Pashon schreef:neem aan dat je hier ook deels mijn posts bedoeld. Ik heb zo'n paard met een serieus kostenplaatje eraan vast. het begon met een simpel niet ernstigs iets wat de spui gaten uitliep zowel qua ernst van de blessure als de DA kosten. Paard is geopereerd, heeft langere tijd op de kliniek gestaan en ook daarna is de DA bijna dagelijks langsgeweest voor controle en kan je vertellen je word niet vrolijk van de rekening. paard is afgekeurd en mag sporadisch een keer bereden worden en zelfs dat niet eens intensief gewoon lekker een uurtje buiten stappen met enkel een stukje draf. het is overigens nog niet zo lang geleden gebeurd en heb er geen seconde aan gedacht om de behandeling niet voort te zetten.
Het paard staat nog steeds onder behandeling en de kosten lopen alleen nog maar meer op, maar met alle liefde breng ik het geld weg. Nu hebben wij idd de luxe dat wij niet op de centen te hoeven letten en kunnen het geld dan ook missen zonder er zelf iets voor te laten, dat maakt de keuze allicht ietsje makkelijker maar dan nog mijn paarden gaan voor mezelf.
Maar dan weet je vantevoren niet dat het zo ernstig is/wordt en dan snap ik ook de keus dat als je het idee hebt het paard er bovenop te kunnen helpen dat je er alles aan doet
Of een paard na een operatie oid nog bereden kan worden of niet maakt imo dan niet uit, maar het dier moet wel pijnvrij kunnen leven.. Snap je waar ik die grens leg?
Het dier zélf moet er beter van worden, en niet het dier blijven oplappen omdat het baasje geen afscheid kan nemen 
En je hebt idd de luxe dat je het kán betalen
Want ook mensen die alles voor hun paard over hebben en een flinke buffer hebben maar misschien een iets minder goed betaalde baan oid, die zullen het op een gegeven moment niét redden.. En dat is dan imo geen onwil of niet het beste voor je paard willen, maar ook die hebben dan alles gedaan wat voor hun mogelijk is. Betekend dat dan dat zij geen dier mogen houden omdat die grens tot hoever te kúnnen (en dus niet wíllen he) gaan lager ligt? 
Ik val niemand aan he
Maar probeer wel mijn persoonlijke standpunt uit te leggen 
BraveSpots schreef:Vele mensen praten hier over veel geld uit geven voor een kleine overlevingskans.
Maar stel: je paard gaat dood zonder operatie. Met operatie word hij weer 100 procent goed. Maar die operatie is natuurlijk wel heel duur.
Doe je het of niet?
Ja, als mijn paard na een operatie nog een goed en pijnvrij leven kan leiden zal ik er alles aan doen om dat mogelijk te maken
(en zo ook mijn ouders
)
Mijn paard is trouwens ook verzekerd
Dus dat is natuurlijk een heel fijn idee, dat mocht er wat gebeuren dat ik zo met hem naar de kliniek kan 
Pashon schreef:Tuurlijk zijn er factoren die invloed hebben op je beslissing, maar leeftijd vind ik daar zeker niet 1 van.
Imo toch wel
Een kleine uitleg: Een jong paard wat verder nog fit is zal sneller herstellen dan een paard van zeg, 25/30 die al niet zo fit meer is. Ga je zo'n dier bijvoorbeeld onder narcose brengen en opereren zal dat sneller problemen opleveren en is de kans op herstel kleiner dan bij een jonger paard wat wat dat betreft gewoon meer aankan
Maar dat verschilt natuurlijk ook weer per dier 
liedje89 schreef:IK vind een dier wel belangrijker dan geld. Ik zou eerst eens mens redden uit een branden gebouw en dan pas de hond die daar ook is. Maar als mijn hond en mijn spaatpot daar staan gaat mijn hond toch eerst naar buiten. Zolang je zelf nog in je huis kan blijven wonen en kan eten kan je best de broekriem een beetje aantrekken om je dier een keer naar de dierenarts te brengen. Als je broekriem al te strak zit kan je dit beter niet doen. Als je echt graag tijd met dieren door wil brengen kan je ook als vrijwilliger gaan werken in een dieren asiel, op de hond van de buren passen als zij de hele dag naar hun werk zijn etc. Je hebt genoeg kansen om van het gezelschap van een dier te genieten als je het zelf niet kan betalen.
Mooi gezegd 
malloesje schreef:het is de verantwoordelijkheid van de mensen zelf als zij een hond kopen met een voedselallergie. Als deze hond dat later oploopt kan dat het verhaal veranderen. Je weet nooit in welke situatie de mensen met die dieren zitten. Mijn beesten krijgen ook goed voer, ook duur voer zelfs. Maar als mensen dat niet willen, dan respecteer ik hun mening. Ook al ben ik het er niet altijd mee eens.
Is misschien offtopic; maar ik vind dat je ook moet kijken naar bv harnachement want dat is vaak om te janken. En niet alleen bij de beginnende ruiters ook bij profi's. En wat over weidegang? Ik vind dat elk paard een aantal uur per dag naar buiten moet, zomer én winter.
Maar ook hier heeft niet iedereen de juiste mogelijkheden en/of geld om dat te realiseren. Zijn zij dan ook per definitie slechter voor hun dier?
Duur is ook niet altijd goed 
300 euro betalen voor een pensionstal met binnenbak, solarium, stapmolen en waar voor je uitgemest wordt, maar waar je paard 24/7 op stal staat
Of voor 75 euro een stukje weiland met schuilhokje waar je zelf door weer en wind loopt uit te mesten en 2 keer per dag heen gaat om te voeren, elke dag zélf je paard controleert en aandacht geeft.
Wie doet het dan goed? Degene die met een beperkt bedrag maar wel veel liefde en zorg met zn paard bezig is.. Of degene die zich scheel betaald voor zoveel mogelijk luxe, maar maar 3 keer per week even gaat rijden omdat verder toch alles gedaan wordt.. (even 2 uitersten he, doel op niemand persoonlijk, maar als voorbeeld
)
Tja, de natuur... Is het natuurlijk dat wij paarden op stal houden? Dat we er op rijden? Het voer dat we ze geven? Er is niks natuurlijks meer aan
Dan heb je "Natural Horsemanship" en werken met touwhalsters, barebackpad, noem maar op.. Is dát natuurlijk? Heb nog nooit een wild paard met een touwhalster om zien lopen hoor
Niet dat ik zeg dat het slecht is! Maar natuurlijk is het niet
En daar komen ook 'onnatuurlijke' problemen door
Doordat we paarden zo dicht bij elkaar houden brengen ze ziektes sneller over. Doordat we ze zo 'betuttelen' blijven óók de zwakkere dieren over. Dieren die in het wild allang gestorven waren.. Betekend niet dat dat in onze 'onnatuurlijke' omgang ook zo moet gaan 
Ronne schreef:Ik heb zelfs ooit een ratje dat ik voor 8 euro had gekocht laten opereren tegen kanker. Toen het tergkwam heb ik hem ook niet met een hamer op zn kop geslagen, maar hem in laten slapen. Nu is dit misschien een extreem voorbeeld, maar ik vind wel dat als je aan beesten begint, je het ook goed moet doen.
Hebben mijn ouders 'vroegah' ook gedaan voor mijn ratje
Was stapelgek op het beestje en idd ook de tumoren laten weghalen
Dúre operatie voor zo een klein beestje, iedereen verklaarde ze voor gek. En idd, ook later laten inslapen. Weet alleen niet of ik het weer zou doen
Heb dat beestje zó zien vechten tegen die narcose, en ook erna. Was ook een ontzettend zware operatie voor zo'n klein beestje, en voor die korte tijd (ik geloof een maandje of 2) die ze erna nog geleefd heeft en de pijn die ze toen alsnog weer kreeg, dat was echt niet prettig om mee te maken
Maar al doende leert men en je weet nooit wanneer een beslissing goed is of niet, je moet toch op je eigen gevoel afgaan 
Maar dit is ook de reden dat ik geen ratje meer wil
Ben stapelgek op die beestjes, maar na 2 ratjes die kanker kregen en de pijn die ik bij die beestjes heb moeten zien, dat kan ik niet weer
Hoe hard je ook je best doet en alle goede zorgen, het zit er zó ingefokt dat de kans heel groot is dat ze die rotziekte krijgen 
Ben trouwens ook eens met een kip naar de dierenarts geweest die verlamd was, niks meer aan te doen, maar no way dat het nekkie omgedraaid werd, netjes met een spuitje. Hoewel achteraf het dierenarts bezoekje denk ik stressvoller was dan dat het thuis de nek omgedraaid was, maja, als je nog niet weet of er nog wat aan gedaan kan worden dan doe je dat niet zomaar