Geplaatst: 24-12-11 16:37 Ik ben dus ook verre van dapper, veel meegemaakt. Ik ging pas relatief laat rijden (16 zoiets), dus het onbezonnen crossen en springen heb ik niet meegemaakt. Ik moest de manegelesjes zelf betalen dus echt lang en veel heb ik niet gereden, maar ik verbeeldde me wel dat ik goed kon rijden. Natuurlijk verkeerde dingen aangeleerd zoals knieën knijpen. Toen ik 24 was, was ik op vakantie in Spanje en daar ging ik paardrijden, dat zou ik wel eens even doen, zo stoer was ik wel. Afijn, ik ben niet eens van het erf afgekomen: paard steigerde, sloeg om en ik lag eronder
Bijna een half jaar in het ziekenhuis gelegen met 6 fracturen. Ruim 25 jaar niet gereden en toen overgehaald om opnieuw te beginnen, na 8 lessen een superbraaf paard gekocht (gevonden door de instructeur, zie onderschrift). Hij overleed te snel, we hebben te weinig met elkaar kunnen doen, maar hij was wel een super brave kanjer. Daarna een ander paard gekocht, volkomen onhandelbaar maar wel fantastisch kunnen lopen, dus die uiteindelijk verkocht. Mijn huidige paardje is een IJslander, die net zo groen was als ik, want ja, ik had natuurlijk nooit echt goed leren rijden. Twee buitenritten op hem gemaakt en als een blok voor hem gevallen. Mijn eerste poging om hem in een bak te rijden liep falikant fout. Hij ging meteen na het opstijgen verschrikkelijk aan de kletter. In verschillende bakken ben ik een aantal keren ongelooflijk gevallen waarbij ik mijn ribben een keer gebroken heb en een keer gekneusd. Vergeet ik er nog bijna bij te vertellen, dat ik ook nog van een paardje ben gevallen waar ik naar ging kijken om te kopen vóórdat ik Dúx kocht. Ik brak mijn sleutelbeen en mijn pols, dus ik heb mijn portie wel gehad wat vallen, kneuzingen en breuken betreft. Dúx, mijn huidige paard ging na mijn valpartijen de verkoop in, maar uiteindelijk kon ik het toch niet over mijn hart verkrijgen, want hij is gewoon heel braaf, bomproof enz.. Ik heb wel het roer helemaal omgegooid: nieuw zadel gekocht, airbagvest èn - dat vroeg iemand hier - een super instructrice gevonden, die met mij aan de slag is gegaan met mijn angst en met mijn slechte balans. Ze komt 1 keer in de 2 weken en de les duurt bijna de hele ochtend. We beginnen met oefeningen: ademhalingsoefeningen, ontspanningsoefeningen, oefeningen voor balans en oefeningen om mijn lijf losser te maken. Daarna gaan we Dúx zadelen en rijd ik sinds 3 lessen in een vreemde bak. Ook daar gaan we verder met de ontspanning en de ademhalingsoefeningen en dat werkt zó ontzettend goed... Dúx is nu een paar keer ervandoor gegaan in deze bak, maar ik ben blijven zitten èn behalve een klein schrikmomentje is de ontspanning bij mij snel terug en dus ook bij Dúx. Ik ben zo ontzettend blij dat ik deze instructrice gevonden heb. Overigens is buitenrijden voor mij geen probleem, de grootste issue is rijden in de bak en echt leren rijden. Een rengalop over het strand draai ik mijn hand niet voor om. Zoals een vroegere instructeur van mijn toen nog kleine nichtje het uitdrukte: "Als de benzine op is, stopt hij vanzelf". Galopperen in de bak is voor mij een heel ander verhaal... Dat vind ik dan weer wel nog eng, maar ik heb er vertrouwen in dat het goed zal komen. Het gaat even duren maar ik heb de tijd, ik ben tenslotte nog maar 58 haha. 
) ben ik een paar verzorgponies later overgestapt op een mini-shetlander, en mijn heil uiteindelijk in het mennen gevonden, omdat ik dit gewoon zoveel leuker vind....
Ik snap wel hoe je je voelt..
Grappig dat er hier mee mensen last van hebben... 
. 
. 
Het is alleen heel vervelend dat de longeerbak niet verlicht is en ik pas op z'n vroegst 5 uur op stal kan zijn en dan is het al donker. Maar deze week vakantie en daarna is het alweer wat langer licht, dus gaat wel goed komen.