Ik word echt helemaal gestoord van hem.
Ik had ze in een zelfgemaakt landje (prikpaaltjes) binnen ons weiland, zodat ze het lastigst te maaien stuk kaal konden eten. Maar Frum is 7 keer dwars door de omheining gegaan. Kon ik de paaltjes in 10 stukken weer uit het gras vissen. Ik was er helemaal klaar mee en nu staan ze weer gewoon in een groot stuk. Daar breng ik ze aan het halster heen. Nou ja, Frums moeder loopt los mee, de kerels heb ik samen vast. Maar Frum loopt in een passage naast me, maakt vage steigersprongen, bokt naar Sam (die zich dan een ongeluk schrikt) en loopt soms achteruit mee, omdat hij heel hard wil, maar hij weet dat hij niet mag trekken. Dus dan kijkt hij mij aan en loopt hij voor me uit, alleen dan achterwaarts.
Intussen probeer ik Sam wat mee te trekken, want die loopt heel traag. Ik word nog net niet gevierendeeld.
Hij voelt zich erg goed. Hij ziet er alleen niet uit. Nog niet helemaal in zomervacht, wilde manen en een dikke laag klei.
Vandaag had ik concours met de moeder van Frum en die had ik vastgeknoopt aan de paddock, omdat ze daar mooi rustig staat als ik wil vlechten. Nou, geen doen. Er hangt een oranje mormel in de deken, in de manen, aan het halster, kauwt aan de omheining, steelt mijn emmers, steelt mijn borstels, jaagt op Sam, bijt in mijn jas, doet rare schrikacties, zodat zijn moeder zich rot schrikt en ik bijna van het krukje kukel, etc. etc. 
Het is echt een lieverd en hij doet het alleen omdat hij strontjaloers is op het geknutsel aan zijn moeder. Frum wil ook knotjes. Maar ook al is hij zich van geen kwaad bewust, ik krijg wel en punthoofd van hem.
Vanaf morgen probeer ik weer iets meer met hem te gaan doen. Dan wordt hij wat makkelijker in de omgang.