GUSTIxBILL schreef:Niet zo hard zijn op jezelf
Hij steunt nu eenmaal op jou en jij staat voor hem het dichtste bij.
Is zijn gedrag persoonlijk? Ja en nee
Nee: het doet gewoon pijn, het irriteert, hij wil duidelijk maken dat hij het er niet mee eens is
Ja: jij staat nu eenmaal het dichtste bij, dus jij krijgt het zwaarste te verduren
Neem de tijd voor jullie zelf en accepteer de hulp die aangeboden word
Daarna kun je het nog zelf proberen als hij thuis staat of de wonde beter is en jou emoties niet meer zo hoog zitten.
Desnoods ga je er op trainen zodra dit voorbij is.
Maar nu ? Wees niet zo hard op je zelf, je bent en blijft maar mens he.
Gisteren was dat even moeilijk. 
Vind het vooral kl*te dat hij het zo persoonlijk van mij lijkt te nemen. 
Alsof het erger is als ik het doe dan als iemand anders het doet.
pmarena schreef:Het is gewoon klöte als je zoiets moet doen
Ik heb het nu met Rena. Dat is toch al zo'n blijf van mijn lijf scheiterd. Is nu rond de 30, begint te kwakkelen, ik ben er nog helemaal niet zeker van of ze het eind van het jaar nog gaat halen eigenlijk. En dan moet ik elke keer blauwspray onder haar staart spuiten.... doodeng vindt ze dat... altijd al bang geweest voor spuitbussen.
Dus zodra ik nu het hekje door kom maakt ze dat ze wegkomt.... eergisteren viel ze er zelfs bij in de haast om weg te komen en liep kats kreupel daardoor.... ik dacht even dat die val de doodsteek zou zijn maar gelukkig trok het weer weg.....
Is dat spul er niet in zalf ofzo dat je het zo kan doen?
Is voor jullie allebei toch geen doen op deze manier?
desnoods op een (hydrofiel) gaasje spuiten en het dan deppen op haar billen?
Mars schreef:Het maakt jou ook emotioneel om het te moeten doen, het kan niet anders of dat merkt hij aan jou. Ik ken Joy natuurlijk niet IRL maar het lijkt me een gevoelig dier dat jou haarfijn aanvoelt. Zijn been doet zeer, het is een gefrut en dan het gevoel van jouw (terecht/begrijpelijke) emoties dat je jezelf een loeder voelt om hem lastig te vallen... is toch wel een receptje voor spanning en verdriet.
Is het een optie met jezelf af te spreken om dit alleen nog te doen met iemand (je man, vriendin, etc) erbij? Niet meer alleen gaan frutten en verdrietig thuis komen, je hebt dan wel het verband errond gekregen maar er is ook van alles beschadigt geraakt. Ik denk dat je je dan af moet vragen of dat tegen elkaar weg streept.
Neem hulp aan, ookal doet je vriendin al veel. Ze biedt dat vast niet voor niets aan, maar omdat ze er voor je wil zijn en ook voor Joy. Hulp aannemen is niet makkelijk maar het is voor nu even zo. Mocht met haar iets zijn dan ben jij er ongetwijfeld ook voor haar, dat is het mooie van een wederkerige vriendschap.
Ja, maandag komt er eentje bij en zit me op te vreten in hem. Sowieso doe ik het niet meer alleen. Daarvoor is het gisteren te zeer mis gegaan. En ja, als ze hulp nodig heeft ben ik maar een telefoontje van haar vandaan. 
pien_2010 schreef:Citaat:
was sich liebt, das neckt sich
Wat van elkaar houdt doet elkaar pijn . Dat speelt er. Inderdaad als hij het van een ander wel accepteert dan dat maar doen. Als hij volwassen is begrijpt hij het wellicht meer.
mijn "Joy, het MOET!" leverde me gisteren draaiende ogen op.
In Joy zijn mening moet er helemaal niks maar de wonde zoals ze nu is open laten is vragen om problemen vrees ik. Ik ga kijken met mijn man welke opties we hebben om hem iets langer uit de nieuwe kudde te houden. Ofwel hem naar huis halen voor een paar weken ofwel in de weide van de andere mensen dat ze over de draad wel kennis kunnen maken maar dat hij niet te gek kan doen met dat been. Of iig dat er minder kans is er tegen getikt wordt zolang het nog echt een wonde is.
Nu is het echt een "open wonde" nu hij de draadjes er uit gelopen heeft. Het geneest op zich mooi voorlopig maar het ziet niet uit alsof het veel kan verdragen zeg maar.
Geplaatst: 26-09-23 08:57 
(ja Charlie speelt veel met het water. 
)
dus nieuwe oplossing gezocht. Hopelijk is het er snel want niet te koop in fysieke winkels (compressie sokken, ook Ivm wild vlees) hier in de buurt. Ondanks zijn ergernis won zijn sociale kantje won en ging hij alsnog knuffelen na een paar minuten. 
