mrie schreef:Het is niet persé de leeftijd van een paard waardoor ik verkoop wat zielig vind. Ik vind het zielig als zo'n beest braaf al jaren in de dressuur loopt het nu niet meer bij kan benen en dus weg moet omdat ruiter hogere ambities heeft. Toch een beetje stank voor dank vind ik dan.
Het doet me een wenkbrouw optrekken, maar moe wordt ik er niet van hoor....
Maar hoeveel last heeft een paard er nu daadwerkelijk zelf van als hij verkocht wordt? Weet een paard überhaupt wel dat hij verkocht is.. Als ik straks 3 weken op vakantie ben worden mijn paarden door iemand anders verzorgd, en als mijn hooibaal soms ineens op een andere plek staat herkennen ze hun stal niet meer. Denken ze dan werkelijk 'chips, nu zijn we verkocht' ? Ik geloof graag dat mijn paarden van mij houden na 14 jaar samen zijn, maar de harde werkelijkheid is dat ze naar iedereen hinneken die ze voer geeft, en uiteindelijk een vreemd iemand weer net zo in vertrouwen gaan nemen als ze bij mij destijds hebben gedaan. Neemt natuurlijk niet weg dat een structuur altijd gewenst is bij paarden, dus als die veranderd zullen ze vast wel even van slag zijn, en ik geloof ook wel dat paarden best een voorkeur voor personen kunnen hebben. Maar ach, wie heeft dat niet?