Moderators: Firelight, Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight
nikkel schreef:Kim_W, uit de openingspost: twee dagen geleden was ik aan het wandelen en dat begon vrij kalm, toen kwam ik een leuk veldje tegen waar ik wat foto's wilde maken, vriendin was mee dus wij stoppen, maar meneer had daar geen zin in. Hij bedenkt zich niet, geeft een bewust trapje op zij tegen mijn been aan, draait zich om en rent zo terug naar stal. Halverwege vond ik hem grazend terug, toen ben ik verder gaan wandelen en gebeurde precies hetzelfde nog zo' n 2x. Hij trekt mij letterlijk om ver.. Totaal niet bang, geen angst te bekennen, hij denkt gewoon ik kan weg dus ik doe dat, maakt niet uit wie ik om ver loop in het proces. En dan op stal is hij weer poeslief en knuffelig.
Elisa2 schreef:Avalanche schreef:Eh? Wilde paarden stellen zelf hun kuddes samen, uit familieverbanden. Hoe kom je erbij dat dat veel harder gaat?
https://www.youtube.com/watch?v=FuTwXZpmLu8
https://www.youtube.com/watch?v=O9XgTTP8SiI
https://www.youtube.com/watch?v=-gm4rRHAHQI
Ja ze zijn echt heel lief en beleefd tegen elkaar.
Elisa2 schreef:Dat is niet zo leuk van hem..krijgt hij iets lekkers als hij op stal komt bij jou? En wat doet hij als de andere paarden aandacht gaat geven? Het is belangrijk dat hij jou gaat associëren met leuke dingen.
nikkel schreef:Nu ben ik eigenlijk wel geïnteresseerd hoe het verder gaat met TS en haar paard.
ElenaenDub schreef:nikkel schreef:Nu ben ik eigenlijk wel geïnteresseerd hoe het verder gaat met TS en haar paard.
Even een update:
Het gaat wel redelijk maar ik ben er nog steeds niet rustig onder.. We hebben les onder het zadel gehad, voornamelijk stappen en terug naar de basis. Steeds actief bezig met duidelijke hulpen etc. Dat vond hij echt heel leuk en ik leer er veel van. Maar het blijft aan mij knagen, ik kijk veel naar anderen (super slecht, ik weet het) maar dan zie ik dat ze dit weekend weer een oefencrossje hebben gereden of naar het bos zijn geweest. En dan denk ik oooh kon ik dat maar..
Maar dan zie je je paardje weer in de wei staan met z'n knappe koppie en dan denk je tja..
Ik heb ook springles gehad op andere locatie, dat ging best goed! Vooral met de trailer, hij had wel veel spanning op de locatie zelf, maar zodra we met de balkjes bezig waren vergat hij de omgeving. Toen gaf die instructrice aan dat als ik blijf oefenen ik ergens volgend jaar wel een klein parcourtje kan springen op wedstrijd. Op zich is dat wel wat ik wilde, maar hij vind het wel heel spannend en ze twijfelt wel of dat er uit gaat. Voorbeeldje: rood/blauwe balken no problem, mint groen: dood eng. En dan uiteindelijk heeft hij het vertrouwen en gaat hij er overheen en daarna nog zo'n 3 keer en dan is het opnieuw dood eng. Als jullie een beetje snappen wat ik bedoel... Degene die les gaf zij ook al, het is niet dat het even spannend is en daarna is hij er overheen.
Ondanks deze kleine successen twijfel ik nog steeds of dit dan wel voor mij is, misschien omdat de helft van mijn hoofd al bezig is met een nieuw begin en de andere helft nog knokt om het beste er uit te halen. Soms als ik vriendinnen hoor hoe gek ze zijn met hun paard dan denk ik voel ik dat wel met die van mij? Ik mis hem niet elke dag, kan prima even niet heen gaan zeg maar.. Maar dat verschilt ook weer per persoon natuurlijk. Heb wel weer super veel voor hem over en geef hem wel altijd het beste van het beste.
Ben wel heeel blij dat ik mijn verhaal hier even kwijt kan.
Avalanche schreef:Lief, je OP is van 2 weken geleden.
Je ziet andere mensen lol hebben met hun paard en jij wilt dat ook.
Maar.
2 weken geleden kon je niets met dit paard en hadden jullie voortdurend ruzie.
Nu lees ik dat je al een gewone les en zelfs een springles hebt gehad, met de trailer, wat maakt dat ik me afvraag of je niet te snel gaat. Je probleem met het paard is in de omgang, ga je daar eerst eens op focussen. Wat ik vaak zie bij mensen die net als jij heel veel willen is dat het werk aan het begin, wat nodig is om de connectie te krijgen om de rest te kunnen, wordt afgeraffeld, of half gedaan, en dan gaan de problemen na een tijdje terug komen. En dan wordt er gezegd: ja ik heb grondwerk gedaan maar het hielp niks. Maar realiseer je dat er niets gaat zijn wat helpt als je het half doet.
Dus ga eerst aan de gang met die grondwerklessen, zorg dat jij je paard leert lezen en ermee leert omgaan, en als dat echt goed gaat, ga er dan pas weer op. Maar geen half werk.
ElenaenDub schreef:nikkel schreef:Nu ben ik eigenlijk wel geïnteresseerd hoe het verder gaat met TS en haar paard.
Even een update:
Het gaat wel redelijk maar ik ben er nog steeds niet rustig onder.. We hebben les onder het zadel gehad, voornamelijk stappen en terug naar de basis. Steeds actief bezig met duidelijke hulpen etc. Dat vond hij echt heel leuk en ik leer er veel van. Maar het blijft aan mij knagen, ik kijk veel naar anderen (super slecht, ik weet het) maar dan zie ik dat ze dit weekend weer een oefencrossje hebben gereden of naar het bos zijn geweest. En dan denk ik oooh kon ik dat maar..
Maar dan zie je je paardje weer in de wei staan met z'n knappe koppie en dan denk je tja..
Ik heb ook springles gehad op andere locatie, dat ging best goed! Vooral met de trailer, hij had wel veel spanning op de locatie zelf, maar zodra we met de balkjes bezig waren vergat hij de omgeving. Toen gaf die instructrice aan dat als ik blijf oefenen ik ergens volgend jaar wel een klein parcourtje kan springen op wedstrijd. Op zich is dat wel wat ik wilde, maar hij vind het wel heel spannend en ze twijfelt wel of dat er uit gaat. Voorbeeldje: rood/blauwe balken no problem, mint groen: dood eng. En dan uiteindelijk heeft hij het vertrouwen en gaat hij er overheen en daarna nog zo'n 3 keer en dan is het opnieuw dood eng. Als jullie een beetje snappen wat ik bedoel... Degene die les gaf zij ook al, het is niet dat het even spannend is en daarna is hij er overheen.
Ondanks deze kleine successen twijfel ik nog steeds of dit dan wel voor mij is, misschien omdat de helft van mijn hoofd al bezig is met een nieuw begin en de andere helft nog knokt om het beste er uit te halen. Soms als ik vriendinnen hoor hoe gek ze zijn met hun paard dan denk ik voel ik dat wel met die van mij? Ik mis hem niet elke dag, kan prima even niet heen gaan zeg maar.. Maar dat verschilt ook weer per persoon natuurlijk. Heb wel weer super veel voor hem over en geef hem wel altijd het beste van het beste.
Ben wel heeel blij dat ik mijn verhaal hier even kwijt kan.
ruitje schreef:Ik sta er anders in denk ik dan de meesten. Ik heb het idee dat dit paard jou niet gaat brengen wat je zoekt.
Ik zie het meestal zo dat ik heel erg geniet van de reis die ik maak met een paard, maar ik heb wel een doel.