Bokt.nl

Citaat:

Dit zijn basisoefeningen om het leiderschap te bevestigen, dus ik geloof er wel in, op voorwaarde dat ze consequent toegepast worden en dat ze dus ook op vreemd terrein werken. Vooral met de tweede oefening heb ik goede ervaringen. "Mijn plaats is jouw plaats" heette het indertijd bij mijn NH instructrice, is hetzelfde als een leidend paard in de kudde doet: als ie naar een sappig grasje wil, gaat ie ook niet om de anderen heen, maar loopt er dwars "doorheen" zonder zich iets van de ander aan te trekken. Tenzij die niet wijkt, dan zal die er ook gevolgen van ondervinden.

Elisa2 schreef:

Ook met leiderschap kun je nog steeds in partnerschap werken, maar het is wel zo dat jij uiteindelijk bepaald. En dat moet ook, want juist dat geeft duidelijkheid aan een paard en is belangrijk voor de veiligheid.

Elisa2 schreef:

Dit inderdaad, als het paard niet op het oortje reageert zou het leidende dier in de kudde ook uithalen.
Het is heel interessant om paarden in de kudde te observeren. Ze zijn echt niet zo lief voor elkaar.

Ik link dominantie ook niet aan agressie trouwens maar aan energie. Iemand die iets echt meent komt veel overtuigender over dan iemand die iets niet 100% meent. En paarden zijn daar zo gevoelig voor.

Een goede leider kan dus van alles puur en alleen op energie. Maar zoiets moet iemand wel eerst leren.

De meeste mensen die agressie gebruiken tov paarden zijn juist geen goede leiders want aggressie link ik aan machteloosheid.
Maar een tikje of zwaai met het touw vind ik niet onder agressie vallen maar onder correctie. En hoe consequenter, hoe minder nodig.

nikkel schreef:

Een hengstenbit in zal zeker helpen, maar lastig bij het grazen. Ik laat het hierbij. Ik ben wel benieuwd hoe het verder gaat met TS en haar paard.

Devitootje schreef:

Maar een draaiend touw om te zorgen dat je niet onder de voet gelopen wordt zie ik ook niet per definitie als agressief, maar met een draaiend touw op een paard aflopen en als ie niet snel genoeg aan de kant gaat vind ik dan wel weer agressief.

Devitootje schreef:

Elisa2 schreef:

Ook met leiderschap kun je nog steeds in partnerschap werken, maar het is wel zo dat jij uiteindelijk bepaald. En dat moet ook, want juist dat geeft duidelijkheid aan een paard en is belangrijk voor de veiligheid.

Wat houdt het partnerschap dan in als één van de twee uiteindelijk alles bepaald.
Ik bepaal al heel veel voor mijn paard (waar ze woont, met wie, wat ze eet, hoe lang ze op de wei mag, etc). dus waarom zou zij niet een stem mogen hebben in de dingen die we samen doen?

Veiligheid kan je ook creëren door te zorgen dat dingen niet escaleren (set them up for succes), dat je je paard niet overvraagd, dat je wel duidelijke afspraken met hem maakt (waar ik sta kan jij niet staan, wat principieel een andere 'afspraak' is dan als ik wil staan waar jij staat moet je aan de kant en als je dat niet snel genoeg doet volgt er (uiteindelijk) een tik met een touw).

Ik gok dat het zwaaiende touw na 1 of 2 keer al niet meer nodig is, want dan begrijpt het paard de bedoeling.
Als ik wil staan waar mijn paard staat, dan vraag ik gewoon vriendelijk of ze aan de kant wil gaan.

Jij stelt dat duidelijkheid belangrijk is voor de veiligheid, maar autonomie (van het dier) is belangrijk voor de motivatie om iets wel of niet te willen doen, zonder het af te moeten dwingen met druk.

Elisa2 schreef:

Omdat dat natuurlijk kuddegedrag is, ze gaan normaal gesproken altijd aan de kant voor degene die hoger in rang is.

hwn schreef:

Devitootje schreef:

Maar een draaiend touw om te zorgen dat je niet onder de voet gelopen wordt zie ik ook niet per definitie als agressief, maar met een draaiend touw op een paard aflopen en als ie niet snel genoeg aan de kant gaat vind ik dan wel weer agressief.

Ik reageer nu op jou, maar geldt ook voor anderen die dit als "agressie" of "wegjagen" omschrijven: het doel van de oefening is eigenlijk om rustig, niet bedreigend maar zelfzeker het paard te doen plaatsmaken voor jou. Dat draaiend touw komt er maar aan te pas als blijkt dat het paard zonder dit touw niet zal wijken. Is eerder het paard een keuze geven, en als na 2x het paard begrepen heeft dat rustig opzij stappen het juiste antwoord is, dan is deze oplossing heel zacht en niet agressief voor beide partijen.

Elisa2 schreef:

Ja ik baseer het gewoon op mijn eigen ogen en jarenlange ervaring, hebben altijd de paarden in kuddeverband gehad. Rangorde kan wisselen, maar een rangorde is er.

Elisa2 schreef:

Omdat dat natuurlijk kuddegedrag is, ze gaan normaal gesproken altijd aan de kant voor degene die hoger in rang is.

Elisa2 schreef:

Heb je weleens wilde paarden met elkaar om zien gaan? Dat gaat nog veel harder dan wat er in een samengevoegde kudde gebeurd.

Avalanche schreef:

Elisa2 schreef:

Ja ik baseer het gewoon op mijn eigen ogen en jarenlange ervaring, hebben altijd de paarden in kuddeverband gehad. Rangorde kan wisselen, maar een rangorde is er.

Dat ontken ik ook niet, alleen hij is dynamisch en niet statisch. Niet gebaseerd op eisen, dwingen en agressie maar op onderlinge beleefdheid en vriendelijk vragen.
Plus dat een door mensen samengestelde kudde anders functioneert dan een natuurlijke kudde.

We kunnen als mensen niet natuurlijk kuddegedrag nabootsen, we zijn geen paarden. Maar we kunnen ons wel verdiepen in wat normaal en beleefd gedrag is, en ook zo door een paard gezien en begrepen zal worden, en op wat agressief en onnatuurlijk gedrag is. En ik ben het eens met Devitootje dat met een zwaaiend touw in je paard zijn ruimte komen agressief gedrag is.

Elisa2 schreef:

Omdat dat natuurlijk kuddegedrag is, ze gaan normaal gesproken altijd aan de kant voor degene die hoger in rang is.

Dat andere paard wil dan op die plek zijn met een doel. Die gaat niet naar die plek puur om het andere paard weg te jagen.

Elisa2 schreef:

Heb je weleens wilde paarden met elkaar om zien gaan? Dat gaat nog veel harder dan wat er in een samengevoegde kudde gebeurd.

Eh? Wilde paarden stellen zelf hun kuddes samen, uit familieverbanden. Hoe kom je erbij dat dat veel harder gaat?

Janneke2 schreef:

En eigenlijk vind ik dat het dier moet reageren op je eigen houding.
... hetzij 'Hai Knollie, gezellig, hoe gaat het met jou?'
... hetzij 'Ik moet nu echt even 'hier' zijn, svp opzij'.

Avalanche schreef:

Dat ontken ik ook niet, alleen hij is dynamisch en niet statisch. Niet gebaseerd op eisen, dwingen en agressie maar op onderlinge beleefdheid en vriendelijk vragen.
Plus dat een door mensen samengestelde kudde anders functioneert dan een natuurlijke kudde.

We kunnen als mensen niet natuurlijk kuddegedrag nabootsen, we zijn geen paarden. Maar we kunnen ons wel verdiepen in wat normaal en beleefd gedrag is, en ook zo door een paard gezien en begrepen zal worden, en op wat agressief en onnatuurlijk gedrag is. En ik ben het eens met Devitootje dat met een zwaaiend touw in je paard zijn ruimte komen agressief gedrag is.


Dat andere paard wil dan op die plek zijn met een doel. Die gaat niet naar die plek puur om het andere paard weg te jagen.

Eh? Wilde paarden stellen zelf hun kuddes samen, uit familieverbanden. Hoe kom je erbij dat dat veel harder gaat?