Geplaatst Ik heb Zara nog steeds (heb wel weer een momentje gehad dat ik het niet meer zag zitten), we zijn alleen helaas weer verhuist. Zara ging op haar nieuwe stal niet helemaal lekker, had een buurvrouw waar ze ruzie mee had waardoor ze haar been door een ijzeren hek had getrapt waarbij een pin via haar hoefbal haar been in was gegaan. Ze heeft daardoor een tijd op boxrust gestaan met hoefverband, wat mentaal niet goed voor haar was. Daarnaast gingen ze in die tijd op die stal ook van het onbeperkt ruwvoer af, waardoor Zara veranderde in een ongelukkige neuroot die heel haar stalmuren kaal at. Ik ben toen halsoverdekop verhuisd naar de plek waar ze nu staat en ze is eindelijk “thuis”! Het duurde even, maar dan heb je ook wat.
Ze staat nu 24/7 buiten in een kleine kudde in twee grote paddocks met onbeperkt ruwvoer en een grote schuilstal. Ze staan nu sinds twee weken ook weer dagelijks even op het land. Ze is zo gelukkig, ze zit zo goed in haar vel. We hebben geen bak, het is heel primitief, maar 1 van de paddocks is groot genoeg om in te longeren en daar ben ik al blij mee.
In het begin was de verhuizing heel stressvol. Ik herkende mijn paard niet, ze was agressief, gefrustreerd, trapte de kudde kort en klein, deed naar tegen mij. Maarja, het was ook de zoveelste verhuizing in een jaar tijd. Nu sinds een maand is ze gewend, de kudde is stabiel en ik heb het gelukkigste paard in de wereld! Ze gaat zo goed en ik ben zo blij.
Ik heb haar die eerste tijd echt met rust gelaten, ik kon vrij weinig met haar en ik wilde haar ook gewoon de tijd gunnen om zichzelf daar thuis te maken. Nu ze op haar plek is ben ik haar weer aan het oppakken aan de dubbele longe en hehe ik heb eindelijk een filmpje na een jaar tijd :’)
Ze ging echt lekker vandaag en dat na ruim een halfjaar vrijwel niks doen en een beetje half werk verrichten. Ze is ontzettend scheef in haar lijf op het moment, we hebben nog heel veel werk te verrichten, maar oh wat doet ze het ondanks alles toch knap. Ze is volwassen geworden en ze zet zich eindelijk echt volop in tijdens het werk! Ze laat merken dat ze het moeilijk vindt, maar doet toch haar best om er wat van te maken en ik vind dat zo knap van haar. Echt een topper is het!
Hieronder het filmpje. Tuurlijk zal er nog van alles op aan te merken zijn, maar zoals ik al zei, we hebben nog een lange weg te gaan dus spaar ons. 
Als dalijk het Corona gebeuren voorbij is wil ik ook les gaan nemen weer bij een vriendin van mij.Dit is trouwens ook haar moeilijke kant, aangezien ze linksgebogen is op het moment. Ondanks dat haar lijf nog niet helemaal meewerkt kan je gewoon zien dat ze echt haar best doet!
Tevens waren er heel veel prikkels op het terrein op het moment van het filmpje. Een hond die zat te spetteren in de sloot, het buurjongetje dat met zijn skelter heen en weer aan het rijden was, de buurman die van alles aan het klussen was. Normaal zou ze als een kip zonder kop de bak door zijn gerend, maar ze bleef dus braaf. Ze was alert, maar dat mag opzich.
We gaan binnenkort naar de kliniek om haar rug weer op de foto te zetten. Vorig jaar zijn ze met de mobiele rontgen geweest, ik wil dus nog even betere foto’s laten maken van haar Kissing Spines. Ben benieuwd wat daar uit gaat komen!
De dierenarts legde heel goed uit wat er op beeld te zien was. Ze vond in het voorste gedeelte van de maag drie kleine rode plekjes, dus kleine zweertjes. Maar ze waren zo rustig en klein dat Zara hier geen pijn van kan hebben, op een schaal van 0 tot 4, waarbij 0 niks is en 4 ernstig, zou Zara een 0+ scoren. Dus er is wat te zien, maar het is nauwelijks relevant en wederom iets wat de artsen bij veel paarden zien. Deze zweertjes kunnen heel goed door stress van afgelopen tijd zijn ontstaan (en ik geloof nu dat haar agressie in die kudde uit stress kwam, de ruimte was daar eigenlijk ook gewoon net iets te smal). Maar again, ook dit verklaart het extreme gedrag van Zara onder het zadel en tijdens longeren met longeersingel om dus niet. 
). Voorheen herkende ik haar angst niet goed en reageerde ik daarop met boosheid en (gespeelde) dominantie, waardoor ik vaak extreme reacties uitlokte zoals steigeren, vluchten en slaan met de benen. Ik ben de laatste maanden die boosheid en dominatie gaan vervangen door neutraliteit en positiviteit en door dus enkel nog in de R+ methode te werken. Soms betrap ik mezelf er wel op dat ik nog in sommige situaties in de R- stand ga en ik herken mijn fout dan direct door Zara's reactie. 
) en dan zou vervolgens daardoor het extreme gedrag getriggerd worden aan de longe zoals staken, omdraaien en trappen naar mij. Maar nu erkende ik de fout die 
Dat is nooit mijn intentie geweest en ik vind het zelf ook vreselijk. Ze stond na de tweede verhuizing eigenlijk heel goed en redelijk stabiel! Het is daar nooit heel slecht geweest, ze had 24/7 ruwvoer en bewegingsruimte, maar toen kregen we de diagnose Kissing Spines en toen had ik besloten haar als coachingspaard ergens neer te zetten bij iemand die paardencoaching doet. Helaas is dit niet helemaal gelopen zoals ik had verwacht en gewild, ze kwam daar op een zeer natte wei terecht waardoor ik haar denkend aan de gezondheid van mijn paard helaas wederom moest verhuizen. Op de stal waar we toen heen gingen ging het eigenlijk ook super goed! Niks aan het handje, ze was heel braaf. Alleen trapte ze toen haar been door een ijzeren hek (een pin van het hek is toen via haar hoefbal haar been in gegaan) waardoor ze een langere tijd op boxrust heeft gestaan en toen de hele stal heeft afgebroken daar (letterlijk, al het hout had ze van de muren gestript). Toen haar been beter was bleef ze dat stalgebrek vertonen en toen heb ik haar laatste plekje gevonden in een mini paddockparadise waar ik de intentie had om voor een hele lange tijd te blijven. Zara is vanaf het begin af aan daar wel een dominante trien geweest in de kudde, maar dit werd gewoon steeds erger. Ze klikte echt niet met de paarden daar en de mini paddockparadise was daardoor dus helaas net iets te mini voor Zaar. 
Daarna weer gelongeerd met enkele lijn aan de kaptoom. 
Wat jij beschrijft dat is precies hoe ik nu met Zara om ga (om moet gaan). Hoe strakker ik Zaar pak, hoe harder ze gaat rennen en hoe groter ze zich gaat maken. (Keuze)vrijheid is bij haar een hele belangrijke factor voor ontspanning 
) en ik weet dat Zara dat vliegensvlug oppikt. Dus dat maakt mij nog zenuwachtiger, omdat ik onze trainingen niet wil verpesten door mijn emoties. Vrijdag heb ik dus op safe gespeeld en besloten om geen vast contact met Zara te maken (dus niet werken aan lijnen), zo kan ik niet perongeluk onbewust door mijn spanning te veel druk op haar zetten. Ik heb haar dus losgewerkt en balkjes laten draven. Helaas pikte ze alsnog mijn spanning op en zette het dus op het moment dat ik haar vroeg aan te draven op een rennen. (Dit komt ook wel deels doordat ze altijd heel enthousiast wordt van balkjes, ze denkt dan altijd dat er gesprongen gaat worden.) 
) ik haar er dan wel doorheen (want ik dacht dat ze stout was), nu besloot ik haar naar me toe te halen en samen naar de "enge" plek in de paddock te lopen, zonder dat ik haar aanraakte. Ze moest gewoon achter mij aan lopen en natuurlijk stopte ze op een bepaald punt met volgen. Door middel van eten als beloning kon ik haar er toch van overtuigen om naar de enge plek te komen. Toen ze daar eenmaal was hebben we op de enge plek even geknuffeld en heeft ze snoepjes gegeten. Vervolgens weer opnieuw aan het werk en er was niks meer aan de hand! 
Zo grappig om te zien hoe die oortjes dan naar voren gaan en die blik bij haar veranderd, alsof ze me kan verstaan en denkt: ja klopt, ik ben ook de beste pony ever, thanks. Ze liep vervolgens ook wel echt bijzonder braaf! Daarna van kant gewisseld en ik weet dat als de ene kant bevestigd is dat dat niks zegt over de andere hand. Rechtsom dus weer hetzelfde riedeltje, rennen, stress, loslaten, ontspannen, beste pony van het land en de training af maken. Rechtsom was wel wat uitdagender aangezien ze linksgebogen is en rechtsom dus haar moeilijke kant is. Na het longeren wederom gewandeld buiten voor ontspanning en ontlading. 
En ik blijf ook nog met het krukje oefenen zonder dat ik echt opstap, zodat het krukje niet vanaf nu altijd opstappen/rijden gaat betekenen voor Zaar. Ik wil dit echt heerlijk rustig aanpakken, ik wil het dit keer gewoon op Zara's manier doen en het voor Zara goed doen. Als dat maanden of jaren duurt en ik haar daar happy mee hou vind ik het echt prima!