Ik moet zeggen dat ik dit een behoorlijk heftig topic vind. Je schrijft erg vlot en het is leuk om te lezen, maar als er zoveel fout gaat, dan gaat er wel heel erg veel fout en dat geeft het voor mij een wat nare bijsmaak.
Niet de pony zelf trouwens. Tinkers zijn vaak erg gevoelige binnenvetters, dus bij een paardje van 3,5 dat door jouw aankoop voor het 1st in haar leven van haar geboorteplek geplukt wordt is het niet meer dan logisch dat ze daar behoorlijk van onder de indruk is, bang is van alles wat nieuw is (stomweg omdat ze op de vorige plek geboren is en 'nieuw' nog nooit heeft meegemaakt), en heel erg kleeft aan het enige wat nog bekend is, namelijk die ene shet.
Juist de gevoeligere paarden hebben gewoon heel veel tijd nodig (lees maanden!) voor ze helemaal op hun plek zijn, niet meer overprikkeld zijn door het dagelijks leven en dus ook weer ruimte hebben voor andere nieuwe prikkels (nieuw zadel, nieuwe ruiter, nieuwe training, nieuwe buitenrittenomgeving enz). Deze merrie heeft dan helaas de pech gekregen dat ze bij een baasje terecht is gekomen dat weliswaar het hart op de juiste plek heeft en ook alles voor haar over lijkt te hebben, maar rijden als prioriteit nummer 1 had en dat ook meteen vanaf die eerste paar dagen elke dag moest doen, zelfs de dag direct nadat het paard 3 meter omlaag is gevallen. Maar goed, zoals je schrijft is dit in het verleden en waarschijnlijk trek je nu ook de haren uit je hoofd als je terugkijkt. Je schrijft zelf dat je het voor het leedvermaak schrijft, daar vind ik de situatie persoonlijk iets te schrijnend voor, maar ik vind het wel positief dat je dit zelf ook niet als je beste beslissingen ziet en dapper dat je het wilt delen.
Omdat tips zinloos zijn als al deze drama's zich twee jaar geleden afspeelden wil ik alleen nog even hier op reageren:
Citaat:
Ik stond met een brok in mijn keel. Arm dier. Wat gaat er toch in je kop om dat je zo vaak schrikt, wat is er ooit gebeurd, heb je een trauma opgelopen in een situatie waarin je alleen was, waarom ben je zo bang en wat een pech dat je zulke zere voeten hebt.
Op Bokt zie je bij 'paardenredders' heel vaak een erg hardnekkig traumadenken. 'Mijn paard wil zijn halster niet op -> Hij zal wel met het halster op zijn hoofd zijn geslagen'. 'Mijn paard wil niet over balkjes draven' -> 'Hij zal wel met hindernisbalken op zijn hoofd zijn geslagen'.
Jij lijkt hier in dit topic ook vrij direct de link te leggen tussen jouw problemen en dat dat dan wel fout moet zijn gegaan in haar verleden/dat de vorige eigenaars haar wel een trauma bezorgd moeten hebben. Als ik jouw verhaal lees dan lees ik exact hetzelfde verhaal wat ik ook bij andere Tinkers voorbij heb zien komen die op een stuk land geboren zijn, niet echt opgevoed/getraind zijn en dan op hun 3e/4e ineens uit de wei getrokken worden en verkocht worden aan iemand die al wereldwijze en beleerde paarden gewend is. Die tinkers zijn helemaal niets gewend, en helemaal bij introvertere rassen betekent dat dat hun emmertje onzichtbaar voldruppelt en ze vervolgens 'vanuit het niets' exploderen, bovenop je springen, op hol slaan enz enz enz. Dit komt niet door een onderliggend trauma, maar stomweg door een onderliggend karakter in combinatie met voor dat karakter desastreuze ontwikkelingen, en die hebben heel veel tijd nodig. Helaas zijn dat inderdaad niet de opstappen&wegrijden paardjes.
Heel erg jammer om te lezen dat ze lichamelijk alsnog zo in de knoop komt te zitten dat belasten niet meer mogelijk is, maar misschien helpt het je als je het traumadenken even stopt en gewoon kijkt naar het paard dat voor je staat als een paard dat op jouw situatie en jou reageert.
Mijn eigen paard is ook een projectje maar qua karakter 1000x makkelijker, maar die is ook enorm veranderd toen hij van de ene naar de andere stal verhuisde. Dat soort veranderingen heeft gewoon impact, en hoe gevoeliger een paard en hoe slechter hij op veranderingen/nieuwe dingen is voorbereid, hoe moeilijker hij het zal krijgen en hoe meer tijd ze nodig hebben voor je ze kunt belasten, want anders stapel je mentale belasting op een toch al compleet mentaal overbelast paard.
Mijn paard heeft trouwens ook enorm gevoelige zolen op steentjes en dergelijke (struikelen, korte pasjes, en dat allemaal zonder ruiter). Ik weet niet of jouw paard daar nog steeds last van heeft, maar als ik 1x met Keralit Huffestiger (hoefverharder) over de zool smeer dan loopt hij 10 minuten later weer volkomen normaal. Ik ben ook heel lang bang geweest dat er een onderliggend griezelig hoefprobleem was, maar doordat het smeren met Huffestiger het meteen oplost weet ik bij hem nu 99,99& zeker dat hij gewoon echt stomweg gevoelige zolen heeft.
Ik hoop hoe dan ook dat jullie toch samen een uitweg vinden!