pmarena schreef:Een beetje eigenwijs etterbeest bukt / gaat aan de kant voor wat je gooit, maar wéét dat je niet dichtbij genoeg bent om echt kwaad te kunnen en gaat dan gewoon weer doorHier altijd leuk als ze inbreken in het voerhok....
Voer is natuurlijk wel een hele sterke motivator.

Dit soort ‘correcties’ of wat daar voor door moet gaan is gewoon irritant genoeg zijn dat het ongewenste gedrag de irritatie niet waard is.
Maar wanneer er voer in het spel is ligt die tolerantie vanzelfsprekend veel hoger dan wanneer ze gewoon met de kruiwagen aan het klooien zijn. 
Mijn man heeft ooit 1 minuut de deur naar de stallen open gelaten terwijl hij iets ging pakken en echt op een minuut tijd had miss Rêve de pot met 1kg snoep verbrijzeld en alles wat tussen haar en die pot stond door de gang verspreid…
ze stond op haar dooie gemakje snoep te eten toen mijn man in de gang kwam en ik heb een uur opgeruimd… 
De chaos die ze kunnen veroorzaken in seconden als het om eten gaat is echt onvoorstelbaar… en nu weet mijn man dat je ook geen minuut je rug draait om even iets 20m verder op maar buiten het zicht te gaan pakken.

Eten is dus echt een hele sterke motivator voor chaos te verspreiden.

Als je niet naast ze staat is er dan weinig dat het gemiddelde paard tegen houdt denk ik. Alleen Sam is zo gevoelig hummelke dat hij zich laat tegen houden van op afstand want baasje mag niet boos zijn op ‘m. Die denkt echt dat ik hem persoonlijk de nek om wring als ik mijn stem verhef. Maar Rêve is vrij overtuigd van haar positie.
Hier altijd leuk als ze inbreken in het voerhok....
‘
)






heb me vrij belabberd gevoeld en woensdag medicatie gehad… we hebben tussen de druppels door gereden. 
Zoals je van een afstandje naar een ander kan kijken en als een soort "hemelse vader" daar compassie voor kan hebben, voor ieders persoonlijke struggels en de "problemen" die daar uit voort komen, kan je wellicht je vader en jezelf ook zien als 1 van die poppetjes voor wie je compassie kan hebben...?