Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-11-22 16:40

Geplaatst door de TopicStarter : 09-11-22 16:40

Dit is het boksen. Hij moet hier over "zijn" voorwerp liggen. Hij mag "boksen" zodra de aanvalsman over de lijn stapt maar krijgt de meeste punten als hij zelf binnen de binnenste cirkel blijft. Hij heeft trouwens een speciale muilkorf aan met een "bijtstuk" in. Hier kan hij zijn tanden in zetten (en dat doet ie ook) en deze korf zorgt er voor dat hij zijn neus geen pijn kan doen tijdens het boksen als hij onverhoopt zijn neus/hoofd wat dom zou plaatsen.

Afbeelding

Meesterverdediging. Hij moet zo voor de aanvaller oplopen tot deze weg probeert te "rennen" (zo ver rennen in die pakken een optie is. :')

)

Bij weg rennen moet de hond zonder commando de "aanvaller" tegen houden.
Afbeelding

Terug braaf voor hem op lopen
Afbeelding

En weer tegen houden.

Arras is een been bijter zoals jullie zien. Ze mogen zowel op de arm als op het been bijten. Been krijgt in principe meer punten (omdat beenbijters minder vaak voorkomen.) maar op het been bijten is ook wat belastender voor de hond. Bij een slechte apache die te "stijf" staat kan de hond zijn hals verzwikken. Yaiko lijkt voorlopig een armbijter te zijn. Arras kán zowel op de arm als op het been maar heeft een duidelijke voorkeur voor het been. Zyon gaat vermoedelijk ook beide kunnen.
Afbeelding

dit is de handdruk, van de handdruk zelf heb ik helaas geen foto maar de baas mag niks zeggen en de hond moet het toe laten.

Afbeelding

Zo lang de aanvalsman gewoon kabaal staat te maken moet de hond waakzaam zijn maar wederom; mag hij niet aanvallen. Ook hier mag de begeleider niks zeggen. Dit moet de hond zelf inschatten net als bij het voorwerp bewaken.
Zowel bij meesterverdediging als bij voorwerp bewaken mag de begeleider eigenlijk enkel "los" roepen (of affluiten). Verder mag deze op geen enkele manier een commando geven.

Op deze foto zie je ook iets dat "typisch" is voor beenbijters en waarom ze Arras op het been gezet hebben. Je ziet dat hij in "afwachting" zijn hoofd iets kantelt. Een beenbijter moet dat omdat hij natuurlijk "verticaal" moet bijten ipv horizontaal (bij armbijters wordt de arm geplooid gehouden in een hoek van om en bij de 90° dus die hoeven niet te kantelen.)

Arras doet dit kantelen al vanaf het begin waardoor hij in de arm nooit goed "in kwam". (scheef) maar in het been zat hij meteen goed.
Afbeelding

Als baas aangevallen wordt mag hij wel in grijpen.

Voorwerp bewaken zonder muilkorf, nu mag hij bijten ipv boksen.
Afbeelding

Dat doet ie dus ook met veel overgave.

Onderbreking. Hier moet de begeleider de hond af fluiten of terug roepen, hoe korter dat bij de aanvalsman gebeurt hoe meer punten dat op levert. De trainer van mijn man fluit zijn hond pas op een halve meter van de aanvalsman af bv.

(en dan gebruiken ze de aanvalsman dus als rem). Mijn man maakte het Arras iets makkelijker omdat het zijn eerste keer is al kan hij het ook tot een halve meter. Maar voor de 1e keer kreeg hij ruim de tijd om zijn aanval af te breken.

En dan de "verre attack". Dit komt overeen met politie die de hond "op sturen" als een verdachte weg rent.
Afbeelding

Arras denkt; "I am speed!!!"

Afbeelding

Hier zie je waarom een beenbijter meer kans heeft op blessures. Het is eigenlijk aan de aanvalsman om de hond "op te vangen" zodat die zijn nek niet bezeerd. Bij armbijters is dat gemakkelijker dan bij beenbijters.
Afbeelding

En de boef is van Arras.

Omdat dit een oefenwedstrijd was mocht de lijn er nog aan en mocht de trainer helpen met een paar onderdelen. Als het "voor het echie is" dan mag de hond alleen een gewone halsband aan hebben of helemaal niks. Het "leidtouw" moeten ze af geven zodra ze het plein op komen dan.

**Geplaatst**: 09-11-22 16:57

Geplaatst: 09-11-22 16:57

Kathleen hoeveel keer heb jij dit gepost ? :')

Machtige foto’s, chique om te zien.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-11-22 17:00

Re: Harmonie in chaos vinden

Geplaatst door de TopicStarter : 09-11-22 17:00

Uhm. één keer maar bokt deed wel heel raar (kreeg een gateway melding enzo)
even temmen op de posts die te veel zijn. :oo

**Geplaatst**: 09-11-22 17:00

Re: Harmonie in chaos vinden

Geplaatst: 09-11-22 17:00

Je kunt ze nog zelf verwijderen, toch?

inderdaad gave foto's.

Heeft Arras ook al op een echte - pakloze - boef mogen werken?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-11-22 17:13

Geplaatst door de TopicStarter : 09-11-22 17:13

Verwijderen niet meer maar kan wel nog wijzigen en iig de foto's al weg halen.

Dat heb ik net even gedaan. _O-

Arras heeft nog geen burger mogen bijten. (de burger heeft ook een pak aan maar dan onder gewone kledij dat ze het pak niet zien.) Je wil deze honden nl echt niet laten bijten zonder pak.

Oa Arras en Scuno bijten zelfs door de jut heen dus zelfs met pak houden de aanvalsmannen er heel vaak minstens flinke blauwe plekken aan over. Mijn man is ook aan het leren voor aanvalsman en die komt regelmatig thuis met tandafdrukken gewoon door de jut heen.

Ook de jonge hond van een ander clublid bijt nu al door het pak heen (8 maanden) en Zyon (7 maanden) zit al op de volwassen bijtstukken (ja ze hebben bijtstukken aangepast aan de leeftijd/grootte van de hond pups hun bijtstukken zijn veelal zachter en dunner maar Zyon bijt zo hard dat niemand nog in het pak wil tenzij er volwassen bijtstukken aan zitten. _O-

)
Yaiko heeft een gelijkaardig probleem. _O-

Zyon en Yaiko bijten wel beide beduidend beter en harder dan Arras overigens. (puurt in het kader van ringsport bijten.) maar kwa ervaring, kaakkracht en gewicht zou ik momenteel Arras uit de weg gaan als ik slechte bedoelingen had.

Arras heeft wel ooit met mij een avondwandeling gemaakt toen hij nog wat jonger was en toen liep er een man die ik niet ken (en dit is geen "doorgaande weg" dus dat komt niet veel voor) ook op staat maar "achter me". Ondanks dat Arras dat toen nog niet geleerd had ging hij instinctief rondjes rond me draaien om die man in de gate te houden. (dat moeten ze met meester verdediging doen, ze moeten eigenlijk rondjes draaien rond hun baas om de aanvaller in de gate te houden die ook een stukje achter hen aan loopt). Ik ga dan meestal tot het eind van het veldwegje hier en keer dan terug (hij was toen nog niet zo oud dus nog geen hele lange wandelingen) en op de terugweg maakte dat dus dat ik onvermijdelijk die man moest passeren. Ik weet nog steeds niet waarom hij zo reageerde op die man want ik heb doorheen de jaren veel gewandeld met Arras en hij heeft nooit zelfs maar twee keer gekeken naar mensen die ons passeren (ook dat wordt ze geleerd, ze mogen geen aandacht besteden aan mensen die "niet verdacht" zijn. Daarom mogen mensen onze honden ook niet aaien, zodra ze langs ons lopen zijn ze "aan het werk" en mogen ze niet afgeleid worden.) maar bij deze man gingen de haren rechtop en kwam er een onheilspellend zachte grom. (die honden kunnen geluidsopnames maken voor horrorfilms, daar komt je nekhaar echt van overeind als ze die grom doen, die zachte grom is erger dan wanneer ze aan het spelen zijn en klinken als een roedel wolven.).

De man in kwestie vond dat duidelijk ook en besloot over te steken en ons ruimte te geven en zodra hij zich terug achter ons bevond ging Arras weer rondjes draaien. Mijn man werkt vaste nachten dus toen ik thuis kwam stuurde ik via whatsapp wat er gebeurt was en hoe Arras gereageerd had waarop mijn man terug stuurde "wat jij beschrijft is meester verdedigen maar dat heeft hij helemaal nog niet geleerd."

Daarom denk ik ook dat theorie en praktijk mijlenver uit elkaar liggen en dat het feit dat ze nog nooit op burger gebeten hebben niet veel gaat uit maken als het er echt op aan komt.

Yaiko doet van nature nog veel meer van dat soort dingen met mij (niet met mijn man.

) terwijl die amper getraind is. Dat is ook de voornaamste reden dat Yaiko "over gedragen" wordt. Mijn man en Yaiko kunnen niet echt met elkaar werken (Yaiko is te gevoelig voor mijn man die nu eenmaal een zware stem heeft) en als ik terug meer alleen ga zijn in the middle of nowhere met de opfok dan is een hond die van nature tegen me aan plakt en puur op uitzicht al een afschrik effect heeft toch wel fijn. (naast dat het gezellig is. Ik had vroeger altijd mijn jack russell mee, die schrok niet af maar ik mis het nu vaak wel om een hond mee te hebben.)

**Geplaatst**: 09-11-22 19:08

Re: Harmonie in chaos vinden

Geplaatst: 09-11-22 19:08

Wat leuk om zien!

**Geplaatst**: 09-11-22 19:50

Re: Harmonie in chaos vinden

Geplaatst: 09-11-22 19:50

Wat supertof! Tijd mee politie honden getraind! Dat is toch wel mooi om mee te maken! Die drive en kracht…

**Geplaatst**: 09-11-22 19:50

Geplaatst: 09-11-22 19:50

Interessant om te lezen hoe Arras dat toch aanvoelde.
Met dit te lezen moet ik denken aan mijn laatste kampeer-ervaring : in mijn uppie met camionette op een camping, tegenoverstaande buren hadden iets Mechelaarsachtigs bij. Beestje kwam vrolijk dag zeggen en liet mij daarna met rust. Keek niet naar voorbijgangers. Tot er ineens een man kwam langsgewandeld waarbij ik zelf een ongemakkelijk gevoel kreeg. Hond stond gelijk naast mij met rugharen overeind, en grommen dat ze deed. :oo

Was dat dier erg dankbaar, eerlijk gezegd.

**Geplaatst**: 09-11-22 19:53

Geplaatst: 09-11-22 19:53

Wat imposant om je hond zo aan het werk te zien, en geweldig dat ze dat waken en evt verdedigen al van nature in zich hebben.

Op mijn vorige werk liep een beveiliger met Mechelse herder. Als die man het sein gaf van ‘vrije tijd’ was het zo’n doodbrave knuffel. Kroop bij mij achter de balie, kwam lekker troetelen en kroelen. Kleinkindje van collega kon ermee spelen, niks aan de hand.
Maar zodra de baas zei dat ze aan het werk gingen was het een ander dier. Niet meer zomaar toegankelijk, focus op baasje en omgeving als ze samen hun ronde langs het gebouw deden. Mooi om dat verschil te zien en hoe goed dat beestje het verschil begreep tussen werktijd en vrije tijd.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-11-22 20:20

Geplaatst door de TopicStarter : 09-11-22 20:20

Ik heb echt een enorme liefde voor Mechelse/Duitse/Tervuurense herders.
Ik ben op gegroeid met een Mechelaar x Labrador kruising waarmee ik als 5 jarige ging wandelen. :')

Dan waren ze me ineens kwijt en de hond ook en dan wisten ze waar ze me moesten gaan zoeken (de straat uit hadden we een bos). Danka was altijd aan mijn zijde.

Daarna heb ik een tervuurense x Mechelse herder opgeleid maar deze is me helaas ontnomen (lang verhaal.) Was ook een prachtige hond die echt van nature dat beschermen in zich had.

Dan heb ik 13 jaar mijn Jack Russel gehad die ik eigenlijk soort van ehm ja... Mijn moeder belde me of ik interesse had in een jack russel pup want anders zouden ze het dier in de beek gooien.

Donya is dus ook veel te vroeg uit het nest gekomen maar heb ik desondanks een ontzettend lieve en leuke hond aan gehad. Ze luisterde minstens zo goed als de gemiddelde herder, als verdediging had je weinig aan haar maar Don liep altijd los met me mee, werkelijk overal waar ik kwam, als wij uitgenodigd werden ergens gingen ze er van uit dat Donya er bij zou zijn. _O-

Toen zij stierf heb ik ook echt van heel veel mensen die haar dus kende van op feestjes en bezoek telefoontjes en sms'jes gekregen dat het zo'n lieve brave hond was en dat zij haar zelfs gingen missen dus dat ze niet eens konden voorstellen hoe ik me moest voelen. Als je mij zag, zag je Donya, als Don niet welkom was ging ik ook niet. Zeker naar het einde toe niet omdat ze dement werd het laatste jaar en toen wilde ik haar niet meer alleen laten omdat ze dan echt doodsbang was. :(:)

Maar ze kon nog steeds gewoon los mee de dierenwinkels in want dat bleef ze braaf doen. :+:

Arras is gekomen in Don haar laatste levensjaar. Dus toen Don overleed vroeg mijn man of ik dan misschien een herder wilde want het is eigenlijk mijn schuld dat hij met Mechelse herders begonnen is. :')

Maar ik wilde geen hond meer na Don, had daar zoveel verdriet van, geen hond zou nog zo loyaal zijn als Don dacht ik. Dat kon ik me gewoon echt niet voorstellen. Don was zo'n unieke hond... Ze had zoveel gekke maniertjes... Mijn man wilde wel nog graag een afstammeling van de hond van de trainer.
Die hond is maar beperkt beschikbaar momenteel (voor 1 fokker) en die bewuste fokker heeft twee teven. Laten we ze even Beige en Zwart noemen voor het gemak. Eigenlijk wilde mijn man een pup uit de combi van Raiko x Zwart maar de fokker in kwestie zei dat hij die combinatie niet meer zou maken. Wel kwamen er pups van Raiko x Beige en Beige was ook een goede teef, goede beet, hele lieve hond. Dus pups komen ter wereld, trainer heeft altijd 1e keuze in het nest maar wilde op dat moment geen hond bij dus mijn man kreeg zijn 1e keuze. Dat werd dus Yaiko.

Yaiko had, in tegenstelling tot Arras die respectvol afstand hield tenzij ie bang was, schijt aan mijn afstandelijkheid. Begrijp me niet verkeerd, het is hier altijd "Hela vriend" geweest en ik heb hem altijd geaaid en gevoerd en pups zindelijk maken is hier mijn taak.

De standen leren doen ze ook met mij. Dus het is niet dat ik er niet naar om keek maar ik vormde er geen echte band mee want het was niet Donya en ik wilde gewoon Don terug. (Don is eigenlijk op een heel kl*te manier gegaan waar ik me nog steeds schuldig over voel ook al weet ik dat achteraf gedacht de meeste mensen dingen anders zouden doen.)

Maar Yaiko boeide dat niet. die kroop gewoon bij me op de schoot en daar had ik het maar mee te doen. _O-

Yaiko zijn eerste dag bij ons:
Afbeelding

Ik hoor mijn man nog zo zeggen "schat als die groter wordt gaat die nie meer op uwe schoot passen eh."
Maar ook daar had en heeft Yaiko schijt aan. _O-

Naarmate de tijd vorderde klampte Yaiko zich enorm aan mij vast maar ontdekten we ook dat hij OCD had waar hij mogelijk nog uit zou groeien maar dat was onzeker. Na een operatie kan hij in principe alles doen maar het feit is dat de kans op artrose alsnog groter is ook na de operatie. Toen de fokker dat hoorde zei hij dat hij Raiko toch Zwart had laten dekken en dat mijn man een pup uit dat nest kreeg ter compensatie. Mijn man zei eerst "Jamaar en Yaiko dan? Want die krijgt ge niet meer weg bij mijn vrouw met een heel leger." maar Yaiko mocht gewoon blijven. De pup was ter compensatie omdat Yaiko geen gezonde pup was. Het punt is nl ook dat naarmate we Yaiko leerde kennen hij gedragingen ging ontwikkelen dat mijn man echt zei "volgens mij fluistert Donya die dingen in hoor."
Als we aan het eten waren dan lag Don op haar kussen maar ofwel kroop ze geleidelijk aan door zich steeds te verleggen dichter en dichter naar ons toe. Ofwel ging ze steeds haar pootjes verleggen op de parket en dan zo dat je om de X seconden "tik, tik" hoorde van de nagels. Yaiko doet dat dus ook.

Zo zijn er nog van die dingen dat het soms echt lijkt alsof ze hem tips geeft. Niet altijd de beste trouwens want dat getik was één van haar irritantste eigenschappen. _O-

Mijn man treuzelde wat terwijl ik merkte hoe graag hij eigenlijk een pup van die combi wilde dus ik heb op een dag gezegd "bel *fokker* en zeg dat we een pup gaan kiezen. Hij kan beter bij ons binnen op de zetel liggen dan ergens anders in een kot buiten waar ze er alleen naar om kijken als 'm t goed in de sport" (want helaas is net als bij paarden, het in de hondensport ook behoorlijk prestatie gericht, Yaiko zou bij de meeste spelers in geslapen of gedumpt zijn.

En toen zijn we dus Zyon gaan kiezen. Mijn man wilde dat ik de keuze maakte want Yaiko was zijn keuze.

En er kwam een pup voor me zitten en me aan staren en hij movede níet. Dus ik zeg tegen mijn man "deze."
Trainer werd er nog even bij gehaald maar die zijn keuze was ook die pup en zo werd Zyon getraumatiseerd met het scheren van zijn pootje (hij moest nog even in het nest blijven dus op die manier was duidelijk welke gekozen was.) en tsja, nu ligt die kleine demon dus bij op de zetel, nog eens drie cm groter dan Yaiko (die al groot is voor een mechelse herder) en Zyon is ook nog eens (nu al) breder dan Arras.

Dus waar Yaiko een beetje een hertje is, gaat Zyon nogal een beer worden gok ik. _O-

en Zyon... Hij is echt lief maar je kan zijn karakter gewoon niet inschatten. :')

Dat ie dominant is ja. Dat wel. Maar verder? Met die lichte ogen en zijn manier van doen... Hij lijkt veel intelligenter dan een hond het recht heeft te zijn. :')

**Geplaatst**: 10-11-22 11:11

Geplaatst: 10-11-22 11:11

Doet je man ook effectief iets in de bewaking met de honden? Of is het puur hobby?

Ik vind Arras er niet uitzien als een typische Mechelaar (kan ook gewoon aan mij liggen hoor

), misschien omdat hij behoorlijk zwart is, maar hij lijkt me ook een wat breder hoofd te hebben, eerder zoals onder Duitse Herder.

Onze Duits is een vondeling. Mijn man heeft hem op zijn werk gevonden in een bos, samen met nog twee teefjes. Volgens de veearts was hij amper 5 weken oud. Ze zouden naar het Blauw Kruis gaan, maar mijn man heeft de reu in zijn auto gezet en meegenomen naar huis. Gelukkig maar want van het asiel lieten ze uitschijnen dat ze ingeslapen zouden worden omdat het een 'gevaarlijk' ras is en ze de ouders niet kennen.
Daarna heeft hij hem in een grote kist in één van onze stallen gezet voor de nacht. Pas 's morgens heb ik hem ontdekt. Slimme zet van mijn man, want hij wist dat ik eigenlijk geen derde hond wou, maar ja ... als het beestje hier al overnacht heeft, dan kun je hem toch niet meer weg doen?

We zijn ondertussen 4 jaar verder en onze Rufus is de mooiste en braafste hond die ik ken. Het grootste gevaar met hem is dat hij je zou doodknuffelen. Een beer van 50 kg die tegen je been komt duwen kun je moeilijk negeren.
Ik ben ervan overtuigd dat er hier niets anders meer dan een Duitse Herder op ons hof komt in de toekomst.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-11-22 12:50

Re: Harmonie in chaos vinden

Geplaatst door de TopicStarter : 10-11-22 12:50

Het is nu puur hobby, hij heeft wel al een paar keer gezegd dat hij eigenlijk wel beveiliging met hond zou willen gaan doen maar da's best een dure opleiding.

Arras kennen we beide ouders van en dat waren beide mechelse herders. Hij is ook aangekeurd als mechelse herder. (anders mocht hij niet mee doen op NVBK).

Ik denk als ik er zo drie vond er geen enkele naar het asiel ging.

Daar zou ik zelf baasjes voor zoeken. Het asiel is idd geneigd om mechelse en Duitse herders gewoon in te slapen.

Zelfs een of ander "reddingscentrum" in belgië dat goed bekend staat (stond want heel de mechelaar wereld is er tegen in op stand gekomen) heeft een mechelse reu die in de sport graag gezien was en ook als dekreu willen in slapen omdat hij zogenaamd "vals" was. Dier was helemaal niet vals. Uiteindelijk hebben ze he gewoon gecastreerd en toch laten adopteren door een stroman van één van onze kennissen want onze kennis die de hond kende en die zei "ik ken hem, laat me komen tonen dat hij niet gevaarlijk is." die mocht niet komen.

Dus is het via via gegaan. Hond is nu wel gecastreerd maar goed, hij leeft tenminste nog.

**Geplaatst**: 10-11-22 15:15

Re: Harmonie in chaos vinden

Geplaatst: 10-11-22 15:15

Wat zonde dat er zo mee omgegaan wordt door een asiel. Ikzelf zou nooit voor een mechelse herder gaan, is niet verstandig voor beiden partijen. Maar zo'n asiel kan bij bepaalde rassen ,die je niet overal kan plaatsen, gewoon contact opnemen met de vereniging voor advies en eventueel hulp bij herplaatsing.

**Geplaatst**: 10-11-22 15:29

Re: Harmonie in chaos vinden

Geplaatst: 10-11-22 15:29

Ja asiels doen sowieso super moeilijk om honden te adopteren. Mijn ouders werken thuis, maar wel allebei. Betekent al meteen dat de asiels niet meewerken.
Terwijl we nu via via al drie 'probleem' honden hebben gehad die al direct helemaal goed zijn gekomen. Ook kunnen ze de hele dag samen buiten op het erf en in de wei spelen. Een herder of grote terrier hadden ze graag willen hebben, maar nee mag niet van asiels

**Geplaatst**: 10-11-22 16:16

Geplaatst: 10-11-22 16:16

Ik wou niet in twijfel trekken dat hij een zuivere Mechelaar is hoor.

Hij stemt gewoon niet overeen met mijn beeld van een Mechelaar. Hij ziet er robuuster uit dan wat ik in mijn gedachten had. Ik dacht dat ze kleiner en fijner waren dan een Duitser, maar Arras ziet er best een heel beest uit.

**Geplaatst**: 10-11-22 16:58

Re: Harmonie in chaos vinden

Geplaatst: 10-11-22 16:58

Frieke84 moet eerlijk zijn dat ik vorig jaar bij een opleiding voor detectie ook schrok van de mechelse herders welke erbij waren. Waren echt heel groot, terwijl ik dus ook in mijn hoofd een mechelse herder klein en fijn heb. Mooi om te zien, maar ik zag echt wel dat de combinatie echt moet klikken en de eigenaar wel ermee om moet kunnen gaan.

**Geplaatst**: 10-11-22 17:09

Re: Harmonie in chaos vinden

Geplaatst: 10-11-22 17:09

Ik had juist altijd het idee dat ze groter waren dan de duitsers.. Nou lijken alle duitse herders in mijn omgeving nog het meest op hyenas qua bouw dus helpt ook niet (wat een ongezond gebouwde dieren zijn dat

echt zielig). De mechelaars zitten over het algemeen een stuk beter in elkaar, al zijn daar ook wel zielepietjes bij natuurlijk.

**Geplaatst**: 10-11-22 17:15

Geplaatst: 10-11-22 17:15

Ja die lage kontjes vaak hè....
Ik vind die zwarte herders wel gave beesten vaak, ook wat fijner gebouwd.
Maar vind het echt mooie honden die jullie hebben Ayasha +:)+

Leuk foto's van baby Yaiko die je inpakt, doet hij goed +:)+

Hier ook wel een keer op een stal waar ik een weekje was, dat er een gewone bruine herder liep met een enorm brede kop, waar je het echt wel uit je hoofd haalde om nog maar binnen 5 meter van zijn hek te komen want die had je serieus opgevreten, wat een bloeddorstig monster man :oo

Maar met baasje erbij die dan aangaf dat je goed volk was, was het echt de grootste tutmuts ooit, ging nog net niet plassend ondersteboven tegen je aan liggen zeg maar van puur geluk en verlangen om getroeteld te worden. Bizar dat verschil...... wat een klefkees het dan ineens werd

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-11-22 18:00

Geplaatst door de TopicStarter : 10-11-22 18:00

Duitse is niet veel groter (scheelt een cm of 3 dus verwaarloosbaar) maar de Duitse was vroeger wel een heel stuk zwaarder (mechel 25 a 30kg, Duits 30 a 40 voor een reu.)

Echter is ook in de honden de fokkerij veranderd. Veel Mechelse herders hebben Hollands bloed (waar ook de kleuren nu vandaan komen). Hoe dat precies genetisch zit weet ik niet want ik geloof dat het Hollands bloed niet in de ‘zichtbare stamboom.’ mag staan dus dat zijn toch wel wat generaties.

De Hollandse herder is gebruikt om meer pit en massa toe te voegen (zo is het mij verteld dus correct me if I’m wrong) waardoor in praktijk veel moderne Mechelse herders kwa gewicht en massa niet meer onder doen voor Duitse. De lichtste thuis weegt bv 37kg en dat is Yaiko. Arras zit op 39 en Zyon zit nu al op 38 dus die gaat de 40 voorbij gaan eens volgroeid. De vader van Yaiko en Zyon weegt ook meer dan 40kg (heb wel foto’s van de vaders van alle honden. De moeder van Arras weet ik niet of ik daar een foto van ga vinden maar heeft wel een st. Hubertus stamboom.)

De mechelse herder van "vroeger" was inderdaad kleiner en vooral smaller dan de Duitse maar tegenwoordig zijn ze dus een stuk groter gefokt. Arras is hier bv ook de kleinste. Yaiko is een cm of twee groter dan Arras en Zyon is nog eens een cm of 3/4 groter dan Yaiko.

Je ziet het vooral aan de snuit. Arras heeft nog steeds wel meer een mechelse herder snuit, wat spitser en langer. De duitse herders hun snuit is korter.

Wij hebben ook voor mechelse gekozen ivm de bouw en de gezondheid. Ook "goed" gefokte duitse herders zitten imo gewoon niet meer gezond in elkaar.

Mechelse herders zijn vaak kwa karakter iets eenkenniger en vinniger dan Duitse herders. (daarom werkt politie ook vaker en vaker met mechelse tov duitse vroeger, dat en gezondheid.). Ook hier is er echt een enorm verschil tussen wanneer je aan komt en wanneer ze zien dat wij je binnen laten.

Als je gewoon aan de poort komt haal je het echt niet in je hoofd om er over te kruipen met die drie leeuwen. Maar als we je binnen laten liggen ze op de schoot. _O-

Nou Arras niet maar die doet dat bij ons ook niet echt, die komt wel even knuffelen maar na tien minuten vindt ie het mooi geweest en wil ie rust. _O-

en dat is dus ook een stukje waar je mee moet kunnen "dealen".

Mechelse herders, alle herders, zijn hele gevoelige honden die vaak heel kleine signalen geven die je wel moet herkennen. Als je dat niet doet dan kunnen ze best flink uit vallen en dat lijkt dan "zonder reden" maar in feite hebben ze dan al 100 signalen gegeven. Arras heeft dat bv heel erg met sommige mensen dat wij zeggen "laat hem met rust" en dat ze dan niet snappen waarom.. Maar Mechelse en Duitse herders gebruiken hun hele lichaam, staart, rug, houding, oren, de spanning in hun gezicht... Dat zijn allemaal signalen die je al kan zien alvorens ze over gaan tot haren rechtop zetten of grommen. In mijn ervaring gebruiken andere rassen die signalen veel minder subtiel. Bij Arras is het soms haast gewoon een verandering in "sfeer" rondom hem die ons doet zeggen van "laat hem maar.". Dan wil hij gewoon even rust en da's oké. Dat is ook gedrag waar je gewoon mee om moet kunnen, het zijn geen labradors het zijn uiteindelijk bewakingshonden die een bijhorend karakter hebben waarop ze ook gefokt zijn. Dus als eentje dan even duidelijk maakt dat ie even rust wil dan moet je dat kunnen accepteren.

Daar komt nog bij dat wanneer een type als Arras waarschuwend snauwt omdat je signalen gemist hebt, dat nu eenmaal veel imponerender is dan wanneer een beagle dat doet.

Stel dat je op zo'n moment met hem aan het werk gaat is het geen probleem he, met liefde. Maar knuffelen en aaien moet je dan gewoon even laten.

Laatst bijgewerkt door Ayasha op 10-11-22 18:06, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 10-11-22 18:04

Geplaatst: 10-11-22 18:04

Ook herders weten echt wel goed van slecht te onderscheiden en vallen niet zomaar aan als het normale goede honden zijn. Ooit, iedereen was afwezig en ik was op stal, trok ik de stal open waar wat hooi lag want mijn paard had niet of te weinig gehad zo leek het . Mijn grote vriend, een herder die daar waakte, vloog me aan in het donker (ik had hem glad niet gezien) en ik riep zijn naam en opende in een reflex mijn armen zodat ik hem op kon vangen en hij likte me en piepte en blafte van schrik en geluk dat ik hem riep en dat ik het was.

Dit heb ik natuurlijk op stal de andere dag verteld dat ik hooi pakte en hij aanviel en de aanval liet veranderen in een stevige knuffel partij. Ik was wel heel erg geschrokken. Het beestje heeft nooit meer in die stal mogen liggen. Ze waren blij dat ik het was en niet een ander die de stal had opengetrokken.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-11-22 18:08

Geplaatst door de TopicStarter : 10-11-22 18:08

klopt, ze zijn erg gevoelig voor lichaamstaal. Zij zien veel meer dan wij beseffen dat we tonen. En daar gaat het heel vaak mis met het opvoeden van een herder.

De baas die tegenstrijdige dingen "toont" en tegelijkertijd vaak signalen van de hond mist en de hond die daar van in de war raakt en van daaruit eerst defensief wordt en als ie daarop gecorrigeerd wordt; met wat pech vervolgens agressief. Dan is het ineens een "moeilijke" of "valse" hond. Terwijl de baas gewoon slecht communiceert en niet op let. Er zijn heel veel dingen die je je kan permitteren bij een labrador maar die bij een herder funest zijn. Ze zijn te slim om behandeld te worden als dwazen die geen recht op consequente duidelijke opvoeding hebben en gewoon moeten doen wat ede baas zegt wanneer ie het zegt ongeacht wat ie gisteren zei. Dat levert je bij een labrador een irritante hond op en bij een herder eentje die uit valt.

**Geplaatst**: 11-11-22 13:17

Re: Harmonie in chaos vinden

Geplaatst: 11-11-22 13:17

Ik denk dat het om die reden an sich wel terecht is om het als "moeilijke hond" te bestempelen, in de betekenis van "gewoon niet geschikt voor iedereen"

Dat kalf van een herder waar ik het over had dat was overigens al wel (bijna) 30 jaar geleden hoor trouwens, ik heb in mijn beleving nooit meer zo'n knoeperd met zo'n brede kop in herder-verpakking gezien

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-11-22 13:23

Re: Harmonie in chaos vinden

Geplaatst door de TopicStarter : 11-11-22 13:23

Het zijn zeker geen makkelijke honden. Ik heb er ook geen moeite mee als men zegt dat het een moeilijk ras is, dat geldt voor grote rassen uiteindelijk of meer: Voor alle rassen die van oorsprong gefokt zijn om een job uit te voeren. Dat veel labradors zich niet geweldig gedragen (dat zie ik hier nu toevallig veel) is omdat mensen niet meer door hebben dat een labrador een retriever is, een hond die nood heeft aan beweging en uitdaging. Jack russels zijn niet groot maar wel vaak onopgevoed, omdat ze niet behandeld worden als de honden die ze zijn.

Waar ik wel moeite mee heb is wanneer mensen bij voorbaat zeggen dat onze honden vals zijn. >;)

En dat kwam dan van iemand wiens keffer mij al twee keer gebeten heeft zonder aanleiding. >;)

Toen ik zei "nou, deze hebben me anders nog nooit gebeten dus wat zegt dat over de jouwe?" was het stil aan de andere kant.

De heer Zyon is aan het puberen. De heer Zyon had een papiertje gevonden........ :roll:

Mijnheer Zyon was aan het brabbelen over zijn eten (ze zijn vrij vocaal, niet perse blaffen maar meer a la husky. :')

) dat niet snel genoeg kwam tot ik het papiertje (of meer: de sneeuw) ontdekte.

Zodra ik me bukte om het op te rapen spurtte meneer Zyon naar zijn kussen en besloot daar braaf te wachten tot baasje klaar was. :')

**Geplaatst**: 11-11-22 13:36

Re: Harmonie in chaos vinden

Geplaatst: 11-11-22 13:36

Verstandig besluit denk ik....? :))

Jack Frutsels zijn echt vreselijk irritant vaak ja, enkelbijtertjes

**Geplaatst**: 11-11-22 16:24

Geplaatst: 11-11-22 16:24

Mooi om te lezen!

Hier ook een echte herderfan. Vroeger altijd met de duitse herder vd buren op stap, later zelf een mechelaar en nu een Beauceron.

Gouden honden allemaal.