Geplaatst: 02-04-08 13:22 Het was 12 mei 2000 en ik was bezig een paard te beleren op mijn werk bij een grote stal. Normaal worden er alleen friezen beleerd, maar omdat hun dierenarts graag zijn paard beleerd wilde hebben, werd er een kwpn'er gebracht. Had zelf 1x zelf 1 beleerd en was daar afgetorpedeerd en heb hem toen laten beleren...Bij deze viel het onder mijn werk en ik moest er wel op.. Het paard was trouwens goed voorbereid: vaak gelongeerd, reageerde op stem, dus niks om je druk om te maken dus... De eerste keer erop heeft hij best behoorlijke bokken gemaakt, maar ik bleef erop
. Daarna was hij vrij rustig. De dag erna weer erop en toen gebeurde het..: er hinnikte een paard in stal, hij stopte , ging omhoog en sloeg achterover. Dat ging zo snel, ik kon niet eens een voet uit de beugel halen! Het paard sloeg altijd veel met zijn hoofd, waardoor ik altijd een beetje scheef erop zat. Dit is mijn geluk geweest: het paard is tot mijn schouders bovenop mij gevallen, mijn hoofd heb ik niet bezeerd 
. Natuurlijk eerst blijven liggen om te stabiliseren. Er is altijd iemand met 1ste hulp aanwezig en die was direkt bij mij. Na 15 minuten opstaan en naar de kantine, maar dat heb ik niet gehaald, ben in de stal bewusteloos geworden. Ze hebben me toen in de auto gezet en zijn naar het ziekenhuis gereden. Daar heeft een arts me onderzocht (vraagt: "wat doet er zeer"? ALLES!) en geconstateerd dat ik mijn benen gekneusd had. Pfff, gelukkig niks gebroken. Volgens hem kon ik na het weekend wel weer rijden, maar zou alles ook goed blauw worden. Naja, daar kan ik mee leven dacht ik.Helaas was het na het weekend nog niet beter, eerder slechter: kon niet slapen, lopen deed erg zeer en van de bank omhoog kon ik niet zonder hulp....Ben na een week naar mijn huisarts gegaan en die vroeg waarom er geen foto's gemaakt waren? Tsja, ben ik arts ofzo! Direkt doorverwezen naar een ander ziekenhuis voor foto's. Daar kwam uit dat ik mijn bekken op 5 plaatsen gebroken had......toen viel ik echt even stil.....Was elke dag al een kilometer aan het lopen op krukken en stiekem ook al een beetje in de stal aan het werk. Dat mocht dus absoluut niet meer van de arts! Mocht niks meer tillen omdat ik een grote scheur achter in mijn rug had, en als die verder zou scheuren lag ik zeker een half jaar in het ziekenhuis... Conclusie: 6 maanden ziektewet, na die tijd geen werk meer (konden het blijkbaar zonder mij af) en een angst voor paarden die omhoog gaan.... Gelukkig is alles goed geheeld en heb ik van de breuk lichamelijk niks over gehouden. Ben overigens nog wel naar het 1ste ziekenhuis geweest om even mijn foto's te laten zien,de reactie van de directeur was : "ach, het is toch goed afgelopen"?
En wat gaat er nu gebeuren?? 
( 
Geweldig paard! 
! Nou durf ik niet hoger meer dan 60-70 cm te springen terwijl ik toen 1,10-1,20 m sprong:) Nou heb ik het meer op Blazer dan op andere paarden maar ik ben wel een stuk voorzichtiger geworden. Ik kan nu ook niet zo heel hoog meer springen want dat doet gewoon zeer. Mijn bekken staan nu ook gekanteld en dat komt niet meer goed. Soms doet het heel veel pijn als ik iets moet tillen van meer dan 5kg maar verder kan ik er wel aardig meeleven. 
) 
) had er een hersenschudding aan over gehouden (heel raar gevoel) gepaard met hoofdpijn en ja enkele dagen geen tv of computer... Maar ach zo erg vond ik het niet, heb er niks aan over gehouden buiten een black-out van de gebeurtenis. 
