De DA is net geweest. Zij (DA is een vrouw) denkt dat ze vrij erg hoefbevangen is. Ik ben zo kwaad op de vorige DA, maar ook op mijzelf. Hij is vorige week nog geweest en heeft niks opgemerkt! Ik heb haar dus veel te rijk gevoerd en ze had ook niet op deze wei gemogen. Vorige week dinsdag is ook de hoefsmid nog geweest, hoe kan het zijn dat ook zij niks opgemerkt heeft?!
Ik heb pijnstilling en medicijnen voor een week meegekregen. Vandaag krijgt ze een dubbele dosis en ik moet vandaag al verbetering gaan zien. Vrijdag hebben we nog even contact over hoe het gaat en volgende week moeten we een beslissing maken. Mocht ze niet opknappen binnen een week, dan heeft zij er een hard hoofd in (en ik ook). Dan krijgt ze een sterkere pijnstilling voor de laatste we(e)k(en) en betekent dat waarschijnlijk haar einde, hoe erg ik het ook vind.
Ze mag nu met een graasmasker op een paar uurtjes per dag de wei op, verder mag ze alleen op een kaal stuk staan en enkel hooi eten. Ze mag nog maar een kwart kg SP per dag, dat is alles. Verder moet ik haar voetjes goed koelen.
Ik moet nog even kijken waar ik een kaal stuk afzet, de enige kale plekken hebben hier geen schaduw en dat zie ik niet zitten met 32 graden komende vrijdag. We hebben nog een ruime loopstal die gebruikt is voor de schapen voor het lammeren, misschien moet ik dat maar doen?
Ik voel me zo schuldig! Ik heb het alleen maar goed bedoeld, maar het enige wat ik heb gedaan is haar nog zieker maken
