Bokt.nl

Aranel schreef:

Eigenlijk heb ik 2 x een erge val meegemaakt met saar (de andere 36 keer heb ik me niet echt pijn gedaan )

Eerste keer vloog ik met paard en al over de kop omdat Saar ervandoor ging en daardoor in galop van hand veranderde en verkeerd uitkwam en een rare sprong maakte.

Tweede keer schrok ze buiten van een eend waardoor ik eraf viel... Hierdoor had ik een hersenschudding en moest ik met een ambulance naar t ziekenhuis (gelukkig was het niet erg, alleen maakte ik er zelf een drama van omdat ik geen infuus wou )

Vadalma schreef:

Ik weet het nog heel goed mn ergste val..ik steeg op en was halverwege, kwam het paard ineens omhoog van voren. Hij raakte uit balans en we klapte samen om, het was even zwart en toen ik bijkwam had ik een behoorlijke deuk in mn cap (wat was ik blij dat ik die op had!!!!!!ik rij nu echt noooooit meer zonder) en mn shirt was helemaal gescheurd. Het paars was in paniek geraakt en godzijdank het weiland in gerend in plaats van naar de weg aan het einde van de oprit.
Wat de reden was dat het paard omhoog kwam weet ik nu nog steeds niet, ik reed dit paard voor mijn buren. Het was echt een super fijn paard om te rijden, helaas ging hij na mijn val wel weer terug naar zijn oude baas.
edit: wat ik eraan overhield was alleen een hersenschudding en wat schaafwonden en een klein beetje angst de maanden erna voor het opstijgen......

Eve_lien schreef:

Dat topic laat ik ver uit bereik van mijn moeder ...

Heb 1x mijn bovenarm gebroken na val.

Nathachou schreef:

De eerste waar ik me nog goed aan kan herinneren, is al heel lang geleden, jaartje of 5. De manegepony waar ik op reed sloeg op hol, kop tussen de benen en bokken. Ik kwam op mijn achterhoofd terecht (knien gewoon op de grond), schoof met mijn hele lichaam door. Blijkbaar hebben ze ook iets horen knakken (waarschijnlijk mijn rug), ik had onwijs veel pijn. Later bleek ook dat ik verschoven ruggenwervels heb, komt waarschijnlijk door die val. Heb in ieder geval een tijd niet meer kunnen rennen of wat dan ook, deed te veel pijn in me ribben.

De andere is 3 weken geleden gebeurd ofzo, we waren aan het buitenrijden op kamp. Opeens gaan we met z'n allen in volle rengalop over een fietspad heen, waarbij je een bocht moest maken. Alleen zag ik opeens een paaltje voor mijn pony opduiken, waardoor ik haar weg moest sturen. Daardoor gleed ze uit en schoven we samen over het fietspad heen. Mijn pony had op dr lip gebeten, bij mij lag mijn elleboog open, op mijn heup zat een wond en een flinke blauwe plek en mijn knie had een schaafwondje. Maar ben desondanks toch nog door blijven rijden ...

_Orlando_ schreef:

Volgens mij was mijn val van 2 weken terug het ergst.. Ik ging naar de les en dacht
dat het dressuurles was, kom ik daar aan blijkt dat we gaan springen. Ik met mn dressuurzadel,
ik zeg tegen de instructrice ik heb het verkeerde zadel erop liggen. Ohh dat maakt niet uit
met een dressuurzadel kun je zelfs een cross rijden.. nou daar gingen we dan in het begin ging het
nog goed maar later werden het paard en ik iets te gedreven en mn benen vlogen naar achteren
waardoor ik er voorover vanaf viel. Ik lande op mn zij en het deed behoorlijk pijn. Maar gewoon
weer opgestapt en gesprongen. Een dag later was nog niets te zien maar de dag erna had ik een hele
grote blauwe plek op mn heup en mn onderbeen deed ook nog behoorlijk zeer. En nu 2 weken verder is
de plek bijna weg en heb ik er geen last meer van. Ik heb nog nooit iets gebroken gehad toen ik
viel, en er is ook nog geen paard op me gaan staan dus echt een erge val heb ik nog niet mee
gemaakt gelukkig

PriscaZ schreef:

Ik ben komende december 8 jaar geleden van mijn toenmalige bijrijdpony gevallen onderweg naar de binnenhal van de rijvereniging. Accuut met de ambulance naar het ziekenhuis, eerst naar de IC en later naar de afdeling neurologie.

Ik had een schedelbasisfractuur (schedel dus gebroken) gesprongen trommelvlies rechts, een hersenkneuzing (zwaarder dan een hersenschudding) vocht in mijn hersenen en ik heb 8 dagen in schemer-coma gelegen.

Als ik mijn cap toen niet opgehad had, was ik nu zo dood als maar zijn kan. Gelukkig zag degene bij wie ik voor het huis viel me vallen en kon zij meteen de ambulance bellen en haar dochter naar mij toe sturen.

Al met al heeft dit me ongeveer een half jaar gekost. dik 3 maanden thuis en daarna elke dag met de auto naar school gebracht, omdat mijn ouders me niet alleen naar school durfden te laten gaan met de trein en ik nog niet echt lang tegen veel geluid kon.

Het enige wat ik ervan over gehouden heb is een iets verminderde concentratie en rechts hoor ik ietsje minder. Nu maakt dat laatste niet veel uit, want ik hoor volgens testen nog steeds meer dan de gemiddelde mens.