Bokt.nl

**Geplaatst**: 07-01-03 16:30

Geplaatst: 07-01-03 16:30

Ja...Heel vaak zelfs Lachen

Het is raar, maar waar. Ik ben echt wel gek op mijn tinkertje maar toch.... ik vind hem niet echt mooi, en hoewel dressuur enzo de laatse tijd bij mij veel beter gaat, wil het er bij Tiko niet uitkomen, en tja..gwoon allemaal van die kleine dingen...ik heb het gevoel heel vaak...en ook het ruilen wel eens serieus overwogen... gelukkig nie gedaan Knipoog

**Geplaatst**: 07-01-03 16:58

Geplaatst: 07-01-03 16:58

Lielle, bedankt voor je antwoord, naar dat soort antwoorden ben ik dus op zoek. Ik kan met Danny ook niet meer doen waarvoor ze ooit is aangeschaft (drafsport), maar toch doe ik haar nooit meer weg. Om de "leegte" qua sport op te vangen heb ik haar laten dekken en nu hebben we dus weer een jong paard om mee te sporten. Ik ben dus inderdaad in de gelukkige omstandigheid, net als jij, om er een oud paard bij te houden, maar niet iedereen is dat (jammer genoeg).

Nog meer antwoorden?

**Geplaatst**: 07-01-03 17:08

Geplaatst: 07-01-03 17:08

Ik had echt heeeeeeeeel graag mijn Adri bijgehouden, wil hem dan ook terug zodra ik plaats heb (ooit, als ik het binnen 10 jaar).

Maar als je een andere kat wil, dan neem je er gewoon ééntje bij. Je huis is toch groot genoeg voor andere katten. Met een hond is het hetzelfde.

Ik ben er trouwens ook van overtuigd (en niet alle paardeneigenaren vinden dit leuk, ikzelf ook niet) dat paarden zich niet zo hechten aan een mens als een mens aan een paard. Dit is bij honden wel het geval. Paarden hebben nood aan gezelschap, en als er geen andere paardencontact (dus niet gewoon naast een ander paard in de box, maar echt samen in de wei) bijkomt, dan hechten ze zich (bij gebrek aan beter) maar aan een mens. Ik zeg dit niet uit eigen ervaring, maar ik ben bezig met mijn thesis te schrijven over communicatie tussen mens en paard, en dat is wat ik uit wetenschappelijke bron vernomen heb.

Adri zal zich dus na een tijd even goed voelen bij dat meisje als bij mij, eenmaal als hij het daar gewoon is. Ik daarentegen, blijf achter met een leeg gevoel. Woon ook nog thuis (en ik kom niet uit een paardengezin, heb alles altijd zelf moeten doen) en ze wouden hier echt niet luisteren naar een alternatief om twee paarden te houden. Ik heb er echt wel voor geknokt en ben er lang niet goed van geweest...

Het zij zo, ik hoop dat ik noiot meer een paard moet verkopen en dat ik in een huis ga wonen met veel weide en stalling waar elk paard dat ik koop zo oud mag worden tot hij een lange grijze baard heeft, ook Adri!

Adri was voormij zoals een hond, maar ik raakte wel erg gefrustreerd dat ik niet hogerop kwam... Het was voor hem ook niet meer eerlijk dat ik zoveel van hem vroeg. Hij deed erg zijn best maar werd wel lastig omdat het gewoon te moeilijk was.

Ik wil dus echt niet overkomen alsof ik mijn paardje heb weggedaan zoals een oud paar schoenen, want hij heeft mij in die zeven jaar altijd gesteund en veel geleerd... Hij was mijn allerbeste vriend en ik krijg nu nog tranen in mijn ogen als ik het hier neertyp...

**Geplaatst**: 07-01-03 17:09

Geplaatst: 07-01-03 17:09

Ik had echt heeeeeeeeel graag mijn Adri bijgehouden, wil hem dan ook terug zodra ik plaats heb (ooit, als ik het binnen 10 jaar).

Maar als je een andere kat wil, dan neem je er gewoon ééntje bij. Je huis is toch groot genoeg voor andere katten. Met een hond is het hetzelfde.

Ik ben er trouwens ook van overtuigd (en niet alle paardeneigenaren vinden dit leuk, ikzelf ook niet) dat paarden zich niet zo hechten aan een mens als een mens aan een paard. Dit is bij honden wel het geval. Paarden hebben nood aan gezelschap, en als er geen andere paardencontact (dus niet gewoon naast een ander paard in de box, maar echt samen in de wei) bijkomt, dan hechten ze zich (bij gebrek aan beter) maar aan een mens. Ik zeg dit niet uit eigen ervaring, maar ik ben bezig met mijn thesis te schrijven over communicatie tussen mens en paard, en dat is wat ik uit wetenschappelijke bron vernomen heb.

Adri zal zich dus na een tijd even goed voelen bij dat meisje als bij mij, eenmaal als hij het daar gewoon is. Ik daarentegen, blijf achter met een leeg gevoel. Woon ook nog thuis (en ik kom niet uit een paardengezin, heb alles altijd zelf moeten doen) en ze wouden hier echt niet luisteren naar een alternatief om twee paarden te houden. Ik heb er echt wel voor geknokt en ben er lang niet goed van geweest...

Het zij zo, ik hoop dat ik noiot meer een paard moet verkopen en dat ik in een huis ga wonen met veel weide en stalling waar elk paard dat ik koop zo oud mag worden tot hij een lange grijze baard heeft, ook Adri!

Adri was voor mij zoals een hond, maar ik raakte wel erg gefrustreerd dat ik niet hogerop kwam... Het was voor hem ook niet meer eerlijk dat ik zoveel van hem vroeg. Hij deed erg zijn best maar werd wel lastig omdat het gewoon te moeilijk was.

Ik wil dus echt niet overkomen alsof ik mijn paardje heb weggedaan zoals een oud paar schoenen, want hij heeft mij in die zeven jaar altijd gesteund en veel geleerd... Hij was mijn allerbeste vriend en ik krijg nu nog tranen in mijn ogen als ik het hier neertyp...

**Geplaatst**: 07-01-03 17:15

Geplaatst: 07-01-03 17:15

Nee ik zou mijn paarden nooit willen inruilen, ik vind het juist een uitdaging om iets met ze te bereiken! Bovendien rij ik verder nog op een heleboel goede paarden. *LOL*

Ik zou alleen wel een eigen handelsstalletje willen hebben en een heleboel leuke jonge paarden willen inrijden.

**Geplaatst**: 07-01-03 18:41

Geplaatst: 07-01-03 18:41

ik heb heel even getwijfeld wat ik zou doen , dit omdat ik 18 ben en dus van de ponyclub afmoet! veel mensen waren naar me toe gekomen wil je hem nie verkopen wil je hem nie ruilen op een mooi perdje? dat ik toch even heb ged8 zou ik een paard kopen , maar dan al gauw d8 ik weer nee want ik mag met bonanza gewoon bij de paarden doostarten dus waarvoor een paard?? ik doe mijn skatje echt nooit weg !da kan ik gewoon niet ! Lovers

**Geplaatst**: 07-01-03 18:46

Geplaatst: 07-01-03 18:46

Idra, bedankt voor je uitgebreide en eerlijke antwoord!

**Geplaatst**: 07-01-03 18:50

Geplaatst: 07-01-03 18:50

jaaaa, maar het liefst erbij! ik heb een hele leuke flemmingh (schrijf je dat zo?) gezien. heel donkerbruin, 4 jaar en echt een sporttype. heel netjes ingereden en 1,64m. heb er zelfs nog een paar keer op gereden! ik heb dan nu mijn paardje, die ik met mijn moeder samen doe. het paard dat ik nu heb is erg lief en braaf, 11 jaar, maar springt liever. ik dressuur en daar heeft hij meer moeite mee dan vele andere. hij heeft zijn bouw meer voor springen. ik mag nu Z1 starten en dat zal na oefenig wel lukken. Z2 misschien ook nog wel, maar dan? nee, daar is hij niet geschikt voor en eigenlijk springt hij liever. het lijkt logisch dat ik hem zou verkopen, maar dat doe ik dus echt niet! hij doe erg zijn best en ik verkoop hem echt niet omdat hij niet goed genoeg zou zijn..... het enige waarom ik hem ooit zou verkopen is om hem nog een lekker springleventje te geven. nu springt hij wel eens in de 2 weken, voor de lol an hem met mijn broertje. aarom verkoop ik hem dan niet en koop dat andere paardje? simpelweg, dat andere paardje is niet geschikt voor mijn moeder en zij betaalt...... (zij wil ze wel ruilen, maar dat wil ik niet) mijn paardje is veel te lief en ik kan echt geen afstand doen! ik heb hartstikke veel plezier met hem. eerst deurne doen (neem hem natuurlijk mee) en dan zien we wel verder of we een paardje erbij kunnen betalen. Lovers

**Geplaatst**: 07-01-03 19:15

Geplaatst: 07-01-03 19:15

Idra, ik heb veel respect voor jouw keuze en hoop dat je je Adri een keer terug krijgt. Overigens ben ik het met je eens dat een paard niet zo aan mensen hecht.

Voor alle duidelijkheid, we dragen de kosten voor Trammelant met zijn 3en omdat we alle3 gek met hem zijn!

**Geplaatst**: 07-01-03 19:47

Geplaatst: 07-01-03 19:47

Lielle schreef:
Overigens ben ik het met je eens dat een paard niet zo aan mensen hecht.

Ik ben bang dat mensen meer aan paarden hechten ja...

Mooi voorbeeld: ik heb mijn hengst zelf gefokt. Hij is elke dag (lijkt het) erg blij om ons te zien, we worden uitgebreid begroet als we komen, hij is tegen ons altijd lief en wil altijd werken.

Omdat we afgelopen jaar wel weer eens op vakantie wilden, hebben we hem een weekje naar een bevriende dravertrainer op Duindigt gebracht, zodat hij toch zijn training kon krijgen (bij ons op stal is er niemand die hem een week kan trainen). We hoorden van deze man dat hij de eerste nacht erg onrustig was geweest, hij had zijn hele box omgeploegd, maar daarna was hij rustig geweest.

Toen we na een week terug kwamen, stond hij rustig over zijn bovendeur naar buiten te kijken. Toen hij ons zag, kregen we een vriendelijke hinnik (goed, hij was ons dus nog niet vergeten Knipoog

) maar het was niet hardverscheurend van "godzijdank jullie komen me halen". Toch was ik blij met zijn "hallo, leuk je weer te zien"-hinnik Haha!

**Geplaatst**: 07-01-03 20:08

Geplaatst: 07-01-03 20:08

Ik heb er van de zomer ook heel hard over nagedacht en doe dat nog wel eens.

Dat ging om Danno te verkopen en dan een ijslander op stal.
Ik heb toen der tijd diverse sites gezien en was echt verliefd geworden op een prachtige bonte ruin.
Maar ik vind het zo moeilijk, als het makkelijker was geweest had ik het gedaan.

**Geplaatst**: 07-01-03 21:12

Geplaatst: 07-01-03 21:12

Ik weet ook eigenlijk niet precies waarom ik Jamy niet zou verkopen (klinkt raar)
maar ik had altijd het idee dat ze misschien heimwee zou krijgen of het hier erg zou missen ofzo maar blijkbaar doen paarden dat niet zo Verward

Ik ken iig wel een pony die volgens de DA overleden is aan heimwee.
Maar de laatste tijd is er zoveel aan de hand, maar op een of andere manier ziet niemand dat of begrijpt niemand dat, iedereen zegt ah joh komt wel goed, is het tijd van het jaar bla bla bla en ik ben dan ook wel beetje bang om raar aangekeken te worden als ik Jamy zou verkopen (dat ik niet goed wijs ben ofzo maar ja) uiteindelijk als ik het echt zou willen zou ik het wel doen ik kies voor mezelf. Maar het is wel moeilijk.

Ik vind het ook harstikke knap van jou Idra dat je afstand heb kunnen doen van je pony!

**Geplaatst**: 07-01-03 21:23

Geplaatst: 07-01-03 21:23

In het begin had ik zoiets van Tos verkopen, NEEUH!
Terwijl het toen een moordbeest was, en eigenlijk iedereen me alleen maar zei dat ik hem beter kon verkopen.
Toch heb ik doorgezet en ben daar dolblij om.
Ik heb nu het idiale paardje (voor mij dan)
waar vind ik een 100% verkeersmakke, betrouwbare lieve knuffelbeer?

En er is al meerdere keren echt interesse in hem getoont, door handelaren en particulieren die alles van hem willen weten en een bod willen uitbrengen, maar ik bespaar ze de moeite Haha!

Soms kan hij echt k*tte in de les, dan loopt ie echt de lomperd uit te hangen en dan twijfel ik wel eens, waarom geen echte dressuurtopper kopen? Maar als ik dan weer al die zenuwachtige beestjes zie... Die hebben op een of andere manier helemaal niks wat mij aantrekt. Nee, geen pony kan tippen aan mijn Tos Haha!

Ik heb een voorkeur voor koudbloedjes, lekker eigenwijze robuuste paardjes, maar als het kan toch wel een beetje luxer dat ze een beetje in de sport kunnen meelopen...
En Tos was precies wat ik zocht, en ik was meteen verliefd...

**Geplaatst**: 07-01-03 22:13

Geplaatst: 07-01-03 22:13

Oef...daar heb ik ook wel eens last van..ik heb nu 3 paarden gehad..alle 3 hadden ze wel wat irritants..de 1e was te eigenwijs de 2e te snel en waar ik nu op rij is af en toe zo dwars..dat ik er wel eens gek van wordt..waarom heb ik noooit een lief en braaf paard...
Maar toch ik kan ze niet wegdoen daarvoor houw ik te veel van ze...En ik heb altijd mijn Bacarditje voor als het helemaal niet meer lukt..moet ik allen nog 2 jaar geduld hebben

**Geplaatst**: 07-01-03 22:27

Geplaatst: 07-01-03 22:27

promptertje schreef:
Ik ben dus inderdaad in de gelukkige omstandigheid, net als jij, om er een oud paard bij te houden, maar niet iedereen is dat (jammer genoeg).

Nog meer antwoorden?

Wij zijn ook in de omstandigheden om een paard een oude dag te geven,
maar ik schat de kans er klein dat we dat ooit ook echt zouden doen.
Misschien onze merrie, omdat dat zo'n ontzettende liever moeder is maar ook bij haar schat ik de kans klein in.
Ik denk zowiezo dat ik niet snel een paard oud zal laten worden bij mij,
ik kan met mijn vos Z1 starten en die is nu 7, ik ga nu eens kijken hoe hij het gaat oppakken. Als nationaal er niet inzit blijf ik zometeen echt niet eindeloos Z2 rijden, daar heb ik hem niet voor.
Ik heb zo al eerder een van mijn eigen paarden verkocht en geloof me, ik heb 4 jaar intensief met hem 'gewerkt' en hij keek niet eens om toen ik hem in zijn nieuwe stal zette.
Mijn paarden komen af en toe wel eens in een andere stal, gaan regelmatig naar les of concours dus die zijn wel wat gewend. Ik kan me voorstellen dat het lastiger is als het dier al 4 jaar in dezelfde stal staat en nooit wat anders heeft gezien, dan krijgen ze het een weekje of wat wat moeilijker, maar ze gaan er echt niet dood aan.

**Geplaatst**: 07-01-03 22:46

Geplaatst: 07-01-03 22:46

Ik heb toen ik Lars net had op het punt gestaan hem weer te verkopen. Hij heeft zelfs te koop gestaan en er hadden al mensen gereageerd, alleen vonden die de reisafstand te groot om bij een paard te gaan kijken Verward

Nu kan ik mezelf wel voor mijn kop slaan, dat ik dat toen heb gedaan. Ik kan me geen leven zonder Lars voorstellen. Natuurlijk zie ik ook wel eens paarden, waarvan ik denk dat ik ze wel zou willen hebben. Maar dan altijd voor erbij. Ook al is het soms een onwijze donder, hij zal altijd mijn maatje blijven. En ook al hechten paarden zich minder aan ons, dan wij aan hen.... ik blijf liever in de waan dat Lars net zoveel van mij houdt als ik van hem Lovers

**Geplaatst**: 08-01-03 01:25

Geplaatst: 08-01-03 01:25

ik heb op het punt gestaan mijn hengst te verkopen (hij staat zelfs nog te koop in mijn profiel, moet ik nog veranderen) maar ik ben zo wijs met hem, hij is zo lief, mijn kereltje die ik als 4 maand oud veulentje van de markt af heb gehaald,dat ik besloten heb dat hij niet te klein is voor mij maar ik te zwaar voor hem en dat ik nog twee jaar heb om lichter te worden en dus ga afvallen !!!!! *LOL*

Hij blijft ! en mocht ik per ongeluk niet genoeg gewicht verliezen dan ga ik met hem mennen !

**Geplaatst**: 08-01-03 11:33

Geplaatst: 08-01-03 11:33

Sjuimpje"]
[quote="promptertje schreef:
Ik ben dus inderdaad in de gelukkige omstandigheid, net als jij, om er een oud paard bij te houden, maar niet iedereen is dat (jammer genoeg).

Nog meer antwoorden?

Wij zijn ook in de omstandigheden om een paard een oude dag te geven,
maar ik schat de kans er klein dat we dat ooit ook echt zouden doen.
[/quote]

Wij hierna ook niet meer, maar Trammelant is een geval apart Lovers

**Geplaatst**: 08-01-03 12:31

Geplaatst: 08-01-03 12:31

zo vaak denk ik het, bij een lief shetje of een leuk arabiertje, maar doen, zeker niet, smiles is nooit mijn ideale pony geweest, maar ik hou wel van hem. Bovendien kan ik zo veel van hem leren, en waar vind je nog zn paardje? Nergens toch. En ook wil ik dat hij perse heel goed terecht zou komen, maar dat heb je toch niet in de hand. Nee smilesje blijft altijd bij me, behalve als ik hem niet meer optimaal kan geven wat hij verdient.

**Geplaatst**: 08-01-03 14:43

Geplaatst: 08-01-03 14:43

Ik zou willen dat ik niet zo'n muts was en me niet zo aan Kawa gehecht had.

Eigenlijk heb ik nu alles wel bereikt met Kawa wat in onze kunnen zit.

Met springen zit ik aan mijn grens, maar Kawa nog niet.
Met dressuur zit Kawa aan de grens, Z2 zal nog wel gaan want daar komt niet veel extra's bij voor een paard met een makkelijke galop.
Maar dan is het dus klaar.

En wat dan?

Ik ben een wedstrijd ruiter, dus alleen maar rekreatie ligt me ook niet.
Maar verkopen kan ik hem ook niet.
Al weet ik dat een een leuk paard zou zijn voor een ruiter die net van de ponys afkomt. Omdat hij niet enorm groot is een mooie overgang.
En die graag wat wil dresuren en springen.
Voor beide zou het een mooi leerpaard zijn.

Maar ja, ik ben een muts en ik kan mijn beesie niet missen Lovers

**Geplaatst**: 08-01-03 15:24

Geplaatst: 08-01-03 15:24

Ja dat heb ik ook gehad, ik had een geweldig lieve haflinger Amor, een schat, verkeersmak, alleen niet vooruit te branden in de bak... En deze madam kreeg dus steeds meer interesse in dressuur rijden, dus? Haf te koop gezet. Zit nog een heel drama aan, verkocht hem eerst aan iemand die hem in één week naar zijn mallemoer reed, ijzers eraf, opgezwollen pezen, meer dan een halve dag erop e.d. Gelukkig stond hij nog in de buurt, zodat we dat ook zagen, en hebben we hem meteen weer terug kunnen kopen met de dreiging dat we de dierenbescherming erbij zouden halen. Was hij naar een heel andere plek verhuist dan had ik hem niet meer gezien en had hem misschien ook nooit meer kunnen 'redden'. Na dit drama wilde ik Morrie dus niet meer wegdoen, was zó geschrokken! Maar na een maand vroeg de eigenaresse van de stalling waar hij stond of zij hem niet mocht kopen, zij was een beetje bang geworden, voor haar vorige paard waarze meerdere keren afgeklettert was en die was dus verkocht. Nu heeft zij dus een superlieve haf, waar haar kinderen ook prima mee rijden. En ik? Ik blij! Haha!

Heb nu een prachtige jonge fries, want hoewel ik dressuur wil rijden heb ik een voorliefde voor barokke paarden, vandaar een fries en geen kwpn-er. Eind dit jaar, ga ik hem beleren en heb er hartstikke zin in. en heb nog geen minuut spijt gehad van mijn beslissing.

Ik denk dat het probleem bij verkopen niet echt het wegdoen van je paard is, maar de angst dat hij het bij een nieuwe baas minder krijgt, je daardoor spijt krijgt, en je daarom schuldig voelt. Maar als hij een leuke nieuwe eigenaar krijgt, een schone frisse stal, en nieuwe vriendjes? Dan vindt ik het persoonlijk niet zo´n probleem meer. Hoewel ik b.v. erg op mijn Angel en Showgy gesteld ben, zou het best kunnen dat als zij zelf een errúg mooi veulen of veulens krijgen, dat ik ze dan verkoop en hun kinders ga houden. Want ik vindt het superleuk om naar keuringen te gaan, en ja... dan wil je het ook goed doen, en daarvoor zal je soms je mindere paardjes weg moeten doen, om zelf iets meer te bereiken, of dat nou in de fokkerij is of de sport. Nou zal ik absoluut een super tehuis voor ze zoeken, en ze niet aan de eerste de beste mee geven. En geloof me, het zal niet makkelijk zijn hoor! Knipoog

**Geplaatst**: 08-01-03 15:30

Geplaatst: 08-01-03 15:30

daar heb ik nooit aan gedacht.
als Passion weg zou zijn hoef ik denk ik ook geen ander paard, maar tegen de tijd dat het zover is denk ik er misschien anders over.
ik wil Passion zowiezo niet wegdoen, hij is gewoon perfect voor mij Haha!

**Geplaatst**: 08-01-03 17:07

Geplaatst: 08-01-03 17:07

Ik heb het wel ooit ja. Meer zo van ik leer het nooit met orion en ik had beter toch een paard kunnen kopen met alle knopjes erop. Maar als het dan weer goed gaat is dat er zeker neit. Als ik denk aan hoe braaf en hoemakkelijk ie toch wel is dan denk ik weer nee. Laatst vroeg iemand ofik hem niet wilde verkopen er bekroop me een raar gevoel, bah. Maar in het eerste half jaar dat ik hem had had ik wel zoiets van als er iemand is mag ie weg ik had geen band met hem. Hij leefde zo in zijn eigen wereldje. Maar ik vond toen dat ik geduldmoest hebben om te kijken of het allemaal wel goed kwam enzo toen vond ik ook dat ie neit genoeg kwaliteiten had. Maarja hij was net 3 jaar oud en als ik dan nu kijk heeft ie zich super ontwikkeld dus dat zegt ook niks.

**Geplaatst**: 08-01-03 17:30

Geplaatst: 08-01-03 17:30

Nee dat heb ik nog nooit gehad. Ik heb Garfield 2,5 jaar geleden gekocht en veel met hem doorgemaakt, waardoor ik een ontzettende band met hem heb. Ik ben nog iedere dag verliefd op hem, geen enkel paard zou ooit kunnen tippen aan hem. Ik heb verscheidene paarden gehad, maar er is er geen één zoals hij. Ik heb ook altijd gezegd "tot de dood ons scheidt".

Het is ongelooflijk wat ik heb met dit paard. Mijn ouders zeggen ook altijd "het is geen hobby meer, maar een obsessie". Misschien is dat ook wel zo, maar mijn ouders hebben er nu vrede mee. Eerder begrepen ze het niet, maar ze zien dat ik er heel gek mee ben, veel tijd aan Garfield besteed en dat ik ook goede resultaten met hem boek op concoursen.

**Geplaatst**: 08-01-03 19:19

Geplaatst: 08-01-03 19:19

Er zijn genoeg paarden die leuker en beter zijn dan mijn eigen Lois. Maar ik denk dat Lois gewoon erg goed bij me past. Voorlopig maken we nog grote vorderingen en het is mij nog niet duidlijk waar zijn top ligt. En als ik eerlijk ben denk ik dat ik eerder tegen mijn eigen beperkingen, dan tegen de zijne aan loop.