
of zeg maar gerust heel vaak..
Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola

Shadow0 schreef:Wij communiceren niet exact zo met paarden als zij dat onderling doen, en logisch, want wij zijn geen paarden. Dat is ook helemaal niet erg. Communicatie is ook iets wat je samen ontdekt: jij doet iets, het paard reageert daarop en jij reageert daar weer op en zo leren jullie allebei van elkaar om elkaar te begrijpen.
Paarden leren ook wat dat gepraat betekent omdat ze dat meemaken en ervaren en zelfs als paarden in eerste instantie schrikken van de stem (wat volgens mij niet zo is overigens), dan nog leren ze vanzelf een nieuwe betekenis. Zoals hun eerste reactie op poetsen / halster / voetje optillen / bit / zadel er een is van 'heehoo, dat klopt niet' maar ze wennen er al snel aan. En ze leren ook wat het betekent... wat je moet doen als er een bit voor je neus geduwd wordt, wat het betekent als je de bikstrommel of de kruiwagen met hooi hoort, etc. Allemaal dingen die een paard niet instinctief heeft meegekregen maar in de omgeving leert.
Zeker kun je met je stem angst en nervositeit overbrengen, maar ikzelf heb niet gemerkt dat gewoon praten al automatisch een onrustige reactie oproept, in tegendeel. (Wel merk ik dat het vaak beter werkt om in spannende situaties een beetje een 'geinende' toon aan te nemen dan een sussende: "oh, levensgevaarlijk he, zo'n graspriet? Het is maar goed dat je ze allemaal in de gaten houdt, voor ze je bespringen" en meer van dergelijke onzin![]()
Maar dat kan ook zijn omdat ik dan zelf een andere houding aanneem en ook mezelf afleid)
Ik vind stem een fijne manier van communiceren en alle paarden die ik ken reageren daar uitstekend op.
,...
Ook met verschillende toonhoogte, met verschil dus als ik bijvoorbeeld kwaad ben of gewoon iets zeg. 
Ik praat altijd tegen mijn paarden. Niet echt hele verhalen, maar idd een begroeting of een geruststellend iets. Maar ook als ik aan het poetsen ben praat ik 

Ook als hij ergens van schrikt, weer er langs en gewoon praten dat hij er echt wel langs kan en vervolgens belonen als hij dat ook doet. En als hij iets doet wat echt niet mag, zal hij 't horen ook.
.
Zou niet weten waarom ik me zou moeten schamen, maar ik heb altijd het gevoel dat mensen het stom vinden om míj te horen praten tegen m'n paard. Helaas heb ik er wel een handje van om op straat m'n verzorgpaard overal op aan te spreken
"Niet doen, stel je niet aan, til je voeten op, goed gedaan, Draf/stappen!" en etc.
Word best wel vaak raar nagekeken
aerdenhout1 schreef:En af en toe lekker schelden op ze, dat lucht heerlijk op...toch peetorlan???
Ik scheld eigenlijk nooit tegen Whis.hihihi
.
Broccoli schreef:Haha ik ken dat. Zal mij toch werkelijk worst wezen wat die mensen denken.Soms staan mensen me echt aan te kijken van: nou jaaaa, kijk haar nou tegen haar paard praten!

).