Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
). Verder was ze snel geprikkeld en angstig. Ik wilde toch kijken of we konden longeren aan kaptoom, omdat ik het belangrijk vind dat ze aan voldoende beweging komt aangezien ze vorig weideseizoen 80 kilo te zwaar was en de dierenarts daar niet echt blij mee was (ze staat nu wel al met masker om).
Het longeren was echter dramatisch, ze blokkeerde me, negeerde me, had de neiging om omhoog te komen.
Ze doet dit ook zodra ik op ben gestapt en zit. Als ik op haar zit draait ze gelijk haar hoofd naar mijn been om haar beloning te krijgen. Ik ben blij dat ze dit nu snapt: iemand op mijn rug = beloning = leuk. Omdat ze het vorige keer spannend vond als ik op haar bewoog heb ik dat nu ook even geoefend. Ik heb mijn armen en benen alle kanten op gezwaaid en ze vond het prima. Ze ging uit zichzelf een stukje lopen door de paddock (omdat ze een plukje gras zag tussen het zand door
), maar dit mag allemaal ik juich het juist toe, daarom doe ik alles los en in vrijheid. En terwijl ze stapte met mij op haar rug was ze niet rillerig of gespannen, dus ik denk dat ze het geen probleem meer vindt dat ik boven op haar zit. Als het lukt wil ik vrijdag ook weer even oefenen, maar dat ligt volledig aan of Zaar het ook wil.

Isabel_k schreef:Ik denk dat je gewoon heel trots op jezelf en op Zara mag zijn. Jullie komen van ver en dan mag er écht wel een terugval zijn. Mijn paard is ook heel sensibel en ik merk ook dat hij mij niet altijd moet hebben. Bijvoorbeeld als ik moe of chagrijnig ben. Dat is heel menselijk en dan mag je ook wel samen beslissen even rustig aan te doen.![]()
En je schuldig voelen hoeft niet. Ik heb dat ook vaak, maar daar help je niemand mee. Dat je onredelijk bent geweest is niet fijn natuurlijk, maar het is het belangrijkste dat je dat herkent en er naar handelt.
Inderdaad die terugvallen horen er ook bij en ik wist ook wel dat die op een gegeven moment weer zou komen. En het komt ook gewoon grotendeels door mij die terugvallen, omdat ik op zulke momenten niet naar mijn paard luister. Ze had er overduidelijk geen zin in of behoefte aan, zat niet lekker in haar vel en toch heb ik haar gedwongen om iets te doen wat ze al lastig vindt als de omstandigheden wel goed zijn. Dus ik snij mezelf dan gewoon in de vingers. Gelukkig is Zaar heel vergevingsgezind. Maflinger_S schreef:Wat heb je weer veel geleerd!
Da's een beetje het nadeel als het even niet zo goed gaat: je leert er over het algemeen meer van dan wanneer het goed gaat.
Boos en/of onredelijk worden op een paard heeft niet zo veel zin, een paard snapt dat niet. Als het je dan toch overkomt, maak dan ook je excuses naar het paard en blijf er niet in hangen.
Overigens is mijn merrie ook meer in zichzelf gekeerd en kan minder van mij hebben als ze hengstig is. Ik moet haar dan ook niet lastig vallen met nieuwe dingen, zowel fysiek als mentaal maar gewoon een beetje met haar mee gaan in de flow. Het is tenslotte geen mountainbike. Als ze zo is, doet ze ook lelijk naar me als ze ligt te rusten en ik denk - lekker penny - er even bij te gaan zitten. Dan krijg ik een lelijke blik en gaan die tandjes mijn richting uit.
).
Uiteindelijk wil ik haar targetten op de zweep, zodat ik haar als ik op haar zit kan sturen door haar mijn zweep te laten volgen en daarbij stem of zithulpen te geven, zodat we op die manier dalijk met zo min mogelijk druk (zonder been of teugelhulp) kunnen rijden.
De volledige controle lag dus bij Zaar en controle uit handen geven vind ik door wie ik ben als persoon enorm lastig in welke situatie en met wie of wat dan ook. De controle aan Zaar geven voelde dus als een enorme vertrouwensstap voor mij en ze is er heel respectvol en lief mee omgegaan! Ik merk dat als ik vertrouwen geef dat ik ook vertrouwen terugkrijg. En stiekem heb ik gewoon een harstikke lief en braaf paard als ik het haar niet onnodig moeilijk en stressvol maak.
Maarja, we komen echt van minder dan niks, ik had door die KS diagnose niet meer verwacht dat ik ooit nog op haar zou kunnen zitten. Alles wat we nu nog samen gaan leren onder de man is echt een extraatje voor mij. Dus als we ooit echt een volle training zouden doen in de bak (wat dus niet mijn doel is per se) dan zijn dat gewoon heeeeeel veeel extraatjes.
jullie hebben echt al wel zo veel bereikt samen! Daar mag je echt mega trots op zijn
Bedankt weer voor de fijne reacties.
Donderdag was de rijbak leeg dus ik vond het een goed moment om het stappen onder de man in de bak op te pakken.
Vrijdag 10 minuutjes onder de man gestapt en het daar verder bij gelaten.
En als dat zo is, dan is dat prima, ik heb liever een paard dat wat meer aanmoediging nodig heeft dan een paard die ik constant op de rem moet zetten.
Het voelt echt alsof mijn kleine kind nu groot wordt, zeker met hoe haar gedrag is veranderd en ik vind het best moeilijk en raar haha. Ook al kon ik haar jonge, onvoorspelbare gedrag vaak niet uitstaan, ik mis het toch wel een klein beetje, omdat het haar wel een lolbroek maakte en karakter gaf. Misschien dat het in de winter dalijk weer terugkomt en dan kan ik weer heel de winter haar gedrag vervloeken.

Maflinger_S schreef:Zo leuk om weer te lezen. Jullie worden echt een mooie combinatie.
Hier een beetje hetzelfde traject. Arabierig typje heeft momenteel 2 standen: de uitstand en de wakkerstand. Het verschil is dat ze in de uitstand stil staat en in de wakkerstand stapt...
Als het een beetje spannend wordt zoekt ze bij de mij de kant op die het minst spannend is. Meestal onder het motto: "als het toch gaat bijten komt het eerst jou tegen". Dat betekent ook dat we op straat nu relaxt kunnen lopen met een los touwtje. Ze loopt dan links, rechts of achter me, zo lang dat niet gevaarlijk is ivm ander verkeer.

Bij Zaar is het alleen altijd alles of niks. Dus of ze wil stilstaan en relaxen en niks doen of ze gaat als een racemonster de bak door.
En bij mij het zelfde inderdaad, Zaar zet mij ook tussen het enge en haar, zodat ik als eerst opgegeten kan worden
Of ze verwacht misschien dat ik haar ga beschermen tegen het enge en zet mij er daarom tussen, ik weet nog niet precies hoe het paardenbrein werkt op dat gebied haha. Wel fijn dat het wandelen op straat bij jullie nu zo relaxt gaat! Met het weer wat we vorige week hadden is het ook gewoon heerlijk als je even een wandeling kunt maken met je paard op een rustige manier. Maartje_M schreef:Ik vind het zo knap wat jullie samen bereiken! Volgens mij gaan jullie veel meer plezier van elkaar hebben dan je een tijdje gedacht hebt
Dat denk ik ook, volgens mij gaan we een hele positieve en rooskleurige toekomst tegemoet als we zo goed samen blijven werken. 
) en ik heb sinds het begin al afgevraagd wat er nog meer in Zara zit behalve Arabier, Fries en Fjord dus ik ben wat onderzoek gaan doen. Haar vader en de moeder van vader zijn namelijk NRPS (dus mengelmoesjes) en ik was wel erg benieuwd wat de combinatie van rassen precies was.
Zara is dus een echte vuilnisbak
Met Welsh ben ik alleen niet zo heel blij, aangezien ik dat een lastig ras vind qua karakter, maar misschien is dat dus ook wel weer een puzzelstukje dat bij Zara's gedrag hoort. Sammiex2000 schreef:Welsh zijn wel heet maar vaak wel werkwillig. Denk dat het probleem vooral zit in de kruising tussen koudbloed en warmbloed types. Hoor wel vaker dat die explosief/onvoorspelbaar kunnen zijn, ook bij arabofriezen, Arabier x Fries. En die combinatie zit ook in die van jou
Mocht er ooit een paard bij komen dan wordt het ook nooit meer zo’n kruising haha
Ik heb er van geleerd.
Wel heel kort, ik denk dat het iets van 15 minuten was, maar het was voor zowel Zaar als voor mij lang zat. We zijn bitloos en zonder zadel gegaan. Het weidemaatje van Zaar ging aan de hand mee als mentale support voor Zara en de eigenaresse van dat paard als mentale support voor mij. 

Maflinger_S schreef:![]()
![]()
![]()
Weer een mijlpaaltje bereikt. Had je dit van tevoren zo bedacht of was het een spontane actie? Zonder zadel voor het eerst naar buiten is mij te spannend dus ik vind je superstoer.
Heb het ook wel 1-2x overwogen hoor om eraf te gaan, vond het echt wel een uitdaging mentaal voor mezelf dat stukje buiten, zeker de stukjes dat Zaar uitzichzelf ging draven. Maar toch doorgezet en er geen spijt van gehad, want Zaar heeft zich prima gedragen, ze was alleen gewoon erg enthousiast.
Ondanks alle mijlpalen die zijn bereikt heb ik de afgelopen dagen echt ineens helemaal geen zin meer om serieus met Zara bezig te zijn. Het is allemaal een “moetje” op het moment en ik merk dat mijn gebrek aan motivatie Zara negatief beïnvloed. Ik heb geen geduld voor haar op het moment en dit voelt zij enorm. Ik voel me vet schuldig, want het is zo’n lieverdje de laatste tijd en ik ben er nu mentaal gewoon even niet voor haar. Ik heb een soort van mini paarden burn-out lijkt het. Misschien omdat ik zoveel energie in haar heb gestopt de laatste maanden, dat het nu even op is.
) wordt Joep zo enthousiast van het idee dat er ook maar iets leuks staat te gebeuren dat hij mij uit gaat dagen om dingen te doen. Omdat hij dan zelf kiest wat hij wil doen, is hij gegarandeerd enthousiast en dan ben ik daarna vaak ook.
Isabel_k schreef:Ik heb dat ook wel eens. Meestal ga ik er dan gewoon bijzitten en een beetje knuffelen. Soms (of eigenlijk heel vaak) wordt Joep zo enthousiast van het idee dat er ook maar iets leuks staat te gebeuren dat hij mij uit gaat dagen om dingen te doen. Omdat hij dan zelf kiest wat hij wil doen, is hij gegarandeerd enthousiast en dan ben ik daarna vaak ook.
Dat werkt inderdaad dan wel motiverend lijkt mij. Zaar heeft dat niet zo, haha. Die staat meestal gewoon te staan/te eten
Die is liever lui dan moe. Alleen als ze veel energie heeft gaat ze wel eens uitzichzelf rennen zodra ze in de paddock of longeercirkel komt, dan ga ik daar altijd wel in mee inderdaad.Maflinger_S schreef:Dat kan inderdaad de anticlimax zijn van een hele tijd gefocussed bezig zijn met je paard. Ik had het na een paar maanden coronacrisis waarin mijn enige uitje elke dag naar stal fietsen was en daar iets met paard doen. Mijn echtgenoot mocht niet mee, er mocht maar 1 begeleider per paard op het erf, dus ik deed alles zelf (uitmesten en met paard werken). Op een gegeven moment, toen er weer wat meer mocht, sprak ik af met een vriendin om een wandeling te maken. We spraken af op stal, daar fietst ze langs op weg naar het strand, waar we zouden gaan wandelen. Ik had geen zin om iets met paard te doen, die stond toch op de wei, dus stal schoon gemaakt en lekker gaan zitten wachten. Daarna dus die strandwandeling gemaakt en op de terugweg naar huis op stal paard nog een appeltje gegeven. Heerlijk! Een middagje vrij! Een leeg en ontspannen hoofd waar even geen paard in zat.
Af en toe een rustdag doet wonderen voor de balans en is helemaal niet erg maar is goed voor paard en mens. Kan je daarna, zoals Isabel_k ook aangeeft, weer lekker samen aan de slag. Of nog even niet. Is ook OK. Als je het leukste paard van Nederland hebt, en dat heb je, komt de zin om er iets mee te doen vanzelf weer.
Kimmie25501 schreef:Meelezer komt ook even binnenvallen. Ik heb dit ook gehad na een flinke trainingsperiode met mijn paard! Toen ben ik alleen even dingen gaan doen waar ik echt zin in had, bijvoorbeeld poetsen, losgooien, samen zitten of vrijheidsdressuur/grondwerk. Mijn motivatie kwam daarna vanzelf weer terug om meer te doen. Mijn paard vond gelukkig alles goed (behalve opstappen/rijden dan haha, maar daar oefenden we veel mee), dus dat hielp wel erg mee.
Dit is niet iets wat hij standaard doet als ze hengstig is, dus de eigenaresse en ik vonden het al bijzonder haha. Gisteren waren we Zaar en dat paard even aan het longeren samen en ze waren verdacht lief naar elkaar. Vooral Zaar was enorm mak, normaal geeft ze hem een trap als ie te dicht op haar loopt tijdens het longeren, gister vond ze het allemaal prima. Verdacht... Want ookal is ze hengstig, zo lief is ze nooit voor hem. De ruin schoof weer zijn klokkenspel eruit en ojeee, die was ineens uit het niks helemaal brandschoon (de dag ervoor hingen er namelijk nog vellen enzo aan). Hij was ook erg aan Zara gehecht, toen hij op stal ging en Zaar op de wei stond liep hij ook enorm naar haar te brullen (doet ie ook nooit), dus de eigenaresse van de ruin en ik hebben zo'n vermoeden dat Zaar zich heeft laten dekken.
Het waren echt twee verliefde tortelduifjes gisteren (zijn ze dus echt nooit) en Zaar zag er erg content uit, dus ze hebben in ieder geval denk ik iets plezierigs samen gedaan
Heel bijzonder, ik vind dit nl echt niks voor bitchy Zaar.
Schaam me rot voor d’r, maarja is de natuur en ik kan er verder weinig aan doen. De ruin waar ze morgen bij in het land komt reageert op dit moment wel enorm heftig op haar, komt gillend als een hengst op het hek afstormen als ik langs loop met Zara, dus ik ben wel nerveus voor die samenvoeging morgen. We gaan het zien...