Bokt.nl

**Geplaatst**: 08-09-22 14:17

Re: [VOLG] Gouden hengstveulen Frummel komt naar huis...

Geplaatst: 08-09-22 14:17

Hier heeft het ook echt wel een tijd geduurd na pony. Ook al had ik nog een paard, voordat het niet meer steeds huilen was en ik ook wat terug kon kijken of denken met een lach of überhaupt plezier in paard was er echt wel een tijd voorbij.

:(:)

het is normaal, maar maakt het niet minder erg.

**Geplaatst**: 10-09-22 22:02

Geplaatst: 10-09-22 22:02

Heel veel sterkte met het verlies van jouw lieve Frum, hij heeft bij jou een paardwaardig bestaan gehad door jouw goede zorgen! Ondanks het verdriet heb jij de dapperste beslissing ooit moet nemen om hem te laten gaan.
Verdriet heeft gewoon tijd nodig, laat je tranen gewoon lopen. Ooit komt de tijd dat je je weer fijn gaan voelen en met een grote glimlach denkt aan al jouw avonturen met je knappe vos, want dat was hij!
Bedankt voor alle leuke verhalen die jij ons gaf over Frum, ik zal hem nooit vergeten Y;(

**Geplaatst**: 11-09-22 18:53

Re: [VOLG] Gouden hengstveulen Frummel komt naar huis...

Geplaatst: 11-09-22 18:53

Rouw is zo heftig en intens. Als je zo van een dier gehouden hebt is het niet vreemd dat je ook een intense periode van rouw door moet gaan. Geef jezelf die credits. Het is toch wat het is..

**Geplaatst**: 12-09-22 00:18

Re: [VOLG] Gouden hengstveulen Frummel komt naar huis...

Geplaatst: 12-09-22 00:18

Sinds het aanmaken van dit topic heb ik altijd stilletjes mee gelezen.

Laatst heb ik zelf afscheid genomen van mijn oudste en dus een tijdje niet op bokt geweest ivm confrontatie. Kom ik terug en lees ik dit.

Jemig Lorette, wat verschrikkelijk, je knappe mooie Frum waarmee je nog zo veel hebt gedaan en hebt bereikt.

Je hebt de beste beslissing voor hem gemaakt.

Hoe gaat het nu met je?

**Geplaatst**: 02-11-22 17:06

Geplaatst: 02-11-22 17:06

Ik ben al jaren een hele stille meelezer met (grote) tussen poses lees ik dan weer alles door tot ik weer bij ben.

Ik heb maar weinig woorden maar.....

Immens veel respect voor de manier waarop jij je hebt gegeven en verdiept in het leven en welzijn van Frummel!! heel mooi en echt een genoegen om van te leren en meegenieten. Frummel is bijzonder maar jij zeker ook!

Heel veel sterkte met dit verlies!!

**Geplaatst**: 09-11-22 14:20

Geplaatst: 09-11-22 14:20

Ach, je lieve, allerknapste Frummel. Ik hoop van harte dat je verdomd trots bent op jezelf, hoe je hem met alle liefde een geweldig en respectvol leven hebt gegeven, met zijn welzijn altijd voorop.

Met terugwerkende kracht sterkte, Loretta.

**Geplaatst**: 09-11-22 21:23

Re: [VOLG] Gouden hengstveulen Frummel komt naar huis...

Geplaatst: 09-11-22 21:23

Hoi Lorette, zoals velen hier, vraag ik me af hoe het met je gaat. Zelfs wij hier op Bokt missen Frummel en jouw verhalen en foto's: hoe moet dat niet voor jou zijn. Hoe dan ook, heel veel sterkte!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-11-22 22:09

Geplaatst door de TopicStarter : 09-11-22 22:09

Heel lief van jullie. Ik waardeer het enorm.

Maar het gaat nog niet zo best. Ik weet niet wat het is. Misschien omdat ik het inslapen, ondanks dat het heel netjes ging, ontzettend heftig vond. Misschien ook omdat Frum op het moment van inslapen niet zielig was en het voor mij toch heel onverwacht kwam. En dan ook binnen een half uur na het beoordelen van de foto's overleden... Ik kon nog net mijn moeder mededelen dat ik hem liet gaan.

Het moest zo, anders had ik het niet eens meer gekund en dan had ik het uitgesteld tot een moment waarop Frum overduidelijk last had (en was ik alsnog vroegtijdig aan het rouwen geweest). Maar pff.

Ik heb niet veel moeite met zijn spullen. Mijn paarden hebben altijd veel spullen gedeeld. Zijn zadel gebruikte ik al op andere paarden als dat toevallig het beste lag. Dekens werden vaak doorgeschoven of geruild als dat zo uitkwam.

Ik heb nog steeds plezier in de paarden, ook al dacht ik aanvankelijk dat ik helemaal geen paarden meer zou willen houden. Al had de fokmerrie van mijn moeder laatst voor het eerst een hoefzweer. Altijd topvoeten en na het overlijden van Frum ineens een zweer... De dierenarts zei letterlijk: 'nou, valt dat even mee!' terwijl ik natuurlijk een complete inzinking had.

Het hoort bij mij dat ik meerdere paarden op stal heb staan en ik ben heel gek met ze, al komt het niet in de buurt van Frum. Geen paard is zo naar mij gevormd als Frum met rijden en ze vinden mij ook lang niet zo leuk als hij mij vond. Dat kan ook niet en dat verwacht ik niet. Ik ben 50% eigenaar van jaarling Boos en daar laat ik het ook bij wat eigen paarden betreft. Ze is de absolute tegenpool van Frum en dat voelt passend. Ze haat mensen en ik ben geen uitzondering. Juist daarom vind ik haar leuk. Ik houd van eigenzinnig.

De lege stal vind ik confronterend. Ik kon hem niet leeghalen. Er ligt nu hooi in. Liever hooi dan leeg. Eerst dacht ik dat ik Riva, zijn kleine vriendin, in de stal van Frum wilde zetten. Zij 'verdiende' dat het meest. Van haar kon ik het nog het beste hebben, dacht ik. Het is namelijk de enige stal waar nooit een ander paard in heeft gestaan en in het begin dacht ik daar een enorm punt van te gaan maken. Toch, als ik er over nadenk, zou het me niet uitmaken als er een ander paard in komt te staan. Net als de spullen. Daar zit het verdriet niet in.

Maar elk moment alleen of met minder afleiding gaat het mis. Dus de nachten, elke autorit, de dagen zonder mijn directe collega's op de afdeling. Ik heb het verdriet altijd paraat, dus ik kan in een split second helemaal wegzakken in mijn ellende. Dat gebeurt elke keer als ik aan hem denk. Bij de eerste flits van een gedachte probeer ik uit alle macht om aan iets anders te denken. Meestal ben ik dan toch al aan het huilen en moet ik voor het uitstappen bij huis of kantoor eerst weer kalmeren en proberen om normaal te doen, zodat niemand van mij schrikt. Met mensen erbij kan ik me zo redelijk goed houden en ook redelijk normaal functioneren. Alleen moeite met slapen en lusteloos, maar niet zo dat het echt problematisch is. Ik wil het verdriet aan de ene kant wel alle ruimte geven. Aan de andere kant lijkt het alsof ik er steeds verder in wegzak als ik het toesta en ik wil dat niet nog eens meemaken. Ik heb een erg slechte periode gehad na het overlijden van mijn vader en Frum was mijn redding. Met zijn inslapen is de hele beerput weer opengegaan.

Iedereen om mij heen is heel lief. Mijn man troost me heel de nacht, zonder ook maar eens te zuchten. Hij doet dan ook geen oog dicht. Soms is het zo erg dat ik hem wakker moet maken en vraag of hij me kan afleiden, omdat ik mijn gedachten niet kan verzetten en half in paniek raak. Hij doet het met alle liefde, maar ik voel me heel bezwaard en probeer meestal stiekem verdrietig te zijn, zodat het alleen mijn probleem is.

Gewoon oliebol, want eigenlijk wil ik alleen maar trots zijn op alles wat mijn oranje monster gebracht heeft. Hoe geweldig hij was en hoe lang ik toch nog van hem heb mogen genieten. Het lukt me niet.

Zelfs na zijn overlijden zat ik nog uren naast hem, om hem te aaien, om tegen hem te praten. Ik kan hem gewoon niet missen.

Frum is hier al enige tijd dood, maar het is geen nare foto.

Spoiler:

Als ik wist wat er ging komen, hadden we in de weken en dagen ervoor meer foto's gemaakt.
Onze laatste rijfoto was al van even geleden:
Afbeelding

**Geplaatst**: 09-11-22 22:17

Geplaatst: 09-11-22 22:17

Ik heb dat ook gehad, lorette. Heel herkenbaar en eigenlijk kan ik niks zeggen om je te helpen. Ja, het slijt maar dat heeft echt tijd nodig. Bij mij ook veel en ik vind het zo erg dat jij datzelfde gevoel nu hebt. Het is bij mij echt al lang geleden en soms heb ik nog een avond wanneer het nog pijn doet, maar dat is tegenwoordig maar 1 keer in de zoveel tijd. Dus hoe rot ook om te zeggen, het slijt wel. Vooral in de aantal keren per dag, week, maand enzovoorts.
Het lastige vond ik ook anderen niet tot last willen zijn maar ze wel nodig hebben om eruit te komen.

Ik kan niks anders schrijven als hele dikke knuffel en ik hoop dat dit heftige gevoel snel slijt voor je :(:)

**Geplaatst**: 09-11-22 22:25

Geplaatst: 09-11-22 22:25

Ik herken het wel. Ik droomde zelfs vorige week dat ik mijn overleden paard terugvond. En ik dacht nog: hoe kan dat nou want hij was toch ingeslapen? Maar ik was zo blij en zo aan het huilen in mijn droom. Was hem kusjes op zijn neus aan het geven en zijn neus was nat van de tranen. Was heel heftig. Ik werd heel naar wakker. En dit is 20 jaar geleden. Moet je nagaan.
Frum blijft altijd bij je, je neemt hem overal mee naar toe. Maar hij zou ook niet willen dat je verdrietig aan hem terugdacht. Hij zou willen dat je de mooie ritten herinnert en de grappige momenten. De traan mag er zijn maar erachter schuilt een glimlach van herinnering.

**Geplaatst**: 09-11-22 22:59

Re: [VOLG] Gouden hengstveulen Frummel komt naar huis...

Geplaatst: 09-11-22 22:59

Ach lieve Lorette,

Rouw is een proces...bij de een duurt dat een week..bij de ander een jaar..bij weer een ander jaren..

Pin er geen tijd aan vast.
Huil waar je wilt huilen, gooi het eruit en doe het niet stiekem. Emoties zijn er en mogen er zijn.

Ik heb nu, half jaar na het overlijden van mijn oma, ook afentoe dat ik in paniek schiet..en alleen maar kan huilen..
Laat het er maar uit..het helpt.. echt.

En weet dat wij als bokkers (ik denk dat ik voor velen spreek) voor je klaarstaan op dit online platform...

**Geplaatst**: 09-11-22 23:07

Geplaatst: 09-11-22 23:07

Ook ik herken dit. Geef jezelf de tijd om te rouwen. Bij de 1 duurt dat een maand, bij de ander een half jaar. Of zelfs een jaar.

Laatst bijgewerkt door FriesWytske op 09-11-22 23:10, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 09-11-22 23:09

Geplaatst: 09-11-22 23:09

Rouwen is iets heel naars, dat kan om een huisdier net zo intens voelen als een mens. Dus geef jezelf de tijd, het was niet zomaar een dier, maar een once in a lifetime paard en jullie hebben het best mogelijk uit jullie leven gehaald. Daar ga je, als de tijd er naar is, echt wel goed aan terug denken. Met trots, met plezier. Maar die hap uit je hart zal altijd blijven, maar steeds wat minder groot worden. Echt zo, maar dat voelt nu misschien nog even niet.
Dikke knuffel :(:)

**Geplaatst**: 09-11-22 23:19

Re: [VOLG] Gouden hengstveulen Frummel komt naar huis...

Geplaatst: 09-11-22 23:19

Wat ontzettend naar dat het je zo intens aangrijpt.

Is het wellicht een optie om hulp bij de rouwverwerking te zoeken?

**Geplaatst**: 09-11-22 23:26

Geplaatst: 09-11-22 23:26

Rocamor schreef:
Wat ontzettend naar dat het je zo intens aangrijpt.

Is het wellicht een optie om hulp bij de rouwverwerking te zoeken?

Hier dacht ik ook aan

Want het is niet maar een dier.
Nee het was jou dappere clown frum.

En zo gek is het niet om dan ook diep te moeten rouwen.
Dit alleen willen doen. Dat lijkt me echt te heftig.

:knuffel:

**Geplaatst**: 09-11-22 23:52

Geplaatst: 09-11-22 23:52

Ik leef met je mee en herken je verdriet :(:)

**Geplaatst**: 10-11-22 11:35

Geplaatst: 10-11-22 11:35

Mijn hond en paard (met een maand ertussen) zijn beide anderhalf jaar geleden ingeslapen.
Bij mijn paard heb ik "zijn" dekjes ondertussen allemaal verkocht, enkel "zijn" hoofdstel en halster liggen apart opgeborgen in een kast waar ik bijna nooit in kijk, omdat ik er niet aan wou herinnerd worden.
De spullen van mijn hond liggen dan net weer allemaal in kasten die ik vaak open en wil ik allemaal bijhouden.
Een week voor het inslapen van de hond, hadden we een pup gehaald en pas nu na anderhalf jaar kan ik me volledig openstellen voor de hond en ben ik blij hoeveel gelijkenissen ze heeft met de ingeslapen hond.

Maar missen doe ik ze beiden nog steeds, al is het niet meer dagelijks en zijn het tegenwoordig meer gelukkige momenten ipv verdrietige momenten die ik me herinner.
Het vraagt allemaal tijd dus neem je dat zelf niet kwalijk. Ik vind de rouwverwerking wel een goeie tip, misschien brengt Frummel zijn overlijden oud verdriet van je vader naar boven?

**Geplaatst**: 11-11-22 12:30

Geplaatst: 11-11-22 12:30

Ach wat ontzettend verdrietig. Wat een gemis

Ik wens je heel veel sterkte :(:)

Frum was zo'n bijzonder dier! Dankjewel dat je ons altijd hebt mee laten volgen, ik heb genoten van jullie verhalen. Wat anderen al zeggen, neem de tijd om echt te rouwen. Jullie hadden zo'n bijzondere band en betekenden zoveel voor elkaar. Dat is niet zomaar iets. Sommige mensen zullen zeggen, het was maar een dier. Maar we weten allemaal dat paarden niet 'zomaar' dieren zijn, en al helemaal niet een uniek paard met een 1-uit-duizenden verhaal zoals jouw Frum. Dat is net als het verliezen van een familielid, als je zo intens samen met hem hebt geleefd en zo toegewijd aan hem was. Het komt weer goed, echt waar, maar neem je tijd. Hele dikke knuffel :(:)

**Geplaatst**: 11-11-22 23:52

Geplaatst: 11-11-22 23:52

Deze afbeelding past er goed bij.

Veel sterkte TS.

**Geplaatst**: 15-11-22 15:03

Geplaatst: 15-11-22 15:03

Het blijft zo verschrikkelijk om je beste maatje te moeten missen. Het verlies kan zo intens zijn, de liefde zit in elke vezel van je lijf en ondanks dat je altijd wel wist dat het leven eerder zou stoppen voor hem was, komt het altijd te snel en te vroeg. Helemaal binnen een half uur na de foto's.
Mijn advies, helaas net zoals zo velen weet ik uit ervaring hoe het is om je beste vriend(in) te moeten missen, maar ga hulp bij het rouwen zoeken. Het klinkt misschien gek en zelfs wel "overdreven" maar je zou ook heel goed met PTSS te maken kunnen hebben door al die jaren zoveel zorgen om hem te hebben gemaakt, dat het niet gek is als dat zo diep zit en je daar hulp bij kan gebruiken. Zeker om te zorgen dat je niet dieper weg zakt. (rouwverwerking wordt trouwens niet vergoed door de verzekering, terwijl het zo belangrijk is, dus let op hoe ze het omschrijven)
Mijn ervaring met het rouwen is dat het alle kanten op gaat en er geen duidelijk patroon in zit, maar je het wel toe moet laten en de ruimte moet geven. Hoe lekker makkelijk klinkt dat. Maar het gaat vrees ik nog wel een poosje duren voordat dit intense en verdrietige gevoel iets afzwakt en je naar foto's kan kijken, of herinneringen op te halen zonder gelijk te hoeven huilen.
En het is super fijn dat je man je zo lief steunt en begrijpt, laat hem je helpen, daarvoor ben je samen.
Ik wens je heel veel sterkte met dit mega verlies en wens je alle kracht toe die je nodig hebt en probeer tzt de mooie en liefdevolle gevoelens en herinneringen die je van hem hebt toe te laten en ervan te genieten.

**Geplaatst**: 20-12-22 16:45

Geplaatst: 20-12-22 16:45

Wilde even weten hoe het gaat. Het zal nog lang moeilijk blijven, maar ik wil je toch fijne feestdagen wensen en alle goeds in 2023.