hallo allemaal, dank voor jullie sterktewensen. Het onverwachte, geen afscheid kunnen nemen, dat blijft het ergst vind ik. Voor mij. Voor Minousje is dit op zich een "mooie" dood. Je ervaart wel ongemak en onrust net voor de aanval, maar erna verlies je je bewustzijn. Ze heeft niet hoeven lijden aan de kanker die ze had en met succes 2 jaar geleden was weggehaald, maar had terug kunnen komen. Ze heeft niet het vreten van de tijd door artrose of wat dan ook hoeven meemaken.
En we hebben het 15 jaar lang top gehad met elkaar, maar te kort. Minousje komt uit een veel te groot nestje. Wij hadden twee kittens gereserveerd. Mooie spierwitte met een hitlersnorretje en zijn broertje ook spierwit met zwarte oortjes. Mijn vriend had ze uitgezocht op mooi. Maar ik was altijd aan het spelen met die ene kitten. Een niets aan de hand, niet bijzonder mooi poesje. Ik was verliefd vanaf het begin op haar. We zijn bijna dagelijks geweest en toen we de twee witte boys ophaalden, waren alle kittens vergeven, maar het lelijke eendje niet. We kwamen met drie kittens thuis.
Ik heb 6 katten gehad en iedere kat had zijn eigen bijzonderheden, maar Minous was niet bijzonder mooi, maar wel bijzonder bijzonder. En bijzonder lief, bijzonder intelligent, bijzonder knuffelig... Wat mis ik haar geklets 's morgens vroeg als ze ons wakker maakte. Minous kende namelijk heel veel intonaties. Verontwaardiging, roepen, boos, verleiden, koketteren, gewoon kletsen en ze antwoordde altijd als ik haar weer antwoordde. Een spelletje dat we minutenlang konden doen. Het akelige is dat we een Vlaamse gaai hebben die haar geluidje na kan doen en af en toe hoor ik haar en dan denk ik... Dan zitten de tranen wel hoog.
Als ik beneden kwam, hobbelde ze op haar gekke manier de trap af (ze wachtte boven aan de trap want ze wist dat ze niet op de slaapkamer mocht komen) en liep achter me aan naar het voer. Dan ging ik de rest van de dieren doen en zat zij te wachten tot ik terug was van honden uitlaten. Daarna was ze bijna de hele dag bij me. Altijd. Overal. In mijn atelier kwam ze lekker liggen uiteraard boven op mijn werk. Als we op het terras zaten, zo'n 5x per dag in de zomer, kwam ze bij ons liggen en moesten we buikjekroelen. Avondeten zat ze naast de eettafel. Ze heeft nog nooit iets gekregen, maar je weet het maar nooit. TV kijken/bankhangen, Minous lag tussen ons in.
Minouzekind was een karakterkat, een lellebel die iedereen om haar pootje wond. Zelfs de grootste kattenhaters konden haar buikje niet weerstaan, dat ze spontaan aan iedereen aanbood door op haar rug voor je op de grond te gaan liggen. En als je het niet deed dan ging het lokkende miauwen over in een "aaien bitch!"-toontje. Ik heb veel te weinig foto's van haar. Bijna geen filmpjes. Maar de foto van haar die ik hier in het topic heb geplaatst kenmerkt haar het meest met blote buik klaar om een kroel te ontvangen. Die ga ik laten uitprinten op doek en komt in het nieuwe huis aan de muur. Samen met al mijn andere schatjes die over de regenboog zijn gegaan. Ook de paarden in mijn leven gaan daar een plekje krijgen.
Over paarden gesproken, het gaat goed met Callas en laden. Iemand vroeg nog of zij op mijn teneergeslagenheid reageert, maar dat merk ik niet, ze loopt er meest zelf in. Soms is er een aarzeling maar met een stemhulp gaat ze zelf naar binnen. Ze blijft dan keurig stil staan tot ik haar kom vast zetten. Ook met stang erachter doen en klep dicht doen gaat het goed. Het uitladen gaat erg netjes. Vandaag wilde ze tijdens het uitladen, zelf weer in de trailer lopen. Waarschijnlijk omdat ik iedere keer HO tijdens de afdaling had gedaan. Maar vandaag mocht ze in 1x helemaal door.
Sinds gisteren staan ze met zijn drietjes nu op de trailer als we oefenen en ik verlaat zelf de trailer. Dat vindt Callas niet fijn. Ze stopt een tijd met hooi eten en het duurt echt wel een minuut of tien eer ze weer gaat eten. Ik ben al die tijd in de stal aan het rommelen en praat regelmatig tegen haar/ze. Als ze teveel beweegt, dan zeg ik streng HO en dat werkt wel.
We zijn nog steeds de trailer aan het perfectioneren en we hebben de achterstangen van de meisjes nu voor elkaar. Zie hier onder het verschil met een week geleden. ik vind het een stuk fijner zo. Morgen weer eens een rustdag of twee. Voor mij ook even fijner nu. Dus ik spreek jullie weer over een paar dagen.
VOOR

NA