ElenaenDub schreef:Ik heb nooit gezegd dat ik niks kon met dit paard en voortdurend ruzie heb.. Ik heb hem altijd al kunnen rijden en al meerdere keren springles thuis gehad. Nu laat je het klinken alsof ik van niks naar heel ver ben gegaan in twee weken..
Imo wel. Twee weken geleden zat je nog hopeloos in de knoop, nu zie je al een weg eruit. Hoe cool is dat?
ElenaenDub schreef:Het is niet dat ik te snel wil gaan, maar al met al heb ik de afgelopen twee jaar ook al heel veel geprobeerd om dat voor elkaar te krijgen wat hun ook al doen. Dus ja, dat kan wel frustrerend zijn af en toe. En begrijp me niet verkeerd, ik ben heel trots en blij met elke stap die we samen in de goede richting zetten!
Die snap ik en voel ik. Maar je gaat het verste komen als je die frustratie en de "ik wil" opzij kunt zetten en kunt gaan genieten van alle stapjes. En idd, maak een blog. Online of gewoon offline. En dan kijk je over een jaar terug en zie je dat je al zover bent gekomen! Maar neem de tijd.
Zoals Parelli zegt: "take all the time it takes, so it takes less time". Het gaat echt verrassend snel als je er alle tijd voor neemt, maar niet als je je frustreert met alles wat niet lukt. En echt, iedere paardenmens moet daar doorheen.