Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola



! Dottie1990 schreef:Ik volg je topic al een tijdje, wat een vreselijk nare situatie. Heb zelf helaas ook de nodige dingen mee gemaakt op stallingen, m'n eerste stalling was sowieso een hoop haat en nijd. De 2e stalling leek leuk en geweldig maar daar liepen ze achter mijn rug om flink te banketstaaf en commentaar te leveren (terwijl ze het zelf geen haar beter deden), toen ik dus weg wou omdat ik er zat van was, kwam ik mijn paard halen en was die verdwenen (gestolen), stalhouders hebben gedaan alsof ze er niks van wisten, ik met kennis naar m'n vader z'n werk gereden m'n vader die mensen gaan bellen, kwam het hoge woord er uit dat de vorige eigenaresse van het paard al een paar maand daar over de vloer kwam stiekem, zo gepland dat het altijd was als ik er niet was (ik kwam bijv. nooit s avonds als het donker was, of zodra het hek dicht was spraken ze af) zij was zogenaamd met de eigendomspapieren aan komen zetten (die ik in bezit had maar goed..) en toen ze hoorden dat ik ging verhuizen hebben ze tegen de ex-eigenaar gezegd dat ze t paard maar mee moest nemen omdat ik er zogenaamd niet goed voor zorgde en ze niet wisten waar ik heen ging dus ze het paard misschien nooit weer zouden zien.. Blijkbaar heeft mijn paard toen een week lang in een afgesloten hok gestaan, in een veel te klein donker schuurtje, opgesloten zodat niemand haar daar zou ontdekken en op een ochtend vroeg hebben ze haar daar weg gehaald (nieuwe stalhouders van de stalling waar de vorige eigenaar haar zou plaatsen, die er niks van wisten). Uiteindelijk heb ik haar via facebook terug gevonden omdat de stalhouder daar het berichtje had gezien via iemand die daar ook met een paard stond. Om mijn paard daar dus aan te treffen in een ranzige stal totaal afgesloten van alle andere paarden, mocht niet naar buiten enzz.. Hoopje ellende was het daar.. Gelukkig heb ik haar toen terug gevonden, maar zo zie je inderdaad maar hoe nep sommige mensen zijn..
Ik schrik er ook van hoe veel mensen hier ong. het zelfde hebben mee gemaakt als TS. Wat dat betreft ben ik blij dat ik mijn paard heb verkocht, niet meer die haat en nijd onderling op stallingen...
Nikass schreef:Helaas sta ik niet verbaasd te kijken van dit soort verhalen. Ik heb ook een aantal vreselijk achterbakse stalgenoten meegemaakt. Die hun eigen onkunde, frustratie, jaloezie, op een ander afreageren. Het erge is als je een stalbaas heb die er niet professioneel mee omgaat, maar partij trekt, zonder enkel bewijs. Ik wil niet teveel generaliseren maar met name het dressuurwereldje is een heel naar cultuurtje. En dan bedoel ik met name het niveau niks kunnen maar alles denken te zijn...
Heel veel sterkte ts, je bent volgens mij goed bezig
Iris82 schreef:Eens.Ik ken wel 200 soorten ruiters. Vind het niet helemaal fair om het zo zwart wit weg te zetten. Daarnaast denk ik ook niet dat dit topic bedoeld is om je persoonlijke frustraties met de dochter van je stalbaas te bespreken.
Peelie schreef:Maanlicht, dat is helemaal belachelijk zeg! Heb je toen aangifte gedaan?
).Dottie1990 schreef:Ik volg je topic al een tijdje, wat een vreselijk nare situatie. Heb zelf helaas ook de nodige dingen mee gemaakt op stallingen, m'n eerste stalling was sowieso een hoop haat en nijd. De 2e stalling leek leuk en geweldig maar daar liepen ze achter mijn rug om flink te banketstaaf en commentaar te leveren (terwijl ze het zelf geen haar beter deden), toen ik dus weg wou omdat ik er zat van was, kwam ik mijn paard halen en was die verdwenen (gestolen), stalhouders hebben gedaan alsof ze er niks van wisten, ik met kennis naar m'n vader z'n werk gereden m'n vader die mensen gaan bellen, kwam het hoge woord er uit dat de vorige eigenaresse van het paard al een paar maand daar over de vloer kwam stiekem, zo gepland dat het altijd was als ik er niet was (ik kwam bijv. nooit s avonds als het donker was, of zodra het hek dicht was spraken ze af) zij was zogenaamd met de eigendomspapieren aan komen zetten (die ik in bezit had maar goed..) en toen ze hoorden dat ik ging verhuizen hebben ze tegen de ex-eigenaar gezegd dat ze t paard maar mee moest nemen omdat ik er zogenaamd niet goed voor zorgde en ze niet wisten waar ik heen ging dus ze het paard misschien nooit weer zouden zien.. Blijkbaar heeft mijn paard toen een week lang in een afgesloten hok gestaan, in een veel te klein donker schuurtje, opgesloten zodat niemand haar daar zou ontdekken en op een ochtend vroeg hebben ze haar daar weg gehaald (nieuwe stalhouders van de stalling waar de vorige eigenaar haar zou plaatsen, die er niks van wisten). Uiteindelijk heb ik haar via facebook terug gevonden omdat de stalhouder daar het berichtje had gezien via iemand die daar ook met een paard stond. Om mijn paard daar dus aan te treffen in een ranzige stal totaal afgesloten van alle andere paarden, mocht niet naar buiten enzz.. Hoopje ellende was het daar.. Gelukkig heb ik haar toen terug gevonden, maar zo zie je inderdaad maar hoe nep sommige mensen zijn..
Ik schrik er ook van hoe veel mensen hier ong. het zelfde hebben mee gemaakt als TS. Wat dat betreft ben ik blij dat ik mijn paard heb verkocht, niet meer die haat en nijd onderling op stallingen...
Ann99 schreef:Dottie1990 schreef:Ik volg je topic al een tijdje, wat een vreselijk nare situatie. Heb zelf helaas ook de nodige dingen mee gemaakt op stallingen, m'n eerste stalling was sowieso een hoop haat en nijd. De 2e stalling leek leuk en geweldig maar daar liepen ze achter mijn rug om flink te banketstaaf en commentaar te leveren (terwijl ze het zelf geen haar beter deden), toen ik dus weg wou omdat ik er zat van was, kwam ik mijn paard halen en was die verdwenen (gestolen), stalhouders hebben gedaan alsof ze er niks van wisten, ik met kennis naar m'n vader z'n werk gereden m'n vader die mensen gaan bellen, kwam het hoge woord er uit dat de vorige eigenaresse van het paard al een paar maand daar over de vloer kwam stiekem, zo gepland dat het altijd was als ik er niet was (ik kwam bijv. nooit s avonds als het donker was, of zodra het hek dicht was spraken ze af) zij was zogenaamd met de eigendomspapieren aan komen zetten (die ik in bezit had maar goed..) en toen ze hoorden dat ik ging verhuizen hebben ze tegen de ex-eigenaar gezegd dat ze t paard maar mee moest nemen omdat ik er zogenaamd niet goed voor zorgde en ze niet wisten waar ik heen ging dus ze het paard misschien nooit weer zouden zien.. Blijkbaar heeft mijn paard toen een week lang in een afgesloten hok gestaan, in een veel te klein donker schuurtje, opgesloten zodat niemand haar daar zou ontdekken en op een ochtend vroeg hebben ze haar daar weg gehaald (nieuwe stalhouders van de stalling waar de vorige eigenaar haar zou plaatsen, die er niks van wisten). Uiteindelijk heb ik haar via facebook terug gevonden omdat de stalhouder daar het berichtje had gezien via iemand die daar ook met een paard stond. Om mijn paard daar dus aan te treffen in een ranzige stal totaal afgesloten van alle andere paarden, mocht niet naar buiten enzz.. Hoopje ellende was het daar.. Gelukkig heb ik haar toen terug gevonden, maar zo zie je inderdaad maar hoe nep sommige mensen zijn..
Ik schrik er ook van hoe veel mensen hier ong. het zelfde hebben mee gemaakt als TS. Wat dat betreft ben ik blij dat ik mijn paard heb verkocht, niet meer die haat en nijd onderling op stallingen...
Wat een bemoeizuchtige mensen zijn dat toch!

