klein beetje te breed is voor hem), lijkt me wel goed voor hem. zo heof ik niet telkens een ander hoofdstel uit elkaar te halen :p

**Geplaatst**: 14-10-11 14:25

Re: levensgevaarlijke jaarling, ons verhaal.

Geplaatst: 14-10-11 14:25

Goed idee hoor

Heb nu ook het hele topic gelezen; "You was made for love each other!"

Ga je hem later overnemen denk je??

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-10-11 14:32

Re: levensgevaarlijke jaarling, ons verhaal.

Geplaatst door de TopicStarter : 14-10-11 14:32

als ik ooit die kans krijg, zeker en vast!
ik hoop een eventuele verkoop uit te stellen tot ik afgestudeerd ben en werk heb, dan kan ik hem misschien overkopen en kan hij waarschijnlijk wel daar op stal blijven.
en dan hopen dat ik een huisje vindt met een weide, en hem zo voor altijd bij me kan houden :p

**Geplaatst**: 14-10-11 14:36

Geplaatst: 14-10-11 14:36

wow jij bent super bezig! gewoon je gevoel volgen, dat zit duidelijk héél goed!:)

misschien kan je hem wat laten eten uit je hand (omdat hij respect voor je heeft en niet dominant is kan dat geen kwaad denk ik), zodat hij ook hierin zelf kan kiezen om je handen aan te raken?

ik duim voor jullie dat je samen kan blijven!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-10-11 14:42

Re: levensgevaarlijke jaarling, ons verhaal.

Geplaatst door de TopicStarter : 14-10-11 14:42

hij eet vaak uit mijn handen! ^^
doet dat altijd heel voorzichtig, en weet dat hij niet mag schooien

natuurlijk test hij mij soms eens uit, prusten aan m'n kap, zonder rede niet willen volgen, zijn voet iets te vroeg op de grond willen zetten bij krabben of gewoon niet willen geven,de knoop van het touw losmaken als ik met z'n staart bezig ben, kriebelen aan m'n kont als ik zn hoeven doe,...
het is en blijft een jong paardje, die nu pas begonnen is met de wereld te ontdekken.
maar dat wordt allemaal gecorrigeerd met mijn stem, daar doet hij het heel goed op.
hij heeft me dan ook nog nooit met opzet pijn proberen doen.
van zodra hij dominantie begint te vertonen, is het natuurlijk gedaan met uit m'n handen eten, en enkel met stem te corrigeren.

maar ik zou dit nu niet bepaald een dominante houding noemen:
Afbeelding

**Geplaatst**: 14-10-11 14:45

Re: levensgevaarlijke jaarling, ons verhaal.

Geplaatst: 14-10-11 14:45

oh ik kan de foto's niet bekijken.. maar ik ben er zeker van dat je het goed doet, dat is wel te merken aan de resultaten die je hebt behaald!

**Geplaatst**: 14-10-11 14:46

Geplaatst: 14-10-11 14:46

Zou ik zeker niet denken dat dat dominant is :')

Jullie zijn geweldig samen en ik hoop dat je hem later kunt kopen, hij is je meer dan gegund!

**Geplaatst**: 14-10-11 14:51

Geplaatst: 14-10-11 14:51

Komt waarschijnlijk echt door de praam..Om een lang verhaal kort te maken,2 van mijn paarden die normaal nooit een praam op hebben moesten dat een keer bij de dierenarts en paardentandarts..Mijn oudste merrie is normaal altijd braaf,maar kwam behoorlijk in verzet ze vond dat erger dan de behandeling..Mijn toen nog jaarling moest gecastreerd worden en was toen nog behoorlijk bang voor vreemden,verdovingsspuiten gingen goed(had wel extra gehad)maar toen de praam op ging ging hij door het lint en kwam los en bleef net zo lang rennen tot de praam eraf viel..Daarna werd hij bij het zien van dat ding al niet blij,voor mij geen praam meer dus(of je moet eht een noodgeval hebben)..

Je bent super bezig zo hoor!!Mochten de eigenaren hem toch opeens weg willen doen,zet het dan hier op bokt dan komt er vast wel een oplossing(als je hem dan niet zelf kan kopen)..Zon paard mag niet verkeerd terecht komen hij heeft al genoeg ellende gehad..

echt een schatje zo op de foto straalt veel vertrouwen in jou uit

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-10-11 15:03

Re: levensgevaarlijke jaarling, ons verhaal.

Geplaatst door de TopicStarter : 14-10-11 15:03

ik heb nog wel veel euke foto's met hem hoor, maar ga ze hier niet allemaal gaan posten :p
stel dat hij inderdaad toch weg moet, en ik heb nog niet de mogelijkheden hem over te nemen, zet ik hem zeker en vast op bokt! als hij in het handelcircuit terecht komt, is ie helemaal verloren.
hij is er eentje die veel liefde nodig heeft, maar er nog veel meer terug geeft! ^^
als je zijn vertrouwen hebt, krijg je van hem bijna alles gedaan =)
en ik ben er zeker van dat er nog mensen zijn die hem tijd en vertrouwen kunnen schenken!

nog eentje,om het af te leren!

eerste keer aan de longe
Afbeelding

**Geplaatst**: 14-10-11 15:54

Geplaatst: 14-10-11 15:54

Super!

Het wordt vast een prachtig paard,hij toont mooi aan de longe..

**Geplaatst**: 14-10-11 16:12

Re: levensgevaarlijke jaarling, ons verhaal.

Geplaatst: 14-10-11 16:12

super gaaf zeg dat je dit al gewonnen hebt!
ik ga ook even volgen

**Geplaatst**: 15-10-11 09:21

Re: levensgevaarlijke jaarling, ons verhaal.

Geplaatst: 15-10-11 09:21

Wat goed van je!
Ik denk dat het wel komt...

**Geplaatst**: 15-10-11 09:29

Geplaatst: 15-10-11 09:29

Geweldig dat jij dit voor het paard doet, vraag mij af of verkoop van dit paard niet belangrijker voor de eigenaar is dan de juiste eigenaar die met dit sensibele karakter om kan gaan....alles wat jij hebt bereikt kan in 1 klap weer kapot gemaakt worden en dan maar zien of het weer lukt...jammer hoor.

Kan jij het paard niet kopen of leasen?? Of helft medeeigenaar zodat je als je van te voren een prijs af spreekt, jij 1e optie hebt over koop of verkoop en dan kan je sparen voor de verkoopprijs...

**Geplaatst**: 16-10-11 10:31

Geplaatst: 16-10-11 10:31

Als hij misschien toch eerder weg moet, vertraag je zijn leerproces toch een beetje?

**Geplaatst**: 16-10-11 11:55

Re: levensgevaarlijke jaarling, ons verhaal.

Geplaatst: 16-10-11 11:55

Respect voor alles wat je doet! Heb het hele topic doorgelezen, en post nu zodat ik je updates kan bijhouden.
Ik hoop echt voor je, en je paardje, dat alles een goede afloop heeft. Ik gun het hem, maar jou ook

**Geplaatst**: 16-10-11 12:09

Re: levensgevaarlijke jaarling, ons verhaal.

Geplaatst: 16-10-11 12:09

Wat een leuk beest, zo zie je maar weer, geen enkel dier word gemeen geboren, met een opmaat benadering kom je heel ver. Als ik het zo lees doe jeheel veel voor de eigenaren, eigenlijk ben je een niet betaalde kracht die ook nog eens werkt om te kunnen rijden. Als ze de jaarling naar de slacht hadden gedaan had hij misschien 300 á 400 euro opgebracht, misschien toch eens met ze praten. Stel hun het slachtbedrag voor en dat hij daar mag blijven tot jij een baan hebt en tot die tijd blijf je gewoon daar rijdenen andere werkzaamheden opknappen. Dit is voor jou zekerheid dat hij niet weg gaat en voor de fokkers zekerheid dat ze een ruiter hebben die afspraken na komt, allemaal blij.