Bokt.nl

**Geplaatst**: 11-05-20 12:48

Geplaatst: 11-05-20 12:48

Even korte update hier zoals Mo een tijdje geleden had gevraagd.

Polie is in de groep nu. Vanochtend gelijk toen we weer de straat op mochten weg gebracht. Ik had het haar verteld gisteravond dat we weer mochten autorijden en dat zij als eerste aan de beurt was om te gaan vertrekken.
Vanochtend toen we het slaapkamer raam open deden, hinnikte ze luid en duidelijk en eigenlijk was ze vreselijk opgewonden. Ze taalde niet naar haar gewone uitstapje naar de wei. Ze wist vandaag is mijn grote dag. Heel heel speciaal.
Vlak na het filmpje opname wees ze streng met haar hoofd→ ik kan haar goed lezen en duidelijk was dat ze wilde dat we zouden weggaan. Dat hebben we gedaan

. Voordat ik naar huis reed, ben ik nog even alleen naar haar gaan kijken en alles stond al rustig voor bij het hek. Polie en ik keken elkaar in alle rust aan en heel intensief. Ik heb haar bedankt voor alles en vooral de laatste weken en verteld dat ik haar zeker kom opzoeken want dat IK haar baasje blijf en dat ze de rest van haar leven in de kudde mag blijven omdat ze daar het gelukkigste zal zijn en dat Lizy en Jeffrey op haar passen

Mo, misschien dat je Callas uit kan leggen, dat je andere stappen met haar gaat nemen (bv naar je vriendin) juist omdat je zoveel van haar houdt en wil dat ze gelukkig wordt. Dat heb ik met Polie ook gedaan de laatste weken ren dat ging zo goed.

**Geplaatst**: 11-05-20 13:59

Geplaatst: 11-05-20 13:59

Lieve Mo

Ik lees al lang mee maar reageer weinig..
Callas moet niet tussen jou en je vriend in gaan staan...
Maar jullie hebben momenteel veel stress..ik denk niet dat je nu zo'n beslissing kunt nemen
Ik lees in alles dat je heel gek bent met Callas
Waarom laat je haar niet gewoon staan..kijk over een jaar of 2 jaar eens weer
Wel denk ik persoonlijk dat Callas het waarschijnlijk beter zal doen in een groep met paarden die een gelijke grootte hebben
Ik denk dat Callas een niet dominant paard is maar doordat ze door het hoogteverschil toch in die positie gedrukt is..
Ik denk dat ze daardoor overdreven waakzaam en voorzichtig is
En dat jij toch wat leiderschap mist
En dat bedoel ik niet banketstaaf
Maar je probeert steeds wat nieuws en Callas doet haar best maar het is teveel in haar koppie en die is al druk doordat ze denkt dat ze moet leiden
Dat is hoe ik er tegenaan kijk
Beslis niet te snel nu over haar...
Praat nog eens met je vriend..
Grondwerk met haar en laat het rijden even voor wat het is
En als het financieel mogelijk is..dan zou ik haar houden....

**Geplaatst**: 11-05-20 14:51

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 11-05-20 14:51

In een stresssituatie moet je nooit ingrijpende beslissingen nemen. Jij bent dol op Callas en zou haar erg missen. Ik zou haar ook gewoon aanhouden hoor. Maar even niet rijden vanwege het blessuregevaar,daar heeft je vriend wel gelijk in.Moeten degenen die je huis zouden kopen geen boete betalen als ze het niet door zouden laten gaan?In Nederland is dat wel zo als het al afgesproken was.

**Geplaatst**: 11-05-20 15:05

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 11-05-20 15:05

Ik heb na een verkeersongeluk op hetzelfde punt gestaan als jou.
Na heel veel verdriet en weken/maanden overpeinzen toch de keuze gemaakt om mijn paard te verkopen. Ik kon hem niet (meer) bieden wat hij nodig had. Hij wilde werken en leiderschap. Ik kon in een slechte periode alleen een stapritje maken en door de pijn werd ik onzeker en gaf ik hem geen vertrouwen. Dit werkte niet meer voor ons samen onder het zadel
Uit liefde heb ik losgelaten.

En nu achteraf is er een enorme last van mijn schouders afgevallen. Verdriet ja, maar de "druk" niet meer voelen omdat je niet kan bieden wat hij nodig heeft is weg.

In de toekomst komt er weer wat op mijn pad die bij mijn huidige lijf en leven past.

Succes met je beslissing

**Geplaatst**: 11-05-20 15:44

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 11-05-20 15:44

@Esther: Ik denk dat het ook veel verschil maakt of het een goed verkoopbaar paard is.Als jij een jonge goed rijdbare Kwpn-er hebt dan vind je gemakkelijk een nieuw tehuis. En zeker als die op een dure pensionstalling staat waar ze voor de beweging eigenlijk ook een ruiter nodig hebben,dan is de beslissing om te verkopen gemakkelijker. Er is niets mis met het verkopen van een paard,want een ander kan er weer heel blij van worden.Maar Monique en Callas,dat vond ik toch altijd wel een aparte twee-eenheid.En ze kan haar ook aan huis zetten,dat scheelt toch wel,vind ik tenminste!

**Geplaatst**: 11-05-20 15:52

Geplaatst: 11-05-20 15:52

Het scheelt zeker over wat je verkoopt en hoe je stalling is. Ik zeg ook niet dat ze het wel of niet moet doen. Ik wil alleen mijn ervaring delen over hoe het bij mij is gegaan in mijn situatie.

Uit al die ervaringen en vooral uit je eigen gevoel moet je een keuze maken. En welke keuze dat ook is, dat is op dat moment de beste keuze

(Overigens stond mijn paard (PRE) zomers 24/7 op het land en in de winter een dagdeel in kuddeverband, maar hij verveelde zich echt enorm. Dus verkoop ivm te weinig beweging of dure stalling was bij mij niet het geval )

**Geplaatst**: 11-05-20 17:08

Geplaatst: 11-05-20 17:08

Mo, indien je kan, zou ik Callas ook houden en zoeken naar een alternatief om te rijden. Ik ben een beetje bang met haar bijzondere karakter dat ze wel eens van eigenaar naar eigenaar zou kunnen gaan.. Misschien doe ik wel aan doemdenken, maar ik zit een beetje in hetzelfde schuitje met mijn ruin. Ik heb hem effectief eens te koop gezet. In de advertentie ben ik wel heel eerlijk geweest en ook alles vernoemd waarom hij voor ons gezin geen match is. Ik heb sowieso heel weinig serieuze geïnteresseerden gehad. Zijn geval komt wel wat meer overeen met het verhaal van Esther_r20 hierboven, waarbij het probleem zeker ook van mijn kant komt. Aangezien het toch verkeerd voelde, de advertentie weggehaald. Af en toe doe ik nog leuke dingen met hem en ik plan terug lessen te nemen en te kijken hoever we kunnen vorderen. Als dat niet werkt, sparen en op training zetten. En als dat zijn vruchten niet afwerpt zal hij toch een weidepaard moeten worden (wat voor een paard op zich geen slecht leven is, alhoewel hij echt wel een paard is dat duidelijk wat uitdaging wilt in zijn leven - maar ook niet te veel, daarvoor is het een te grote angsthaas

)

Is haar ergens op training zetten geen optie? Ik begrijp dat dat financieel wellicht niet lukt nu.. Maar misschien is dat wel een optie binnen een jaar ofzo. Toch als je het rijden met haar nog een kans wil geven. Anders dacht ik aan misschien één van de shetjes te leren mennen? Dat lijkt me een leuk en veilig alternatief voor je. Maar ik weet niet of dat lukt in jouw omgeving en kan me ook niet meer herinneren hoe oud je shetjes weeral zijn.

Hoe dan ook, ben ik er zeker van dat je de juiste keuze zal maken. Dikke knuffel!!

**Geplaatst**: 11-05-20 17:19

Geplaatst: 11-05-20 17:19

Hoi Mo, ik lees al een hele tijd stilletjes mee. Over je hoogtepunten, maar ook je dieptepunten met je prachtige merrie.

Als het mag zou ik je graag mijn ervaring willen vertellen, wie weet heb je er wat aan. Zo nee, sla het volgende stuk dan gerust over :))

In juli 2018 overleed mijn Tinkerruin Flynn volledig onverwachts. Op 16 juli zou hij 11 worden, op 15 juli heb ik hem in moeten laten slapen. Hartfalen. Daar sta je dan met je dromen, plannen, wensen en toekomst. Weg. Ik had nog een ander paardje, een merrie van net 1. Mijn ouders hebben toen gezegd dat ik direct weer een nieuw paard moest kopen, om me te behouden voor het Grote Zwarte Gat na de dood van Flynn. Daar kon ik best in mee gaan, dus een maand later stond er een nieuw paard. Een Iers Jachtpaard, genaamd Sil. Gekocht als zijnde heel braaf. Ik heb daar ook twee keer gereden en ze wás ook echt heel braaf. Laten keuren en daar kwam ze. Nooit als vervanging van Flynn, want is die was (is) onvervangbaar. Maar wel om weer een doel te hebben, te kunnen plannen.

Op Flynn ben ik nooit bang geweest, kon er alles mee. En met Sil lukte het niet. Ze bleek niet zo dapper te zijn als gedacht/gehoopt, had lang de tijd nodig om te wennen en ik zat ineens met een warmbloedig GROOT paard wat zomaar om kon draaien en de bibbers (letterlijk) van de normaalste dingen kreeg. Tel daarbij een trauma en hele diepe rouw op van het verlies van Flynn en nou ja. Het was geen makkelijke periode. Sterker nog, ik heb tot een paar maanden terug gespeeld met de gedachte om haar te verkopen en gewoon helemaal te stoppen met rijden. Paarden waren een must geworden, geen lol meer, alleen maar gedoe en het koele jachtpaard bleek af en toe staatsgevaarlijk. Niet alleen bij mij, ook mijn bijrijder raadde buitenritjes met haar afgelopen winter sterk af.

Wat heb ik gedaan? Hulp gezocht. Het klinkt zo simpel, maar godsamme wat was die drempel hoog. Voor mezelf én naar anderen toe uit kunnen spreken dat het níet goed ging, dat ik mijn plezier kwijt was en dat het anders moest. Ik ben uiteindelijk uitgekomen bij een instructrice die ook coach is. Want, het lag niet aan mijn paard. Dapper zal ze nooit worden, maar ik zat zo diep in het zwart en was zo bezig met de 'wat als' en 'ja maar' en 'zou ze niet' in mijn hoofd dat ik vergat waarom ik paardrijden zo leuk vond. De lessen waren (zijn) confronterend, maar ik heb er zoveel aan gehad.

Nu galoppeer ik weer schaterend door de bak, ben ik na maanden weer eens op een buitenritje gedaan en weet ik weer waarom ik elke maand een fortuin uitgeef aan mijn beide schatjes. En dat gun ik jou ook! Weer die onbezorgdheid, weten waarom je paarden hebt in plaats van al die zorgen, de 'wat als' en 'zou ik toch niet'.

Kortom: geef nog niet op. Jij en Callas hebben samen écht wel iets, maar ik denk dat jullie gaandeweg beiden de weg zijn kwijt geraakt. Je probeert zó veel, dat vind ik ontzettend knap! Maar op een gegeven moment kun je ook daarin verdwalen. Ik zou je aan willen raden om, als jullie straks over zijn, lessen te gaan nemen met Callas. Iemand die met je mee kan kijken, je ad hoc kan corrigeren/aanmoedigen/uitleggen hoe of wat er gebeurt. Callas is (net als mijn merrie) echt geen kwaad paard maar ik denk dat jullie nu op het verkeerde spoor zitten.

En mocht nou blijken dat het ook na de lessen niet wil, dat het niet vertrouwd is en blijft.. dan is houden van soms inderdaad ook loslaten. Of dat nou het loslaten van Callas zelf is, of het loslaten van dromen (en haar dus wel houden maar niet meer rijden), dat kun je op dat moment dan beslissen.

Ik wil je heel, heel veel succes en sterkte wensen de komende periode. Hopelijk lukt alles en hebben jullie straks jezelf en de dieren veilig en wel op jullie prachtige nieuwe plek. En ik hoop oprecht dat jij en Callas een prachtige toekomst sámen krijgen!

**Geplaatst**: 11-05-20 21:03

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 11-05-20 21:03

Pien wat mooi dat Polie zo heerlijk in de kudde is opgenomen. Ze gaat het daar fantastisch krijgen.

Mo alleen jij en je vriend samen zullen over Callas een beslissing moeten maken. Alleen niet nu. Ik zou nu met de drukte om alles heen niks met Callas doen. Alleen wat poetsen en een knuffel en aai geven . Even een pauze inlassen , en op jullie nieuwe plek haar na een paar weken weer oppakken met grondwerk.
Heel veel wijsheid gewenst voor je.

**Geplaatst**: 11-05-20 22:16

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 11-05-20 22:16

Hallo Monique,
Ook ik lees al een tijd stilletjes mee. Waarom? Omdat ik zoveel herken van wat je schrijft over Callas. Alleen het verschil tussen jou en mij is, ik ben wel bang. En dat gecombineerd met bekkenklachten heeft ervoor gezorgd dat ik jaren geleden ben afgestapt en niet meer op ben gestapt. En dus had ik een hele dure grasmaaier. Ik kon en kan er enorm van genieten om alleen al naar haar te kijken, te poetsen en handwerk of lichaamstaal te doen. Maar toch, ook ik wilde rijden. Maar ook ik kon het niet over mijn hart verkrijgen haar weg te doen. Ik was zo bang dat ze verkeerd terecht zou komen. Dat ze nog meer stress en angst zou krijgen. En dus hield ik haar, mijn Schwarzwalder Fuchs merrie.

Totdat mijn dochter van 12 vorig jaar aangaf toch wel heel graag een eigen pony/paard te willen en mijn man aangaf dat als er 1 bij kwam er eerst 1 weg moest. We hebben ook nog een Shetlander en hij vindt twee paardjes aan huis meer dan genoeg. Toen hadden we een dilemma.
Daarom in goed overleg besloten een laatste poging te doen om mijn merrie weer op te pakken. Niet door mij, maar door iemand anders. Zou dat lukken dan zou mijn dochter er misschien op kunnen rijden. Zou het een drama worden, dan zou er nooit meer iemand op gaan en zouden we misschien wel afscheid van haar gaan nemen, maar dat was van later zorg.

Dus gezocht naar iemand waar we echt vertrouwen in hadden. Die ging erop en dat was al snel heftig. Heftig van stress. Maar al snel ging het goed, boven verwachting goed. En het bleef goed gaan. Dus mijn dochter mocht het gaan proberen, aan de longe. Stapje voor stapje, onder volledige begeleiding van die persoon. Het was spannend, ik durfde er niet eens naar te kijken. Mijn dochter vond het ook niks als ik keek dus dat kwam goed uit. Het werd weer spannend, heel spannend, maar al heel snel ging het goed. Ik weet nog steeds niet waarom, ik denk een stukje persoonlijkheid van min dochter wat bij mijn paard precies dat stukje vertrouwen en duidelijkheid geeft wat ze nodig heeft.

Waarom vertel ik je dit? Omdat ik nooit had gedacht dat mijn paard bij iemand anders wel de rust zou vinden die ze bij mij niet vindt. En daarom wilde ik haar niet weg doen, om haar te beschermen. Omdat ik bang was dat ze elders alleen maar meer stress en angst zou krijgen. En ik had eigenlijk nooit gedacht dat ze de rust en het vertrouwen zou vinden bij mijn puberdochter, die nog helemaal niet zo goed kon rijden. Het heeft mij het inzicht gegeven dat de relatie en de interactie tussen mens en paard echt uniek is en dat ze het, tegen mijn gevoel in, misschien bij/met een ander wel beter kan hebben dan met mij. Wij hebben een ongelooflijke klik, maar als ruiter-paard combinatie zijn we kennelijk echt geen match en haar stressgedrag is veel meer aan mij gekoppeld dan ik altijd heb gedacht. En ja, ik heb makkelijk praten, want ze staat nog steeds bij mij. Ik weet ook echt niet of ik haar weg zou kunnen doen. Ik wil alleen dit inzicht met je delen.
Oh ja, ze kan nog steeds wel in de stress schieten van iets onbenulligs. En mijn dochter is echt geen wonderkind, maar kennelijk doet ze precies het goede. Het blijft ook wel een paard waar niet zomaar alles mee kan. Dus we laten ze samen gedoseerd nieuwe dingen ervaren. En, dat had ik de afgelopen jaren niet meer gedacht, we genieten van dat wat ze samen kunnen.

Ik wens je heel veel sterkte maar vooral wijsheid bij dit dilemma. Gun jezelf ook hiervoor de tijd!

**Geplaatst**: 12-05-20 09:36

Geplaatst: 12-05-20 09:36

Mooi verhaal bribro, heeft Mo vast wat aan.
Een Schwarzwalder Fuchs staat ook bekend als makkelijk toch?, is dus ook niet altijd zo dan, ze zijn wel prachtig maar ja heb je weinig aan hé.

**Geplaatst**: 12-05-20 11:22

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 12-05-20 11:22

Poeh wat een dilemma Monique. Ik zou Callas voor nu gewoon even op rust zetten, voor je eigen veiligheid en wachten tot je met haar op het nieuwe adres zit. Wie weet woont er iemand in de buurt die haar prima een tijdje kan bijrijden of weer op het goede spoor krijgt samen met jou. Of iemand die graag een maatje zoekt om samen met haar pony/paard lekker buitenritten te kunnen maken. Ik denk dat dat al heel goed zou helpen om veilig met Callas weer buiten te kunnen rijden. Ik zeg altijd toeval bestaat niet. Er komt op het nieuwe adres vast wel een oplossing

Lukt het rijden daar ook niet dan is het misschien een idee om er een keer een veulen bij te fokken. Mijn ervaring is dat lastige merries dan vaak erg veranderen van karakter, in het positieve. Zou je het veulen kunnen aanhouden dan kun je die van veulen af aan helemaal zelf opvoeden en dingen aanleren. Mogelijk als opvolger van Callas om te kunnen rijden. Je Shetten komen aardig op leeftijd die zijn er mogelijk over een paar jaar niet meer. Dan hou je 2 Tinkers over.

**Geplaatst**: 14-05-20 12:27

Geplaatst: 14-05-20 12:27

@Pien wauw wat een gaaf filmpje! Hoe mooi is het om te zien hoe het in een kudde gaat! Echt fantastisch.

@Monique ik ga je geen advies gegeven omdat ik vind dat je altijd je eigen gevoel moet volgen. Hoe moeilijk / lastig dat gevoel soms ook is. Ik wil je alleen maar heel veel sterkte wensen.

**Geplaatst**: 15-05-20 16:47

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 15-05-20 16:47

Pien wat bijzonder is dat met polie, maar ze ziet er gelukkig uit

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-05-20 10:41

Geplaatst door de TopicStarter : 17-05-20 10:41

Hi allemaal, wat een hoop reacties weer en ik blijf het ontzettend fijn vinden jullie ervaringen te lezen. Het bevestigt gedachten en vormt weer nieuwe gedachten. Ik wil eigenlijk op jullie allemaal persoonlijk ingaan maar dat doe ik een andere keer. Maar ik wil wel twee inzichten met jullie delen en ben benieuwd wat jullie daarvan vinden.

Voor mij is het navolgende erg belangrijk: Stelt Callas zich nu aan of is haar angst echt? Als ze het faked om lekker naar stal te kunnen, is ze superslim en heb ik met stout ongewenst gedrag te maken. Als ze het écht eng vindt, is het erg rottig voor haar en ik denk dat ze het écht eng vindt. Komen we bij de volgende twee inzichten.

1. Allergie.

Wat is een allergie en wat heeft het te maken met Callas? Ik had ooit een kattenallergie. Erg. Heel heftig met zelfs astma-aanvallen de volgende dag die resulteerde in langdurige bronchitus. Dus ik vermeed katten. Tot iemand me in Frankrijk 2 kittens in mijn handen duwde. Ow cute, maar ja allergie, dan moeten ze maar in de schuur wonen. Toevallig (of niet) kwam iemand bij mij om van zijn paardenallergie af te komen en vergat een week later zijn boekje van de Ankertjesreeks over Allergie en hoe dit te "genezen" met NLP. Neuro Linguistic Programming. Het herprogrammeren van je hersenen eigenlijk. Dude, ik geloof niet in die dingen.

Toch het boekje gaan lezen. Vanaf dat men uitlegde wat een allergie was, was ik om. Want wat is een allergie? Een allergie is een beschermingsmaatregel van je hersenen. What????? Ooit heb je een minder prettige ervaring ergens mee. Je hersenen slaan die info op en gaan overactief aan het werk om je die minder prettige ervaring in de toekomst te behoeden. Hoe dat beter te doen dan door een allergie ervoor te ontwikkelen. Zeker weten dat je niet meer bij dat "minder prettige ding" in de buurt gaat komen. Dit was voor mij een enorme eye-opener.

Het boek legt verder uit dat je door oefeningen je hersenen kunt vertellen dat ze je niet meer hoeven te beschermen en dat je jezelf kunt beschermen. Dit vertellen is het herprogrammeren van je hersenen=NLP. Ik heb de oefeningen in het boek tot halverwege gedaan, daarna werd het me echt te zweverig. En geloof het of niet, ik was na 40 jaar heftige allergie, de dagen erna al niet meer niezerig bij katten, niet meer benauwd en na 3 weken was mijn allergie gewoon echt helemaal weg. Als in, echt weg. En het is weggebleven en nooit meer teruggekomen. Dat was 15 jaar geleden en inmiddels loopt de 6e kat hier in huis rond en heb ik 5 katten tegelijk gehad.

Hetzelfde principe geldt ook voor fobieën en irreële angsten. Bij de ontwikkeling van een fobie heb je een irreële angst voor iets normaals. Je hersenen zorgen dat je er paniekaanvallen van krijgt of hartkloppingen, etc, en je vermijdt voortaan de enge situatie. Dus je gaat niet meer die lift in, of niet meer dat grote plein op, of je zuigt met een heel grote afstand die spin op. Ook hierbij geldt hetzelfde, je kunt je hersenen vertellen niet meer die lichamelijke paniekreactie te geven, waardoor je kunt gaan werken aan de irreële angst. Ok, hier komen we bij Callas (en alle andere paarden) die een voor ons irreële angst hebben voor iets. Hun hersenen gaan automatisch in de beschermings-mode en zoals bij een instinct hoort bij een vluchtdier, schieten ze in de vlucht-mode.

2. Leider

Een leider in een paardenkudde loopt door een woest kolkende beek naar een lekkere weide, Callas zal volgen. Die beek is uiteindelijk geen enkel probleem, ze zal misschien aarzelen, maar een paard moet uit levensbehoud de leider volgen en ze zal toch door die beek gaan, en als ze het uiteindelijk niet durft of een verkeerde beslissing neemt, fout springt, been breekt, tja, too bad, that's life. De paardenkudde zal niet lang stilstaan bij het verlies van 1. Het gaat om het grote geheel. En zoals het gaat in een kudde, als er lekker drinken achter een enge donkere rots is en de leider van de kudde durft niet langs die donkere rots, dan zal Callas wel langs die rots kunnen gaan en iedereen naar het lekkere drinken leiden. Want het is achterhaald dat er maar altijd 1 leidende merrie is in een kudde. Andere dieren nemen ook wel eens de leiding als dat in het belang van de kudde is. Het belang van het geheel van de kudde gaat altijd voorop. Zo kun je bijvoorbeeld zien dat een leidende merrie lekker staat te grazen met een heel stel paarden en dat er ergens een paard in paniek schiet, als dit paard voldoende leidende capaciteiten heeft getoond zal het geloofd worden en zal de kudde vluchten in het belang van de kudde. Met grondwerk volgt Callas me eigenlijk wel overal in. Ze loopt netjes achter me aan, doet wat ik doe, stopt als ik stop. Keurig. Helemaal paard en ik helemaal leider. Nu komen we bij mij op Callas haar rug. Dáár ben ik niet haar leider.

Omdat in een kudde in wisselende taken paarden leider kunnen zijn, is het logisch dat ik op de grond Callas' leider ben en er is een situatie gegroeid tussen ons waardoor Callas leider is als ik op haar zit. Ik heb laten ontstaan dat Callas' hersenen "verkeerd" (in mensenbegrippen dan, dat "verkeerd", want in een kudde is het ok) geprogrammeerd zijn geworden. Iedere keer dat er iets vreselijk spannends was, heeft Callas het voortouw genomen en heeft zij de kudde behoed voor het gevaar, door te vluchten. Iedere keer lukte dit ook, doordat ik niet of niet voldoende de situatie kon controleren. Iedere keer dat het Callas lukte ons in veiligheid te brengen, werden haar hersenen bevestigd dat het getoonde vluchtgedrag goed was. Immers die enge stoel met mijn vriend erop heeft ons niet opgegeten. Pfiew, zucht van opluchting, we hebben het weer gered vrouwtje. Dat ik eraf kletter als zij 180 graden spint om ons te redden, tja dat is mijn probleem. De kudde vlucht en je moet zelf maar mee zien te komen. Dat het mij niet lukt, too bad, that's life, het gaat om het grote geheel, Callas de kudde vlucht en zal niet lang stil staan bij het verlies van 1.

Kom ik op vroegah. Vroegah toen ik tussen de 15 en 18 was, heb ik ook wel situaties gehad. Ik kan ze me niet allemaal meer herinneren, maar vroegah haalde je gewoon de zweep eroverheen. Wat nou, dat gezeik van bang zijn, hop, zweep erover gaan met die banaan. Steigeren, ram zweep tussen de oren en waag het niet dat je ooit nog eens omhoog komt. Mijn eerste pony liep als een hondje altijd overal achter mij aan. Veel meer dan Callas. Mijn eerste pony heeft de zweep wel gevoeld. Maar er zijn 40 jaar voorbij, de wereld is tot andere inzichten gekomen, een kind een opvoedende klap geven mag niet meer en je paard in elkaar rammen is ook niet meer helemaal de bedoeling. Natuurlijk is er een gulden middenweg om Callas te helpen bij het herprogrammeren van haar hersenen en dat ik leider op haar rug wordt.

Ik ga in het nieuwe huis een nieuwe wind laten waaien. Nieuwe omgeving, nieuwe rangorde in de kudde, nieuwe leider, nieuwe aanpak. Ik ga terug naar vroegah. Niet in het extreme, maar wel ga ik minder zacht zijn. Een strenge Mo die net als vroegah Callas haar hersenen gaat herprogrammeren. Op bang zijn staat straf en misschien wordt het wel heel heftig tussen ons, maar iedere keer dat ik haar ga vertellen dat we niet meer bang zijn, zullen haar hersenen leren dat ze niet meer hoeft te vluchten. En als het te heftig wordt, kan ik ook nog iemand deze opvoeding voor mij laten doen zodat Callas' hersenen hergeprogrammeerd worden en ze uiteindelijk niet meer bang zal zijn.

We gaan het zien in de toekomst. Ik ga nog een keertje in op meer van jullie opmerkingen. Tot gauw, ik ga weer een poosje ontbokt zijn. Komende week gaat mijn bedrijfje in dozen...

**Geplaatst**: 17-05-20 11:16

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 17-05-20 11:16

Oehh echt lastig! Als ze dan maar niet bang wordt van jou! Ik vind het altijd lastig te beoordelen zweepgebruik. Heb jaren gelangelijnt lijnt met zweep met Fly. Zonder zweep werkte echt niet. Soms was ze echt enorm stakerig op de heenweg of zelfs gevaarlijk (in 1 keer 180 graden omdraaien bijvoorbeeld buiten om niets) Maar echt een tik geven is best nog een dingetje. Ik sloeg dan eerst waarschuwend op me eigen laars of op de grond bij dat ik merkte dat ze wilde staken. Ging ze echt stil staan kreeg ze wel een tik en moest dan maar meteen een stuk draven en hierna normaal stappen

Maar bij 180 graden ineens omdraaien om niks kreeg ze wel een flinke tik en meteen. Moet zeggen dat hielp wel en maakte flinke indruk. Ze heeft het hierna nooit meer gedaan. Is gewoon te gevaarlijk als ze op de weg ineens omdraait met auto’s en dergelijke. Nu scheelt het dat Fly nergens bang van is en meer eigenwijs is. Begin dat ik haar had was ik ook te lief en kwamen we nergens, ook omdat ze heel vreemd ademde de eerste tijd _O-

toen werd ze later hoefbevangen en had ik echt zoiets van: Je moet lopen voor je eigen gezondheid en kon ik haar veel makkelijker een tik geven. Gelukkig leerde Fly snel en hebben we jaren dagelijks gelangelijnt zonder problemen. In de 30 jaren begon ze weer met staken en heb ik maar naar haar geluisterd en niet meer naar buiten gegaan. Nu inmiddels is ze 34 en wil ze nog steeds vaak niet meer naar buiten om een rondje te doen. Ik laat het maar zo. Al probeer ik wel regelmatig toch ff naar buiten toegaan. Van de week ging het wel weer goed. Wie weet heeft ze wel pijn inmiddels. Maar lastig blijft het.

Als ik dan aan Callas denk is het idd een heel dominant en snel angstig paard. Ik zou het echt niet weten hoe dat op te lossen is. Als een paard echt bang is weet ik niet of een tik helpt. Als ik zelf bang ben helpt dat ook niet.. volgens mij kan een paard ook niks leren op het moment dat ze bang zijn. Vind dat verhaal van allergie wel heel interessant om te lezen!

Heel veel succes met alles inpakken en met de verhuizing! Doe rustig aan en neem geen overhaaste beslissingen met Callas.

**Geplaatst**: 17-05-20 11:23

Geplaatst: 17-05-20 11:23

Wijs stukje Mo en klinkt heel gezond. Ook paardjes moeten luisteren en ze zijn zelf onderling id kudde alles behalve soft naar elkaar.

**Geplaatst**: 17-05-20 11:25

Geplaatst: 17-05-20 11:25

Monique ik ga voor 2. Het leiderschaps probleem. Volgens mij vertelde je heel in het begin toen je Callas leerde kennen bij haar vorige eigenaresse dat ze al heel braaf mee ging in de groep op buitenritten. Daar ben je toen ook gevallen voor haar braafheid.
Eenmaal bij jou miste ze de bescherming van de kudde en moest ze ineens in haar eentje heel dapper worden en ook nog 's in een nieuwe omgeving. Daar kwam bij dat jij meer paardvriendelijk wilde gaan rijden, dus op een halster e.d. Ontzettend lief en meedenkend voor een paard maar vragen om problemen als een paard schrikt of moeilijk gaat doen. Ik vrees dat daar de wortel al gegroeid is van de latere problemen met haar. Zij kon jou aan in plaats van andersom. Het is haar een paar keer gelukt om jou de baas te worden dus de basis was gelegd en werd steeds sterker. Ik zou je aanraden om straks op de nieuwe plek, waar je inderdaad mooi opnieuw kunt beginnen zoals je zelf schrijft, haar eerst te behandelen zoals vroegah. Een bit erin waarmee je haar fatsoenlijk kunt rijden maar ook bij je houden en haar kunt corrigeren indien nodig. Dus niet direct met doorhangende teugels gaan rijden. En inderdaad niet in het extreme maar bij een noodzakelijke correctie een keer een fikse tik met de zweep kan echt geen kwaad. Ze zal waarschijnlijk zeer beledigd gaan reageren maar dan desnoods nog maar een tik. Ze moet echt even heel goed doordrongen worden van het feit dat jij de leiding hebt. Ziet ze onderweg dan weer beren op een pad, desnoods weer een tik(je) met de zweep, zo van, doorlopen, geen ongein. Wellicht dat ze voor jouw beenhulpen te weinig respect heeft om door te lopen, vandaar dat ik het zweepje benoem. Jij moet de cirkel doorbreken van haar gewoonte om van alles eng te vinden ook al heeft ze bepaalde dingen al eerder gezien en is het niet nieuw. Krijg je die cirkel doorbroken dan kan je geleidelijk aan je 'strengheid' wat temperen en misschien zelfs op den duur wel bitloos rijden maar dan moet ze wel eerst laten zien dat ze het verdient. Dus niet na een paar weekjes al de teugels los maar echt na langere tijd.

**Geplaatst**: 17-05-20 11:40

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 17-05-20 11:40

Eens met henny. De tijd van zachte heelmeesters is echt voorbij. Dan stopt zij met bullebakken, want ze voelt zich veilig daar jij de leiding hebt overgenomen van haar.

**Geplaatst**: 17-05-20 11:44

Geplaatst: 17-05-20 11:44

Het ding is dat een angstig paard niets leert. Net zoals mensen ook in volle angst niets kunnen leren maar gewoon echt in 'oerinstinct' modus gaan. Ik ben bang dat haar afstraffen voor haar angst niet veel gaat helpen? Wellicht krijg je op termijn dan wel een paard dat alles voor je doet, maar dan niet meer uit angst voor de omgeving, maar juist uit angst voor wat er zal volgen vanuit jouw kant als ze toch zou reageren.. Dit zou persoonlijk niet mijn manier van werken zijn. Dan gaan we terug naar het onderdrukken van een paard, de à la "een paard is een fiets" mentaliteit en het moet gewoon maar doen wat ik wil.

Je gaat een hond toch ook niet slaan omdat het ergens bang voor is denk ik dan.. Nee, die ga je proberen te ondersteunen, uitzoeken waar de angst vandaan komt en belonen voor elke stap in de goeie richting. Ik snap dat je een beetje wanhopig wordt en dat zou ik in jouw geval ook zijn, maar dit is in mijn ogen niet de oplossing. Ik zou wel inderdaad aankijken hoe ze reageert op de nieuwe omgeving, maar als je merkt dat ze terug in oude gewoontes valt, echt hulp gaan zoeken. Als het kan samen op bootcamp onder begeleiding. Ik denk dat dit vooral voor jou, Mo, veel meer zelfvertrouwen zal geven omdat je er dan niet meer alleen voor staat.

Je mag heus wel eens streng zijn en vooral duidelijkheid geven. Maar er zijn uiteraard grenzen. Ik merk uit eigen ervaring dat te zacht niet goed is, maar te hard al helemaal niet helpt. Je gaat echt een balans moeten zoeken tussen de twee. Positief belonen als ze het super goed doen is hier nog altijd in de meeste gevallen the key to succes geweest.

**Geplaatst**: 17-05-20 11:53

Geplaatst: 17-05-20 11:53

Jackytje geloof me, Mo is super zacht en lief. Die gaat echt niet meppen. Het zal haar veel moeite kosten om juist streng en kordaat te zijn. Een stevige tik kan in het begin behulpzaam zijn in het doorbreken van het inmiddels ontstane patroon.

Hercule als 4 jarige hengst, net bij mij, bullebakte ook en gedroeg zich zeer onopgevoed. Totdat ik hem één keer met de zweep over zijn borst een echte poeier verkocht. Heel hard en dan echt heel hard.
Wat ik toen zag was geen angst in zijn ogen maar respect. Ok dacht ik, heeft dit paard zo'n duidelijke grenzen nodig?
Ik heb nooit meer hoeven slaan. Met links de springzweep in mijn hand, rechts het hengstje huppelend aan een los touwtje, kon ik zo langs de merries wandelen naar de hengstenwei die helemaal achterin lag. Een uhuh volstond en Hercule gedroeg zich voorbeeldig.

Ook onder het zadel was hij zo braaf vanaf dat moment. Hij respecteerde het leiderschap.
Dat hoort bij zo hard als noodzakelijk zo zacht als mogelijk.

Ook diva Callas zal moeten beseffen dat ze gewoon maar een paardje is dat moet luisteren en braaf zijn. Mo is lang genoeg de bediende geweest van deze prinses.

**Geplaatst**: 17-05-20 12:02

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 17-05-20 12:02

Straf op echte angst werkt echt niet, het helpt wel als het stout gedrag is.
Kijk naar wat een goed leidend paard doet. Als een ondergeschikte loopt te paniekeren zal de leider boos doen, als een ondergeschikte echt bang is geeft een leider steun

**Geplaatst**: 17-05-20 12:10

Geplaatst: 17-05-20 12:10

En dat is dus de vraag. Loopt Callas te panikeren of is ze echt bang? Mo heeft haar als "echt bang " benaderd. Nu gaat ze het eens anders proberen. Ik ben benieuwd . Ik geef het alle kansen.
TEVEEL paarden heb ik in toffe paarden zien veranderen toen de leider opstond.
Het kan ook te soft.
Observeer paardenkuddes.
Kijk maar het filmpje van Polie. Zagen jullie hoe ze één keer uithaalde? Ik wist niet wat ik zag. Polie heeft altijd haar achterbenen bij zich gehouden als ze dreigde naar een ander paard. Nu niet, en dat was goed op het juiste moment. Iedereen wist dat ze ook kan uithalen. Klaar, rust weergekeerd en de kudde ging over tot de orde vd dag.

**Geplaatst**: 17-05-20 12:14

Geplaatst: 17-05-20 12:14

'Straf' is geen concept van dieren. Duidelijk en consequent zijn wel.
Een tik is geen "straf" in emotionele, relationele zin, maar een duidelijk signaal. "tot hier, en niet verder'.
Dat is ook een vorm van steun.

TS, veel wijsheid toegewenst. Het is duidelijk dat Callas je aan het hart gaat... misschien wel wat teveel.
Succes met het voorbereiden van het verhuizen en veel plezier gewenst met het perspectief op jullie nieuwe stek.

**Geplaatst**: 17-05-20 12:23

Geplaatst: 17-05-20 12:23

Sintara schreef:
Straf op echte angst werkt echt niet, het helpt wel als het stout gedrag is.
Kijk naar wat een goed leidend paard doet. Als een ondergeschikte loopt te paniekeren zal de leider boos doen, als een ondergeschikte echt bang is geeft een leider steun

En duidelijk maken dat angst geen excuus is om over de regels heen te stampen die anders ook gelden is ook leiderschap. Het geeft ook een stuk houvast voor een angstig paard om juist daarop terug te vallen bij onzekerheid ipv te gaan rennen/idioot te doen.