

Moderators: Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight
ChantalAM schreef:Nou zo zag ik het ook voor me.. jammer dat er meteen zo negatief gedacht wordt.
Ik lees dat we te maken hebben met iemand die ontiegelijk haar best doet voor haar paard en tot het uiterste gaat om er iets van te maken. Nogmaals heel veel succes en als het echt niet lukt dan zijn jullie gewoon geen goede combinatie en dat is niet erg maar je best heb je iig gedaan.
Hoe gaat het trouwens in de tussentijd?
ChantalAM schreef:yep ik ook
maar als ze doorzet en "wint" zal ze geweldige levenslessen erbij krijgen.
Ik ben daarom ook zo benieuwd. En gun het haar van harte..en het paard natuurlijk
Gypsy schreef:Ja als je niet zelf voert zie je dat wel vaker. Hier hinniken ze altijd heel leuk maar als ik de trailer aankoppel of een halster pak is de helft plots verdwenen haha.
Op de wei een beetje eten is voor veel paarden nu eenmaal leuker dan werken.
nikkel schreef:Als je paard met zijn oren in zijn nek van je weg blijft rennen. Dat is tot daar aan toe, beroerder is wat mijn allereerste paard deed een geïmporteerde pool. Met oren in de nek en op de achterbenen naar je toe komen als je die uit de wei wilde halen om te gaan rijden. Het probleem heb ik wel opgelost alleen de door mij gebruikte methode was niet fraai.
pol013 schreef:Maar Kim-W als ik jouw vergelijking doortrek zouden ochtend mensen dan mensen kunnen zijn die hun werk geweldig vinden. En niet-ochtend mensen een stom leven hebben. Want anders stond je wel blij naast je bed te trappelen voor je naar je werk mocht. Ik denk dat het een heel stuk genuanceerder ligt.
Misschien heeft een paard werken en eten wel even hoog op de prio lijst staan. Of eten net iets hoger op de prio lijst dan bewegen. (wat heel gezond zou zijn voor een dier wat 20h per dag eet, knabbelt en browst). Of ligt het nog aan het moment van de dag. Dat je paard net een lekker stukje gras gevonden heeft. Of net even gespeeld of gerust heeft en nu even lekker lui wil eten.
Dat zegt an sich echt niet alles over arbeidsvreugde.
Het is wel iets om in de gaten te houden. Als je paard met zijn oren in zijn nek van je weg blijft rennen zou ik me zelfs heel veel zorgen gaan maken. Of als je paard niet in beweging wil komen als je opstapt oid. Maar alle andere verschijningsvormen vragen wel iets meer nuance.