Die van mij wordt vervelend als ie wilt spelen. Als ie uitgespeeld is met een ander paard dan is er niks aan de hand.
Is ie niet uitgespeeld maar wil ik wel wandelen, dan gaat ie vooral happen. Dan ben ik duidelijk met een nee, daarna een strengere nee met een tik, raak of niet raak maakt niet uit (hij weet toch wat ik ermee bedoel). En als ie mij in 1 keer 'hard' grijpt dan is ie helemaal de banketstaaf. Dan krijgt ie niet eens een waarschuwing.

Maarja. Als ik hem in het land zie, het paard wat oren plat doet in zijn nek en daarna een trap verkoopt is er gelijk vanaf. De ander doet oren in de nek en doet vrijwel niets. Dat is voor hem een héél leuk spelletje.

En kwa drammen met lopen zet ik hem stil en meestal loopt hij dan een paar passen door, dan zet ik hem flink terug en herhaal dit tot ie stil staat wanneer ik het zeg. Op den duur doet ie het met 1 keer terug zetten en daarna is hij weer braaf.
Ook als ie in mijn ruimte staat zonder dat ik dat wil, zet ik hem terug. En gewoon blijven herhalen.
En de ene keer is het 1 stap terug, de andere keer 15 stappen terug. Is ook maar net hoe vervelend hij is. Maar aan zijn hoofd zie ik vaak al dat ie zoiets heeft van 'oke ik zal weer lief zijn'. En soms probeert ie de woeste hengst uit te hangen, dan is ie ook zwaar de banketstaaf. Kan niet en wil ik niet. Dat weet ie al te goed. Dat laat ik hem dan ook goed weten en dan is het vaak ook in 1 keer klaar.
