Nou dan zit ik nu wel op zo een "plateau" want ik krijg mezelf ook met een holschop niet gemotiveerd voor wat dan ook, het is nu even allemaal NIET leuk, en alles in mij brult idd. Nu even niet.
Ik denk ook dat ik a.s. les volgende week maar ga skippen, ik zie er totaal niks meer in op het moment.
Valt me allemaal errug tegen van mezelf, ik ken dit zo ook helemaal niet, ben "All shook up" zeg maar en krijg er maar geen grip op.
Spreekt voor zich dat ik niet dwangmatig met Jaopie bezig ga als en zolang ik me ook maar enigzins ziek, zwak, misselijk of anderszins niet fit en alert voel. Daar maakt-ie ogenblikkelijk misbruik van. En dan zijn we nog verder van huis. 't Is ook niet het type paard tegen wiens schouder je es effe kan gaan 'uithuilen"" wat je wel eens hoort, dat was hij nooit. Als je er niet echt kunt stáan of zijn in goede doen kun je er beter helemaal niet zijn, want dan komt zijn arsenaal aan streken uit de kast. Hebbik al genoeg leergeld mee betaald, met hem.
M'n merrie Khavanna daarentegen, die normal heel druk en draaierig is in de wei en elders, was allerliefst vandaag bij het afpellen van haar deken: ondanks vervelend intimiderende Jaopie bleef ze dóódstil staan toen ik een voetje moest ontwarren uit een bilkoord (ik hoefde er alleen maar iets van te zéggen en ze tilde het al op en hield het mooi in de lucht).
Normaal wijkt ze ook meteen voor Jaopie z'n boze kop uit, maar nu bleef ze doodstil staan. De schat.