Met mijn laatste post heb ik kennelijk de plank misgeslagen, want vanmorgen bij de wei stond Jaopie me broeierig aan te kijken van: Kommie doen? (ik kwam gewoon hooi verstrekken, niks meer of minder, maar dat was nu kennelijk ook niet meer leuk), terwijl Khavanna enthousiast hinnikend op me af kwam draven. Paar bokken, rondje rennen, nog een hinnik, en leuk one-mare-rodeoshowtje weggeven. Altijd even vrolijk, die meid! Jaopie stond als een ouwe zure gemelijke vent me een beetje onderuit aan te loeren. "Hee, hoi jongen, ik kom met hooi hoor, je hoeft vandaag nog niks" nou ik kreeg me daar een blik... Ik kén die blik, die ontstaat steevast bij hem na verloop van tijd, als ik een tijdje niets OHZ met hem heb gedaan. Niet dat hij het niet helemaal okee vindt om zijn luie weideleventje zo te leiden, maar het is toch ook wel een type dat dan het idee krijgt niet helemaal tot zijn recht te komen. Hij wil echt iet kunnen voorstellen, hij heeft dan ook een vrij trots karakter. Dat wordt weer wat als ik die na zijn half jaar winterpauze uit de wei trek om weer wat te gaan doen...hahaha... ik denk dat ik met hem beter meteen weer OHZ kan gaan rijden, want het idealistische idee van Jaopie longeren zie ik toch op iets anders uitdraaien .... Meteen voorstellen aan Jaopie om nu eens gezellig eens wat anders te gaan doen en te gaan longéren is vragen om problemen. Dat plan draai ik om: éérst met hem weer OHZ, daarna pas afwisselen met longeren. Het is een paard dat gezien wil worden zodat hij wat kan láten zien. Onder het zadel is dat geweldig, aan de hand niet altijd even ... eh... handig. Ja, 't is zo'n lekker makkelijke he?
Sowieso ligt mijn primaire focus, met name dit jaar, nu eerst op Khavanna (die van haar geloof ik inmiddels ook op mij, als ik me niet vergis) van Jaopie "weet ik het nu wel" (even niet erg respectvol gezegd), Khavanna is echt nog wel een avontuur. Daarvan ken ik nog zoveel aspecten niet, het pad naar opnieuw zadelen, rijden en doorrijden met/op haar gaan we dit jaar bewandelen. Als dat dit jaar nou weer niks wordt (het hoeft niet mákkelijk te gaan, dat zei ik niet) zou ik toch een beetje het gevoel hebben de boot gemist te hebben met haar....
Martie
Berichten: 2423
Geregistreerd: 17-06-04
Woonplaats: Zuid-oost Brabant
Geplaatst: 04-04-16 14:58
Goed plan. Khava moet in elk geval aan de bak anders kan je er over drie jaar nog niet mee rijden en dat is toch niet echt je bedoeling. En met Joapie zou ik na een half jaar pauze van werk eerst gewoon de bekende dingen gaan doen die jullie kennen en leuk vinden. Als dat allemaal weer draait kan je wat nieuws proberen. Zelfs zo'n trotse patser moet je niet overvallen met iets nieuws als het oude eerst weer opgefrist moet worden (en daaronder valt ook gehoorzaam doen wat er gezegd wordt bij bekend werk...).
Ben echt erg benieuwd hoe je er over een paar maanden mee bezig bent. En samen met je helpster is ook erg fijn om mee te beginnen. Groene paarden moet je nooit alleen doen, vind ik.
Maflinger_S
Berichten: 12561
Geregistreerd: 01-07-08
Geplaatst: 04-04-16 15:00
Ik zou met 2 paarden niet aan een primaire focus op slechts 1 van hen denken. Met 2 paarden is het juist zo leuk om op beiden te focussen en daar van te leren. Wat je bij de een leert/ervaart kan je bij de ander meenemen en het houdt je in balans. Ik doe dat nu ook zo met mijn 2 dames: ik rij er 1 per dag, met de ander doe ik grondwerk, wat kan bestaan uit longeren of lekker aan de hand grazen. Zo krijgen ze allebei aandacht en hoef ik me niet schuldig te voelen dat ik er 1 tekort doe. (Anders krijg je dat weer ...)
terpentijn
Berichten: 7370
Geregistreerd: 09-12-07
Woonplaats: Zuidlaarderveen Drenthe
Geplaatst door de TopicStarter: 04-04-16 15:14
Beide bovenstaande reacties kan ik me goed in vinden, er is alleen geen gevaar dat de ene meer uit de wei gehaald wordt dan de ander, Khava kan aanvankelijk toch niet meer aan dan hooguit om de dag iets werkachtigs doen, en Jaopie heb ik altijd al om de dag gereden, nooit twee dagen achtereen Met Jaopie weet ik natuurlijk de trials en tribulations ook wel, met Khava wordt dat nog een verrassing, dus in haar zal ik toch hoe dan ook wat meer tijd, werk en denkwerk dienen te steken.
Gedurende de winterstop heb ik wel een mooie gelegenheid gegrepen om haar in de wei, qua gedrag, reacties e.d. een stuk beter te leren kennen, lezen in inschatten. Met name al je iets van haar vraagt.
Schuldig voel ik me nooit, of ik nou wel of niet iets er mee doe, ze staan 24/7 dag en nacht op de wei, die twee hebben een prinsenleven in vrijheid, en ik ben er sowieso minstens twee maal per dag, ook al zou ik er nooit meer iets mee doen. Maar dat vind ik dan ook weer jammer. En is ook zeker mijn bedoeling niet.
Zodra Jaopie weer aan de slag is krijgt hij ieg een apart nieuw topic, zodat het voor de rest hier alleen maar over de vorderingen met/van Khavanna gaat.
Rocamor
Berichten: 12131
Geregistreerd: 21-11-02
Geplaatst: 04-04-16 16:39
Nou Terpentijn, wat een transformatie maken jij en je dame door in dit topic. Zo leuk om te lezen. Je reacties passen precies bij het weer dat ik bemerk op het moment van lezen. Je ontwaakt uit je winterslaap.
En als jouw BJ zo'n trots dier is, hup, met je kont in het zadel, snuut in de lucht, tietjes vooruit bij wijze van en je hebt een prachtige trotse combi. En de rest, dat komt wel
Heerlijk toch, die twee volledig verschillende beesten. die twee samen halen het beste in je eigen naar boven.
Geniet maar van dat trotse. Mijn ruin is ook zo'n trots beest. De afgelopen jaren is hij (energetisch) volledig ondergesneeuwd en was ik dat trotse peerd kwijt. Door wat veranderingen "STAAT" hij er weer. je ziet ze groeien en mijn (en zo te lezen jouw) trots ook!
terpentijn
Berichten: 7370
Geregistreerd: 09-12-07
Woonplaats: Zuidlaarderveen Drenthe
Geplaatst door de TopicStarter: 05-04-16 13:22
Ik vind die snor juist afzichtelijk lelijk! Die heeft-ie alleen in de winter/eind winter/verharingsperiode, daarna valt-ie vanzelf uit. Sommige jaren is het een enórme snor, andere jaren (zoals tijdens de foto) een klein kneveltje, lelijk blijf ik het vinden, net als zijn baard, vind ik ook niks.
Ik zie 'm liever zó (zijn hoofd, sokken vind ik dan weer wel geweldig):
EDIT: is de verkeerde foto, ik zocht een foto waarop hij (incl. hoofd) geschoren is, maar kan ik niet meer vinden), dan heeft hij echt een hele strakke kop
Ik kan het niet uitstaan! kom ik vanmorgen (in dikke vette mist) bij de wei, staat daar het gekledderde en bemodderde paard van de schillenboer ... Jaopie dus. Op álle witte vlekken modderklonterij, vier zwart ipv witbenen en het gevoelige vorig jaar verloren middenstuk, van z'n manen? Nog eens extra overheen geschuurd zeker, alle kanten opstaande frizzies.... Niks mee over van mijn pride and joy..Knol van de schillenboer....
Komt er uit de dichte mist opeens schel hinnekend een soort Indianen- ponie aanzetten, die er uit ziet alsof ze de hele nacht keurig verzorgd op stal heeft gestaan... jawel, Khavanna.
Ik was verbijsterd. Hoe doet ze dat?
Jaopie was dan ook minder dan aardig gehumeurd. Khava mocht nu van hem (de heer Plat-oor) helemaal niks meer eten uit de voerbak (dat werd dus een hele dans er omheen, totdat hij er moe van werd en zij schielijk een stukje hooi kon pakken af en toe).
Met de hulp lijkt het toch weer niks te worden. Die antwoordt sedert mijn laatste bericht nergens meer op, zo vallen er geen afspraken te maken, dus dat geef ik maar op.
Eigen schuld Terpentijn, moet je zijn snor maar niet afzichtelijk noemen....
1 ding scheelt, als je zo'n schillenboerenknol weer schoon hebt, heb je wel eer van je werk.
Jammer dat je niets hoort van de hulp. Geen idee of zich iets in haar prive situatie heeft voorgedaan?
terpentijn
Berichten: 7370
Geregistreerd: 09-12-07
Woonplaats: Zuidlaarderveen Drenthe
Geplaatst door de TopicStarter: 14-04-16 19:32
Ja dat weet ik wél. Er zijn daar idd. serieuze omstandigheden...
Maar ik ga het nu maar in m'n uppie doen, come hell or high water, anders zijn zowel merrie als ik bejaard en is er nóg niks waar dan ook van tereht gekomen. ik ben het nu zat.
Met Jaopie heb ik het indertijd ook uiteindelijk allemaal alleen moeten uitzoeken, nou, dat was ook geen free gift, om het maar zo te zeggen...
Zal morgenochtend eens even kijken wie ik bij de kladden vat.....
Het gaat... het gaat beter. Ik doe het nu alleen. Niets meer van helpster vernomen, dus nou ja, dan maar niet. Jammer, maar langer wachten wordt me te gortig. Ik begrijp haar ook beter, er is meer rust en vertrouwen (in mij, dus ook in haar). Gedetailleerde update volgt, zodra ik iets van conclusies kan trekken (daar zou ik me nu nog niet aan willen wagen). Jaopie ben ik nog niet aan begonnen, die wacht maar even. Inmiddels zijn ze op locatie verhuisd naar een ander stuk grasweide, elke ochtend liggen ze doodmoe van het grazen naast mekaar te soezelen als ik er aan kom, hahaha.
Wat jammer dat dat meisje niks meer heeft laten horen... niet zo netjes. Maar fijn dat het toch beter lijkt te gaan!
terpentijn
Berichten: 7370
Geregistreerd: 09-12-07
Woonplaats: Zuidlaarderveen Drenthe
Geplaatst door de TopicStarter: 28-04-16 16:00
Zij heeft ook een eigen leven met wat prive issues waardoor al haar tijd opgeslorpt word, vermoedelijk, ik neem haar niets kwalijk, ze is ook niet verplicht mij verder iets te vertellen, we hebben daar geen klip en klare afspraken over gemaakt, het is wel jammer, want ze kon erg goed met Khava overweg. Dat was wederzijds. Wat mij betreft kan/mag ze zich elk moment weer melden als dat in haar leven past. Maar ik kon natuurlijk niet maar blijven wachten op "hulp" je moet het uiteindelijk toch alleen doen met je paard of pony, of je ziet er vanaf en dan blijft ze weidepony. Dat wil ik niet, dus tsja, dan maar zelf doen. Dan kom je ook wel achter dingen die je zoeerst niet in de gaten had.
Haar grootste issue is: bij Jaopie weg, de wei uit, naar voren naar de poetsplaats. Paniek!
Maar hoe loop je daar zelf dan bij? Dit blijkt voor haar een enórm issue. ze is mega-gevoelig op menselijke lichaamstaal. Was er snel achter dat ik bij haar hetzelfde "beperkende" patroon van aan de hand lopen vertoon als bij Jaopie,die een echte doordrammer/er-uitbreker is. Dat is zij niet, zij is eerder een stopper/freezer, dus op de Jaopie-manier loop ik haar gewoon zwaar te blokkeren. Laat die lijn es wat losser. Kijk haar niet steeds zo aan. Kijk naar waar je heen wil. Loop met brede schouders (hahaha) dóór.Dénk niet eens aan een "mislukking", ze is zelf al zo onzeker. Kies en niet te ver doel, kies een punt A (vertrekpunt) en een punt B (wat niet te ver weg ligt, maar wel een redelijk stuk schouwpad, dus niet tien meter, maar wel een goede 30-40 meter). Negeer haar aarzeling (als in "merk het op, maar ga er niet op in"). Dit helpt al reuze. Er komen momenteel geen uitbarstingen zoals steigeren, waanzinnig rodeogedrag etc. Grazen(eventjes) en weer terug, maar dan niet de wei in, maar er langs de andere kant op, langs het hek waarachter Jaopie en dan hetzelfde. Het is duidelijk dat ze niks weet maar veel begrijpt of wil begrijpen. Dat geldt voor mij ook, waar het haar betreft.
Het belangrijkste is de rust/het vertrouwen te waarborgen, ze is buitengewoon gevoelig voor mijn energie, wat dat betreft. Jaopie gedraagt zich momenteel als vakantiehouder en maakt niet heel veel misbaar als ik haar uit de wei weghaal (dat helpt ook wel).
Het is wel een echte merrie-merrie, hoor. Maar bovenal is ze natuurlijk "gewoon" een groenig paard. Gelukkig is ze een redelijk open boek, en zie je alles bij haar aankomen (waar Jaopie zo'n gesloten tiep is, waarbij je niks ziet, tot hij "ineens" ontploft is zij totaal open - oog, lijf, alles spreekt boekdelen). Dat is van mij uit wel even een fikse aanpassing, je kunt met haar écht niet omgaan zoals ik met Jaopie gewoon ben, dan schrikt ze zich rot... Grote handgebaren, overdreven aanwijzingen, het is bij haar not done en werkt alles juist tégen.
Ik heb er goede fiducie in dat we er zo wel komen en dat ik haar dit jaar nog rijd.
Aan haar zal het niet liggen, ze is een zeer nieuwsgierig aagje.
Ja! Bij elke moet je weer aanpassen, ik heb er veel gehad via de SDRN ( Stichting Dobermann Rescue Nederland) die hadden ook hier en daar wel eens een flink rugzakje. De ene kun je niet hetzelfde behandelen als de volgende. Wat bij de een geweldig uitpakte, reageerde de volgende panisch of agressief op.
Maar die Dobers vind ik heel wat gemakkelijker te doorzien dan paarden. Paarden hebben er baat bij hun "problems" te verbergen omdat het prooidieren zijn, Dobers zijn natuurlijk honden, dus roofdieren, die zijn veel primairder in hun gedragingen en ongemakken.
Ik heb zeker weten enorm veel geleerd van de Dobers in mijn leven... vooral dat niet 1 hetzelfde is als de volgende. En dat je nooit moet opgeven.
Ik zie een nieuwe uitdaging. Hoe die deurtjes ook bewegen als de hond in z'n eentje de klep op en neer loopt.
terpentijn
Berichten: 7370
Geregistreerd: 09-12-07
Woonplaats: Zuidlaarderveen Drenthe
Geplaatst door de TopicStarter: 30-04-16 14:37
Haha, grapjassen! Wel leuk filmpje, maar hoewel ik mijn oudste Doberreu elke middag even meeneem naar Jaopie en Khava, zou ik die toch voor geen meter vertrouwen zónder het weidehek ertussen en de flexlijn eraan. Als Khava maar een beetje gaat rodeoen zie je hem al verstijven. Die wil dan al gauw de boel effe zelf regelen.. maar dan anders.... moeten we niet hebben dus. M'n jonge Doberteef is ook geen optie, want die is zelf knots, en véél te druk voor zo'n type als Khava. Ik vind het geweldig trouwens hoe ze dat de hond geleerd hebben op het filmpje!
Gister natuurlijk niks gedaan... de vogels hagelden en stormden zowat uit de bomen... zover is Khava nog niet dat ze zich daar niets van aantrekt. Ik ga in dit stadium geen extra verzwarende moeilijkheden aanhalen, ik hou het bij super-basic, en vooral geen onzekerheden/vertrouwensbreuken/panieksituaties.
@Rocamor: het is evident dat Khava MIJ momenteel een heleboel leert, zoals hoe ik precies met haar moet omgaan, vice versa leer ik haar vanuit die opgedane kennis dat ze op mij kan en moet vertrouwen. Daarvoor moet ik me wel met een zelfverzekerde overtuiging rondom haar weten te bewegen. Buiten de wei, bedoel ik, IN de wei is alles prima, best en gesneden koek. Het is juist de onzekere wereld daarbuiten waar ze hyper van kan worden. Toch is het geen hyper merrie, ze is gewoonweg groenig en onzeker. Ik weet nog niet precies hoe ver ik met haar kan gaan (letterlijk), dat bekijk ik van keer tot keer. Het is wel opletten dat ze niet denkt: Oh we gaan tot hier dan mag ik dus grazen en gaan we terug, want zo iets heeft ze wel. Maar ik krijg nog geregeld nieuwe invallen en inzichten m.b.t. haar, zoals dat zij geen ""ochtendmerrie" is Zoals Jaopie, een echt 'smorgens vroeg-ha we gaan wat doen paard is, is zij op de een of andere manier wat later "in the mood"/ontvankelijk, hoe noem je zoiets. Zij moet toch eerst even rustig de ochtendmaaltijd (hooi, gras) in de mik hebben, dus als je om een uur of 13.00-14.00 komt dan is ze een stuk rustiger dan om 9-10 uur 'smorgens (dat is meer Jaopie z'n "piek"tijd).Ik weet niet eens of zoiets bestaat, maar het is me nu al meermaals opgevallen.
Maar goed, we knutselen door tot ze kalm op de poetsplaats staat en BLIJFT staan zonder geschrik en paniek. De buitenbak is nu nog bezet door de winterpaarden, maar dat zal nu niet lang meer duren, ik hoop dat dat mooi in elkaar vloeit... die het land op- bak vrij- longeren met Khava in de bak.
Op dit moment denk ik dat het alleen zij-en-ik meer rust in de situatie brengt: ik kan me zelf veek beter concentreren, als ik alléén met haar bezig ben enzij heeft ook maar 1 iemand om mee te dealen. Buiten nieuwe situaties/uitdagingen voor haar natuurlijk. Dat hou ik voorlopig liever wel even zo, als ik naderhand weer hulp nodig heb, bij bijv. opzadelen/opstappen zie ik wel weer. Dan is er vast wel een aardige dorps-paardenkennis die even wil bijstaan.
Het belangrijkste nu is dat ze mij volledig vertrouwt, zodat ze me in vertrouwen zal volgen waar we ook gaan. Daarna komt, wat we ook gaan doen.
In feite is het hulp zoeken bij een ander bij mij al gauw "het een soort van aan die ander overlaten", ja, zo kom je nooit nader tot het paard op zich.
Met Jaopie heb ik me er ook uit weten te puzzelen. Die had weer heel andere struikelblokken dan Khava, maar omdat op het laatst niemand meer zin had zich aan meneer Jaopie mede te wagen, had ik daar ook geen keuze meer in. Dat is me toch ook gelukt, Khava kan met geen mogelijkheid moeilijker zijn dan hij. Bovendien ben ik qua paarden nu vele jaren ouder (en hopenlijk wijzer).
Jeeee!!! Wilde je al bijna een schop onder je kont geven dat je wat met Khava moest gaan doen Ben al enige tijd een stille meelezer en miste je updates. Iedere dag vol verwachting kijken maar er kwam niks Tot nu En nou doorzetten! Uiteraard kan je dit alleen en idd 1 op 1 is vaak gewoon beter
Dat is toch het mooiste wat je kan overkomen met een paard: lekker samen puzzelen. Nu moet je het wel zelf doen. Volgens mij is dit precies de schop onder je kont die je nodig had.