Is Pompidou het wel voor mij?
Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
- Heike
- Mede-oprichtster
-
- Berichten: 17806
- Geregistreerd: 09-01-01
- Woonplaats: Gemert
Geplaatst: 01-06-02 17:42
Barley is ook mijn droompaardje. Maar als ik over een jaar of twee nog niet fatsoenlijk kan rijden dan verkoop ik haar. Ik neem er genoeg tijd voor maar niet eeuwig. Maar Barley is eigenlijk heel braaf. Ze schiet helemaal niet vaak weg ofzo en bokken of steigeren doet ze al helemaal niet. Ik heb dus al het vetrouwen dat het weer goed komt.
- Anneke
- Berichten: 6668
- Geregistreerd: 13-07-01
Geplaatst door de TopicStarter : 01-06-02 17:47
Zodra ik voel dat het paard gewoon naar me luisterd, heb ik zelfvertrouwen.
Al moet ik erbij zeggen dat ik dan toch wel nog wat zenuwachtig ben.
Ik wil erg graag les, maar wel echt van een 'proffesionele', en iemand waarvan ik de rijstijl kan waarderen. (heb ik niet gauw)
Er is wel iemand van wie ik altijd super les gehad heb, maar dan zou ik iedere keer daarheen moeten karren. En voor een paar keer per week lijkt me dat erg zwaar.
Ik ben wel van plan hem op te bellen en het uit te leggen.
Hij rijdt paarden echt subliem. Ontzettend ontspannen, en ze zijn echt als lammetjes bij hem. Hij kan er mee 'toveren'zeg maar.
Ik denk dat veel lesnemen al een heel eind de goede richting op zal gaan. En ik wil proberen een paard te vinden, waar ik eens op kan rijden, gewoon even voor mijn eigen gevoel, dat ik alles weer even op kan krikken van toen.
Ik ben gek op rijden, en iets opbouwen met je paard. Vandaar dat die angst echt vreselijk voor me is.
Ik zal ook altijd iedereen aanraden gelijk weer op het paard te klimmen wanneer je eraf kukelt. Hoe eng het ook is.
- Anneke
- Berichten: 6668
- Geregistreerd: 13-07-01
Geplaatst door de TopicStarter : 01-06-02 17:51
Ook een jong paardje, wat nog veel moet leren en jolig is, en jij, ook eraf gevallen, en nu ook die angst.
Vreselijk om niet op je droompaardje te kunnen stappen, dat er íets'is wat je tegenhoudt.
- Pluutje
-
- Berichten: 5631
- Geregistreerd: 22-04-01
- Woonplaats: Nieuwegein
Geplaatst: 01-06-02 17:56
als ze bij warm weer wel braaf is, dan moet ze met minder mooi weer gewoon simpel niet zeuren!
mijn pony is ook zo, als de zon schijnt is hij erg braaf, maar zodra het hard waait...
wij hebben ook nog zo fijn bosjes langs de bak, die gaan dan helemaal heen en weer, vreselijk vindt hij dat.
ik zou zeggen, als ze zo zeurt als het niet warm is, benen erbij en niet zeuren dat paard!
juist met een jong paard is het belangrijk dat je consequent bent.
als ik het zo lees denk ik dat je er gewoon even doorheen moet en dat het allemaal best gaat lukken. als ze zo zeurt "gewoon" even aanpakken, dan houdt ze vanzelf wel weer op. of eerst longeren.
- Pluutje
-
- Berichten: 5631
- Geregistreerd: 22-04-01
- Woonplaats: Nieuwegein
Geplaatst: 01-06-02 18:22
ik had dat ook altijd, dan zat ik op mijn fiets en dacht ik: vandaag ga ik rijden, ik ga haar aanpakken en niet bang zijn! dan dacht ik ook:zo moeilijk is het toch niet..maar als ik dan eenmaal aan het opzadelen was...
haha.probeer nou maar eens een keer wat ik zei, wie weet helpt het bij jou net zo goed als bij mij. geloof me, ik heb het 2 keer zo gedaan en daarna was het gewoon niet meer nodig!geef het een kans.
- Anneke
- Berichten: 6668
- Geregistreerd: 13-07-01
Geplaatst door de TopicStarter : 01-06-02 18:31
Morgen is het natuurlijk lekker warm weer, dus ga ik toch weer een poging wagen. Eerst wat longeren, uitrazen, en daarna erop. Ik kan het niet laten. Alleen moet ik het voor elkaar krijgen me niet gek te laten maken door haar.
Zal proberen mijn verstand op nul te zetten, en gewoon gaan met die banaan.
Aiaiaiai, ik hoop dat het gaat lukken.
Ik denk dat ik gewoon ga vragen of er iemand bij wil zijn, dan voel ik me toch wat meer op mn gemak.
Ik krijg als ik eenmaal aan het zadelen ben, al zo'n zenuw in mijn buik.
- Richtje
-
- Berichten: 13117
- Geregistreerd: 29-04-02
- Woonplaats: Bunschoten
Geplaatst: 01-06-02 19:08
Er was bij mij in de les ook iemand die niet op haar pony durfde, die pony was nog jong en begon al te rennen voordat je er op zat. Dat meisje durfde er dus niet meer op te stappen. Dus ben ik er een keer in de les op gegaan en zei op die van mij. Ging best goed, ik ben niet zo bang en was gewoon net ff wat strenger voor hem wat hij wel nodig had.
Toen heb ik hem een weekje gereden en als hij rustig was, stapte zij er darna even op.
Toen heb ik hem nog een tijdje eerst eventjes gereden (dan ging zij op Tiko, ideaal paardje voor als je bang bent) tot het ergste rennen voor bij was en dan reed zij hem verder.
Één keer was hij zo vervelend bij mij, dat ze zo boos op hem werd dta ze er op stapte terwijl hij vreselijk dwars was.
Maar goed, daarna is zij hem gaan rijden en alleen als hij echt niet wilde reed ik hem dan. Nu rijd ze hem ook weer helemaal alleen, en als het een keer helemaal niet gaat, of ze heeft geen tijd rijd ik hem alleen nog.
Misschien moet je ook iemand zoeken die hem even rijd voor jij erop stapt. Dan is je paardje in ieder geval z'n ergste energie kwijt.
Jammer dat je niet dichter bij wootn, anders kon je wel een keertje op Tiko. Echt het paardje om je vertrouwen in paarden terug te krijgen (heb dat al bij twee mensen gezien.
Dus als je een keertje langs wil komen....
Succes ermee!
Hoop dat je snel weer op 'm kan rijden, is voor hem toch ook veel leuker
- obelix
-
- Berichten: 11877
- Geregistreerd: 09-06-01
Geplaatst: 01-06-02 20:26
echt zo onwijs eng.. toen heb ik besloten om 2 x per week te gaan lessen en dan zo ook tussendoor er na het longeren even op te stappen,puur toen om alleen al uit te stappen,zo heb ik dit uitgebouwd naar een klein stukje draven en zo verder!!! als hij nu weer is een drukke bui heeft en dit merk ik dan aan hem als ik de bak binnen kom dan ga ik m eerst maar weer is longeren ... dus de angst zit er toch ook wel een beetje in hoor! maar word steeds beter,ben nu dit jaar al wat vaker met hem naar buiten geweest en dat gaat zo onwijs goed... ik zou als ik jou was gewoon lessen met pompidou en dan als je zelf thuis bezig bent en je hebt gelongeerd gewoon is gaan uitstappen,dan zit je al ontspannener als dat je denkt van:'o maar ik moet nog dit en moet nog dat'! succes in ieder geval ermee..... en als je nog een braaf beestje zoekt (om gewoon is te rijden)weet ik er nog wel 1tje voor je....(paardje van een kennis!) als je er zin in hebt moet je maar ff pb-en! spreek je ...groetjes sandra! - Llewella
-
- Berichten: 2087
- Geregistreerd: 25-01-02
- Woonplaats: Alkmaar
Geplaatst: 01-06-02 20:33
Dat is niets om je voor te schamen! Je zult wel vaker op bokt meiden/jongens tegenkomen die zelf ook wat bang zijn geworden door een klapper, ik ben dat zelf ook geweest en soms nog wel een beetje maar heb de laatste maanden hard gewerkt over die angst heen te komen en door mijn verstand op nul te zetten en er voor te gaan kom ik er wel.
En ik had al een lichtelijk vermoeden dat je dat probleem had.
Daar is nix mis mee, maar goed van je dat je ermee naar buiten komt, dat is de eerste stap in de goede richting
Ik denk dat pompidou een prima paardje voor je is, alleen je moet eerst zelf die angst overwinnen.
Probeer dat met iemand erbij, die pompidou onder controle heeft maar jou ook aanvoelt, desnoods ga je eerst je lef weer terug krijgen op manegepaardjes, mij is het intussen al aardig gelukt en daarom heb ik de laatste tijd ook aardig wat vooruitgang geboekt.
Wel doorzetten, want het zit idd veelal tussen je oren, en ook als je wat ouder bent ga je meer nadenken over dingen en zie je dus ook erder gevaar wat met paardrijden niet echt handig is
Nu je dit iig voor jezelf helder hebt kun je er denk alleen nog maar op vooruitgaan.
Je hebt 3 leuke paardjes staan, geniet van ze en ik denk dat je over een jaartje heel leuk kunt rijden op pompidou zolang je maar geduld hebt met jezelf en met pompidou en je iemand je laat helpen erbij.
Veel sukses ermee, en als je een keer support of steun nodig heb hoor ik het wel
- Jura
-
- Berichten: 10793
- Geregistreerd: 16-01-01
- Woonplaats: Veluwe en 't Gooi
Geplaatst: 02-06-02 02:28
Ten tweede, het longeren. Ik snap dat ze het helemaal zat is al dat longeren. Maar wat ik zou doen is een paar keer per week longeren. En dan ook een paar keer bijzetten anders train je haar niet, maar geef je haar alleen beweging en dat is niet perse nodig omdat ze al iedere dag buiten komt. Dus echt trainen is belangrijk. Verder toch proberen wat afwisseling te houden, misschien eens balkjes lopen ofzo?
Je angst kan ik me goed voorstellen en ik wil je heel graag helpen. Helaas heb ik niet al teveel tijd, maar misschien kunnen we het wel zo doen dat ik een poosje 2x kom in een weekend. En dat jij er dan op gaat en dat ik je daar ook mee kan helpen. Pompidou is geen gemeen paard, ze heeft misschien niet het makkelijkste karakter maar ze heeft zeker geen rotkarakter. Maar je moet wel consequent zijn. Je hebt haar nu en als ik jou was zou ik doorzetten, want een ander paard kan misschien ook uitproberen. Morgen hebben we weer afgesproken als het goed is, en dan gaan we er weer voor oke?
- Gwen
-
- Berichten: 15915
- Geregistreerd: 20-11-01
- Woonplaats: Nabij Eindhoven
Geplaatst: 02-06-02 08:10
Zelf had ik een jaar of zes niet meer gereden toen ik een Haffie bij ons op stal ging rijden. Hartstikke blij was ik. En na een jaar hartstikke bang, want hij had me er vier keer keihard en heel gemeen afgegooid. De druppel was toen ik op mijn verjaardag met hem naar buiten ging en hij er op weg terug knoerhard vandoor ging, ondertussen keihard en hoog bokkend. Ik bleef met mijn linkervoet vastzitten in de beugel en rechts was ik mijn beugel kwijt. Geen cap op. Sinsdien heb ik echt verschrikkelijke schrik gekregen. Ik had allerlei redenen waarom ik die dag echt alleen maar kon longeren en echt niet kon rijden.
Een deel daarvan heb ik overwonnen door een tijdje op een heel braaf paardje te rijden en met de Haf ben ik gestopt. Dat was wel een heel ander soort paardje dan Pompidou, hoor, hij kende zijn eigen kracht te goed en hij was absoluut niet opgevoed.
Intussen rijd ik op een ander paardje dat ook zeker niet de makkelijkste is. Het is een paardje dat graag veel wil doen, maar van alleen longeren wordt ze dus echt gek. Daarom ben ik met haar gaan tteamen. Zowel "touchen" als grondwerk met balken. Veel paarden vinden dit heel leuk en het is een hele goede manier om een stevige band samen op te bouwen. Ze leert zich op een andere manier door jou te laten leiden en van daaruit kun je er ook eens op gaan zitten, terwijl je bijvoorbeeld door een doolhof gaat. Ze leert dan goed aan jou hulpen te staan en ze moet zich concentreren waardoor ze misschien ook niet zo gauw "gekke" dingen gaat uithalen. In het begin leg je het doolhof gewoon wat ruimer, en dan verklein je het langzaam. Maar ook hierbij is hulp wel aan te raden. En misschien lijkt het je wel helemaal niets.
Eerlijk is eerlijk, in het begin stond ik zelf een beetje argwanend tegenover dat tteam en die andere nieuwe stromingen, veel te populair enzo, maar het is echt heel leuk en het werkt.
In ieder geval veel succes met Pompidou en jezelf!
- Valentino
- Berichten: 82
- Geregistreerd: 08-05-02
- Woonplaats: Purmerend
Geplaatst: 02-06-02 09:31
Toen ik net jou verhaal las herkende ik heel van van mij.
16 december 2001 gingen we bij een handelaar in Assendelft kijken. Hij had een 5 jarige vosmerrie genaamd Matahari. Ze zou heel braaf bereden zijn. Ze was een BWP en 1.67m hoog.
Ze was een beetje fris dus ze hadden haar eerst losgegooid en opgejaagd. Toen ging ik erop. Nog geen minuut later ging ze uit zichzelf draven. Ik probeerde haar te stoppen maar tevergeefs
ze werd helemaal gek en rende op de bakrand af. Ik kon nog net haar hoofd omdraaien. Zij stopte en ik vloog over de bak heen zo op de betonnen vloer. Auw!Ik ben er toen aan de longe weer op gegaan. En weer ging ze er 4 keer vandoor.Toen vond ik het genoeg en ben er afgegaan. Later bleek ze helemaal niet zo goed gereden te zijn en al 3 weken stilgestaan te hebben op stal!
En ik liep dankzij hun 2 weken met een pijnlijke rug en arm.
Een maand voor deze val was ik ook al van het paard wat ik dagelijks reed keihard gevallen. We waren toen achterover geklapt en dat was ook nogal pijnlijk.
Maargoed na die val van die Matahari was ik echt al mijn vertrouwen in de paarden kwijt. Alleen mijn verzorgijslandertje durfde ik nog flink te trainen. Op mijn "leenmerrie" durfde ik niet meer te rijden omdat ik heel erg bang was dat ze ervan door ging en ik haar niet meer stil kon krijgen. Het meisje wat eerst op de moeilijkste paarden reed was opeens bang en durfde al helemaal niet meer in galop.
25 januari ging ik naar een lief ruintje kijken. De eigenaar reed hem eerst voor en ik zag dat het een heel braaf beestje was.
Wel had het paard een heel verhaal.
(vroeger slecht behandeld dus hij had geen vertrouwen in de mens, eenkennig, en eigenlijk moest hij weer zo een beetje opnieuw ingereden worden om maa het vertrouwen in de mens terug te krijgen, ook moest er veel aan zijn galop gewerkt worden omdat die gene die hem slecht had behandeld niet durfde te galoperen en het paard dus 1 jaar niet gegalopeerd had)
Ik ging er op en hij was heel erg braaf en ik was eigenlijk helemaal verliefd op dat beestje.
Mijn ouders vroeger aan mij van ja wat wil je, kijken we verder voor een paard wat al veel beter loopt en je zo mee kan starten of neem je de uitdaging aan en maak je van deze een toppertje.
Ik was zo gecharmeerd van dat paard dat ik hem heb genomen en daar heb ik nu nog geen steeds geen spijt van.
Hij had geen vertrouwen en ik niet. Van mijn ouders mocht ik dus de eerste maand ook niet rijden. Klinkt stom maar het heeft heel erg geholpen. Ik heb hem die tijd heel veel gepoetst, geknuffeld, met hem aan de hand gestapt en gedraafd, en gewoon de hele tijd met hem bezig geweest. Hij ging mij als baasje beschouwen en eigenlijk werd hij ook jarloers
Als ik dan een ander paard aanhaalde had hij zo iets van ja maar ik ben van jou dus ik krijg hier de aandacht.HEt was niet vervelend want hij deed het alleen in leuke zin.
Na dat ik hem 2 maanden had ben ik er langzaam opgegaan.
Ik merkte gewoon dat hij alle vertrouwen in mij had.
En het rijden ging ook wel goed. Ik heb die tijd alleen gestapt en gedraafd want galoperen durfde ik toch nog niet.
Ik durfde paarden wel weer te straffen als ze vervelend waren, daarvoor liet ik gewoon over mij heenlopen om het zo maar te zeggen.
Vorige week hinnikte hij zelfs naar me toen ik de stal in kwam. En hij komt nu ook aandraven in de wei als ik hem roep.
Ik krijg nu elke week priveles van een hele aardige vrouw.
Ze heeft veel verstand van het rijden en ze heeft ook geduld met mij. Ik heb nu al veel meer zelfvertrouwen alleen de galop moet nog wat beter worden.
Vorige week toen ik les had moest ik ook aan zijn galop werken.
Mijn instructrice merkte dat ik bang was en heeft mij toen aan de longe gezet en zo moest ik in galop.
Zo voelde ik hoe zijn galop zat en dat hij er eigenlijk heel braaf in is maar dat hij nog gewoon moet wennen van dat hij weer in de galop kan en mag.
Ik heb eergisteren helemaal alleen gegalopeerd. (maar 1 rondje door de bak) maar ik vond dat al een heel prestatie.
Vandaag ga ik het weer proberen en als ik mijn galop beheers en als die goed is zegt mijn instructrice dat ik al startklaar ben voor de B. Maar toch ga ik pas 1 januari starten.
Mijn tip aan jou is dus ook (ik weet niet wat voor een band jij en je paard hebben) als zij en jij het vertrouwen niet in elkaar hebben hetzelfde te doen als mij met dat wandelen en poetsen enzo.
Laat iemand anders dan jou paard rijden zolang zodat ze jou alleen even voor de leuke dingen ziet.
Als je klaar bent en zelf denkt van nou ik ga er tegen aan en ik ga het weer proberen kan je een instructrice nemen die jij vertrouwt en die geduld met jou heeft.
Zij kan je over vele angsten heen helpen.
Je kan ook zelf gaan proberen eerst eens te stappen met iemand ernaast en draven enzo maar een instructrivce bij je kan je meteen helpen en corrigeren om het moment dat het nodig is.
Mijn paard is ook erg heet onder het rijden.
Ik longeer hem hem voor het rijden met bijzetteugels.
Ik laat hem dan goed draven en ook galoperen zodat het egste "hete" er van af is. daarna ga ik er pas op.
Alleen met de les ga ik er in 1x op.
Ik merk nog wel dat als hij in verzet gaat (hij betrapt mij op fouten, als ik hem bv blokeer in zijn mond gaat hij heel raar springen, net zoals tijgertje van winny te pooh zeg maar)
dat ik dan iets onrustiger ben maar ja ik heb van mn instructrice geleerd meteen handen naar voren en been geven en dat helpt dus.
Ik heb heel vaak gedacht van nou waar ben ik aan begonnen!
Maar toen mijn instructrice vorige week zijn dat ik echt een geweldige topper had gekocht waar ik nog heel hoog mee in de dressuursport mee kan komen voelde ik heel wat trots en ben ik blij dat ik dus nooit heb besloten toch hem wegtedoen.
Jij hebt misschien nog wel wat voordeel dat je paard niet zo gevoelig is (als ze net gevoelig is he)
mijn paard is echt heel erg gevoelig dus ik word gewoon verplicht om stil te zitten enzo.
Als ik hem te veel been geef dus bv in een keer een por dan gaat hij trippen omdat hij dan eigenlijk gestraft wordt.
Een hele kleine hulp is bij hem al genoeg om een hele grote oefening te maken.
En dat was voor mij heel erg wennen.
Misschien heb je helemaal niks aan dit verhaal maar ik denk ik vertel het toch maar.
Ik wens je in iedergeval alle succes van de wereld en knuffels aan je paardjes!
Nathalie
- Anneke
- Berichten: 6668
- Geregistreerd: 13-07-01
Geplaatst door de TopicStarter : 02-06-02 10:43
Echt heel leerzaam.
Ik wandel veel met haar, ook buiten in de polder, en kan heerlijk met haar knuffelen. Het is echt mijn meiske.
Ze is al erg veranderd (positief) sinds ik haar heb. Dat is nu iets van 4 maanden, toen ik haar kreeg was ze een bonk zenuw en drukte, en had geen rust in haar lijf.
Nu heeft ze dus lekker de rust in haar lijf en vertrouwd míj wel heel erg. Ze heeft respect voor me, en vind het vreslijk als ik haar op d'r kop geef als ze iets fout doet. Het liefst komt ze dan meteen naar me toe om het weer goed te maken.
De band tussen mij en Pompidou is dus heel goed, ben erg dol op d'r, en doe veel met haar.
Alleen bij mij is het vertrouwen in het zadel ver te zoeken.
Aan Maartje (Jura) heb ik heel erg veel, en kan niet vaak genoeg zeggen hoe blij ik met haar ben!
Ik ben ook blij dat je me ermee wilt helpen!
Ik ben toch heel erg blij dat ik het op Bokt heb durven zetten, als ik al de reacties lees wordt ik echt helemaal blij van binnen, en ben er al veel geruster op.
Waar bokt al niet goed voor is...
- Kais
-
- Berichten: 5139
- Geregistreerd: 29-05-02
- Woonplaats: Hell
- Von
-
- Berichten: 1188
- Geregistreerd: 30-05-01
Geplaatst: 03-06-02 09:38
.De enige raad die ik je kan geven is te zorgen dat er iemand bij je in de bak is die je er doorheen kan praten, dat hoeft dus helemaal geen dure instructeur te zijn (natuurlijk is het ook niet verkeerd om les te nemen).
Ik heb ontzettend veel hulp gehad van Lovely in die periode dat ik zo bang was, op de één of andere manier kreeg ze het ook altijd voor elkaar om precies op het juiste moment te arriveren. Wat zij deed was gewoon tegen me praten terwijl ze in de bak stond, en mij + Tinka gewoonweg bezighield. Ze gaf me dan kleine opdrachtjes zodat ik constant bezig was met sturen, hierdoor was Tinka ook weer bij de les. Ik ben er nu gelukkig helemaal overheen! Ik durf Tinka nu aan te pakken als dat nodig is, en krijg zelfs de slappe lach als ze een keer ergens voor schrikt en binnen no-time aan de andere kant van de bak staat
. Een paar maanden geleden had ik dat echt niet durven dromen, toen durfde ik niet eens mijn benen aan te leggen uit angst dat ze er vandoor zou gaan.Heel veel succes....
- mobick
-
- Berichten: 3263
- Geregistreerd: 24-05-02
- Woonplaats: Maartensdijk
Geplaatst: 04-06-02 12:19
Het is nu nog een paard wat geen anderen accepteert en ontzettend wild, ongecontroleerd en bovenal GROOT is, maar ik kan lezen en schrijven met hem.. ben inmiddels wel 3 jaar verder en heb nog dagelijks last het letsel wat ik heb opgelopen, maar achteraf is het dubbel en dwars waard geweest.....
Ik wil je als tip geven, doe alles op z'n tijd, rust kan je redden en alleen de dingen doen als jij denkt dat je er klaar voor bent.... echt niets overhaast doen.
- Anneke
- Berichten: 6668
- Geregistreerd: 13-07-01
Geplaatst door de TopicStarter : 05-06-02 11:02
Ik ben allang blij met Jura, ze heeft Zondag ook weer gereden en ondanks dat Pompidou echt erg stout was, ging het erg goed. Helaas was er te weinig tijd om zelf ook te rijden, maar ik heb er sowiso van geleerd.
Ik denk dat het sowiso niet erg slim was als ik er toen op zou gaan. Maar afijn.
Het gaat verder erg lekker met Pompi, ze is erg loom van het weer, en geniet er erg van.
Vandaag gaat Chester voor lange tijd weg (inscharing) en zal ze het voorlopig alleen met Tamaartje moeten doen.
- JoT
-
- Berichten: 4175
- Geregistreerd: 22-04-02
- Woonplaats: Den Haag
Geplaatst: 05-06-02 11:36
Een vriendin van mij is ook, na een val, lange tijd bang geweest, maar dan echt voor bijna alle paarden. Deed zo'n beest ook maar één stap verkeerd, dan schoot ze meteen in de stress, waardoor het paard ook weer 'raar' begon te doen. Uiteindelijk heeft ze zichzelf gedwongen om op alle paarden te rijden waar ze bang voor was en dat vond ik echt zo ontzettend dapper van haar. Hoe vaak ze wel niet huilend door de bak heeft gestapt, omdat ze gewoon zo baalde van die angst. En dan toch doorzetten! Ik wens jou dezelfde moed toe, zodat jij en je paard weer een goede band kunnen opbouwen.
- Nimber
-
- Berichten: 26599
- Geregistreerd: 10-01-01
- Woonplaats: Apeldoorn
Geplaatst: 05-06-02 11:57
Fijn dat jura je wilt helpen en probeer anders daarnaast een paar keer in de week op een manege te rijden eerst op de brave paarden daarna de wat ondeugende paardjes.
Misschien een paar keer een jong paard erbij maar die net wat meer kan dan je eigen paardj.
en daarna met behulp van jura weer op die van jou
- Mieke
- Berichten: 6967
- Geregistreerd: 09-02-01
- Woonplaats: NH
Geplaatst: 05-06-02 12:10
Het is jammer dat Toon besloten heeft om in het vervolg mijn eigen privépaard te zijn (zucht, lees maar op verslag van de dag), anders kon je eens een aantal keren op hem rijden. Een bravere sul kom je bijna niet tegen... maar ja, dat houdt dus helaas op.
Forceer niets, daar schiet je niks mee op. Probeer wel steeds je eigen grenzen wat te verleggen, maar leg de lat niet te hoog, dan raak je teleurgesteld in jezelf en ben je verder van huis!