Ik heb sinds een maand een nieuw paardje, het is een tuigertje van 6 jaar die alleen nogmaar voor de koets had gereden.
Mijn moeder en ik waren opzoek naar een paardje die heel erg braaf is, waarmee je lekker kan rijden en ook mee naar buiten zou kunnen en dat allemaal eigenlijk ook zonder zadel.
Toen we hem zagen waren we eigenlijk verlieft op z'n koppie en zn liefe zachtaarige rustige karakter, en mochten een aantal weken proberen onder het zadel, zo gezegt zo gedaan, meneer was erg braaf ( stond alle tijd gewoon bij vorige eigenaar ) en we konden al gauw los rijden in een bak zonder enige problemen ( ik moet wel toegeven dat het in een longeer bakje was en 1 x in een binnenbak ).
Omdat hij enorm braaf was aan de hand en onder het zadel, en met de koets was meegenomen naar buiten hebben we gekozen voor hem.
Eenmaal op de nieuwe stal veranderde alles zo'n beetje, nou op zn liefheid na.
Ik ga hem de 1e dag gewoon rust en liet het hem allemaal bekomen, de 2e dag wilde ik hem toch wel zo'n beetje buiten alles laten zien en ging een rondje op het terrijn, ging nog wel goed maar was heel erg nerveus en kijkerig maar dat hoort erbij de eerste dagen.
Omdat die zo braaf was en ik niet kon wachten om lekker te gaan rijden heb ik hem opgezadelt en ging rijden, het ging redelijk buiten dat hij moeilijk te besturen was en enorm oplette. Ik met mijn domme niet nadenkerigheid (bestaat dat? haha) dacht laat ik eens voor het eerst galloperen, dus ik ging het proberen.. Toen ging paardjelief enorm bokken en stijgeren en als een hertje rende die de bak door ( nou bleek dat hij dus niet mocht galloperen voor de koets en kende dus eigenlijk deze gang niet) dus liet ik dit nog maar even achterwegen en ging verder met draf en stap.. er kwam alleen niet zoveel meer van terrecht.
De andere dagen ben ik gaan longeren en grondwerk gaan doen, het longeren ging niet want casper snapte het niet en ik moest het ook nog leren, maar na wat hulp ging dat hardstikke goed, alleen het grond werk
het is dramatisch! Hij heeft telang in de kudde gestaan en heeft daarom scheidings angst ( weet de goede verwoording niet helemaal maar ik bedoel dat hij niet bij de andere paarden weg wilt) de paddock grenst aan de bak en zodra ik voorbij de helft ben met hem schiet hij er als een gek vandoor en trapt soms na, ik denk niet gericht.. Hoe erg ik ook me best doe om hem rustig te houden en als hij het goed doe beloon ik hem overdreven zodat die gewoon ziet wat wel goed is, maar iedere x precies voorbij de helft is meneer weg en zit ik met blaren om mn handen en een overstuur paard.. ik heb het al tientallen keren geprobeerd maar het lukt niet.. Ik mag nu ook niet meer in de bak met hem lopen omdat de bak er van naar de maan gaat, dat begrijp ik dus nu moet ik op een pas van 20 bij 4 lopen, dat is ook niet alles
dan nu het rijden... Ik had besloten om voor het rijden altijd te gaan longeren zodat hij zijn energie kwijt kan..
Nou dan ga ik erop en ga ( omdat hij de stuur hulpen nog moeilijk vind) achter een ander paardje rijden ( wat hij ook fijn vind vanwege zijn scheidings angst) het gaat allemaal goed toe we langs de paddock komen ( er staan dan geen paarden in) zodra we de bocht om zijn zet hij het meestal op het rennen, hij drukt zijn rug helemaal weg waardoor ik niet veel controlen meer heb en gaat als een malloot bokken en weer hertjes nadoen.. nou ik flikker er met een salto af en viel hard op mn hoofd, met veel gelukt had ik 0% pijn maar blij was ik niet, ik er weer op en toen deed hij alsof er niks gebeurde.. nouja ik denk kan gebeuren toch.
De keren daarna deed die hetzelfde maar toen na de 1e val die keer ging die door, bleef toen gelukkig wel zitten maar met moeite ( heb helaas ook een onmogelijk slecht evenwicht ). De keren daarna gingen ook allemaal hetzelfde.. Zodra hij in de bak is word hij verschikkelijk bang, kijkend, opgefokt, alsof er een leeuwtje achter em aan loopt steeds..
Nou ben ik gaan nadenken en heb bekeken wat ik voor hem moet doen en wat ik ervoor terug krijg.. nou ik moet poepscheppen en hem borstelen maar meer dan liefde en een schattig koppie krijg ik niet terug op dit moment.. en volgensmij is hij niet een paardje wat aan mij eisen ( oke dat klinkt wel heel streng ) kan voldoen..
Toen heb ik het met mijn ouders besproken en zijn we oplossingen gaan zoeken, toen dachten we dat we hem het beste kunnen laten doorrijden door iemand, maar dan dacht ik.. dan is het wegrennen aan de hand nog niet weg, kunnen we nog niet buiten rijden, ook niet buiten wandelen en is er een kans dat hij dit nogsteeds doet omdat het na mijn iedee angst is, geen angst voor rijden maar voor alles om zich heen.
Dat aan de hand wegrennen kan met veel tijd weggaan alleen heb ik geen goede mogelijk heid dat te doen omdat ik niet in de bak mag en op het pad is het geen iedeaal idee.. ik heb het al een paar x geprobeerd met geen succes trouwens.
Maar ik wil hem zowiezo nog een maand de kans geven en hem door laten rijden en dan kijken wat iker mee kan en ik dacht als het dan nog niet gaat hem dan in te ruilen voor een paardje die wel alles te bieden heeft. Maar ik ben zo bang dat ik het dan fout doe, ik heb helaas veel te snel een paard gekocht en had helemaal niet aan onze eisen gedacht bij het kopen van hem.. Mij lijkt het het besten want als het zo door moet gaan dan is het voor paard en ruiter niet leuk en gun ik hem een plekje waar die gewoon voor de kar kan lopen wat zijn passie is :p
Maar is dit het beste? hebben jullie nog oplossingen? ik wil graaaaag iedeen horen
HEEL bedankt voor deze lap tekst lezen
Geplaatst: 02-04-13 20:00 
