Bokt.nl

**Geplaatst**: 02-07-11 23:34

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 02-07-11 23:34

Jip.. Dat ken ik ook. Na 7maandaen stappen mochten we aan de hand gaan draven.
En daarna ook door een misstap konden we weer opniuw gaan beginnen.

Hoop moet je zeker blijven houden! Bij mij op stal dacht iedereen dat hij het niet zou redden, door de stress zag hij er heel slecht uit en wou zn stal niet meer uit.
Maar met doorzettingsvermogen en veel HOOP is t allemaal goed gekomen.

Ik hoop iig met je mee! Is nooit leuk om je paardje zo in een dip te zien!

**Geplaatst**: 03-07-11 14:27

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 03-07-11 14:27

Hmmm het andere topic ken ik niet? Gelukkig dat het weer beter gaat!

En inderdaad blijven hopen.

**Geplaatst**: 03-07-11 15:43

Geplaatst: 03-07-11 15:43

Nemurin schreef:
Hmmm het andere topic ken ik niet? Gelukkig dat het weer beter gaat!

En inderdaad blijven hopen.

[ITP] Een van de laatste mooie dagen met mijn allerliefste Flash.

**Geplaatst**: 03-07-11 16:13

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 03-07-11 16:13

Hopen blijf ik zeker doen, het ging vandaag echt super met d'r. Ze loopt nog steeds kreupel in draf, maar de eerste paar drafpassen die ze maakt (los in de wei) zijn een stuk beter geworden, daarna zakt ze weer terug in het 'normale' kreupele patroon.

Ze ziet er gelukkig wel goed uit:

Afbeelding

**Geplaatst**: 15-07-11 21:13

Geplaatst: 15-07-11 21:13

Het is al een wat ouder topic, maar toch wil ik het graag naar boven halen.
Heb met bewondering in grote lijnen het verhaal van Flash gelezen, en met tranen gezeten toen ik in het andere topic over het afscheid las. Wat bijzonder om het zo te mogen ervaren en vooral ook hoe knap je ermee om bent gegaan en hoe je het hebt kunnen omschrijven. Wat voelde ik mee, want hoe vaak heb ik zelf al niet op het randje gestaan van; nu is het genoeg. Nu gaat het niet meer.
En iedere keer weer, toch weer een strohalm vinden, waar ik me aan vastklampte.
Een keer komt ook voor mij de dag, dat de strohalmen op zijn, en dan hoop ik op zijn minst zo'n waardig afscheid te mogen kunnen nemen als jij met Flash hebt mogen meemaken. Hopelijk heb je het verdriet al een beetje een plekje kunnen geven.

Ik herken veel in je verhaal. Heb zelf ook al jaren een zorgkindje, al paar keer op het punt gestaan van 'nu is het genoeg; nu kan het niet meer verder'.
Maar dan komt toch weer die strohalm, leek ze toch op te knappen, maar helaas keer op keer ging ze toch weer onderuit.
En waarom ?
Niemand die het weet.
Dit jaar is weer een behoorlijk rampjaar.
Het een volgt het ander op.
Alles op zichzelf staand is op te lossen, maar het geheel begint op een vicieuze cirkel te lijken waar ik niet uit lijk te komen met haar.
Ik herken dus veel uit jullie verhalen, de hoop, de vrees. Het geduld, maar ook het onbegrip van anderen om je heen.
Dat maakt het leven af en toe moeilijk, en voor mij een reden dat ik steeds stiller word over mijn paardje, terwijl ik eigenlijk het liefst de hele wereld zou willen vertellen, wat een ongelooflijke kanjer ik heb.
Want dat is het ... een doorzetter.

Daar kan ik nog veel van leren (en ik heb al zoveel van haar mogen leren).

Vandaar dat ik mijn kanjer, maar helaas ook zorgenkindje toch even hier in dit topic wil zetten; mijn mooie Isabella

Afbeelding

**Geplaatst**: 15-07-11 21:18

Geplaatst: 15-07-11 21:18

welkom isapaardje.
hier kun je vollop vertellen over je kanjer,ik denk dat iedereen hier het heel goed begrijpt.

ik leef ook tussen hoop en vrees.
elke dag is anders,soms zelfs elk uur....
ik kan alleen maar dankbaar zijn dat hij er nog steeds is en geniet daar ook echt van.

**Geplaatst**: 15-07-11 21:43

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 15-07-11 21:43

Welkom Isapaardje.

Je kunt hier inderdaad al je verhalen kwijt, bij mensen die je snappen. Iets waar ik persoonlijk heel veel steun uit haal, omdat veel mensen het niet begrijpen.

Vooral het stukje wat je zegt over dat je stiller wordt over je paardje, terwijl je juist zoveel te vertellen hebt raakt me, omdat ik dit ook meemaak. In mijn omgeving zijn maar weinig mensen die snappen en begrijpen wat het is en reageren soms wat luchtig erover. Een reden voor mij om er niet meer over te praten.

Iets wat ik in dit topic wel kan en dat is zo vreselijk fijn!

**Geplaatst**: 15-07-11 22:16

Geplaatst: 15-07-11 22:16

Dat is fijn dat dit hier wel kan.
In mijn eigen familie zijn de reacties echt zo bot geworden, dat ik zwijg.
Het was al een paard van niets (een shetlander; wat moet je als volwassene daar nu mee) en nu ze ook nog eens jaren sukkelt is het natuurlijk helemaal onbegrijpelijk. Het kost alleen maar geld; maar ze moesten eens weten hoe rijk ik me voel met mijn paardje.
We kennen elkaar nu 14 jaar, hebben elkaar op een vrij bijzondere manier gevonden vind ik zelf en ze heeft al heel veel bijzondere momenten gebracht.
Omdat ze het verdiende heeft ze een eigen website met al haar verhalen, maar houdt 'ze' ook een dagboek bij, waar het lief en leed per dag of week (of wanneer ik er weer over wil schrijven) bijhoudt.
Mensen die willen kunnen het lezen en ik heb toch het idee dat ik mijn verhaal via haar ervaring 'vertel'.

http://www.home.versatel.nl/remcodo/isabellapagina.html is de hoofdpagina voor de liefhebbers.

Hier staat het 'zorgen'verhaal niet echt op; dat heb ik vroeger wel gedaan, maar daar kreeg ik te veel negatieve reacties op. Het is ook allemaal ellende als je het achter elkaar zet. De mooie momenten kan ik dan niet naar voren halen.

In het heel kort is dit het ziektebeeld.
Vanaf 1999 kampt ze ieder jaar met in meer of mindere mate bevangenheid. Door de jaren heen veel erover geleerd en gelezen, veel mensen geholpen om op de goede weg te komen met hun bevangen paard, maar zelf eigenlijk nooit de vinger op de juiste plek kunnen leggen. Ik heb zowel alternatief als regulier van alles laten onderzoeken van voer tot bloed, van hoeven tot mest en urine.
Mensen gaan maar wat gokken. Ik heb al van alles gehoord door de jaren heen. Van aanstellerij tot hersentumor, en eigenlijk alles wat er tussenin zit; je kunt het zo gek niet noemen.
Maar als ik dan ergens toch op liet onderzoeken ... niets te vinden.
Dit jaar toch een blaasontsteking gevonden ... eindelijk; ze vonden iets. Maar was dat de oorzaak van het gevoelig lopen? Nee, bleken toch vergroeiing van het hoefbeen, maar ze zeiden er wel eerlijk bij dat het raar was dat ze dan eerder wel ermee gelopen had, want zoiets ontstaat niet zomaar. Laatste röntgenfoto's lieten zelfs een zeer goede verbetering zien, maar toch liep ze voor geen meter.
Ze is niet acuut bevangen; wel vonden ze uiteindelijk toch weer hoefzweren. Waar die vandaan komen is een raadsel, maar door de lange periode voor gevoelig lopen, begaf haar achterknie het. Ja mevrouw; shetlanderkwaal. Fijn ... maar oplossing ho maar.
Het gaat zo van voor naar achter, en weer terug naar voor.
Keer op keer doe ik mijn best, hou me aan adviezen, maar als het niet werkt, krijg je toch te horen dat je je niet goed gehouden hebt aan de adviezen; of de verkeerde expert erbij hebt gehaald, enz. Altijd je eigen schuld. Niemand die mee wil denken.
Gister een dierenarts gevonden die het wel wilde ... een vrouw ... ik heb zo het idee dat die toch beter kunnen luisteren en meedenken.
Of het wat gaat worden ... het is weer zo'n strohalm ... ik klamp me er in ieder geval weer aan vast en heb toch weer hoop dat ze ooit voor langere tijd stabiel blijft.

Maar ondertussen blijft het een kanjer. Hoe moeilijk ze soms ook loopt, altijd die heldere blik in de ogen, de hinnik van 'daar is het vrouwtje weer', de getuitte lippen bij een poetsbeurt, het geschooi om wat lekkers, maar vooral het luisterend oor, mij laten genieten van al het moois om me heen, want dat doen we samen ... heerlijk in de 'wei' vertoeven.
Ze is voor mij beslist geen duur weideornament; ze is nog altijd mijn maatje.

**Geplaatst**: 15-07-11 22:38

Geplaatst: 15-07-11 22:38

VivaLaVida schreef:
net eindelijk het verslag over flash kunnen lezen... blensink... pff

met vief gaat het ook niet zo goed, ze loopt nog steeds niet beter ondanks de buut..

zie net dat dit mijn laatste post was.

Voor de mensen die het niet gelezen hebben: mijn haflinger was kreupel (eerst mij qh, toen mijn haf hoesten, toen weer mijn quarter die spierproblemen had, toen weer mijn haf die weer hoesttte enz...)
en ik was naar de kliniek geweest waar ze zeiden dat mijn haf hoefbevangen was. Ik vond het vreemd aangezien ze aan 1 been kreupel was, maar okeeee......... op buut gezet, ijzers met zolen enz.....

na 2 weken dacht ja daaaaaaag ik ben gek zeker...... dus terug gegaan, fotos van de knie gevraagd.
En HELAAS bleek ik gelijk te hebben........... de aanhechting van de tussenpees is gescheurd, waarbij een stukje bot is meegekomen... dit kan maanden gaan duren.... ze staat nou bijna 2 maand op rust, waarvan ze er nog 2 moet.... en dan maar afwachten. Omdat mijn haf een bikkel is. En niet of bijna niet gaat kreupelen als ze pijn heeft. Op de echo zal het nooit meer mooi worden dus daaraan kunnen ze nietr zien of het genezen is............... alleen aan haarreactie zelf. wou dat het niet zon bikkel was

**Geplaatst**: 15-07-11 22:55

Geplaatst: 15-07-11 22:55

voor iedereen die het nodig heeft :(:)

Wat een verhalen staan hier bij elkaar hoeveel ellende kan een mens en paard verdragen. Ik heb ook altijd wel een kwakkelaar staan en vraag me soms af waarom. Mijn haffie heeft jarenlang artrose gehad, diverse hoefzweren en was uiteindelijk ook echt op. Daarna kreeg mijn shetruin een ontsteking en verkalking in de biceps, dit was tevens een pony met zeer gevoelige darmen en vaak koliek en diarree. Mijn oudste merrie nu heeft paratyfus gehad, een beschdiging van de biceps en heeft nu na herstel van de biceps een achterbeen verrekt.

**Geplaatst**: 15-07-11 22:57

Geplaatst: 15-07-11 22:57

VivaLaVida, jeetje zeg, dat is ook niet niks!

Ik hoop en duim voor je dat ze goed zal herstellen. Ik denk dat je het zelf het beste kan zien aan je paardje, ik heb tenminste de ervaring dat je zelf het beste je paard kent en je weet hoe ze reageren op bepaalde dingen.

Romy laat ook niet gauw pijn zien, dus toen ze kreupelde wist ik meteen dat het echt goed mis was. Terwijl andere mensen juist zeiden van, ach het zijn maar de spieren en dat soort dingen.
Luister naar jezelf en naar je paard en dat is alles en het beste wat je kunt doen.

Heeft het nog wel een goede kans om te genezen? Weet je al wat je kan verwachten nu?

Met Romy gaat het naar omstandigheden wel redelijk. Ze heeft helaas weer een ontstoken oog erbij gekregen. Maarja, iedere dag even schoonmaken en de vliegenkap maar weer lekker aanhouden en dan trekt het wel weer weg. Ze was vandaag weer een beetje lusteloos en sloompjes. Kan ook door het weer komen natuurlijk, maar het leek er wel weer op dat ze een beetje terugzakt in een dipje. Hopelijk duurt het niet zolang als de vorige keer.

**Geplaatst**: 15-07-11 23:18

Geplaatst: 15-07-11 23:18

VivaLaVida schreef:
alleen aan haarreactie zelf. wou dat het niet zon bikkel was

Dat herken ik wel, mijn merrie was ook zo'n enorme bikkel. Wat dat betreft wel blij met mijn watterige ruin, die is meteen dramatisch

Heel veel sterkte, naar verhaal... Ook voor alle andere zorgenkindjes :(:)

**Geplaatst**: 22-07-11 14:38

Geplaatst: 22-07-11 14:38

Zoooo ik kom ook even mij hard luchten!!!

Heb Damiro op 3-jarige leeftijd gekocht als dressuurpaard, helemaal goedgekeurd..

Toen begon deze ellende:
- na 3 weken droes
- peesblessurre, maanden moeten herstellen..
- Met oud&nieuw been door de tralies geslagen, alle spieren en pezen in zijn been verrekt.. Weken gestapt..
- Heeeel veel wondjes, dikke benen, gekke bobbels, en een mega gat in zijn neus de wei uitkomen? :')

- kissing spines 5 wervels, eerst opgegegeven, jaar gerevalideerd, nu weer berijdbaar
- nu opeens weer dikke bobbel op zijn pees..
- en omdat hij nu 24/7 buiten staat omdat hij veel moet bewegen voor zijn kissing spines, MOK!

Word er helemaal gek van!! Heb zo ontzettend veel ellende met hem, vele scans moeten maken, betadine moeten smeren, spuitje hier, zalfje daar... Hij is ook zo onvoorzichtig met zichzelf...

Maar toch; hou ik zielsveel van hem en kan ik het niet over m'n hart verkrijgen hem weg te doen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-07-11 23:47

Geplaatst door de TopicStarter : 22-07-11 23:47

Even snel een berichtje.
Ik ga me een tijdje terugtrekken van bokt, maar ik beloof dat dit het eerste topic zal zijn waar ik me weer kom melden en zal dan eerst alles bijlezen.
Dus aan jullie de taak dit topic levend te houden, ik hoop dat jullie het in stand kunnen houden.
Ik trek me terug van bokt omdat dit forum voor mij enorm verbonden was aan Flash.
En heb nog even wat meer tijd nodig.
Ik moet wel zeggen dat het een stuk beter met me gaat.

Het spijt me dat ik het nu nog niet op kan brengen om alles bij te lezen.
Maar ik wil alle mensen hier toch graag een hart onder de riem steken.
Hopelijk gaan alle diertje hier op het moment super.
Een hele dikke knuffel voor jullie en jullie lieve paarden.
Jullie zijn allemaal kanjers!!

**Geplaatst**: 23-07-11 15:34

Geplaatst: 23-07-11 15:34

Ik snap je helemaal hoor! Neem alle tijd die nodig is om het verlies te verwerken. Ik snap goed dat bokt je een link geeft aan Flash, hier kwam je immers heel de tijd met je mooie verhalen van Flash en de updates als het wat minder ging.

Nog een keer heel veel sterkte en we zien je vanzelf weer verschijnen als het allemaal wat beter gaat! :(:)

**Geplaatst**: 23-07-11 20:25

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 23-07-11 20:25

Neem lekker de tijd Bren, we wachten je komst af! :wave:

(Ik wel tenminste want ik was alleen om jou hier verzeild.

)

**Geplaatst**: 23-07-11 23:12

Geplaatst: 23-07-11 23:12

Ja joh, neem maar lekker je tijd meid. Er zal niemand zijn die je dat kwalijk neemt.

Ik heb er sinds 1,5 week een wei bij gekregen. Hartstikke fijn want nu heb ik op zeker tot aan de winter gras. De paarden hebben het heerlijk op het moment en Victor, mijn zorgenkind die voor de winter ingeslapen moet worden, wordt weer lekker dik en zit nu even lekker in zijn velletje. Af en toe twijfel ik weer als ik hem dan een sprintje zie trekken met de andere twee door de wei. Wat dat betreft kun je beter meteen de knoop doorhakken....

Maar als ik denk aan de afgelopen winters en hoe hij die door heeft moeten komen, ernstig vermagerd vanwege de pijn aan zijn gewrichten op het moment dat het koud is dan weet ik verstandelijk dat dit de juiste keuze is voor hem. Maar het blijft zo verdomde moeilijk.

Ik gunde hem nog 1 fijne zomer, volgens mij is dat wel een succes. Zeker met twee weides

**Geplaatst**: 27-07-11 23:15

Geplaatst: 27-07-11 23:15

Ik ga toch even spammen met een topic over onze pony, mag wel even toch?

[RIJ-ITP] Lynn en Maikeltje proberen hun nieuwe zadeltje eens uit

**Geplaatst**: 28-07-11 17:43

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 28-07-11 17:43

Mooie foto's hoor, heb gereageerd!

Mag ik hier ook even foto's spammen van mijn oude, kapotte dame

En nog samen met m'n meisje :+:

Ziet er niet verkeerd uit toch?

Helaas gaat het nog steeds niet goed met haar. Eerst was er weer véél verbetering te zien, echter is dat sinds afgelopen zaterdag weer teruggezakt. Ze loopt weer erg slecht -O-

Gelukkig nog wel vrolijk, al is ze wel wat sloompjes, maar dat schuif ik maar even af op het weer, het is zo raar hier. Dan weer warm, dan opeens regen, dan benauwd, volle zon, regen en ga zo maar door.

Hoop dat ze snel weer wat vlotter en minder sloom is

**Geplaatst**: 28-07-11 17:55

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 28-07-11 17:55

Oud? Die ziet er NIET oud uit.

**Geplaatst**: 28-07-11 17:58

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 28-07-11 17:58

Gelukkig niet!
Mevrouwtje is inmiddels al 19 jaar! Godzijdank zie je het haast niet! (op een paar grijze plekjes na

)

**Geplaatst**: 28-07-11 18:01

Geplaatst: 28-07-11 18:01

lonniejj schreef:
Mooie foto's hoor, heb gereageerd!

Mag ik hier ook even foto's spammen van mijn oude, kapotte dame
http://i94.photobucket.com/albums/l91/l ... C_0108.jpg
http://i94.photobucket.com/albums/l91/l ... C_0090.jpg

En nog samen met m'n meisje
http://i94.photobucket.com/albums/l91/l ... C_0133.jpg

Ziet er niet verkeerd uit toch?

Helaas gaat het nog steeds niet goed met haar. Eerst was er weer véél verbetering te zien, echter is dat sinds afgelopen zaterdag weer teruggezakt. Ze loopt weer erg slecht Gelukkig nog wel vrolijk, al is ze wel wat sloompjes, maar dat schuif ik maar even af op het weer, het is zo raar hier. Dan weer warm, dan opeens regen, dan benauwd, volle zon, regen en ga zo maar door.

Hoop dat ze snel weer wat vlotter en minder sloom is

Ze ziet er inderdaad erg goed uit hoor

knappe meid is het!
Die foto van jullie samen is zooo mooi

Met Friuli gaat het behoorlijk goed nu

Ik rij der, na de ataxie die geen ataxie was en een spierontsteking bleek en daar de spierbevangenheid van het gek doen op de wei, nu een 3-4 tal keren per week, de andere dagen wordt ze gelongeerd.
Ze loopt echt erg goed, beter dan ooit te voren, dus ik hoop dat het eindelijk zo kan blijven voor ons $_/-\o_$
Ze krijgt echt kracht bij, de spieren komen er goed aan, al hebben we gisteren voor het eerst weer echt getraind, die meid krijgt zo'n spierballen $*\o/*$
Ze is over het algemeen ook veel rustiger, alleen gisteren kreeg ze weer zo'n bakkabouter/monster in het bos bui, dus heb der even gelongeerd voor ze met mij rengalop ging oefenen, nadien ging het eingenlijk erg goed

Straks er maar weer op en hopen dat vriendlief eindelijk!! eens foto's kan maken! Daar vraag ik al weken achter, maar tot nu toe is er niemand die tijd voor me heeft

En ik wil de foto's snel want ik weet immers hoe snel mijn geluk gedaan kan zijn, en dan wil ik toch een herinnering aan hoe geweldig ze ooit gelopen heeft, en hoe geweldig we samen waren

(niet dat ik geweldig rij, verre van zelfs :Y)

)

Dus hopelijk binnenkort een Rij-ITP topic van ons samen

**Geplaatst**: 28-07-11 18:07

Geplaatst: 28-07-11 18:07

Dat vind ik fijn om te horen, dat het goed gaat met Friuli! Hopelijk blijft het goed gaan! En als er een rij-itp is, moet je hem wel meteen hier posten he! :))

**Geplaatst**: 28-07-11 18:13

Geplaatst: 28-07-11 18:13

lonniejj schreef:
Dat vind ik fijn om te horen, dat het goed gaat met Friuli! Hopelijk blijft het goed gaan! En als er een rij-itp is, moet je hem wel meteen hier posten he!

Ja toch 1 van ons die (voorlopig) geluk heeft met zen paard.
Ik geloof dat ik dat topic overal ga posten, ben gewoon zo blij dat we terug kunnen rijden

En ik duim dat het zo mag blijven

**Geplaatst**: 28-07-11 18:21

Geplaatst: 28-07-11 18:21

Ja precies! Ik duim ook voor je hoor, dat het goed blijft gaan! Ik weet hoe het is als je niet meer kan rijden met je eigen paardje, ik mis het ook wel zo nu en dan.
Ik ben wel natuurlijk nog helemaal gelukkig dat we nog andere dingen kunnen doen, maar nu ze weer last heeft van haar been ga ik ook niet teveel met haar wandelen etc, daar doe ik haar geen plezier mee. Maar gewoon lekker van haar genieten is ook fijn om te doen.
Vandaag haar lekker in de bak gelaten, kon ze de graskantjes afgrazen. En dan komt ze ze afentoe even bij mij een kriebel halen

Is ook wel erg gezellig natuurlijk!