Ja hoor, ik heb weinig keuze haha! Mentaal is het ook al snel te veel, dus ik moet af en toe mezelf even flink op de rem trappen. Die hersenschudding is echt geen grapje. 
Maar, ik heb vandaag toch wel zó ONTZETTEND hard genoten en ik ben zo vreselijk TROTS! 
Een stalgenootje had geopperd om met z'n allen een herfstritje te gaan maken. Dat zijn totaal 9 paarden.
Ik heb weleens met 2 andere paarden er bij gewandeld, en natuurlijk weleens met een ander paard een buitenrit gemaakt maar nog nooit in een groep. Dus ik had géén idee wat ik moest verwachten. Latino kan altijd wel wat vervelend zijn met andere paarden er bij, beetje drammerig dus ik was best een beetje zenuwachtig maar hij heeft me echt énorm verrast! 

We moesten natuurlijk VOOROP!
Ondanks dat we een nieuwe route deden was hij super dapper en braaf.


Hij was best een beetje gespannen, maar het mooie is dat hij zo goed bij me blijft. Ik heb de teugels gewoon op 1 maat en hij loopt een beetje te draven/piafferen in stap tempo. Nou helemaal prima, lekker doen.
Maar ik hoef niet bang te zijn dat hij er vandoor gaat oid, hij heeft vuur maar blijft wel super netjes onder me.
Echt zo fijn!

Na een tijdje begon hij toch wat te ontspannen, briesen, teugels konden wat langer, en toen ook heel langzaam werd hij moe en vond hij het oké als een ander paard voorop ging. Naast elkaar vond hij niet prettig, dus hij ging stilstaan tot de ander voorbij was.

En zo gingen we steeds een stukje verder naar achteren. 

Tot we zelfs echt helemaal achteraan reden, de andere allemaal in galop gingen en Latino echt dacht: waarom?
Hij is echt het eerste paard wat nooit per se naar huis wil.
Uiteindelijk heb ik hem toch dringend moeten verzoeken door te lopen ipv te blijven grazen want hij vond het wel prima zo. 

Mijn zorgen waren dus voor niets, en ik kan niet anders dan super trots zijn op mijn kleine aap. 