Moderators: Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight
Lynn_Nikita schreef:Stuk wei klein afzetten zodat hij niet veel ruimte heeft om weg te rennen en zo kan hij eten zonder at de ander erbij komt. Gewoon erbij gaan staan met een emmer lekker en de bute in je handen en het de tijd geven
Citaat:Stuk wei afzetten ook geen optie, rent gewoon erdoorheen.
genja schreef:Art niet om je aan te vallen maar gewoon een oprechte vraag. Kan het zijn dat je (onbewust ) je al aan afsluiten bent voor limo? Dat je in je hart al afscheid genomen hebt van hem?
Vindt je best negatief praten over hem en heb beetje het idee dat je niet veel vertrouwen er in hebt dat hij op welke manier dan ook weer pijnvrij kan leven?
Zulke dingen voelen paarden en dan kunnen ze zich ook best afsluiten voor jou. Buiten dat hij in een week natuurljk hoop heeft meegemaakt .
Denk als je het weekend niet hoeft te werken je dam de tijd moet nemen en met het mooie weer lekker in de wei moet gaan zitten. Iets lekkers voor jezelf bij je en bakje voor de paarden . En kijken wat er gebeurt.
DatBenIkNou schreef:genja schreef:Art niet om je aan te vallen maar gewoon een oprechte vraag. Kan het zijn dat je (onbewust ) je al aan afsluiten bent voor limo? Dat je in je hart al afscheid genomen hebt van hem?
Vindt je best negatief praten over hem en heb beetje het idee dat je niet veel vertrouwen er in hebt dat hij op welke manier dan ook weer pijnvrij kan leven?
Zulke dingen voelen paarden en dan kunnen ze zich ook best afsluiten voor jou. Buiten dat hij in een week natuurljk hoop heeft meegemaakt .
Denk als je het weekend niet hoeft te werken je dam de tijd moet nemen en met het mooie weer lekker in de wei moet gaan zitten. Iets lekkers voor jezelf bij je en bakje voor de paarden . En kijken wat er gebeurt.
Alsjeblieft zeg...kan het nog dramatischer?
[***] schreef:Ik heb hier volgens mij nog nooit gereageerd maar volg wel en heb wel eens contact gehad met TS.
Wil nu gewoon even zeggen dat genja het misschien wat dramatisch brengt, maar dat ik de strekking wel begrijp en ik denk dat er ook wel een kern van waarheid in kan zitten.
Ik zit namelijk in dezelfde situatie en ik kan heel erg begrijpen dat als je zoveel voor een paard doet dat je op een bepaald moment heel erg baalt als het weer maar eens niet wil lukken. Je steekt zoveel tijd in vanalles (om het over het geld nog maar niet te hebben), kijken wat er is, dingen opzoeken, uitzoeken, overleggen, laten onderzoeken (al dan niet op de kliniek), weer een nieuw probleem, weer een nieuw plan, en steeds maar weer afwachten of het gaat werken en wat het volgende gaat zijn.
En ja, Art projecteert dit (onbewust) op haar paard die daar kan ook op reageert, ik heb dit zelf ook. Maar het is verdomd makkelijk om vanachter een schermpje te zeggen dat je dat niet mag doen. Soms is het gewoon ook allemaal teveel, al die tijd en moeite en energie die je erin steekt en die niks lijkt op te brengen. En dan kan ik me voorstellen dat je het soms gewoon ook (even) gehad hebt en je lijkt af te sluiten. Ik denk ook wel eens regelmatig hoe het zou zijn met een ander paard, hoe het zou zijn als ik die van mij zou verkopen en opnieuw zou beginnen met een ander paard. Het lijkt me zo heerlijk, een ongecompliceerd paard zonder uitgebreide handleiding en allerlei mankementen waar je elke dag rekening mee moet houden en niet meer elke dag afwachten wat voor dag het paard heeft waardoor bepaald wordt wat je al dan niet kan doen. Echt heerlijk lijkt me dat ... en denk dat dat voor Art ook zo is.
Nu kan ik het in mijn geval niet over mijn hart krijgen om die van mij te verkopen, en hou ik echt wel van ze, met al hun dingen en gedoe. Maar niet gewoon kunnen doen wat je graag wil doen zoals 'alle anderen' steekt regelmatig wel. Het is een keuze, maar daarom geen makkelijke.
[***] schreef:Maar niet gewoon kunnen doen wat je graag wil doen zoals 'alle anderen' steekt regelmatig wel. Het is een keuze, maar daarom geen makkelijke.
gerpiegorp schreef:Ik denk dat de kliniek daar niet mee akkoord was gegaan om ipv de behandeling hem gelijk af te maken, maar goed. Limo heeft misschien wel gewoon een grote klap gehad van het hele kliniek gebeuren. Ik ken een paard die voor een enting bij de DA moest zijn en 3 dagen erna nog van slag was. Geef hem lekker de tijd, die paar dagen meer of minder maken denk ik niet veel uit voor de revalidatie, stop er gewoon lekker wat voer in en hij zal hopelijk straks weer in je zak kruipen
Wildgirl schreef:Dat is een dure les TS.
Maargoed, je weet nu wat er aan de hand is dus dat is fijn.
Fijn als in, je hebt duidelijkheid.
De bandages om zijn benen laten zitten lijkt me niet verstandig, is er iemand anders die hem kan vangen?
Je staat nu dus voor de situatie dat je een berg geld hebt geinvesteerd en vervolgens je paard niet te pakken krijgt voor de benodigde training.
Is het geen optie hem naar de rijbaan van je stal te "drijven" en hem daar te vangen?
Dat losrukken begrijp ik niet, kun jij hem niet houden? Of ontsnapt hij uit het halster oid?
Ik zou persoonlijk toch even door gaan pakken nu, dit is van de zotte.
Desnoods zet je hem 2 weken ergens op stal met vrije uitloop in een met hout omheinde paddock oid.