Hmmm Ik heb 2 momenten waarbij ik me echt helemaal verbonden voel
In de winter, als het heel koud is, helemaal dik ingepakt en in het donker (want dat is het 's avonds als ik ga rijden) samen achter over de stouwe (zandpad langs een kanaal) stappen. Dan zijn we echt helemaal alleen, alles is doodsstil en wij zijn de enige 2 op de hele wereld.
En zomers met mijn korte broek en met blote boeten, zonder zadel en een lang teugeltje een blokje om gaan. Veel te warm om écht iets actiefs te ondernemen maar wel lekker samen genieten van de zon en stiekum zingen als er niemand in de buurt is.
En dan nog:
- wat versta je onder de juiste methode om tot je einddoel te komen?
Een vriendelijke manier om SAMEN te komen waar we willen (nou ja waar ik wil zijn, ik denk niet dat een paard de emotie 'ambitie' kent) maar het wel samen bereiken, harmonisch en met plezier.
- wat is je einddoel?
Weet ik nog niet, we zijn onderweg. Ik weet niet waarheen. Er zijn geen sport ambities. Wel ben ik bezig om onze communicatie te verfijnen.
- wat zie je bij anderen dat je stoort?
Het moet allemaal snel, snel, snel. Er is geen geduld, weinig communicatie. Het paard is het middel om bij het doel te komen.