Moderators: Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight
Nadecheee schreef:Ik zelf heb mijn paardje moeten laten inslapen in december vorig jaar.
Ik vond het vreselijk maar hij lag er vredig bij.
Ik zou hem persoonlijk zelf nooit naar de slager brengen, ik zou er niet aan willen denken dat iemand hem dan gewoon op eet zeg maar.Die gedachte maakt mij namelijk een beetje misselijk.
Oke een spuitje geven is ook geen lekker gezicht geef ik eerlijk toe want ik heb mijn paard in elkaar zien zakken voor mijn ogen en dat was niet echt prettig om te zien en op dat moment gaat er van alles door je hoofd.
zo een heel verhaal maar toch blijf ik bij een spuitje geven.
mariekie schreef:Vraagje: Mijn pony is al 31 jaar.
Is die nog wel nuttig als consumptie
Verder is het een schimmel.
Ben er nog steeds niet uit.
Spuiten of schieten, ze belanden even goed bij de rendac..
chipieke schreef:Mijn pony Val is van zichzelf ingeslapen en dat is het prachtigste dat ik ooit gezien heb. Mijn paard Caruso is ingeslapen, omdat hij gewoon op was, hij heeft niet gevochten of niets.
Waarom ik zelf NOOIT een paard naar het slacht zou voeren is simpel, ik wil niet dat mijn paard op iemands bord terecht komt. Ik vind het beeld dat het paard wordt neergeschoten en op de grond valt veel te hard, iets wat ik als emotioneel wrak niet zou kunnen zien.
Nee, het is een spuitje of niets.
_Sigrid_ schreef:Nog een vraagje waar hier misschien wel iemand antwoord op heeft:
Kun je je paard ook ter beschikking stellen aan de wetenschap? Dus dat ze je paard in Utrecht gebruiken voor onderzoek, of voor lessen anatomie voor diergeneeskundestudenten? Ben hier wel benieuwd naar.
mick75 schreef:Dat vind ik ook een interessante optie! Paard doneren aan de wetenschap. Tegen de tijd dat het zover is ga ik dat mischien wel overwegen (lees: ernaar informeren).
Verder heb ik met paarden die naar de slager gingen eigenlijk alleen maar positieve ervaringen. Ze zien het als een uitje, iedereen is lief, leuk en aardig voor ze, ze krijgen dingen die ze anders nooit krijgen (veel meer worteltjes en ander lekkers, schuldgevoel afkopen van het baasje cru gezegd) en zijn weg voordat ze maar met de ogen kunnen knipperen, laat staan bedenken wat er gaat gebeuren. Slachthuizen ruiken altijd fris en schoon en ze stappen er vrolijk naar binnen.
Vrijwel altijd is de reden dat een paard eventueel gaat panieken het baasje, die zo raar doet en maar huilt, gestressed is en zo niet-normaal doet. Dan spiegelen ze als het ware aan het baasje en kunnen ze lastig worden. Als je zelf van te voren alles goed regelt, je laadt je paard in, gaat naar de slager en zorgt dat je er precies op tijd bent zodat je niet hoeft te wachten en gewoon door kan lopen (dus jezelf ook geen tijd geeft om er op dat moment te hard over na te denken) gaan de paarden eigenlijk altijd gewoon mee. In het slachthuis gaan ze meestal met de oortjes naar voren heen!
mick75 schreef:Dat vind ik eigenlijk gewoon niet eerlijk naar je paard toe! Je weet dat ie gaat vechten, omdat ie dat altijd doet. Wil je dus willens en wetens hem laten inslapen en hem als laatste ervaring een doodsstrijd meegeven? Dan kies ik toch voor de slacht waar de laatste ervaringen een aai over de bol en een wortel of zo zijn.
Abeltje77 schreef:chipieke schreef:Mijn pony Val is van zichzelf ingeslapen en dat is het prachtigste dat ik ooit gezien heb. Mijn paard Caruso is ingeslapen, omdat hij gewoon op was, hij heeft niet gevochten of niets.
Waarom ik zelf NOOIT een paard naar het slacht zou voeren is simpel, ik wil niet dat mijn paard op iemands bord terecht komt. Ik vind het beeld dat het paard wordt neergeschoten en op de grond valt veel te hard, iets wat ik als emotioneel wrak niet zou kunnen zien.
Nee, het is een spuitje of niets.
Maar... maar... maar
*geeft het op*