Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
Inoterry schreef:Goldz kennende trekt hij zich weinig aan van wie er met hem bezig is. Als hij eenmaal een bepaald wangedrag in zijn hoofd heeft, doet hij het gewoon en neemt hij de gevolgen voor lief. Het is hem 1 keer gelukt om zich zo te gedregen, dus de kans is behoorlijk aanwezig dat hij het donderdag ook weer doet.
. Balen dat de situatie zo geworden is voor jullie.
ja ze is zo jong en ik wacht nog even met de galop.
De bak is weer redelijk te doen nu, zelfs een galopje meegepakt enkel op de langezijde omdat derest nog wel nat was. Maar dat ging ook goed.
Dus ben ik naar buiten gegaan want ik moest en zou langs dat enge ding van gisteren gaan, als ik dat namelijk na een week pas doe zit ik weer als een angsthaas op Zembla.
Hij keek niet op of om!

) en denk ik meteen....goh, met z'n hoofd omhoog en die nek erop heb ik met mijn (bitloze) hoofdstel eigenlijk niks meer in handen...en dan ga ik dus voorovergedoken zitten (echt de meest ideale houding natuurlijk om een eventueel huppeltje uit te zitten...NOT!). Ik heb heel veel moeite om, als ik spanning voel, juist diep en naar achteren te zitten....komt nog iemand dat bekend voor?
voor het geval dat hij schrikt. Is maar zo'n 20 m lopen ha ha ha. Op een gegeven moment zegt mijn vader: kom maar hier hou ik hem vast want hij wordt gewoon bang van jou!!! Ha ha dus mijn vader pakt hem en die oortjes mooi naar voren en gewoon nergens op reageren he.
, oh helluppie.
) 
ik was als de dood voor alles wat hinnikte en op vier benen stond....
).....ik weet dat dat makkelijker gezegt is als gedaan, maaaar, het is heerlijk
Ik mag eigenlijk niet klagen en zagen, want ik heb een fantastisch paard! Hij zal nooit wegrennen, is ten alle tijden makkelijk hanteerbaar en als hij zich druk maakt, is hij geweldig indrukwekkend
op met bellen geweldig gewoon en niet eng. En een heel stuk verder een man met een bakfiets en een plastic huif erover dat was best heel eng dus gevraagd of de meneer even wilde stoppen en paardlief eraan laten snuffelen en een aaitje van de kinders in de bakfiets en pa, op het laatste stuk kwamen we deze meneer weer tegen en hij stopte al uitzichzelf en de kinderen riepen al paardje aaien dus nog maar een keer gedaan
nathalie2302 schreef:Nou...we zijn op buitenrit gegaan...alleen gestapt (ik was toch loei-nerveus omdat dit de eerste keer weer was sinds de ellende-rit) en bij passenderende auto's wilde ik het liefst helemaal uitwijken maar toch braaf naast P.C. blijven rijden en Cos gaf er ook helemaal niks om (dan denk ik dus meteen weer "SUUUUKKELLLL")
Wel veel modder buiten zeg, we zijn ook niet helemaal diep het bos in gegaan, het was teveel 'ploegen' anders voor die arme P.C.
Renate ook een moeilijk paard dus? Ik voel me dan soms echt nog sukkeliger, ik heb ook nog eens een braaf dier
Ik heb trouwens ook veel problemen met mijn houding, hebben jullie dat ook? Dan ziet Cos iets en doet hij z'n hoofd omhoog (logisch), dan zie ik die halsspieren (okay met wintervacht iets minder duidelijk) en denk ik meteen....goh, met z'n hoofd omhoog en die nek erop heb ik met mijn (bitloze) hoofdstel eigenlijk niks meer in handen...en dan ga ik dus voorovergedoken zitten (echt de meest ideale houding natuurlijk om een eventueel huppeltje uit te zitten...NOT!). Ik heb heel veel moeite om, als ik spanning voel, juist diep en naar achteren te zitten....komt nog iemand dat bekend voor?
god mag weten waarom want elke ruiter weet dat dat het slechtste is wat je kan doen, maarja toch doe ik het

dus dat laten we maar, al mis ik het wel om op een zonnige dag met enkele vrienden samen te gaan wandelen en nergens naar moeten kijken want je paard reageert toch nergens op. Wat mis ik dat zeg! En ik vind het zelf moeilijk om me voor te stellen dat een paard naar niets kijkt, mijne schrikt werkelijk waar van ALLES! Afdruk in het zand...WAAAHH rennen, een blad dat beweegt... WAAAH rennen en dan begin ik nog niet over de bakkabouters