Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-08-11 18:15

Geplaatst door de TopicStarter : 05-08-11 18:15

maikeltje wat fijn dat je een wei erbij hebt gekregen zodat Victor lekker kan genieten.
Ik kan me voorstellen dat je af en toe twijfeld maar je weet dat de winter zwaar voor hem gaat worden.
Het is ook zo moeilijk deze beslissing te nemen.
Je doet het goed vrouw ik heb bewondering voor je!
Ga zo even je topic bekijken.

lonniejj prachtig paard heb je.
Hopelijk gaat het ondertussen wat beter met haar.

renatevb ik ben benieuwd naar je topic en fijn te horen dat het beter gaat met Friuli.

Isapaardje moeilijk inderdaad die ups en downs, het mooiste is dat de band en zorgen je een hecht team maakt.
Veel sterkte ik weet wat je doormaakt.

elliecuijk sterkte met je merrie.

Rebeccatjuh heerlijk dat jouw paard jouw ook weer opleefd.
Het is zo ontzettend moeilijk elke keer met zorgen om je dier te moeten leven.
Houd vast aan het idee dat ze je kracht en moed geeft, dit is ook heel bijzonder.
Veel sterkte.

x_Katja_x en Majolen veel sterkte en ik zal voor jullie duimen.

We zijn weer een paar dagen verder, hopelijk gaat het met jullie paarden goed op het moment.
Ik zal iig voor ze duimen en voor jullie als baasjes een hele dikke knuffel.
Jullie zijn toppers!!

Hopelijk kan ik vanaf nu weer volop meedoen hier, ank jullie wel dat het topic nogsteeds bestaat.
Ookal ben ik mijn fantastische meisje kwijt hoop ik jullie hier te steunen.
Heel veel sterkte iedereen.

**Geplaatst**: 05-08-11 18:18

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 05-08-11 18:18

Wat is je nieuwe avatar mooi!

**Geplaatst**: 05-08-11 18:19

Geplaatst: 05-08-11 18:19

Fijn om weer een berichtje van je te lezen Blensink! Het zal nog wel moeilijk zijn om in dit topic te komen.

Dankjewel voor je compliment over m'n dametje. Helaas gaat het nog steeds niet goed met haar. Ik begin er nu ook echt heel erg aan te twijfelen. Tijdens het wandelen loopt ze erg langzaam, stopt heel vaak en is constant aan het gapen. Ook lijkt ze nu zowel in wei als in haar paddock veel te slapen en heeft weinig zin in beweging.

Ik vind het echt heel moeilijk, maar kijk het nog even aan. Misschien zit ze weer in een dipje..

**Geplaatst**: 05-08-11 18:31

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 05-08-11 18:31

t.s het gaat op het moment redelijk met ruana.ze is sinds een dag of drie aan de opkikker.(ruikt naar mijn idee een beetje naar davitamon hihihi)vandaag kwam een vriendin kijken naar de kleine en ze zij dat ruana toch wel ingevallen is.dat klopt ook wel.hoeven krabben kost toch wel enige moeite.voor zakt ze snel door haar ene staande been als je het andere vast hebt en achter is het vastpakken al lastig maar vervolgens stampt ze flink als ie weer staat.latig hoor,je merkt dat ze nog maar slapjes is.
ik hoop vurig dat ze de ergste ellende heeft gehad,maar zeker weten doe ik het niet.
toevalllig vandaag de rekening gehad van de veulen enting (kyona is nu een maand oud,gister toen ik jarig was)maar voor de rest gaat het met haar wel goed..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-08-11 18:35

Geplaatst door de TopicStarter : 05-08-11 18:35

lonniejj wat moeilijk voor je :(:)

Ik hoop zo dat het een dipje is.
Je voelt het zelf erg goed aan, ik zal voor je duimen.
Een hele dikke knuffel.
Ik vind het fijn weer in dit topic mee te praten.
We zitten ondertussen in Benidorm en ik moet zeggen dat ik hier wel rust heb.
Thuis zijn kan ik niet, waarschijnlijk blijven we hier nu komende maanden en gaat het wat beter met me.

Marriane weet niet of je het tegen mij hebt maar deze avater heb ik alweer een tijdje

Leuk dat jij hier ook nog steeds bent, hopelijk gaat alles goed met je.

elliecuijk fijn te horen dat het beter gaat met Ruana.
Nu inderdaad op krachten komen maar super dat het kwaad vermeden is ondertussen.
Nog gefeliciteerd met je verjaardag en wat toevallig dat het veulen precies een maand voor je verjaardag is geboren.
Nu extra kosten met een veulen moeilijk hoor als je dat niet verwacht had.

**Geplaatst**: 05-08-11 18:57

Geplaatst: 05-08-11 18:57

blensink schreef:
lonniejj wat moeilijk voor je
Ik hoop zo dat het een dipje is.
Je voelt het zelf erg goed aan, ik zal voor je duimen.
Een hele dikke knuffel.
Ik vind het fijn weer in dit topic mee te praten.
We zitten ondertussen in Benidorm en ik moet zeggen dat ik hier wel rust heb.
Thuis zijn kan ik niet, waarschijnlijk blijven we hier nu komende maanden en gaat het wat beter met me.

Marriane weet niet of je het tegen mij hebt maar deze avater heb ik alweer een tijdje
Leuk dat jij hier ook nog steeds bent, hopelijk gaat alles goed met je.

elliecuijk fijn te horen dat het beter gaat met Ruana.
Nu inderdaad op krachten komen maar super dat het kwaad vermeden is ondertussen.
Nog gefeliciteerd met je verjaardag en wat toevallig dat het veulen precies een maand voor je verjaardag is geboren.
Nu extra kosten met een veulen moeilijk hoor als je dat niet verwacht had.

Ik hoop ook echt dat het weer een dipje is, maar mijn gevoel zegt deze keer van niet. Ze is qua lopen zo enorm achteruit gegaan. Ook in haar doen en laten is ze weer vreselijk verandert. Ik twijfel er heel erg over op het moment..

**Geplaatst**: 05-08-11 19:15

Geplaatst: 05-08-11 19:15

blensink schreef:
Isapaardje moeilijk inderdaad die ups en downs, het mooiste is dat de band en zorgen je een hecht team maakt.
Veel sterkte ik weet wat je doormaakt.

Fijn dat je weer terug bent en dank je voor de woorden.
Dat is zo fijn hier op dit topic dat men weet wat je doormaakt als je paard (in ogen van 'anderen') alweer een dip heeft. Het voelt ook voor mij ieder keer heel naar, omdat de band met Isa zo goed is, krijg ik bijna medelijden met haar.
Maar het lijkt er nu op dat juist dat een deel is van het blijven kwakkelen.
Dat we elkaars zorgen en trubbels in evenwicht houden.
Ze is pas weer nagekeken en ook deze vrouw kon niets vinden wat duidelijk op een gebrek duidt waarom ze nog altijd zo slecht loopt. Ze voelt juist heel soepel aan voor een 17 jarige.
Raar, want ik vind mijn paardje juist geen aansteller eigenlijk, maar kan me wel indenken dat pijnherinnering nu parten speelt. Bij haar, maar ook bij mij. Als ze moeilijker loopt, ga ik inderdaad onbewust mijn stem wat verdraaien, weer aan de voeten en benen voelen, focussen op haar ziekzijn en vooral maar weer even niets met haar doen.
Herkent iemand hier iets in?
En hoe hebben jullie dit patroon doorbroken?

**Geplaatst**: 05-08-11 20:23

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 05-08-11 20:23

Ja hoor alles gaat goed, heb nog steeds geen eigen paard maar dan heb ik in ieder geval ook niet het zorgenkindje-gedeelte...

Nee hoor, gaat prima. Ik ben aan het oefenen zodat mijn eigen paard een beetje redelijke ruiter op de rug krijgt straks.

**Geplaatst**: 05-08-11 20:38

Geplaatst: 05-08-11 20:38

Ik heb ook een zorgenkindje gehad. Op haar 11-jarige leeftijd kocht ik Royality, altijd gebruikt voor dressuurdoeleinden, een prachtige Rheinlandse merrie...

Vanaf dat ze thuis was, is de ellende begonnen... ze was allergisch voor gras, waar ze enorme eiwitbulten van onder haar buik kreeg, echt zo groot als sinaasappels... leuk in het land staan was er dus niet bij...
Even nadat ik haar gekocht had, bleek ze op de koop toe een head shaker te zijn, vreselijk allergisch voor bomen, stuifmeel, enz...
weer medicatie, neusnetje enz enz...
Ook als een insect haar stak, kreeg ze een enorme bult...
Daar hoorde natuurlijk eczeem bij...

Maar het ergst van al haar medische tekortkomingen: Royality had een onverklaarbaar "manken" met periodes... na foto's kon men niets vinden als lichte vorm van hoefkatrol op beide voorbenen (een 2). Bij momenten liep ze zuiver, maar meestal met een lichte onregelmatigheid. Ze heeft meer op rust gestaan als wat anders...

Waar ik het het meest moeilijk mee had, is echter haar geestelijke toestand... wat ik ook probeerde om haar vertrouwen te winnen, om haar een zo 'paards' mogelijk bestaan te laten leiden, ze moest niets van me hebben... In de wei kon ik haar zo goed als nooit pakken, meestal was op stal al een probleem... en het was niet uit angst of zo, ze vond mijn aanwezigheid gewoon niet leuk.

Heb heel veel van haar gehouden, maar soms zag ik het gewoon écht niet meer zitten...

**Geplaatst**: 05-08-11 22:26

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 05-08-11 22:26

Op een gegeven moment vlak voor t zou komen hoopte ik ook dat het de 4e juli zou komen.Wij hebben thuis iets met de 4.ik en mijn broer zijn beide op de 4e geboren.vorige huisnummer was 44 nu ons huisnummer ook weer 44.en zo kan ik wel even doorgaan.
maar goed ik zie dat ruana zich lekkerder voelt.enkel die mok daar heeft ze echt last van.vandaag voor de tweede keer een trap gekregen van haar omdat ik haar achterbenen vast pakte aan de sokken(anders kan het niet)ik snap haar wel,maar haar hoefjes moeten gedaan worden.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-08-11 12:14

Geplaatst door de TopicStarter : 06-08-11 12:14

Tjeetje een heel verhaal geschreven valt mijn laptop uit

lonniejj ik hoop zo dat jouw paard weer opknapt, ik kan me ongeveer voorstellen hoe je je voelt op dit moment.
Eigenlijk weet je dat het moment misschien dichtbij gaat komen, juist word je bang van deze gevoelens.
Ik blijf hopen en duimen dat het een dipje is en dat ze speodig weer de oude is.
Heel veel sterkte en een dikke knufel.

Isapaardje heel moeilijk ik denk dat je het patroon niet kunt doorbreken. Je blijft altijd bezig met het probleem van je paard.
Bewust of onbewust. Langzaam aan leer je wel te luisteren of het aan te voelen zodat je er meer rekening mee kunt houden.
Maar het vreet je op altijd weer die spanningen en extra energie die het kost.

Marriane super dat je zo lekker bezig bent.

JoCo wat jamer dat je geen band hebt kunnnen krijgen met je merrie. Je hebt het dubbel zo moeilijk gehad denk ik.

elliecuijk grappig dat nummer 4. Wat erg dat je een trap hebt gekregen.
Hopelijk valt het mee, sterkte1
Je zult zien dat het met de tijd steeds beter gaat.

Een dikke knuffel voor iedereen :(:)

**Geplaatst**: 06-08-11 12:28

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 06-08-11 12:28

Fijn dat het goed met je gaat Blensink

Ik hoop hier voorlopig niet meer mee te hoeven posten, maar voor iedereen met een probleemkindje een dikke knuffel.

**Geplaatst**: 06-08-11 15:48

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 06-08-11 15:48

op zich voel ik van de trap niks meer.t was meer een schamp van haar hoef,maar evengoed pijnlijk.heb meer last van mijn gekneusde schouder.ruana gaf een stooot met haar hoofd ertegenaan,ook niet express,een vlieg was haar aan het treiteren en ze schudde haar hoofd.Ik was het slachtoffer.kan nu nog niet op mijn linkse zij liggen,maar ach ja da trekt wel bij.
blensink ik ben blij dat het weer wat beter gaat na het overlijden van je paard,verschrikkelijk als je een dierbare moet verliezen,dat geld ook voor dieren.tijd heelt alle wonden zeggen ze,maar niet het gevoel van gemis.

**Geplaatst**: 06-08-11 18:22

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 06-08-11 18:22

Elliecuijk: klinkt pijnlijk! Wat een mens niet lijden moet om zen paard te verzorgen

@ Isapaardje: Daar zit ik nu ook enorm mee

Alhoewel Friuli nu redelijk gaat, blijf ik piekeren. Elke dag, bij elke kleine misstap, of als ze een dag niet gek is en geen zin heeft om te lopen, dan word ik gewoon gek van de zorgen!
Dan is het weer logeren op de harde, rechte lijnen draven op de harde, kijken of haar rug gevoelig, staan haar spieren hard,...
Vandaag reed ik en voelde ik dat ze anders stapte dan normaal, dus ik eraf en iemand met haar laten stappen, er terug op en dan stapte ze terug normaal.
Ik denk niet dat je uit het patroon geraakt

Bij mij is dat patroon er al 2,5 jaar nu, sinds haar peesblessure.

**Geplaatst**: 06-08-11 18:27

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 06-08-11 18:27

nou ja de eerste nacht ben ik met aleve gaan slapen,omdat op m'n rug liggen ook al pijn deed.nu gaat het goed zolang ik maar niet aan die beurse plek zit.

**Geplaatst**: 06-08-11 18:29

Geplaatst: 06-08-11 18:29

Dat patroon herken ik ook heel erg. Zodra er maar een minuscule verandering is bij Romy, vang ik dat meteen op. Ik ga meteen proberen uit te vogelen waar het vandaar komt en wat het precies is. En inderdaad, dan ga ik me als een idioot zorgen maken, alles uitproberen etc.

Het frustrerende eraan is dat ze nu dus achteruit gaat zonder duidelijke reden. En daar kan ik op dit moment echt heel slecht mee omgaan, heb geen idee hoe het komt en of ze wel weer wat beter wordt. Het vreet ook echt heel veel energie..

**Geplaatst**: 06-08-11 18:31

Geplaatst: 06-08-11 18:31

lonniejj schreef:
Dat patroon herken ik ook heel erg. Zodra er maar een minuscule verandering is bij Romy, vang ik dat meteen op. Ik ga meteen proberen uit te vogelen waar het vandaar komt en wat het precies is. En inderdaad, dan ga ik me als een idioot zorgen maken, alles uitproberen etc.

Het frustrerende eraan is dat ze nu dus achteruit gaat zonder duidelijke reden. En daar kan ik op dit moment echt heel slecht mee omgaan, heb geen idee hoe het komt en of ze wel weer wat beter wordt. Het vreet ook echt heel veel energie..

Ja dat kan ik heel erg goed begrijpen

Als je weet wat het is kan je vaak nog een behandeling doen, maar nu tast je echt in het duister. :(:)

**Geplaatst**: 06-08-11 18:38

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 06-08-11 18:38

Nouja, ik weet ongeveer wel waardoor het komt, maar daar kan ze niet meer behandeld voor worden. Haar beenblessure geneest niet meer. Zolang ze lekker rustig doet gaat het prima, maar de afgelopen week is ze opeens qua lopen érg hard achteruit gegaan en waardoor dat nu precies komt weet ik niet. Het komt door die blessure, maar dan moet ze toch íets gedaan hebben.

Er was ook atrose-vorming, dus dat zou het ook kunnen zijn, maar ook daar kunnen we vrij weinig aan doen.

Dus het is eigenlijk wel een beetje gissen, maar ik weet gewoon dat er géén behandeling voor is. Daarom hoop ik zo erg dat ze weer verbetering gaat laten zien, want ik weet gewoon waar we nu heen gaan.. En dat maakt me zo enorm bang!

**Geplaatst**: 06-08-11 22:25

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 06-08-11 22:25

lonniejj; sterkte.
Leef met je mee en ja ken die zorgen.
Isa's hoefproblemen zijn ook niet meer op te lossen (omdat hoefbeen vergroeid is ondertussen), maar normaal kan een paard met goed beslag dan toch redelijk uit de voeten.
Alleen zij dus niet ... want zij krijgt steeds vage ontstekingen erbij. Niet ernstig, maar wel dermate dat ze er last van heeft. En waar die vandaan komen is gissen.
Dan nog haar probleem met de losse achterknie en door langdurig minder lopen, spierverval.
Voor pijnlijk, achter scheef, dus zat haar rug vast.
Nu leek voor weer wat opgelost, de spieren aangepakt, de rug losgemaakt, gaat ze ineens te veel doen (oa rollen) en lijkt het erop dat er weer wat vast zit, maar ook loopt ze voor weer wat minder op dit moment, dus mogelijk speelt er weer een ontsteking de kop op. Het is om gek van te worden.
Het houdt elkaar zo in verband.
Het zijn op zichzelf staande 'kleinigheden' die wel oplosbaar zijn (op vergroeiing hoefbeen na dan).
Deels zal ook wel pijnherinnering zijn, bij haar en mij, maar toch ben ik zelf van mening dat ze zich niet aanstelt en dit doet om aandacht te krijgen.
Voorheen toen ze 'aan het werk was' kreeg ze eigenlijk veel meer aandacht. Nu komt ze nauwelijks nog buiten haar eigen terrein. En ze vond het veel te leuk buiten naar mijn idee.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-08-11 00:32

Geplaatst door de TopicStarter : 07-08-11 00:32

Dank je Ellen, ik hoop ook dat je hier voorlopig niet meer mee komt praten omtrent jouw paard.
Maar als je wilt ben je uiteraard welkom om iets te posten.
Hopelijk gaat het met jou ook wat beter ondertussen.
Een dikke knuffel.

elliecuijk tjeetje een gekneusde schouder ook van je paard.Sterkte!
Wat een wildebras jouw merrie.
Inderdaad het gemis gaat denk ik niet weg, maar ik ben blij dat ik het redelijk accepteer dat het gewoon zo is en dat het een stuk beter met me gaat dan een maand geleden.

Inderdaad renate je raakt niet uit het patroon denk ik, maar je leert ermee omgaan.
Ik denk dat we altijd wat voorzichter zijn met dit soort paarden.
Zo kan ik me herinneren dat ik met Flash op pad ging en dacht op dit gaat niet goed.
Dus afgestapt, naar huis gelopen en haar in de wei gezet.
Wat deed die tut knoerthard een wedstrijd met zichzelf houden.
Na verloop van tijd voel je alles duidelijker aan en leer je er mee leven.
Ik vond het altijd wel iets speciaals hebben dat ik haar behalve deze bovenstaande keer goed aanvoelde.

Arme lonniejj ik heb zo met je te doen.
Zou willen dat ik je een beetje kracht kon geven want inderdaad deze zorgen die je nu hebt vreten aan je.
En als je weet dat er geen behandeling meer mogelijk is is het allemaal nog erger.
Ik snap dat je bang bent, het is ook zo moeilijk allemaal.
Ik hoop zo voor je dat ze weer opknapt, mijn duimen blijven iig draaien.
Sterkte vrouw en een dikke knuffel voor jou en Romy.

Isapaardje voor jou ook veel sterkte.
Flash was ook altijd voorzichtig met haar slechte been.
Ik geloof niet dat paarden zich aanstellen om aandacht te krijgen.
Als ze pijn hebben of alleen de herinnering aan pijn dan is dit echt.
En daar moet je naar luisteren.
Wat vervelend dat ze niet meer veel buiten komt.
Kan me je zorgen heel goed voorstellen.
Sterkte en ook een knuf voor jullie twee.

**Geplaatst**: 07-08-11 08:50

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 07-08-11 08:50

Sinds de blessures van mijn paard gaat het mij stees meer opvallen hoeveel paarden slecht lopen/ andere bemerkingen hebben.
Heeft nou ieder paard wat en maken wij er ons zo druk om ( en andere mensen niet) of zie ik spoken??

**Geplaatst**: 07-08-11 09:41

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 07-08-11 09:41

Dat heb ik dus ook. Ik kijk altijd naar de gangen van een paard en hoe de hoeven worden neergezet. Ik wil nu een tweede pony erbij kopen, mede ook om de aandacht van Isabella af te krijgen, maar ik zie altijd wat aan hen. Is het niet een rare manier van lopen, of een afwijking in de hoefvorm of stand, dan wel dat ze iets van schuurplekjes hebben, of een traanoog, of wat dan ook. Ik ben nog geen normaal gezond paardje tegen gekomen eigenlijk.

Vanochtend viel Isabella weer paar keer om, met de achterhand. Gelijk slaan de zorgen weer toe. Ik raak er nog altijd niet aan gewend. Heb gelijk wat reiki toegepast en straks voeten in de hoefzak en wat masseren en zo. Of ik nog ga wandelen, weet ik niet.. Dit zijn van die momenten dat ik twijfel wat te doen.
Gekke is, ze kan me op de mm nauwkeurig aangeven waar de jeuk heeft (voel dan bijv. een klein bultje op die plek, direct gevonden op dat grote lijf), maar ze kan me niet vertellen waar het nu zeer doet. Dat baart me ook wel eens zorgen, want dat zou kunnen betekenen dat het gewoon overal niet lekker zit.

**Geplaatst**: 07-08-11 14:51

Geplaatst: 07-08-11 14:51

blensink schreef:
Dank je Ellen, ik hoop ook dat je hier voorlopig niet meer mee komt praten omtrent jouw paard.
Maar als je wilt ben je uiteraard welkom om iets te posten.
Hopelijk gaat het met jou ook wat beter ondertussen.
Een dikke knuffel.

elliecuijk tjeetje een gekneusde schouder ook van je paard.Sterkte!
Wat een wildebras jouw merrie.
Inderdaad het gemis gaat denk ik niet weg, maar ik ben blij dat ik het redelijk accepteer dat het gewoon zo is en dat het een stuk beter met me gaat dan een maand geleden.

Inderdaad renate je raakt niet uit het patroon denk ik, maar je leert ermee omgaan.
Ik denk dat we altijd wat voorzichter zijn met dit soort paarden.
Zo kan ik me herinneren dat ik met Flash op pad ging en dacht op dit gaat niet goed.
Dus afgestapt, naar huis gelopen en haar in de wei gezet.
Wat deed die tut knoerthard een wedstrijd met zichzelf houden.
Na verloop van tijd voel je alles duidelijker aan en leer je er mee leven.
Ik vond het altijd wel iets speciaals hebben dat ik haar behalve deze bovenstaande keer goed aanvoelde.

Arme lonniejj ik heb zo met je te doen.
Zou willen dat ik je een beetje kracht kon geven want inderdaad deze zorgen die je nu hebt vreten aan je.
En als je weet dat er geen behandeling meer mogelijk is is het allemaal nog erger.
Ik snap dat je bang bent, het is ook zo moeilijk allemaal.
Ik hoop zo voor je dat ze weer opknapt, mijn duimen blijven iig draaien.
Sterkte vrouw en een dikke knuffel voor jou en Romy.

Isapaardje voor jou ook veel sterkte.
Flash was ook altijd voorzichtig met haar slechte been.
Ik geloof niet dat paarden zich aanstellen om aandacht te krijgen.
Als ze pijn hebben of alleen de herinnering aan pijn dan is dit echt.
En daar moet je naar luisteren.
Wat vervelend dat ze niet meer veel buiten komt.
Kan me je zorgen heel goed voorstellen.
Sterkte en ook een knuf voor jullie twee.

Dankjewel voor je lieve woorden, iedereen hier trouwens! De steun die ik hier krijg is echt heel fijn!

Romy had vandaag een goede dag! Ze was heerlijk vrolijk, met zichzelf aan het racen door de wei! Helaas wel stok- en stokkreupel, maar als ze er plezier in heeft zit het wel goed

Heb vandaag niet gewandeld met haar, ik geloof dat ze zichzelf wel weer genoeg beweging gegeven had in de wei

Heb er echt weer even van genoten dat ze lekker vrolijk was. Al zakte ze vanmiddag wel weer terug. Ze had in iedergeval nog wel een vrolijk moment! Dat doet me wel goed

Rebeccatjuh schreef:
Sinds de blessures van mijn paard gaat het mij stees meer opvallen hoeveel paarden slecht lopen/ andere bemerkingen hebben.
Heeft nou ieder paard wat en maken wij er ons zo druk om ( en andere mensen niet) of zie ik spoken??

Ik heb dat ook heel erg. Bij ieder paard kan ik inderdaad wel iets vinden dat ze hebben. Soms vind ik dat wel lastig hoor, dat ik daar zo op gefocust ben, je blijft constant jezelf eraan herinneren dat je paard het een en het ander mankeert. Terwijl andere mensen zich daar nog niet eens druk over maken.

**Geplaatst**: 07-08-11 18:04

Geplaatst: 07-08-11 18:04

Gelukkig zijn er nog meer paarden eigenaren die een zorgen kindje hebben!
Op onze manege ben ik ongeveer de enige. Dit is wel fijn dat je kan lezen dat je echt niet de enige bent.

In december 2005 hebben we mijn pony Nerina gekocht. Het is echt een lieverd en voor je liefste beessie doe je natuurlijk alles.
-Nerina heeft de eerste 3 jaar in de winter mok gehad, dus ben ik braaf dr beentjes gaan wassen met betadine shampoo en mok spul erop smeren met van die leuke handschoenen.
-In de zomer moet ze een grasmasker, Nerina is zo'n pony die al dik wordt als ze naar gras KIJKT. (Ik rij echt elke dag maar die vetjes blijven)
-elk keer na ponykamp krijgt ze vage korstjes, waarschijnlijk een allergie of afvalstoffen die ze kwijt moet. Dus ga ik met (weer) betadine wassen. Dat is ongeveer weg na 1 maand ponykamp.
-ze heeft darmen die de overgang van stal naar wei en van wei naar stal niet leuk vinden. Dan gaan we lijnzaad voeren.
- ook heeft ze een rare rug waarop normale zadels niet passen... Heb nog steeds het goede zadel nog niet gevonden..
- ze heeft nu een peesblessure opgelopen... dus dat is minimaal 2 maanden niet in de bak rijden. Gelukkig wel buitenritten op het asfalt.

Verder is het een lieve pony en zoals ik zei, je doet (bijna) alles voor je beesie

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-08-11 00:56

Geplaatst door de TopicStarter : 08-08-11 00:56

Je hebt gelijk Rebeccatjuh dat gebeurde mij ook en nogsteeds.

Ik denk dat het wel normaal is dat dit gebeurd.
Je bent er extra op bewust.

Isapaardje dat geeft zeker een probleem als je op zoek bent naar een ander paard.
Je raakt er nooit aan gewend denk ik als je paard weer niet lekker is.
Het herhaald zich elke keer weer en de zorgen lijken steeds groter te worden.
Ook ga je onbewust naar meer dingen zoeken.
Het hoort erbij en is ontzettend moeilijk.
Heel veel sterkte. :(:)

lonniejj fijn te horen dat Romy vandaag een goede dag had $*\o/*$ .
Ondanks dat ze kreupel liep is het een goed teken dat zin had.
Heeft ze pijnstillers?
Hopelijk gaat ze nu weer opknappen en loopt ze spoedig weer normaal.
Vervelend he die momenten van dan gaat het goed en daarna weer minder.
Dit maakt je zo onzeker en verward. :(:)

nerina_97 welkom hier.
En wat erg dat jouw pony ook zoveel problemen heeft.
Hopelijk voel je je hier thuis en kun je lief en leed met de andere delen.
Het lijkt me erg moeilijk om op een stal te staan waar steeds jouw paard veel problemen heeft.
Hopelijk geneest ze snel van haar peesblessure.
Fijn dat jullie wel rustig buiten kunnen stappen.
Knufel voor je paard en jou. :(:)