Een keer ging ik wandelen, was in de winter, dus ze had een tijdje op stal gestaan, beetje fris natuurlijk.. Ik dacht na een tijdje, och, ze is toch hartstikke lief en braaf, ik ga er opzitten. Ik een hek gezocht, want ze had natuurlijk geen hoofdstel of zadel op. Dus via dat hek er op, ze draaide zich om, bokbok, en daar ging ik. En zij natuurlijk ook, dwars door het dorp heen over de weg naar huis toe. Ik heb nog nooit zo hard en lang achter een gerend, en zij vond het prachtig!
Ook een keer, dat was alleen niet echt onze fout, ging ik rijden met een vriendin. Kwamen we onder weg een carnavalswagen tegen, die het heel grappig vond om plotseling de muziek aan te zetten. Mijn vriendin en ik zaten bijna in het bejaardentehuis waar we langs kwamen, onze ponies waren plotseling gloeiiend heet
