Kirsten_S schreef:Vergelijk het maar is met de mens, want bij een paard wordt veel sneller gezegd: maak hem/haar maar af het wordt te duur, te veel, het rehabiliseren duurt heel lang, geen tijd meer, enz.
Maar bij een mens wordt er vaak allles en dan ook alles aan gedaan om diegene te helpen ook al duurt de revalidatie een paar jaar. En al het geld dat ze hebben wordt erin gezet.
En als je bij kleinvee kijkt is het nog erger. Een schaap die bijv. een ontsteking heeft aan ze been wordt vaak ingeslapen omdat de medicijnen te veel kosten. Dat zoo verholpen kan worden.
En als je je nou is inbeeld in het dier. Het kan al niet praten dus dat maakt het al moeilijker. Maar vraag je is af of het dier het leuk zo vinden als je je na jaren manegewerk of pensionwerk een blessure of iets anders krijgt het weg gaat doen of laat inslapen.
Je eigen familielid doe je toch ook niet weg als het te duur wordt of het te veel pijn lijdt?
Denk daar is aan voordat je weer een besluit maakt om je paard weg te doen!?
En laten we nou is ophouden met dat kinderachtige gedrag?!
met een strijd tussen die en die?!
Hier wil ik dolgraag op reageren. Over dat schaap, mensen die schapenboer zijn of iets anders met schapen doen hebben die beesten voor als beroep. Als een schaap meer gaat kosten dan dat hij opbrengt, ja dan geven ze zo'n beest op. Wil niet zeggen dat de boer niks om het dier geeft, ik neem aan dat hij ook om zijn familie geeft. En geloof me zo makkelijk hebben de boeren het tegenwoordig niet meer.
Mens en diervergelijking. ook mijn huisdieren zie ik als familie. Maar als mijn oma/opa tante of oom wat heeft geeft de overheid daar geld voor in de vorm van uitkeringen en verpleeghuizen, verzorgingshuizen enz. Dan is het betaalbaar. Als mijn paard ziek is en hij moet revalideren dan zal ik toch echt zelf moeten dokken. Daar bestaat namelijk geen instantie voor.
Ik heb vorig jaar met veel pijn en moeite mijn rat in moeten laten slapen. Ik gaf zielsveel voor dat beestje (en mn andere ratjes) Tot op het laatste moment (ze was al verdoofd) wilde ik met haar weglopen. Ik kon het niet aan om haar in te laten slapen. ik wilde haar helemaal niet missen. Hoe vaak had ik wel niet gehoopt dat ze uit zichzelf ging, ik zei het zelfs tegen haar.
Ik werk in de thuiszorg en zie heel veel mensen met kanker die ten dode zijn opgeschreven. Hoe vaak familie wel niet in tranen zit met dit hoeft toch helemaal niet, pijnlijden, de vermoeidheid, de aftakeling. Nou ben ik geen Lucia de B maar als ik die mensen (zowel de familie als de client) zou kunnen helpen met het beeindigen van leven.
Nee sorry dan hebben wij het makkelijk te zeggen voor onze dieren. Zodra wij zien dat het beestje het niet meer aankan, meer slechte dagen dan goede dagen heeft. Dan gaan wij ermee naar de da voor het verlossende spuitje.
Dus graag at meer respect voor andermans mening.
Sorry voor de spelfouten en de misschien wat onlogische beredenering, maar ik was een beetje boos toen ik de quote las.
Geplaatst: 30-06-07 21:41 
dat je weet dat ie het ruikt 
)
