Marigold schreef:Wauw, wat een lief paard is Lars!
Hij voelt jou zoon heel goed aan en is er supervoorzichtig mee en dat is heel waardevol.
En jij ook, na zo lang weer rijden, en dan zo braaf zijn!
Een draver die zoveel jaar in training was en mee is geweest naar de baan is heel veel gewend en veel in handen geweest en opgevoed. Wat fijn dat hij nu bij en met jullie een nieuw hoofdstuk van zijn leven kan beginnen!
Ik vraag me wel af, als je zegt in de toekomst dan een keuze te moeten maken want alle drie aanhouden, wat dat inhoudt.
De kans dat je voor Sally een betrouwbaar en blijvend adresje vind lijkt me op dit moment niet groot. En juist voor zo’n getraumatiseerde pony is weer in de handel komen desastreus. Daar knapt ze vast niet van op.
En Lucy, dat wordt uiteindelijk vast een heel mooie rijpony, maar wellicht pas makkelijker te verkopen als ze tegen de drie jaar is.
Persoonlijk zou ik dan kiezen om Lucy te verkopen. Sally een tijdje in een kudde inscharen of iets dergelijks, of als maatje van Lars, ligt eraan hoe je Lars wil gaan houden op termijn, op stal of in eigen beheer.
Maar in elk geval, houden, zodat je er zeggenschap over houdt.
Ik hoop ook dat het gaat lukken haar te bekappen. Kan toch niet zo zijn dat het geen enkele bekapper lukt? Een praam of kort vastzetten tegen de muur, sedatie.. zal toch moeten gebeuren!
Lars is echt een lieverd. Hij is zeker veel gewend, altijd van de fokker geweest, zijn moeder is daar ook altijd gebleven. Lars is wel een heel gevoelig paardje. Dat merk je aan alles. Zo wilt hij graag eerst even aan ruiken en "voelen" (zonder dat hij je direct aanraakt) en pas dan doet hij heel voorzichtig zijn (enorme) hoofdje naar je toe. En zo heeft hij meer van die "dingetjes" waaraan je merkt hoe gevoelig hij is. Maar dit is wel allemaal zonder dat hij nerveus ofzo is, gewoon echt heel voorzichtig.
Ja keuzes zullen wel een keer gemaakt moeten worden maar niet nu zeg maar. Sally gaat echt niet zomaar weg en zeker niet de handel in. Dat word haar hel en daarom heb ik haar ook destijds gekocht om dat echt te voorkomen, want dat was hun lot 10 maanden geleden worden als ik ze niet had overgenomen.
De kans dat ik inderdaad ooit de keuze maak dat Lucy naar een fijn plekje mag verhuizen is dan ook zeker te bedenken. Zij krijgt nu een goede start en basis mee en is een heerlijke ongecompliceerde deugniet tot nu toe. Ze kan werkelijk super gaaf en energiek bewegen maar ze is ook enorm mensgericht en slim. Dat zij een mooie toekomst kan krijgen en het super kan gaan doen in de sport zou me niet verbazen. Ik vermoed dat ze mooi in de E maat uit zal groeien en alle kansen voor haar straks open liggen. Gevoelsmatig heeft zij de beste kansen om een fijn plekje te kunnen vinden mocht ik ooit keuzes moeten gaan maken.
De paarden staan nu alle 3 op een pensionstal. Overwinteren noem ik het maar even. Zodra mijn weide weer wat droger is en de temperatuur iets gunstiger (Lars is vroeg in het seizoen geschoren, dus zit sws nog mega kort in zijn vacht) komen ze weer lekker hierheen naar de weide. De weide heb ik in eigen beheer. Ik vermoed dat het over 1,5 maand ongeveer zal zijn. Misschien als het dan nog te koud is voor Lars, dat hij later komt. Dat is echt nog even bekijken.
Voor het bekappen van Sally wil ik binnenkort mogelijk weer een poging gaan wagen en dan met sedatie erbij, in de hoop dat ze dan toch iets meer kan ontspannen. Op dit moment zijn we vooral aan het oefenen met fysiek contact maken rond haar hoofd, neus, mond en hals. Ook met het oog op een sedatie erin krijgen zonder dat de adrenaline dan al toren hoog is voor de sedatie erin zit. Want dan zal de sedatie ook minder effectief zijn, dan als dit ontspannen gedaan kan worden en rustig in kan werken. We maken kleine stapjes hierin dus ik begin voorzichtig hoop te krijgen dat we binnenkort toch iets aan haar hoeven kunnen gaan doen.
Geplaatst 
ik weet niet wie het achteraf spannender vond, zij of ik maar eigenlijk deed ze het zo rustig, voorzichtig en spontaan toen ik gewoon naast haar stond dat er vanuit beide kanten op dat moment geen seconde spanning was omdat we eigenlijk gewoon gezellig stonden te kletsen (owhja ik klets soms gewoon hele onzin verhalen met een zeer zachte stem, zodat er toch contact is, dat is een tik wat ik altijd heb bij hele angstige dieren, ik heb jaren zwaar verwilderde katten en kittens opgevangen om te socialiseren en daarbij zat ik soms gewoon op de grond zachtjes hardop een boek voor te lezen 
) Sally luistert ook echt goed want je ziet heel veel oorspel als ik aan het kletsen ben en ze staat ook echt aandachtig te luisteren. Zo schattig is dat. Dus ja ondanks niet heel veel tijd die verdeeld moest worden, toch een goed uurtje geweest vandaag. 
