love_animals schreef:Nee de eigenares kan het paard niet meer betalen dat is iets anders als ze hem kon betalen had ze hem nooit meer weggedaan
Ik snap heel goed dat je dat wilt geloven, maar eerder schreef je ook dat ze ging meebetalen als er toch extra kosten kwamen. Dat rijmt toch niet met elkaar?
Hoe dan ook: vorig jaar heb ik ook een 21-jarige merrie overgenomen (die is nu dus ook 22). Zij is vooral gezelschap voor mijn 12-jarige ruin, die laatste is mijn rijpaard.
Voordat ze bij mij kwam, ben ik bij hen geweest om te bekijken of ze iets voor ons was. De eigenaren waren verbaasd over de manier waarop de merrie op mij en mijn man reageerde.
Ondanks dat zij ook hun paard 'afdankten' wilden ze wel weten of alles klopte, dat de merrie ons ook leuk vond, hoe wij er tegen aan keken, wat wij voor een huisje te bieden hadden etc. Als dit niks was geworden, dan was de merrie ook naar de slacht gegaan, omdat ze verder alleen maar aanbiedingen hadden gekregen van mensen die haar gratis wilden overnemen en inzetten in managelesjes, of als fokmerrie (vanwege haar papieren).
In mijn ogen wil je, als liefhebbende eigenaar die zijn paard ter overname aanbiedt, toch zelf zien hoe het paard op de toekomstige eigenaar reageert? En of die toekomstige eigenaar eigenlijk wel te vertrouwen is? Immers: voor hetzelfde geld gaat de nieuwe eigenaar gekke dingen met het oude paard uithalen, of verdwijnt het met een vals papier in de handel.
Daarom vind ik het zo vreemd dat de eigenaresse zich nog niet heeft laten zien. Dit verhaal rammelt volgens mij aan alle kanten. Zeker als ik vergelijk hoe het met mijn merrie ging vorig jaar.
Overigens ben ik ook eigenaar geworden van de merrie. Dat betekent ook dat het paard verzorgd wordt op de manier die ik wil en ik met niemand hoef te overleggen over bepaalde beslissingen (zeker als inslapen op den duur aan de orde komt, is dat wel zo belangrijk).
In jouw plaats zou ik dan ook niet akkoord gaan met een adoptiecontract.
